Πλέον με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ο σωστός προγραμματισμός και η ενημέρωση πρέπει να είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Πριν από λίγο καιρό χρειάστηκε να ανεβάσουμε ένα Nissan Leaf στους συνεργάτες μας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για μία σειρά επιστημονικών μετρήσεων. Επειδή συνέπεσε με τη διεξαγωγή του εθνικού μας αγώνα ράλλυ, όπου ολόκληρη η σύνταξη του περιοδικού ήταν αποσπασμένη σε ειδικές «αγωνιστικές» αποστολές, ο κλήρος έτυχε να πέσει σε εμένα, πράγμα διόλου δυσάρεστο, μιας και η επίσκεψη στα αγαπημένα πρόσωπα και τα «φαγάδικα» της συμπρωτεύουσας είναι πάντοτε μια πολύ ευχάριστη περίσταση. Μόνο που αυτήν τη φορά έμελλε να συνοδευτεί από μία σειρά ατυχών γεγονότων και συγκυριών.
Το πρώτο λάθος ήταν αποκλειστικά δικό μου, μιας και δεν είχα φροντίσει να ενημερωθώ σωστά πριν ξεκινήσω, καθώς η επαφή με τόσα νέα ηλεκτρικά αυτοκίνητα με έχει οδηγήσει να θεωρώ ορισμένα πράγματα ως δεδομένα, ειδικά σε σχέση με τη φόρτιση.
Το Nissan Leaf είναι ένας από τους πρωτοπόρους της ηλεκτροκίνησης, με την πρώτη γενιά να παρουσιάζεται το 2010, η δεύτερη έκανε την εμφάνισή της το 2017, ενώ το 2023 ήρθε στην ελληνική αγορά το ανανεωμένο μοντέλο. Το ισχυρότερο μοντέλο με την μεγάλη μπαταρία των 62 kWh το έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν, ενώ μας έχει συντροφεύσει και σε ένα οδοιπορικό επί ιαπωνικού εδάφους.
Μπορεί να έχει τη δυνατότητα να επιστρέφει την αποθηκευμένη ηλεκτρική ενέργεια πίσω στο δίκτυο (vehicle to grid), οι δυνατότητες φόρτισης όμως δε συμβαδίζουν με τα δεδομένα του 2023. Εάν λοιπόν είχα ρίξει μία ματιά στις προδιαγραφές του, θα ήξερα ότι η μοναδική δυνατότητα ταχυφόρτισης προϋποθέτει σύνδεση CHAdeMO.
Έτσι συνηθισμένος από τα κάθε λογής νεόκοπα ηλεκτρικά μοντέλα, μπορεί κανείς να θεωρήσει ως δεδομένες υψηλές ταχύτητες φόρτισης. Κάπως έτσι λοιπόν, έχοντας κατεβάσει την ιδιαίτερα χρήσιμη εφαρμογή PlugShare (όπου απεικονίζει αναλυτικά τους πανελλαδικά διαθέσιμους σταθμούς φόρτισης, με ακριβείς πληροφορίες για τη θέση, τη λειτουργικότητά τους και τις δυνατότητές τους), είχε προγραμματίσει ότι θα μου ήταν αρκετή μία και μόνο στάση, στον ταχυφορτιστή που βρίσκεται στην είσοδο της Λαμίας (ισχυρότερος και σε στρατηγικότερη τοποθεσία από εκείνον της Αταλάντης).
Ξεκινώντας από τα γραφεία του περιοδικού στο Κορωπί, η ένδειξη της αυτονομίας ήταν περίπου στα 350 χλμ. Με μια συγκρατημένη οδήγηση, λοιπόν, υπολόγιζα γύρω στις 18 kWh/100 χλμ. μέσης κατανάλωσης, κάτι που σημαίνει ότι μέχρι τη Λαμία η μπαταρία θα είχε φτάσει λίγο κάτω από τη μέση και η αναπλήρωση θα διαρκούσε περίπου μία ώρα. Όλα αυτά όμως ισχύουν σε έναν ιδανικό κόσμο, όπου οι οδηγοί (συμπεριλαμβανομένου εμού) είναι σωστά ενημερωμένοι και η κλιματική αλλαγή δεν έχει βάλει το χεράκι της στη δημιουργία τροπικών καταιγίδων (βλέπε Daniel) ακόμα και στα μέρη μας.
Φτάνοντας λοιπόν στη Λαμία, με μια μέση ταχύτητα της τάξεως των 100 χλμ./ώρα περίπου, είχα βελτιώσει τις προβλέψεις μου, κατεβάζοντας τη μέση κατανάλωση λίγο πάνω από τις 16 kWh/100 χλμ. Από εκεί και μετά, άρχισα να είμαι ο πρωταγωνιστής σε μια ταινία με τίτλο: «A chain of unfortunate events» (μία αλληλουχία από ατυχή γεγονότα).
Αρχικά έμεινα με το φις στο χέρι να κοιτάω πότε το Leaf και πότε το φορτιστή, μιας και ο τελευταίος δεν είχε απλή AC θύρα, ενώ, όπως είπα, το Leaf διαθέτει το τελείως διαφορετικό βύσμα CHAdeMO. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω στη Λαμία για κάποιον άλλον φορτιστή, κάτι όμως που αποδείχθηκε πολύ δύσκολο, μιας και οι περισσότεροι είχαν βγει εκτός λειτουργίας λόγω της νεροποντής. Έπειτα από αρκετές αποτυχημένες απόπειρες, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου εκτός Λαμίας, προς Στυλίδα. Για καλή μου τύχη, καθώς κατευθυνόμουν προς τα εκεί, συνάντησα ένα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτη, όπου θυμήθηκα ότι έχει συνεργασία με τη ΔΕΗ Blue.
Η σύνδεση μέσω της εφαρμογής ήταν σχετικά εύκολη, αλλά δεν ήταν πολύ ξεκάθαρος ο ρυθμός φόρτισης (γενικά το όλο interface επιδέχεται βελτίωσης). Τελικά, μέσα από τα μενού του αυτοκινήτου, διαπίστωσα ότι φόρτιζε στα 6 kW και η διαδικασία θα ολοκληρωνόταν αργά το βράδυ (μιας ημέρας κατά την οποία ο Πηνειός φούσκωνε ολοένα και περισσότερο). Σκαλίζοντας λοιπόν τους χάρτες της εφαρμογής PlugShare, είδα ότι υπήρχε CHAdeMO φορτιστής στον ΣΕΑ Αλμυρού στο Βόλο, τον οποίον όμως έδειχνε εκτός λειτουργίας, ενώ ο επόμενος βρισκόταν στον ΣΕΑ της Νίκαιας στη Λάρισα, 90 λεπτά μακριά, αλλά -το κυριότερο- σε μια απόσταση 144 χλμ. Αυτό σήμαινε ότι με μια μικρή αναμονή στον συνδεδεμένο φορτιστή και (πολύ) οικονομική οδήγηση θα έφτανα εκεί, με την αυτονομία στα Τάρταρα (λιγότερο από 40 χλμ.), κάτι που αποφάσισα να κάνω με δεδομένες τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και με τα νέα για πλημμύρες να γίνονται ολοένα και πιο ζοφερά.
Αυτά τα 144 χιλιόμετρα πρέπει να είναι ό,τι πιο βαρετό έχω ζήσει στη ζωή μου (πίσω μόνο από την αναγκαστική τηλεθέαση back–to–back πρωινάδικων και μεσημεριανάδικων όταν ήμουν κλινήρης). Με μία μ.ω.τ. 90 χλμ./ώρα και μέση κατανάλωση γύρω στις 15 kWh/100 χλμ., τελικά τα κατάφερα, φτάνοντας εκεί στο σούρουπο, με τα νερά από τις πλημμύρες να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους στις παρυφές του δρόμου σε ορισμένα σημεία. Ευτυχώς, η θέση του φορτιστή ήταν ελεύθερη (τόσο από κάποιο άλλο ηλεκτρικό αυτοκίνητο όσο και από κάποιο συμβατικό το οποίο μπορεί να το βόλευε εκείνη η θέση).Ο συγκεκριμένος φορτιστής ανήκει στο δίκτυο της «Πρωτέργεια», οπότε πρώτα θα έπρεπε να κατεβάσω την εφαρμογή. Με μία μόνο γραμμούλα σήματος όμως να τρεμοπαίζει σαν το κεράκι στον άνεμο, η όλη διαδικασία (μαζί με την επιλογή συμβολαίου, δημιουργία προφίλ και αναγνώριση του συγκεκριμένου φορτιστή) μόνο εύκολη δεν ήταν, ενώ περιλάμβανε και αρκετά πέρα δώθε από και προς το σημείο όπου υπήρχε το ελάχιστο σήμα. Ύστερα από αμέτρητες προσπάθειες και άκομψες επικλήσεις σε αρχαίες θεότητες, τελικά η σύνδεση ολοκληρώθηκε και εγώ ένιωσα πώς είναι όταν ορισμένα απλά πράγματα μπορούν να χαρίσουν ευτυχία.
Μπορεί λοιπόν η φόρτιση να ξεκίνησε στις 50 kWh, σχετικά σύντομα όμως (όπως συμβαίνει σε κάθε διαδικασία ταχυφόρτισης) ο ρυθμός μειώθηκε περίπου στο μισό. Έτσι λοιπόν άρχισαν οι υπολογισμοί μεταξύ της αυτονομίας και της εναπομένουσας απόστασης των 160 χλμ., με δεδομένη και τη χρονική πίεση, καθώς οι ειδήσεις για κοντινές πλημμυρισμένες εκτάσεις ήταν κάπως συγκεχυμένες (ενώ πλανιόταν στον αέρα της ενημέρωσης και μία είδηση γύρω από εργασίες συντήρησης στη σήραγγα Τεμπών).
Τελικά, έπειτα από αρκετό άγχος, φτάσαμε στον προορισμό μας σώοι και αβλαβείς, με την περιπέτειά μας να ολοκληρώνεται σε κάτι λιγότερο από δώδεκα ώρες. Το κόστος φόρτισης των συνολικά 32 ευρώ δεν είναι τίποτε εμπρός σε όλη αυτήν τη σειρά των ατυχών γεγονότων με τα οποία ήρθαμε αντιμέτωποι. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όλες αυτές οι ατυχίες και ταλαιπωρίες μας δε συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με τις καταστροφές που αντιμετώπισαν τόσοι συμπολίτες μας σε όλες αυτές τις περιοχές, όπου τα λόγια και οι κούφιες ευχές περιττεύουν, όταν δεν συνοδεύονται άμεσα από έμπρακτα δείγματα βοήθειας._Σ.Τ.