Έφυγε νωρίς, έτσι ξαφνικά, ο παλιός καλός συνεργάτης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Τεχνικών Εκδόσεων, και ο Σ.Χ. θυμάται και σχολιάζει για τον φίλο του.
«Είναι μέσα ο κ. Μαστραντώνης;»
«Τι ρωτάτε; Ανοιχτή η πόρτα», απαντούσε η ευγενέστατη Ειρήνη, ξεπερνώντας το άτυπο πρωτόκολλο.
Ήταν απλή και πάντα χρήσιμη η συνάντηση με τον «Μάστρα», τον ισχυρό των Εκδόσεων Λυμπέρη για πολλά χρόνια. Η συνεννόηση μαζί του ήταν αποτέλεσμα συνδεδεμένο με την αγωνία του για τον όμιλο, με εκτίμηση για το 4ΤΡΟΧΟΙ την οποία δεν έκρυβε. Όπως άλλωστε και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Κορλέτης, εκτός ειδικού Τύπου μάνατζερ, που αντιλήφθηκε την ιδιαιτερότητα και σεβάστηκε και τη συντακτική ομάδα. Αντίστοιχα, ο Λάκης δίδαξε ισορροπία σε δύσκολα ΔΣ, με τον Κ.Κ. να αντιδρά, συνήθως χωρίς αιτία, και τον Αντώνη Λυμπέρη να αρνείται να κάνει χρήση της πλειοψηφίας σε ποσοστά και μέλη του ΔΣ, με σεβασμό στους δημιουργούς.
Κάπως έτσι κύλησαν έξι χρόνια, και ακόμα ένα δύσκολο που θέλεις να ξεχάσεις, αποθηκεύοντας μόνο τον τρόπο τους, ώστε σε συνεργασία με τον Σπύρο Δουλφή και την εμπιστοσύνη του Λυμπέρη, να μην καταρρακωθούν οι πληγωμένοι. Έξι χρόνια που τα καταγράφεις ως κορυφαία επαγγελματική εμπειρία με δημιουργικό προσανατολισμό, όποια και αν ήταν η εξέλιξη.
Έντιμος άνθρωπος, δίδαξε σεβασμό στην οικογένεια, γενναιοδωρία στους φίλους του και εκτίμηση στους συνεργάτες του, αξιοποιώντας τα θετικά τους και αντιμετωπίζοντας με υπομονή τα λάθη τους. Με απαράμιλλο στυλ και μηδενικό ύφος σε οποιαδήποτε διαδικασία. Είτε διοικητική είτε στην καθημερινότητα, οπότε ήταν με τα μάτια και σε ελάχιστο χρόνο οι συνεννοήσεις με τον άνθρωπό του, τον Χρήστο Κυρατζή, όπως και με την αγαπημένη του Μαρία Κολιάτσα, που την πίστευε, την εμπιστευόταν και τη φόρτωνε έργο, αφού ήξερε πως θα ανταποκριθεί. «Πίτσι» τότε το Μαράκι, αλλά διευθύντρια, περίπου όπως και σήμερα, και ήταν επιλογή του να δίνει χώρο στους νέους. Είπαμε, αξιοποίηση στελεχών για σεμινάριο, και ήταν έργο Κορλέτη-Μαστραντώνη το πώς ειρηνικά και δημιουργικά οι Εκδόσεις Λυμπέρη απορρόφησαν τις Τεχνικές, υποστηρίζοντας υπεράριθμους και αξιοποιώντας σημαντικούς, όπως τον Γιάννη Βρόντο και τη Στέλλα Καραμουσαντά, που απέκτησαν αυτοπεποίθηση σε ένα ασφαλές περιβάλλον με αξιοκρατικά στοιχεία. Γεγονός πως ουδείς, με εξαίρεση τον Καββαθά, μπορούσε να προβλέψει την επιχειρηματική τραγωδία, με τα σημάδια της ακόμη στο χώρο.
Ο Φίλος!
O Λάκης της Άνδρου, ο beach volley player με το μαγιό, o «αδελφός» του Δημήτρη και του Γιάννη Σταυρόπουλου, ο φίλος του Μαθιού, ο φίλαθλος του ΠΑΟ-μπάσκετ δεν απείχε από τον sub-commandant του εκδοτικού οίκου, όπου άλλωστε ποτέ δε φορούσε γραβάτα. Απλός, φιλικός και με λόγο, ό,τι τον έκανε σημαντικό για την οικογένειά του, τη σύζυγό του Μαρία και τα αγόρια του, Άγγελο και Μιχαήλ, η αγωνία του, το ενδιαφέρον του, η πίστη του στο χαρακτήρα τους, αποτέλεσμα της αγωγής τους, έργο του.
Τρίτη πρωί
Στο Κοιμητήριο Παπάγου ήταν όλοι εκεί, οικογένεια και φίλοι, για έναν άνθρωπο που δεν είχε εχθρούς, αφού άλλωστε πάντα έβρισκε μια δικαιολογία για όσους άδικους και απρεπείς, εκτός αν είχαν βλάψει την οικογένειά του. Στο τελευταίο αντίο, φορτισμένος ο Αντώνης Λυμπέρης, μίλησε-αποχαιρέτησε από καρδιάς, και αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το αντίο του φίλου του Γιάννη Σταυρόπουλου, όπως το κατέγραψε με τον εξάδελφό του Δημήτρη:
«Αδελφέ μας, Φίλε Λάκη,
Σήμερα είμαστε όλοι εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε. Άνθρωποι που δεν αδίκησες, αλλά βοήθησες, και όλοι θα σε θυμούνται με αγάπη και σεβασμό.
Ήσουν πολύ καλός φίλος, δοτικός και με μεγάλη καρδιά. Βοήθησες και βγήκες μπροστά στα δύσκολα. Η ζωή δεν σου χαρίστηκε. Δεν συμβιβάστηκες, πάλεψες και καταξιώθηκες.
Μαζί ταξιδέψαμε, γνωρίσαμε κόσμο, γελάσαμε και δεν αποχωριστήκαμε ποτέ. Μαζί στα καλά και στα άσχημα. Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα.
Την οικογένειά σου τη φρόντιζες με κάθε τρόπο. Βράχος, πατέρας σηματοδότης, φάρος φωτεινός. Καμάρωνες για τη Μαρία σου, για τα αγόρια σου, για την εγγονή σου και για τους φίλους σου. Ήξερες ότι σε αγαπούν και άνοιγες την καρδιά σου.
Σε αποχαιρετούμε με πολλή αγάπη και πολλή θλίψη, και πάντα θα θυμόμαστε ότι έφυγες σε στιγμή με τη χαρά ζωγραφισμένη στα χείλη σου. Καλό κατευόδιο,
Δημήτρης-Γιάννης…
«Καλό δρόμο, mate», να τα λέτε με τον Κωνσταντίνο και τον Πέτρο όπως στις συναντήσεις της Δευτέρας, και θα είμαστε όλοι στην ώρα μας, χωρίς γκρίνια. Εις το επανιδείν._ Στράτης