Τογιοτισμός, ο κοινός παρανομαστής, του ΡΑ σε WRC και σε HAR και να εξηγηθούμε, ακολουθώντας το σπάνιο. Να συνδυάζεται ότι σπουδαίο βλέπεις, με ότι περίφημο λάμπει στα αποτελέσματα της Ιστορικής έκφρασης του Πλανητάρχη των Ράλλυ…
ΔΕΝ κέρδισε Τογιότα το φετινό Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, όπως δεν κέρδισε το Ράλλυ Ακρόπολις του WRC, αλλά ούτε την εποχή των Celica, μέχρι και το 1982,παρά την προσπάθεια των Andersson, Waldegard, Ιαβέρη κ.α. Καμία αμφιβολία ότι αν συμμετείχε ο Κωνσταντίνος Πίτσος με τη Celica θα έβαζε δύσκολα στον Richard Jordan σε πτήση με το Εscort Το 2025, δύσκολα θα χάσει ο Latvala με τη Celica ST185, εκτός αν ο Παναγιώτης Κύρκος βγάλει στο χωματόδρομο τον εξ Κankkunnen, οικογενειακό Εscort και πείσει τον Γιώργο Πολυζώη να τον υποστηρίξει, σε αγώνα που απαιτείται και σοφία …
Μέχρι τότε,
Στο φετινό Ιστορικό Ακρόπολις, όπως άλλωστε σε όλα τα ΙΑ, ένα Εscort ονειρεύεσαι, είτε ένα από αυτά των Παραδείση, είτε ένα από αυτά των ex Regularity guys. Γεγονός, πως ως παλιός τον Αλέξανδρο Eμ. Χαλιβελάκη θέλεις να αγκαλιάσεις, γνωρίζοντας με το νι και με το σίγμα τα προβλήματά του, ενώ αναγνωρίζεις και το ταλέντο του. Ο Άλεξ με ψυχή Χαλιβελάκη, τσαγανό Καψάσκη, με οδηγικό στιλ Ρον, εκρηκτικός όπως και ο Κωνσταντίνος του. Αυτό όμως είναι το Ράλλυ Ακρόπολις, με πολλά “ναι μεν αλλά” και σπάνια τα αποτελέσματα συνδυάζονται με επιδόσεις, όπως συνέβη φέτος από την κορυφή μέχρι το βάθος της κατάταξης. Πετούσαν De Mevius, Jordan, Χατζηρήγας, αλλά παρακολουθώντας και μελετώντας, τέσσερις συνδυασμοί έκλεψαν την παράσταση με πέμπτο ως πρώτη ελληνική ομάδα σε επίπεδο Κλάσης, τους Αργυρίου-Λάσκο με το Starlet 1.3 S. Αγωνιστικό μόνο στο μυαλό και στο χέρι του άπαιχτου Κωστή που τον συναντάς και σου μιλάει για τον Θανάση Σ. Αθανάσουλα που πετούσε όπου δούλευε το κιτρινόμαυρο και πρέπει να διαβάσεις Αμαξό για να μάθεις ότι ο 1.3 δεν απέδιδε ούτε τους 75 ίππους. Όπως ο κινητήρας στα γκρι που μας διέθεσε το 1985, ο Νίκος Κάτρης, -ο τελευταίος πραγματικός Τογιοταίος, για την Καλλιρρόη και την κ. Σόφη. Ιστορίες θα πείτε, αλλά αυτή είναι η πεμπτουσία, στην κοινότητα των Ελληνικών αγώνων, όπου ακόμα κυριαρχεί το συναίσθημα.
Celica, αλλά ποιά Celica;
Οδήγησε ως Μυλωνάς ο Κώστας, με το DNA του σκονισμένο στα Σκούρτα και αν στο φθινοπωρινό οπισθοχώρησες, στο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις υποκλίθηκες. Άκουσε τον Νικόλα Παραπέρα, θυμήθηκε τα όργια με την σιελ Corolla, ακούμπησε στη δυναμική της Celica, ένα άλλο αυτοκίνητο και έγραψε ιστορία ο κ. Κώστας και ας μην το αντιλαμβάνεται, αφού το μέγεθός του δεν έχει οροφή. Στο μεταξύ. οι συζητήσεις δεν κρύβονται και με περάσματα και χρόνους δίλιτρης πρέπει να ανοίξεις το καπό της ερυθρόλευκης, να δεις το διαμάντι, τον 1.6, να σφίξεις το “χέρι του χερά” και να αποχωρήσεις, με το χαμόγελο της αμηχανίας…
Το Starlet ή το πλήρωμα;
Στην περίπτωση, Παπαδημητρίου- Σιγάλα, η πρώτη αίσθηση και οι χρόνοι είναι ότι οδηγούν πύραυλο, Ιαπωνικό γκρουπ Β, με σειριακό και δίλιτρο κινητήρα απο Corolla WRC και φρένα από Celica Turbo. Καμία σχέση και το ποιο αθώο μετά από αυτό, που ούτε αγωνιστικές σχέσεις στο κιβώτιο, θα το βρεις στα χέρια του Αργυρίου, σε έκδοση παραγωγής, χωρίς το τουρμπάκι, όπως στου Κ.Π. Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά. Πας βουνό, τους βλέπεις και ψάξε και τέτοιο κλέψιμο του χρόνου με μαγικά περάσματα μόνο ο ΜακΡει στο RAC με Corsa και ο Kenneth με Cadett. Όντας και αξιόπιστοι, προσέθεσαν στην τελειότητα, υπεραξία με τη συνεργασία τους, με την Τοyota-Γαζετάς. Σεβασμός.
Συνηθίσαμε …
Είμαστε, θρασείς, απαιτητικοί και παράλογοι και δεν μας αρκεί η θέση του Αμαξό στην κλάση-φωτιά, ούτε το τέρμα γκάζι όπου τον είδαμε. Τον θέλουμε στη γενική μπροστά απο την Ιntegrale. Τι δεν καταλαβαίνεις; Πρόκειται για ψευδαίσθηση απο ότι μας συνήθισε φέρνοντας την ασφάλτινη τέχνη του στο χώμα, όπως κάποτε ο Auriol, ο Sainz και ο Delecour. Στην περίπτωση του Δημήτρη Αμαξόπουλου και της Χαράς Μωραίτη με την εμβληματική πλέον Corolla Starby Tsourgiannis, είναι η ποιότητα του συνδυασμού, με αποτέλεσμα και τη ζηλευτή αξιοπιστία του συνόλου. Των ανθρώπων και της μηχανής τους, που διαχρονικά άλλωστε στοχεύουν στο ακατόρθωτο. Με τον ωραίο τρόπο, με πρόσκληση, χωρίς πρόκληση και αυτό ήταν το καλυτερό σου Rally Star…
Ντ’Αρτανιάν
Ο αστυνόμος, ποιός άλλος; Ο δικός μας, Πρωταθλητής και εκτός μπάκετ. Σε μυστική αποστολή ο Γρηγόρης Νιώρας έχοντας δίπλα του τον Κώστα Κακαλή και οι Πρωταθλητές, δεν μοιράστηκαν, ούτε Starlet, ούτε Ιmpreza. Εξαιρετικοί με το Opel Corsa GSi οδηγώντας έξυπνα και αξιόπιστα. Άμεση η προσαρμογή τους, με γεγονός ότι σε διάστημα δώδεκα μηνών, εξελίχθηκε το αυτοκίνητο. Εξαιρετική ομάδα, με ευφυέστατο πλήρωμα και τεράστια εμπειρία, με το δικό τους μοτίβο. Συνδεδεμένο με το αποτέλεσμα, μακριά από το παιχνίδι των εντυπώσεων. Ο Γρηγόρης και ο Κώστας που ταλαιπωρήθηκαν, αλλά ποτέ δεν έκλαψαν. Πρωταθλητές! Όλοι υπέροχοι, σε έναν εξαιρετικό αγώνα που εξελίσσεται σε σπουδαίο απο την ΟΜΑΕ, αλλά κάποιοι ξεχώρισαν και ολοκλήρωσαν τέρμα γκάζι, χωρίς Super Rally.
Απλά: Respect. _ ΣΧ