Επιστροφή στο παρελθόν

Αν ήμουν μυαλωμένος θα μπορούσα να οδηγώ κάθε μέρα ένα κόκκινο GTiR, όπως τότε το 1991, στην ευρωπαϊκή παρουσίαση στην Αθήνα, και στους αγώνες με Ιστορικά που ξαναζούν την 3λιτρη Silvia 200 SX.

Όταν ονειρεύεσαι και προκύπτει συναίσθημα, οπότε και σε πληγώνουν τα λάθη σου, έχοντας πετάξει χρήματα σε διάφορες κατευθύνσεις, δεν προκύπτει ερώτημα, «γιατί αυτά, και όχι π.χ. κάποια άλλα». Όπως το αγωνιστικό GTiR ή το ασημί 350 Ζ – και πάλι σε Nissan καταλήγει η συζήτηση.

Δυστυχώς, οδηγώ σπάνια -όντας απασχολημένο στην ατελείωτη λίστα του εξαιρετικού κ. Γιάννη Μεθενίτη- το Juke Hybrid, ένα σύγχρονο GTi που, όποτε προκύψει, παραδέχομαι και απολαμβάνω.

Tα όνειρα, με αναμνήσεις μέχρι κάποιο σημείο ανέπαφες, έχουν να κάνουν με τη χρήση σε επιλεγμένες εκδηλώσεις για το ΙΑ του λευκού GTiR, που είναι καλά φυλαγμένο στη Λεωφόρο Αθηνών -Καβάλας τότε-, όντας και τέλεια συντηρημένο από τους διαδόχους των κομάντο. Οι «στρατιωτικοί», οι μηχανικοί μου στη Νικ. Ι. Θεοχαράκης, όπου υπηρέτησα από το 1983 μέχρι το 1996.

Το λευκό GTiR σε έκδοση παραγωγής χρησιμοποιήσαμε με τη Ρένα Γκίνη στο Classic Legends event από τον ΣΙΣΑ, εκδήλωση στα χνάρια του ΡΑ της δεκαετίας 1985-1995, που τις ζήσαμε από το ρετιρέ των ελληνικών αγώνων, και όχι μόνο.

Ανθρώπων έργο όλο αυτό, με κοινό παρονομαστή την αξιοπιστία και σε σχέση με τις μηχανές μας, όπως συχνά αποκαλώ τα αυτοκίνητα με άποψη και χαρακτήρα, σαν τα αγωνιστικά μας. Το τέλεια ισορροπημένο pick-up και για τις αναμνήσεις μας, και άλλωστε με το λατρεμένο King Cab οργώσαμε την Ελλάδα στη διαδικασία δοκιμών. Τότε σε συναρμολόγηση από την Τεοκάρ στον Βόλο, και στοιχηματίζω ότι το σύγχρονο Navara δεν έχει τόση προσοχή στη λεπτομέρεια. Όπως άλλωστε και τα Cherry και Sunny και, αφού τα όνειρα που αξίζουν στοιχίζουν, οπότε δεν προκύπτει GTi με R υπό κ.σ. (σικ), θα πληρώναμε για ένα καθαρό σκέτο GTi με τις ρίζες του στον Βόλο. Αρκούσαν τέσσερα κόκκινα Kayaba ώστε, αξιοποιώντας κινητήρα και κιβώτιο και με ατού την αξιοπιστία του, να σημειώνεις υψηλές και απολαυστικές μ.ω.τ.

Ξυπνώντας και τα ανταγωνιστικά στοιχεία μας, μόνο με μια Corolla AE86 το συγκρίνεις. Ποιο Golf και ποιο Peugeot; Θέλεις Ιάπωνα στα βουνά ακόμα και παλεύοντας για τα 49,99 χλμ. μ.ω.τ., και τον αλλάζεις μόνο με μια «2002» ή με Ιταλό, αποκλειστικά για λόγους αισθητικής. Σχόλιο για ρεαλιστικές επιλογές αφήνοντας σταθμευμένη την «911» ή την «944», με γεγονός ότι όταν ανεβαίνουν οι μ.ω.τ. τα ακριβά είναι απαγορευμένα, αφού οι δρόμοι μας κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται ασφάλτινοι.

GTiR

Μαγικό τότε εκεί, βαρύ με τρακτερωτά, αλλά και ζωντάνια σε όλη την κλίμακα των στροφών, μαγικό και σήμερα. Το λευκό της παραγωγής, περιποιημένο ώστε να ακούγεται και να μην κρύβεται, ενώ μπορείς να αξιοποιήσεις και τα φρέσκα 15άρια της Yokohama, που μοιράζονται τις κακοτοπιές με την ανάρτηση.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σκαρφαλώνοντας από τα Καστέλλια στην Οίτη ή ευθυγραμμίζοντας στην Καλοσκοπή, και δεν ξέρεις τι να μοιραστείς με τη σύντροφό σου. Τη διαδρομή ή το αυτοκίνητο; Η πραγματικότητα είναι διαφορετική με τους δρόμους από χώμα σε άσφαλτο, όταν οι κριτές με τα γιλέκα προκύπτουν έτσι ξαφνικά, ενώ τότε βάσει σχεδίου. Αντίστοιχα, τα χαμηλού προφίλ λάστιχα κολακεύουν το τιμόνι, ενώ το σύστημα 4×4 δένει με το κιβώτιο, αφήνοντας στον κινητήρα την ουσιαστική δουλειά. Τον κρατάς χαμηλά, διηγείσαι ιστορικές, θυμάσαι παραλειπόμενα, θέλεις να μοιραστείς το πλέον σημαντικό κομμάτι της ζωής ενός βετεράνου που παραμένει υγιής και προσθέτεις μόνο τις χαμηλές νότες μέχρι τις 3.000 σ.α.λ. Δε χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο από το πέταγμα μέχρι περίπου τις 4.000 σ.α.λ. με τη 2η σχέση στην έξοδο από τις φουρκέτες κ.ά. κλειστές στροφές, και για τη συνέχεια, και ειδικά όπου σπάνια κατηφορίζει, αφήνεις το σασί να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του.

Συνήθως ανηφορίζεις

Σκέφτεσαι ότι για όσους με συμβατικά αυτοκίνητα, έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας η διατήρηση της μ.ω.τ., με το δορυφόρο-χρονομέτρη να καραδοκεί. Έχει δίκιο ο Αρβανίτης που θέλει και δορυφόρο και κριτές, «ομορφαίνουν το περιβάλλον και έχουμε και παρέα», σχολιάζει η Ρένα, που συνελήφθη απροετοίμαστη για το παιχνίδι της απόστασης με το χρονόμετρο που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του ΣΙΣΑ. Εκνευρίζεται, της φταίει το κινητό και το speed pilot, αφού, όπως σχολιάζει εδώ, θα ταιριάζει το Rabbit, όπως του Στέλιου.

«Την άλλη φορά, Ρενού», σχολιάζεις ψύχραιμα, όπως άλλωστε κάνουν όλοι οι πρωτάρηδες που ανανεώνουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτές τις εκδηλώσεις. Έχοντας να διαλέξουν ανάμεσα και στη διαφορετική φιλοσοφία οργανωτών· ικανών, όπως εδώ ο ΣΙΣΑ, που δεν αντιγράφουν, προσφέροντας άλλωστε τον παραδοσιακό 24ωρο και σε συνεργασία με τον Regularity Master Σπύρο Μουστάκα, την Πίνδο. Αγώνας τύπου Costa Brava, που έχει εξελιχθεί στη μητέρα των μαχών για τους λάτρεις της υψηλής μουαγιέν, που χρησιμοποιούν και κατάλληλα προετοιμασμένα αυτοκίνητα.

Η δική μας προτεραιότητα, όσων βετεράνων της Sporting κοινότητας -ευθύνη της ΟΜΑΕ-, το ΙΡΑ.

Σημαντικό να βλέπεις Regularity specialists σε Sporting αγώνες, πρωταθλητές όπως οι Δελαπόρτας, Βασιλόπουλος και Μητσιάς, αντίστοιχα όμως και δικούς μας στη Regularity εκδοχή, οπότε και εκτοξεύεται ο σεβασμός ένθεν και ένθεν.

Η άγρια ομορφιά προχθές ήταν συνδεδεμένη με τα πολεμικά σε όψη Golf και Fiesta των Γεωργοσόπουλου και Κατοχιανού, που έκαναν το «1-2», όταν ο καθρέφτης του θεσμού στην επικοινωνιακή του έκφραση φιγουράρει με όνομα και επώνυμο Λάγγα/Πετρόγιαννη/Alfa Romeo 75 και Μαλάκη/Βαξεβανίδη/Toyota Celica STi. Αυτούς θέλεις να μιμηθείς, ειδικά χθες-προχθές που αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί. Μια Alfa, η τελευταία με την κίνηση στον σωστό άξονα, vs μια Γκέισα με όνομα βαρύ, με τα πληρώματα να δίνουν την υπεραξία συνδεδεμένη με το αποτέλεσμα.

Εξαιρετικοί, όπως και οι νικητές στις κατηγορίες που εκφράζουν διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας στη διαδρομή και στη χρονομέτρηση.

Το κόλπο γκρόσο του Μουζούκη για τον αποχαρακτηρισμό των εκδηλώσεών του, με τη φήμη ότι επιβιώνεις μόνο τέρμα γκάζι…

Legends

Παρόντες συναθλητές μας, συγγενείς και φίλοι με κοινές διαδρομές, όπως οι Νίκος Τσάδαρης-Γιώργος Πετρόπουλος με το πολυεργαλείο, το κοντό RAV4 πρώτης γενιάς, και ο Σωτήρης Σκαλτσάς. Βαριά η ευθύνη του όντας δίπλα στον Δημήτρη Παπανδρέου σε μια αθώα «318», και δεν κάνετε λάθος. Ο Δ.Π., ο αληθινός ο MotoGP, ο real Legend, και όλοι ολοκλήρωσαν χωρίς ίχνος έπαρσης, ό,τι τους ταιριάζει και συνδυάζεται με τη διαδρομή τους.

Σημαντικό είναι ότι ζήσαμε τη στιγμή χωρίς ίχνος μιζέριας και συγκρίσεων με ό,τι κάνει η δεν κάνει η Ομοσπονδία μας ή τα Σωματεία μας, σχολιάζοντας ότι ποτέ δεν είναι αργά.

Μέχρι τότε, άλλοι πάμε ΙΡΑ Sporting και άλλοι Regularity by Καράμπελας, με απαίτηση τη διεθνή διάσταση σε απόλυτη αρμονία με τη Sporting εκδοχή. Το ΙΡΑ, διεθνές πλέον, είναι η έκφραση του σεβασμού της ΟΜΑΕ στην ιστορία μας. Μένουμε συντονισμένοι._ «Stratissino»