Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις…

Το «κόκκινο» ή το λευκό;
Μartini Rosso ή Bianco; Ήταν η αγωνιστική Lancia στην Ιταλία, στο Τορίνο. Από το 1987 με συνέπεια εκεί.
Από τη 4WD στη Deltona. Ενδιάμεσα η Ιntegrale, με τα φουσκωμένα φτερά, απάντηση του Ιταλού master chef στον Ιάπωνα. Στο χέρι μας και η έκδοση με τον συμπλέκτη της Valeo, που σε αγώνες την οδήγησε ο Αlex Fiorio και στο Ακρόπολις ο Τζίγγερ. Τα ξέρετε αυτά. Όπως και ότι η αφεντιά μου οδήγησε 037 στο Διόνυσο-Χώμα που τη μοιράστηκα με τον αείμνηστο Henri Toivonen. Αθάνατος. Ο Ayrton Senna του WRC. Υπερβολή; Ρωτήστε, τον Walter Röhrl…
Παραμονή του Ακρόπολις το 1984 πήγαμε Διόνυσο με την κόκκινη Delta HF. Μαζί με Καββαθά και Κλεάνθη Τριανταφυλλίδη.

Είχε προηγηθεί η Fulvia HF, το αυτοκίνητο του Simo Lampinen που δοκίμασε ο ΚΚ, αντίστοιχο με την πορτοκαλί Μaglioli του Μπένυ με αριθμό κυκλοφορίας 410905, που συντηρούσε ο θρύλος Παναγιώτης Μηλιαρέσης.
Ήρθε η Stratos του Σιρόκο, δοκιμή εκτός ατζέντας σε ασφάλτινη εκδοχή στο χιόνι με λάστιχα με καρφιά. Δυνατή νύχτα-εμπειρία στον Φτερόλακα σε off the record διάσταση. Αργότερα, σε χωμάτινη εκδοχή, με Μπένυ, σήμερα το αυτοκίνητο είναι του Τζίγγερ. Άψογο, χάρη στο Νίκο Πάνο, ένας Γερμανός με Ιταλική φινέτσα.

Με την 037 συμμετείχαμε και σε αγώνα, με την κόκκινη ΜΟΜΟ του Μέλα στο Παλάδιο και τον Ευθύμη Σάσσαλο το 1985, όντας «Νισαναίος» με τους μηχανικούς μας στο δρόμο, να παρακολουθούν τον Γιώργο και τον Νίκο Καρανικόλα να προσπαθούν να μας διαθέσουν το καλύτερο. Η πρώτη μου με ακουστικά, η πρώτη και η τελευταία που έχασα και δεν πληγώθηκα, ζώντας τη στιγμή. Ακόμα σκέπτομαι τα ακούσματα από τον κινητήρα και το κιβώτιο, την ανασφάλεια από το άδειο σασί στα πόδια και τα συγκλονιστικά της φρένα. Μέσα στο γεφύρι στον Άγιο αλλά η συνέχεια ήταν δύσκολη. Η εμπειρία με το ξεχωριστό, αποτέλεσμα εμπιστοσύνης του ανδρός, του Γιώργου Μεϊμαρίδη.

Με κοινό παρανομαστή …
Η ιστορία του περιοδικού με τη Lancia, πέρα από την επαγγελματική σχέση σημείο αναφοράς που μόνο με την αντίστοιχη συμπεριφορά του Μανιατόπουλου μπορεί να συγκριθεί, ήταν συνδεδεμένη και με τα προσωπικά μας αυτοκίνητα. Του Κώστα και της Σόφης Καββαθά ή Fulvia ή Beta, οι Ιntegrale Χ2, όπως και δικά μας και όλο αυτό που δημιουργεί ανατριχίλα είχε το όνομα του αείμνηστου Χρίστου Δαμάσκου και επώνυμο ΛΑΜΔΑ.
Ο ΧΔ, για τη Lancia-εργοστάσιο ήταν Φίλος και συνεργάτης τους, ιερό πρόσωπο για τους Ιταλούς της εποχής και πριν η Fiat ισοπεδώσει τα πάντα όλα, με τον μακαρίτη τον Marchionne να δίνει τη χαριστική βολή στο θρύλο.
Η συνέπεια της Λάμδα-Δαμάσκος άλλωστε, πιστοποιείται από την τέλεια διαδρομή της εξέλιξης ως κομψό θηρίο, έργο της συζύγου του Ελένης Δαμάσκου που έχει δίπλα της το παλικάρι τους τον Παναγιώτη. Φοβερός τύπος με αρχές και στοιχεία από τους γονείς του, οπότε και διατηρεί το DNA του χωρίς να τον καθιστά ασθενή η καθημερινότητα που αφορά στη δουλειά τους, συνεπής στην ευθύνη που του αναλογεί, προς κάθε κατεύθυνση και με σεβασμό στην ιστορία τους, χωρίς να αρνείται την προοπτική. Γεγονός, ότι το δημιουργικό πάθος της μητέρας του που διδάσκει και εντιμότητα ξεχειλίζει και πλέον εξελίσσεται σε ιστορικό τρίγωνο της Αυτοκίνησης, η διαδρομή που συνδέει την ιστορική Λεωφ. Συγγρού με την Πειραιώς όπου η Lamda Star δίνει λάμψη σε βιομηχανική ζώνη με την έννοια της υπερβολής και φτάνει μέχρι την Κηφισίας. Λίγα μέτρα από το δακτυλίδι και με τη Δαμάσκου ποτέ δεν ξέρεις, αλλά και δεν ρωτάς, δεν βάζεις παραμέτρους σε φιλία πενήντα ετών…

«Τι θέλεις πάλι Στούκα»;
Με τον Χρίστο, στη μετά το 1980 εποχή η επικοινωνία ξεπερνούσε το τηλέφωνο και πέρα από τη φιλία μας, είχε σχέση μόνο με αποστολές και δοκιμές, μακριά από το βάλε άλλη μια σελίδα διαφήμιση φίλε μου, ό,τι με καταρρακώνει τα τελευταία χρόνια, στη μετά Σύρμω εποχή. Ότι, ουδείς το αναγνωρίζει…
Με ευκαιρία και αφορμή λοιπόν η επικοινωνία με τον παραδοσιακό Πατριάρχη της Lancia στην Ελλάδα και πάντα κάτι θέλαμε ώστε να πάμε Τορίνο, ή οπουδήποτε για μια ακόμα δοκιμή και μάλιστα ήταν συχνά παρόν, όπως και σε όλες τις δημοσιογραφικές παρουσιάσεις ως και professore στη δυνατή σχέση της Lancia με τον ειδικό Τυπο.

Αποστολές συχνά αποκλειστικές και ποιος να τολμήσει να ζητήσει εξηγήσεις από θηρία όπως ο Δαμάσκος και ο Μανιατόπουλος; Παράδειγμα, όπως με τον Καββαθά και τον Σταθάκη με την 037 παραγωγής, το 1982, με την κόκκινη που την εποχή Fiat συμμετείχαμε το 2006 σε εκδήλωση χάρη στην Κορίνα Πατέλη.
Θυμάμαι το 1986, μαζί με τον Δαμάσκο στην ΕLBA για την S4. Ήταν όλοι εκεί και ποιος Νannini, Biasion, Larini και Ραινέρι. Ο Δαμάσκος! Και οι προσκεκλημένοι του, ο Καββαθάς, ιερό πρόσωπο για τους Ιταλούς και ο βοηθός του.
Ο Στούκας για τον συμμαθητή μου, ο Στράπας για τον αφεντικόφιλο, ιδρυτή του 4Τ, ο grande Stratis του Acropolis Rally για τους Ιταλούς…
Κάπως έτσι βρεθήκαμε με τον Νίκο Τσάδαρη και τον Χρίστο στην Ιταλία τέρμα γκάζι με τις Ιntegrale, όπως και με τον Κώστα Λούβαρη κ.α στη Μπολώνια για το Μemorial Bettega. Πραγματική φιλοξενία και πάντα με υπεραξία συνδεδεμένη με την επικοινωνία για τον κατασκευαστή που δεν αντιπροσώπευαν αλλά υπηρετούσαν με συγκλονιστική συνέπεια.
Ξέρετε όπως τότε Δαμάσκος -Lancia, πλέον η Λάμδα-θηρίο-golden hall με σοφές συνεργασίες, σήμερα Θεοχαράκης-Νissan, Συγγελίδης-Citroen, Σαρακάκης-Honda, Σφακιανάκης-Suzuki, Δάβαρης-Hyundai όσο άντεξε, Βασιλάκης-Seat, πρόκειται για ιερές σχέσεις, σταθερές αξίες και σε μια αντικειμενική επικοινωνία, οφείλουμε να το υπενθυμίζουμε-υπογραμμίζουμε, πέρα από την εξέλιξη των ειδών, που άλλωστε αποτελούν ανθρώπων έργα…

Κακά τα ψέματα, την αθώα εποχή του Ειδικού Τύπου, τα εξώφυλλα δεν έκρυβαν την αλήθεια. Την αποτύπωναν. _ ΣΧ