Εκλογές στην ΟΜΑΕ τις επόμενες ημέρες, και τι περιμένεις να διαβάσεις σε σχέση με τους υποψήφιους προέδρους; Πόσο σπουδαίος είναι ο φίλος Κερερές -που όντως είναι- και πόσο χάλια η Ψαρράκου, που δεν είναι; Οπότε; Ο Σ.Χ. φοράει το κράνος του «Στρατισίνο» και αναρωτιέται…
Η κ. Φωτεινή Ψαρράκου έχει αποδειχθεί σημαντική, έντιμη και εργατική, αλλά κατά τη γνώμη ορισμένων της υπέρβασης είναι με οροφή οι δυνατότητές της, ενώ με δυσκολία συνεργάζεται με υψηλού επιπέδου γνώστες, που τολμούν και έχουν άποψη. Η επιλογή της στο τιμόνι δε συνάδει με το όραμα κάποιων ελάχιστων, ώστε να απογειωθεί η Ομοσπονδία με νέα στελέχη και διεθνείς προεκτάσεις, σκέψεις χορτάτων και αγωνιστικά, που όμως δεν ψηφίζουν. Τα περί χαρακτήρα του καθενός μας είναι αντικείμενο ανάλυσης των αγαπημένων της social media, μακριά από τις σελίδες μας…
Με την ευκαιρία, δεν αφαιρώ ούτε αράδα από το κείμενο της «ολέθριας σχέσης» των εκλογών στην ΟΜΑΕ με τον Αναπληρωτή Υπουργό Αθλητισμού, που αφού δεν ήξερε, αρνήθηκε να μάθει. Λεπτομέρεια αποτελεί το αν η θλιβερή συνάντηση με σωματεία φιλικά προσκείμενα στην κ. Ψαρράκου, κορυφαία πρόεδρο κατά τον κ. Βρούτση, ήταν πρωτοβουλία δική του ή δική της…
«Εσύ με ποιον είσαι;»
Προσβλητικό ερώτημα, και κάποιοι με ιστορία (αλλά άσφαιροι και χωρίς ψήφο) είναι/είμαστε με τους αγώνες. Κρίμα που σας ξεπερνάει αυτή η επιλογή, με ψήφο για καλύτερους αγώνες, και προφανώς απέχουμε σε ιστορία και σε φιλοσοφία…
Τρέλα μου η εμπλοκή του βετεράνου, μη ενεργού αθλητή στα κοινά, όπως συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη. Ό,τι δεν κατάφεραν πριν από τέσσερα χρόνια οι Λεωνίδας Κύρκος και Γιάννης Σταυρόπουλος – δεν υπάρχουμε άλλοι με παλμαρέ όπως του Λ. Κύρκου, που αντί να τους παρακαλάμε να εμπλακούν ή με σεβασμό να τους αποτρέψουμε εξηγώντας ότι δεν αξίζει, τους απαξιώσαμε.
Ευτυχώς, τότε τα κατάφερε ο Χάρης Μπουροθανασόπουλος, με τον οποίο ενίοτε διαφωνούμε, αλλά δεν αμφισβητείται η εντιμότητά του ούτε οι γνώσεις-ικανότητές του· πρόκειται για έναν gentleman παλιάς κοπής. Ίσως κάποιος άλλος, τότε που η δουλειά έμεινε στη μέση με τον περιβόητο Μάριο, τον κιτρινόμαυρο Ζορό, να το έβαζε στα πόδια, ενώ δεν τσαντίστηκαν, δεν έμειναν να πολεμήσουν και έφυγαν άσφαιροι από το ΔΣ θηρία όπως ο Νικόλας Παυλίδης και ο Αντώνης Σταφυλοπάτης. Τότε, με τη χειρότερη ΕΠΑ ever, με γεγονός ότι αργότερα αδικήσαμε τον Παναγιώτη Ηλιόπουλο, που ρίσκαρε, κόπιασε και τον σταυρώσαμε…
Επί της ουσίας
Λατρεύω -ξεπερνάει την εκτίμηση- τον Μανώλη -Ρον- Χαλιβελάκη, τον ιδρυτή της ΟΜΑΕ, και αυτό δεν αλλάζει. Πίστεψα και παραδέχομαι τον Δημήτρη Μιχελακάκη, με τσαγανό για Όσκαρ, όντας και αριστούχος πεισματάρης, και αναρωτιέμαι πώς ο κολοσσός επιτρέπει να τον χρησιμοποιούν, και μακάρι για την υγεία του και τη διαδρομή του εκτός πίστας να είναι fake news ότι είναι υποψήφιος για να εκλεγεί μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας. Ο Ρον ο αγωνάρχης, ο Δημήτρης, ο «Ανδρέας» του χώρου, που όμως δεν έφερε την αλλαγή, αλλά πολέμησε και έπεσε υποστηρίζοντας με συνέπεια το πλάνο του, και κρίμα που δεν ολοκλήρωσε, αφήνοντας ένα θολό τοπίο.
Αντίστοιχα, διαχρονικά άλλωστε, αναστατώνει η ποιότητα του Γιάννη Παπαδημητρίου, ενώ προβληματίζουν οι επιλογές εμβληματικών του χώρου, όπως είναι οι Τσολακίδης και Πολυζώης, μαζί ή χώρια, και με γεγονός πως έτσι το είδαν, δηλαδή είτε να απέχουν και να μην αντιδρούν με πρόταση, είτε να φαίνεται πως συμπορεύεται ο Σώκρατες με ό,τι αμφισβήτησε με πάθος. Σχόλιο χωρίς ίχνος υπονοούμενου, που αφορά ιδιοτέλεια… και απλώς τον υποτιμάτε τον Τσολακίδη αν τον κατατάσσετε.
Δυστυχώς όμως έτσι τίποτα δεν αλλάζει, και όλα τα ίδια μένουν, με γεγονός ότι ουδείς παράγων ή οργανωτής θέλει αγωνιζόμενους στα πόδια του. Τους πληγώνει η λάμψη του, με άλλοθι το ανήσυχο πνεύμα και το τσαγανό του πρωταθλητή. Συμμετείχα σε σύγχρονη ΕΠΑ όπου δέχτηκα προσβολές, δε με υποστήριξε ούτε ο εκπρόσωπος των οδηγών ούτε φίλος-συνεργάτης, και αποχώρησα…. Από τη μία σώθηκα, από την άλλη έπαιξα το παιχνίδι της Ψαρράκου, που πορεύτηκε με μία άποψη λιγότερη, σε περιβάλλον όπου δεν προκύπτει διάλογος, με σημείο αναφοράς την ανεπάρκεια των συνεργατών της.
Ομάδα χαμηλού βαρομετρικού, που δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σύνθεση Κερερέ, για την οργάνωση του ΡΑ στο WRC. Η σύνθεση της ομάδας του την επόμενη ημέρα, αν εκλεγεί, είναι μυστικό… Γεγονός πως διδάσκει το πώς συνεργάζεσαι με ανθρώπους που ούτε φαντάζονται τις δυνατότητές τους, ενώ το σίγουρο, συνθέτει το πλάνο του με το όραμά του, σε διαφορετική διάσταση από του Γιάννη Παπαδημητρίου, που απαξιώθηκε.
Να η ευκαιρία
Γεγονός πως ΟΛΑ τα Σωματεία, πλην ελαχίστων στελεχών τους, έχουν στην ατζέντα τους και τους απασχολεί πόσους και ποιους αγώνες θα οργανώσουν, αδιαφορώντας για την ουσία της άσκησης, συνδεδεμένη με την αναβάθμιση του χώρου, που σέρνεται. Σε επίπεδα που, αν ήταν η ΕΛΠΑ, θα σταυρώναμε τα στελέχη στην Πλατεία Συντάγματος, διεκδικώντας την αξιοπρέπεια και την εγκυρότητα, μακριά από τις σέλφι με τα Κύπελλα στο τρέιλερ…
Τον καιρό εκείνο, λοιπόν, της μισητής ΕΛΠΑ από τον Μιχελακάκη και την παρέα του, οι οδηγοί είχαμε φωνή, ό,τι μπορεί να συμβεί αξιοποιώντας και το νόμο Αυγενάκη με θεσμική εκπροσώπηση στα κοινά και τη δυναμική που εκφράζουν οι σύγχρονοι Σύνδεσμοι των οδηγών. Δε χρειάζεται να ξεπεράσουν κανέναν, και αρκεί σεμνά και σοβαρά να παίξουν το ρόλο τους, με τον παραδοσιακό Σύνδεσμο, όπου υπήρξα δις πρόεδρος, να έχει εξελιχθεί σε δεκανίκι της ΕΠΑ-Ψαρράκου, αντί για πονοκέφαλο με καλό σκοπό, διοικούντων και οργανωτών.
Ποτέ δεν είναι αργά να ενωθούν οι Σύνδεσμοι ή σε σύγχρονο πλάνο να εξειδικευτούν, μήπως και γλιτώσουμε την ξεφτίλα με το χειροκρότημα και την προσεκτική-ανώδυνη κριτική στην οργάνωση των αγώνων χωρίς ουσία. Έχοντας μπερδέψει το «συνεργάζομαι» με το «πιέζω και διεκδικώ». Τουλάχιστον για την ασφάλεια και την προβολή των μελών τους.
Μέχρι τότε
Σημαντική η υποψηφιότητα «ΕΛ-ΕΜ», μέλους του ΑΣΜΑ, χωρίς το δαχτυλίδι (αλλά και τι να το κάνει), ενώ τηρουμένων των αναλογιών είναι και σημαδιακή η υποψηφιότητά του. Υποψήφιος που αν εκλεγεί (ο θρύλος) θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία, με γεγονός ότι «δε μασάει» και συνηθίζει να ρισκάρει. Όπως στους αγώνες, δίπλα σε «Ιαβέρη» και Βωβό, και στη ζωή, με έναν δικό του τρόπο, τα μέγιστα έντιμο, αποτέλεσμα της αγωγής του, με ατού τη μόρφωσή του.
Σε πρώτο πρόσωπο
Ζηλεύω το τσαγανό του φίλου μου του Λώρη, την ειλικρίνειά του, με μοναδικό στόχο την προσφορά του, όπως τη διδάσκει σε σεμινάρια που αφορούν την οργάνωση των αγώνων.
Ακριβώς από την επομένη της αποχώρησής του από την ενεργό δράση, και ο Λώρης Μελετόπουλος φρόντισε έτσι να μη λείπει από το χώρο, υπογραμμίζοντας την παρουσία του στην οργάνωση, καταθέτοντας κόπο και χρόνο, όταν εμείς επιλέξαμε τον καναπέ και τα πλήκτρα, σε διάθεση διαρκείας για συμμετοχή μας π.χ. στο ΙΡΑ, χωρίς ρεαλιστικά στοιχεία…
Να ευχηθούμε να εξελιχθεί δημιουργικά η διαδικασία και, επιτέλους, η επόμενη ημέρα να έχει πρωταθλητή τους ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτου._ «Στρατισίνο»
