Το ερώτημα-απορία ενός παλιού, όπως είναι ο «Στρατισίνο», συνδέεται με το ότι ΔΕΝ εξελίσσεται το Πρωτάθλημα Ράλλυ.
Γεγονός πως… το γεγονός, όπως διοργανώνεται και εποπτεύεται, ειδικά με τα ευτράπελα που προκύπτουν από την τήρηση της τάξης στις Αναγνωρίσεις, με νόμο που επιδέχεται διόρθωση, το ξεπερνάει η λάμψη. Των πέντε R5, των δεκατριών R3 και διαφόρων εξαιρετικών, με παραδοσιακά αυτοκίνητα. Με ή χωρίς φτερούγες, με καλά ρυθμισμένες αεροτομές, σειριακό κιβώτιο και μεγάλους τροχούς, όπως και της ποιότητας των «Ιστορικών». Σημαντικοί αγωνιζόμενοι, σκεπτόμενοι και με άποψη, που θυμίζουν τις ρίζες μας ως προσέγγιση, αλλά και σε σχέση με την εμπλοκή μας με τα κοινά.
Σταθήκαμε τυχεροί, γιατί μας δίδαξαν εκπροσώπηση-παρέμβαση τεράστιοι όπως οι «Σιρόκο», Λέκκας, Μανιατόπουλος, «Ιαβέρης», ίσως κ.ά. Τότε, την εποχή της ΕΛΠΑ, με ΑΛΑ, ΑΛΑΛ, ΠΑΛΑΣ, AΟΠ και ΑΟΘ στις επάλξεις. Εποχή που ο Σύνδεσμός μας δεν ταυτιζόταν, ενώ δεν κολάκευε τα μέλη του ΔΣ η συνύπαρξή τους με τους διοικούντες. Από την περίοδο Καπετανάκη μέχρι και την εποχή Ζήβα, Ριζικάρη, Κοσμόπουλου και Τσάδαρη, ο ΣΟΑΑ κέρδιζε τα αυτονόητα, αμφισβητούσε αποφασιστικά τους διοικούντες διατηρώντας αποστάσεις και διεκδικούσε την υπέρβαση με έναν μαγικό τρόπο, οπότε το πρόβλημα του ενός ήταν πρόβλημα όλων μας. Από τον «Σιρόκο» μέχρι τον προτελευταίο με 1.000άρι στην κατάταξη, που δεν ήταν ποτέ ο ίδιος.
«Άλλη εποχή»…
Καλό ακούγεται έτσι, ως άλλοθι για τις αδυναμίες ενός χώρου με υποδομές και στελέχη που αδυνατούν να διαχειριστούν περιουσίες 5 εκατομμυρίων σε άσφαλτο και χώμα, όπως και τη δυναμική των πληρωμάτων με «R» ή kit car (κάντε τον κόπο και παρακολουθήστε το in-car των Αυγερόπουλου-Γιαβάση, με ανέβασμα για σεμινάριο στη Φτέρη), ενώ όλοι προσδοκούν στην επιστροφή των αντιπροσωπειών και την εύρεση χορηγών.
Δε συμφωνούμε
Πενήντα χρόνια, όπως ζούμε τους ελληνικούς αγώνες, απλώς «μία από τα ίδια». Οι «μηχανές» αλλάζουν, με τους ανθρώπους να ωριμάζουν και να μεγαλώνουμε-γερνάμε σε παράλληλη διαδρομή με το χώρο μας, που δεν μπορεί να διαχειριστεί το σοκ από την επιστροφή του ΡΑ στο WRC. Έργο της πολιτείας με υπογραφή Λευτέρη Αυγενάκη, με πρωθυπουργό Μητσοτάκη και πρόεδρο της ΟΜΑΕ Μιχελακάκη.
Με την ευκαιρία, αν μας προβληματίζει που ο πρωταθλητής μας είναι εξηντάρης (και η προοπτική πενηντάρης), με ευθύνη μας το κόψιμο στα φτερά των νέων με ανόητες προφάσεις, εξελίσσεται σε εφιάλτη το ότι αμφιλεγόμενα στελέχη του άλλοτε παραμένουν και κρίνουν-εποπτεύουν σήμερα. Κουρασμένοι και ανεκπαίδευτοι με τα συμπλέγματά τους στο «φόρτε», αντί για την αρχοντιά που πρέπει να χαρακτηρίζει τον αλυτάρχη, τον αγωνοδίκη, τον παρατηρητή και τον όποιον επιτετραμμένο. Ό,τι συναντάς μόνο σε κριτές και χρονομέτρες, με τη βαριά φανέλα του Ράλλυ Ακρόπολις.
Λύπη και απογοήτευση, ειδικά για το πώς μεταμορφώνονται βραβευμένοι του προχθές, θρύλοι στα μάτια μας, καθηγητές στην ουσία της άσκησης, από την ώρα που αλλάζουν την αγωνιστική τους φόρμα με το όποιο πουκάμισο, με ή χωρίς λογότυπα.
Κακά τα ψέματα (1)
Αλήθεια, είναι. Δεν το διαψεύδουν οι αρμόδιοι. Αυξήθηκαν εκ των υστέρων τα όρια ταχύτητας που επιτρέπονται στις Αναγνωρίσεις επειδή, αν εφαρμοζόταν ο νόμος, θα έπρεπε να τιμωρηθούν περισσότερα από είκοσι πληρώματα, με πέντε λεπτά επιβάρυνση στο αποτέλεσμα και χίλια ευρώ πρόστιμο!
Αυξήθηκε λοιπόν το όριο ταχύτητας και τιμωρήθηκαν οι τρεις που κρίθηκαν ως οι πιο ζωηροί; Οι 3×2 που οριακά γλίτωσαν τη φυλάκιση και το ράπισμα με βούρδουλα. Αντίστοιχα, διαψεύδεται κατηγορηματικά από τους αρμόδιους ότι ενημερώθηκαν εκ των υστέρων οι “παρανομούντες” και μάλιστα μετά το πρώτο τους ανέβασμα. Ευτυχώς που δεν ισχύει κάτι τέτοιο, που θα ήταν σοβαρός λόγος αποχής με πρόταση για τη δημιουργία μαυροπίνακα στελεχών, με απορία για το ποιοι κρίνουν.
Σε κάθε περίπτωση, πέντε λεπτά ποινή σε ε.δ των 10 λεπτών x 2, ή είσαι εμπαθής με τους Πρωταγωνιστές-αιμοδότες σου, ή εντελώς άσχετος για να ψηφίσεις τέτοιο κανονισμό. Πέντε λεπτά σε σπριντ, ισοδυναμεί με αποκλεισμό και σωστά ο σοφός της παρέας, πήρε το όπλο του και έφυγε.
Αντίστοιχα, προβληματίζει ότι κάποιοι ξέρουν την διαδρομή και αναγνωρίζουν το δρόμο πολύ νωρίτερα, σε νεκρό χρόνο. Προφανώς, από αυτούς ελάχιστοι συμμετέχουν στις περιβόητες επίσημες Αναγνωρίσεις.
Με κόστος που επιβαρύνει τον αγωνιζόμενο, ενώ αναζητάει την προβολή του και ιδανικές αγωνιστικές συνθήκες, σήμερα με τις διακοπές, τις αναβολές και τη ματαίωση – τρόπος αγωνιστικής ζωής…
Κακά τα ψέματα (2)
Έχουμε αγώνα στο WRC, διεθνές ΙΡΑ, αλλά και World Baja και TER, και στελέχη διεθνή, όπως βαρβάτο αγωνοδίκη και εξαιρετικούς τεχνικούς WRC, αλλά στο ΡΑ συνεργεία, ομάδες κριτών για όσκαρ, με σεβασμό στον αείμνηστο Κώστα Βάλιτς.
Τι δεν έχουμε; Αγώνες!
Με σεβασμό στην κ. Φωτεινή Ψαρράκου, που φτύνει αίμα, αλλά έχει επιλέξει να διαχειρίζεται μόνη ένα βαρύ όραμα που την ξεπερνάει. Αντίστοιχα, με εκτίμηση στο ρόλο των Συνδέσμων που όμως έχουν χάσει το μομέντουμ και χαϊδεύονται αντί να διεκδικούν με πρόταση, δεν είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ο συνδυασμός των τεσσάρων αγώνων με μ.ό. τις 2,5 ειδικές.
Θεσμός αντάξιος της ιστορίας του χώρου, που μαζί τη γράψαμε, και της ποιότητας των αγωνιζομένων και των τεχνικών τους, όντας σε τροχιά ανάπτυξης, τέρμα γκάζι.
Ήρθε η ώρα της αναθεώρησης και, κλέβοντας την πάγια θέση του σοφού Γιάννη Παπαδημητρίου, απαιτείται άμεσα διαβούλευση και νέα προκήρυξη, τριετούς αντοχής, με προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Για τα στελέχη…
Εσείς οι βετεράνοι, διαχειριστείτε τις ανασφάλειές σας επιτέλους, στηρίξτε-διδάξτε τους νέους που έρχονται αλλά φεύγουν τρέχοντας, και ελάτε να καθίσουμε στον καναπέ της τιμής. Πίσω από τη σκηνή, ώστε να απολαύσουμε το δημιούργημα, έχοντας συμμετοχή στην καθιέρωση της διάδοχης κατάστασης, σε κάθε δραστηριότητα.
Παιδιά πήγαμε στον ΣΟΑΑ με τον «Παπ», τον Πλατή κ.ά., τότε ο υπογράφων, 25 ετών, Γ.Γ. και 28 ετών πρόεδρος. Η μέγιστη τιμή για τον οδηγό αγώνων. Καμάρωναν οι παλαιοί, σέβονταν οι μεγαλύτεροι.
Τι κάναμε για τους νέους, «γμτ»;_ «Στρατισίνο»
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
