Ο «Στρατισίνο» στα πλήκτρα, έπειτα από ένα σκληρό Ράλλυ Ακρόπολις, περίπου εποχής, όπου ο άνθρωπός μας, ο Θάνος Ηλιόπουλος, και το Toyota GR Yaris με το «0» αποδείχθηκαν πολύ σκληροί για να λυγίσουν…
Σε πρώτο πρόσωπο
«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» το μότο της Πασαλή, που μας εμπιστεύθηκε για τέταρτη σερί φορά σε ρόλο ευθύνης, και εκτιμώ ότι κάθε χρόνο και πιο άνετη, έχοντας ξεπεράσει την εποχή που τη σταύρωσα-αδίκησα – για τους ελληνικούς αγώνες, για τι άλλο; Η τρέλα σου, τρέλα μας…
Για το ΡΑ ειδικώς και για το WRC γενικώς, ποιος να συγκριθεί μαζί της; Ειδικά φέτος θα δεχόταν και τα συγχαρητήρια του Αλέξανδρου Μανιατόπουλου, αφού προσέφερε στο θεσμό ένα πραγματικό Ράλλυ Ακρόπολις, σκληρό και σφιχτό τόσο όσο.
Με συνεργάτες της, στα προεόρτια, τον «ΕΛ-ΕΜ» και το δίδυμο των Νίκων, Μανώλη και Πασαλή, αλλά και κατά περίπτωση τον Ζήβα, που άλλαξε ρόλο με τον Φίλιππο Παπασταθόπουλο στη διάρκεια του αγώνα. Ο Φίλιππος φέτος στο VHF με ακούσματα κλάσης Καραλή, και είναι όμορφο να βλέπεις νέους να εξελίσσονται και να κερδίζουν την εμπιστοσύνη των παλιών, ό,τι ισχύει και για την Κατερίνα Μπράτσου και για άλλους της εποχής του Restart. Έργο Αυγενάκη, με τη Motorsport Greece, dream team έργο Κερερέ, με ατού Πουρναράκη. Για την εντιμότητα και τη συνέπειά του, με οδηγό το λόγο του. Αδιάφορο αν διδάσκει και ισορροπίες. Με τον Τάκη γνωρίζεις ότι δεν είσαι μόνος στη στραβή, ενώ αποδεδειγμένα δε συμμετέχει στο φτηνό παιχνίδι της υπόγειας ενημέρωσης, ούτε βέβαια στο πρόστυχο του copy-paste μηνυμάτων. Οπότε, τον παλιό σου συνεργάτη τον εμπιστεύεσαι.
Όπως και τους νεοφερμένους στην οργάνωση συναθλητές μας Γρηγορόπουλο και Αλυγιζάκη, που προσθέτουν αξία στο μηχανισμό. Ο Ανδρέας και στην προετοιμασία, ενώ ο Λευτέρης, που διδάσκει και ήθος, έχει την πρόθεση να μείνει, αλλά το φυσιολογικό είναι να τον κερδίσει το μπάκετ, ακριβώς όπως και τον Μάριο Ξανθάκο, που λείπει…
Ξανά πλοηγός
Πηδαλιούχος, αν και πλέον συνταξιούχος και χωρίς Δημήτρη Βαζάκα, προστατεύοντας τη βαθιά φιλία που μας συνδέει, το τεστ αντοχής της παραπλεύρως παρουσίας το ξεπέρασε ο Θόδωρος Χατζηθεοδωρίδης, ενώ αποφοίτησε και ο Λάμπρος Ζωγράφος, αριστούχοι της σχολής «Σωτήρης Σκαλτσάς». Οπότε η οργάνωση γενικώς, και ειδικώς η ομάδα των πλοηγών, κερδίσαμε δύο εξαιρετικούς αθλητές με εμπειρία και καθαρό μυαλό. Το κυριότερο, σεμνοί όπως όλοι στην κόκκινη τέντα της Kyrkos Racing και οι «συνάδελφοι» στα «S» και στα «μηδέν», με τον Δημήτρη Αμαξόπουλο να απολαμβάνει το GR-RAV4 που, κ. Τζίνα, δεν έχουμε δοκιμάσει, εξασφαλίζοντας υψηλές και ασφαλείς μ.ω.τ. στη Μισέλ Μουτόν, για τέταρτη και τελευταία φορά.
Η δική μας μ.ω.τ. περιορισμένη στο κακό οδόστρωμα, όπου επιβιώσαμε αξιοποιώντας την εμπειρία και την επαγγελματική προσέγγιση του Λεωνίδα, του Λάμπρου και του Παναγιώτη Λ. Κύρκου, συνεπικουρούμενοι από τον φοβερό κ. Βασίλη. Με coordinator Soter Σκαλτάς και κρυφό άσο τον Λάρυ Καλύβα. Στο περιθώριο δοκιμών για το ΙΡΑ ο Σ.Σ., που θα οδηγήσει το Golf by Katsarelias και της Ανάβασης Πορταριάς, ο Λ.Κ. που προπονείται μέρα νύχτα για να αντιμετωπίσει το συναγωνισμό στην κατηγορία Ford Mexico.
Οι Κυρκαίοι είναι εδώ, ο Λεωνίδας στενοχωριέται που η ταλαιπωρία σημαδεύει τη συμμετοχή, οπότε με το νεύμα του ο Λάμπρος ρυθμίζει αναρτήσεις και ο Πάνος χαράζει τα πίσω σκληρά Pirelli, και οδηγούμε στη Θήβα και στα δέκα και λίγα ακόμα χιλιόμετρα, όπου τα καλά κομμάτια στους Αγίους Θεοδώρους, όταν νωρίτερα δεν καταφέραμε να κατέβουμε γρήγορα στην Ελάτεια. Με το ABS περιοριστή του ενθουσιασμού μας.
Με την ευκαιρία, και με σεβασμό στον φίλο Ηλία Καραΐσκο της ΤΕ, θέλω να γνωρίσω τον Ιταλό εξελικτή του GR Yaris. Να συστηθούμε, να γνωρίσει τους Κύρκους -οι Τζέκοι μου- αλλά και τον Ταρζάν, να ζήσει το Ελευθεροχώρι και την Παύλιανη στη σκόνη του Ζήβα, να συνοδηγήσει με θυμωμένο-πικραμένο Σ.Χ. στο Ρεγγίνι, όπου στην αφετηρία ο χρονομέτρης προσβάλλει και ο επικεφαλής(;) αδιαφορεί, όταν ο cordinator παρακολουθεί. Ομερτά, ό,τι σκοτώνει το σεβασμό.
Ιταλός ο μάγος της εξέλιξης του λευκού GR-Yaris, και ένας χρόνος χαμένος, και είναι σαφές ότι στην Toyota, πρωταθλητές στο ράλλυ των πωλήσεων, με μάρκετινγκ για όσκαρ, δε γνωρίζουν τι σημαίνει και για την αξιοπιστία του σε διάρκεια αυτοκίνητο σε χώμα χωρίς roll cage. Έχουν όμως να κάνουν με ατσάλι Toyota, ό,τι το πιο άκαμπτο στον πλανήτη, ενώ το ABS και η απουσία μπάκετ με υποστήριξη από ζώνες έξι σημείων επιβεβαιώνουν την εμπιστοσύνη τους στον «Στρατισίνο» και στην Kirkos Racing. Τους ευχαριστούμε, και είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς αντιστέκεται το πλαίσιο σε αυτές τις συνθήκες χωρίς ιδιαίτερη υποστήριξη.
My Toyota (λογικά) is fantastic, σίγουρα reliable, ένα τέρας αξιοπιστίας, με το χρυσό χέρι των Κύρκων να κάνει τη διαφορά προσαρμόζοντας στις συνθήκες, οπότε και ολοκληρώσαμε(!) χωρίς άγχος(;).
Στον αγώνα η αγωνία μας ήταν συνδεδεμένη με τον άνθρωπό μας, που όπως έλεγε η μάνα μας, ξεπερνάει τις βίδες…
Ο άνθρωπός μας
Με τον Θάνο Ηλιόπουλο είμαστε μαζί από το 1985, όταν φωτογράφισε στη Χαλκιδική για το περιοδικό και οδηγούσα για τη Nissan. Ο Θάνος είναι ο ένας από τους τέσσερις τροχούς του περιοδικού-καρέ του άσου με την Ελένη, τον Σωτήρη και τον Μανώλη, ειδικά σήμερα που πέρασα στο περιθώριο, με τον Χ.Α. να συμπληρώνει την ομάδα με ευθύνη του την digital έκφραση.
Ο Θ.Η. είναι σημαντικό κομμάτι και του Ράλλυ Ακρόπολις, έλειψαν οι φωτογράφοι από το περιβόητο ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα στα εβδομήντα χρόνια του Ράλλυ, και είναι σημαδιακό ότι «έπεσε» στη Λαμία, λίγες ώρες πριν από το Shakedown.
Τον Θάνο τον πλήγωσε ο τρόπος του, όντας ανεξάρτητος και απείθαρχος στη ζωή μακριά από τους φακούς του και τις εικόνες του, που αρνείται να διορθώσει, και τον έσωσε η αγάπη των συναθλητών του. Είναι το πάθος του Μανώλη με αρχές παλιάς κοπής για ό,τι αφορά συνάδελφο και φίλο, οπότε διακρίνοντας αδιαθεσία, αντί στο «Hotel Elena», τον μετέφερε με το Duster στο Nοσοκομείο Λαμίας.
Εξαιρετικά αντανακλαστικά, υποδοχή επιπέδου ιδιωτικού «Υγεία» με τον κλινικό γιατρό του νοσοκομείου κ. Ρίζο να έχει την εποπτεία και, έπειτα από δώδεκα ώρες, έχει έρθει ο ειδικός από τη Λάρισα, και ο άνθρωπος-4T υποβλήθηκε σε στεφανιογραφία από τον κ. Σιταφίδη που τον οδήγησε στο «Ωνάσειο», για ένα χειρουργείο ρουτίνας για αυτούς τους μάγους εκεί. Μίλησαν με την καρδιά του και ύστερα από ένα πολύωρο χειρουργείο βρέθηκε στην αποθεραπεία, οπότε, Π.Τ. μας, όντας από τη σωστή πλευρά το θηρίο, ετοιμάζει το σάκο του για το Ντακάρ. Χάθηκε ένα ΡΑ και ποιο Μόντε; Είπαμε, Ντακάρ, και στη συνέχεια άλλη μία ντουζίνα Ακρόπολις, αφού όταν είσαι πειθαρχημένος και διδάσκεις φωτογραφίζοντας, έχεις το μομέντουμ όντας πεντακάθαρος, ώστε να προσαρμοστείς και να πας μακριά.
Για συνεργάτες και συναδέλφους που «την άκουσαν» για τον φίλο τους, δεν υπάρχουν λόγια. Ευχαριστούμε όλους στο νοσοκομείο στη Λαμία, ατού και του αγώνα, όπως και τον Παύλο Πετρίδη, τον γιατρό Ράλλυ Ακρόπολις, και βέβαια τον Χρυσόστομο Καρέλλη, που πιστεύεις πως κάνει μία κίνηση, ενώ κάνει δέκα. Απλώς ο Χ.Κ., ένας 4T.
Σήμερα ο Θάνος αναρρώνει στο κορυφαίο καρδιολογικό κέντρο της Ευρώπης, έχοντας δίπλα του την αδελφή του, Βούλα, και αυτούς τους πέντε, έξι τρελαμένους φίλους του. Μια ζωή μαζί.
Φύλακας άγγελος η αδελφή μου, Άννα Μανάτου, του Νικόλα μου, η Άννα στέλεχος στο Ωνάσειο, στη μάχιμη πλευρά, γεννημένη να προσφέρει, με το χαμόγελό της σημείο αναφοράς.
Θανάρα, πνιγόμαστε… Έχουμε και Type R, και αυτό μόνο μαζί, της σειράς last dance._ Σ. Χ.
Υ.Γ.: Κάποτε ο «Παπ», σήμερα ο Θ.Η. πονάει…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
