Αθήνα-Θεσσαλονίκη με αεροπλάνο, τραίνο & αυτοκίνητο

Τρεις συντάκτες έχουν ως αποστολή να ταξιδέψουν αυθημερόν στη Θεσσαλονίκη για μία συνέντευξη στο Λευκό Πύργο, το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης 8 Απριλίου. Το μαθαίνουν μία εβδομάδα νωρίτερα… Πώς θα ταξιδέψουν;

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΑΛΟΥΡΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΟΧΗΜΑΤΑ: ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ – ΤΡΕΝΟ – CITROEN C4 CACTUS BLUE HDi

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΑΛΟΥΡΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΜΑΡΟΥΣΙ, ΑΘΗΝΑ – ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΜΕ ΤΡΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΕΣΑ)

ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 497

ΜΠΑΤΖΕΤ: 300 ΕΥΡΩ (ΓΙΑ ΚΑΥΣΙΜΑ, ΔΙΟΔΙΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ, ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ, ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΤΡΕΝΟΥ, ΤΑΞΙ – ΚΑΙ ΜΜΜ… ΦΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΡΕΣΤΑ!)

«Έχω δουλειά στη Θεσσαλονίκη. Πώς με συμφέρει να πάω;

Ποιο το κόστος; Πόσο χρόνο θα χάσω;»

ΤΑ μόνιμα ερωτήματα όσων πρέπει να «πεταχτούν» μέχρι τα καρντάσια, για δουλειά ή διασκέδαση! Σε αυτά, λοιπόν, αποφασίσαμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις, όχι στη θεωρία, αλλά στην πράξη – καιρό τώρα, αλλά περιμέναμε την κατάλληλη στιγμή. Ποια ήταν αυτή; Όσον αφορά το αυτοκίνητο, η λειτουργία του νέου τμήματος στο περίφημο Πέταλο, και συγκεκριμένα τα 20 χλμ. του τμήματος αυτοκινητοδρόμου Αγ. Μαρίνας-Ράχες, με την παράδοση στην κυκλοφορία του οποίου μειώνεται ακόμα πιο πολύ ο χρόνος του συγκεκριμένου ταξιδιού, ο οποίος όσο πάει και πέφτει αισθητά, όπως διαπιστώσαμε για άλλη μία φορά μέσα στο φιλόξενο εσωτερικό του κίτρινου Citroen Cactus 1.6 diesel, που αποτέλεσε το μοναδικό αυτοκίνητο αυτής της ιδιόρρυθμης ειδικής διαδρομής.

Όσον αφορά το αεροπλάνο, το θέμα μας έχει κωδική ονομασία, και δεν είναι άλλη από αυτήν της Ryanair και τις όποιες αλλαγές έχει φέρει ο ερχομός της σε επίπεδο αερομεταφορών στην Ελλάδα. Δε θέλαμε όμως να δοκιμάσουμε τις υπηρεσίες της από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες του ερχομού της, αλλά περιμέναμε να περάσει λίγο ο καιρός, για να είμαστε ακόμα πιο δίκαιοι στην κρίση μας. Τέλος, μας ενδιέφερε να διαπιστώσουμε το επίπεδο υπηρεσιών του σιδηροδρόμου, την ώρα μάλιστα που γίνεται συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ.

Με αεροπλάνο της Ryanair ταξίδεψε ο Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης.

Ώρα αναχώρησης: 13:45

Ώρα προγραμματισμένης άφιξης: 14:50

• Κόστος εισιτηρίου: 51,97 ευρώ, συν 5,99 ευρώ η επιλογή θέσης. Κλείσαμε την 1Α, λόγω ύψους…

• Συν 1,31 ευρώ η πληρωμή μέσω πιστωτικής ή PayPal.

• Check-in την ίδια ημέρα που κλείσαμε τα εισιτήρια, Δευτέρα 30 Μαρτίου.

• Οφείλουμε να σημειώσουμε, όμως, ότι, εάν επιλέγαμε τα δύο πολύ πρωινά δρομολόγια, με αναχώρηση στις 06:50 ή στις 08:30, το αρχικό κόστος θα ήταν στα 28,24 ευρώ. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, θα είχαμε πολλές ώρες αναμονή μέχρι το ραντεβού των 16:30, με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε χαμένες εργατοώρες, παραπάνω έξοδα σε φαγητό, καφέ κτλ.

• 8 ευρώ το κόστος Προαστιακού από το σταθμό Κηφισίας προς το «Ελ. Βενιζέλος».

• 2 ευρώ το κόστος για το εισιτήριο της γραμμής εξπρές (78) από το «Μακεδονία» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

• Σύνολο: 69,27 ευρώ

Ποιος να το φανταζόταν…

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, το αεροπλάνο ως μεταφορικό μέσο δεν ήταν και ο πλέον οικονομικός τρόπος να ταξιδέψει κανείς, ειδικότερα στην ενδοχώρα. Όμως, η παρουσία αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους καθιστά πλέον αρκετά προσιτή τη χρήση του, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις συμφέρουσα!

Στο ραντεβού της Θεσσαλονίκης, αυτός που θα πετάξει με την πτήση της Ryanair αναμφίβολα θα είναι ο πιο τυχερός και ξεκούραστος. Δε σας κρύβουμε ότι το ατύχημα της Germanwings λίγες εβδομάδες νωρίτερα υπάρχει στο μυαλό μας, αλλά προσπαθούμε να το προσπεράσουμε.

Κατευθυνόμενοι με τον προαστιακό στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», μέχρι τη στιγμή που πατάμε το πόδι μας στο αεροπλάνο, τίποτα δε μαρτυρεί την όποια διαφορά σε σχέση με εταιρείες που απαιτούν μεγαλύτερο αντίτιμο. Για φυσούνα ούτε λόγος, και με το λεωφορείο διασχίζουμε τον αεροδιάδρομο για να καταλήξουμε στο αεροπλάνο της Ryanair. Λόγω… ύψους έχουμε πάρει την απόφαση να κλείσουμε συγκεκριμένη θέση, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα επιπλέον χρέωση, έτσι ώστε τα περίπου δύο μέτρα που διαθέτουμε να χωρέσουν στο στενό -όπως έχουμε ακούσει- εσωτερικό του αεροπλάνου.

Η κάρτα επιβίβασης γράφει «1Α», και ουσιαστικά είμαστε επί της… υποδοχής! Πρώτη θέση ή business class δεν υφίσταται, και δεν είναι υπερβολή αν σας πούμε ότι μαζεύουμε τα πόδια μας την ώρα που η ευγενέστατη αεροσυνοδός κλείνει με δύναμη την πόρτα! Φυσικά, ούτε λόγος για φαγητό, σνακ ή νερό. Οτιδήποτε και αν θέλει κανείς να καταναλώσει στη διάρκεια της πτήσης, θα πρέπει να το αγοράσει, φυσικά με το απαραίτητο αντίτιμο.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η πτήση αναχώρησε στην ώρα της, ακολουθώντας πιστά και τα ωράρια άφιξης, γεγονός σημαντικό, ειδικότερα αν ταξιδεύεις για δουλειά. Με το κόμιστρο του ταξί να διαμορφώνεται περί τα 15 ευρώ, προτιμούμε τη γραμμή εξπρές (78) του ΟΑΣΘ, με κόστος μετάβασης 2 ευρώ. Το ταξίδι μας ήταν αναμφίβολα το πιο άνετο και γρήγορο (συνολικός χρόνος μόλις 3 ώρες και 23 λεπτά), και με λογικό κόστος σε σχέση με το παρελθόν._ Π. Τ.

Στο βαγόνι 3 του τρένου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ βρέθηκε ο Μιχάλης Σταυρόπουλος.

Ώρα αναχώρησης: 10:18

Ώρα προγραμματισμένης άφιξης: 15:41

• Για το μπόνους της κράτησης μέσω Διαδικτύου χρειάστηκε να κάνουμε εγγραφή νέου μέλους. Οπότε τα 55,40 ευρώ γίνονται αυτομάτως 34,70!

• Επιλέξαμε Β΄ θέση, οπότε το κόστος παρέμεινε στα 34,70 ευρώ.

• 1,20 ευρώ ο Προαστιακός από Μαρούσι έως ΣΚΑ.

• Με την υπηρεσία ΤΡΑΙΝΟΤΑΞΙ και μέσω της εταιρείας Taxiway («Κόσμος» 18300 για Αθήνα) θα μας περιμένει ταξί στο σταθμό, και με επιβάρυνση 4 ευρώ θα μας πάει στο ραντεβού του Λευκού Πύργου.

• Σύνολο: 39,90 ευρώ

Φύλλο πορείας για συμπρωτεύουσα (με τρένο φυσικά)

«Πότε ταξίδεψες τελευταία φορά με τρένο;» ήταν το ερώτημα που τέθηκε και, αν εξαιρέσεις την τακτική χρήση του συγκεκριμένου μέσου στο εξωτερικό, στο πλαίσιο των αποστολών του περιοδικού, η προσωπική εν Ελλάδι εμπειρία περιορίζεται σε μια μικρή γεύση από τον Προαστιακό του Αεροδρομίου, στους πρώτους μήνες της λειτουργίας του, και μια… πικρή, όταν σχεδόν προ τριακονταετίας, ως φαντάρος, χρειάστηκα επτάμισι ώρες για τη διαδρομή Πάτρα-Αθήνα…

Η ανάμνηση αυτή ήταν αρκετή για να κρατηθούν οι δέουσες αποστάσεις, προτιμώντας οποιοδήποτε άλλο μεταφορικό μέσο (ακόμα και τη θρυλική «Δημητρούλα»…) για τις κάθε είδους εξορμήσεις, προσωπικές ή μη.

Κάπως έτσι, στην επιλογή του συντάκτη που για τις ανάγκες του συγκεκριμένου άρθρου θα έκανε το «Αθήνα-Θεσσαλονίκη» ταξιδεύοντας με τρένο, έπεσε ο κλήρος σε αυτόν που ήταν α-α-αταξίδευτος…

Θετική η αρχική εμπειρία από την ιστοσελίδα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ που διαχειρίζεται τα δρομολόγια του ΟΣΕ, όντας απόλυτα κατατοπιστική. Εκμεταλλευόμενοι τη δυνατότητα έκπτωσης μέσω ηλεκτρονικής κράτησης, κάνουμε εγγραφή ως μέλος και, καθώς δε βρίσκουμε διαθέσιμα (αν μη τι άλλο, για τη Μεγάλη Τετάρτη που προγραμματίσαμε το ταξίδι μας) τα εκπτωτικά εισιτήρια που ξεκινούν από 9 ευρώ, προβαίνουμε στο κλείσιμο ενός εισιτηρίου της Β΄ θέσης για το δρομολόγιο με αναχώρηση από το Σταθμό Λαρίσης στις 10:18 το πρωί με κόστος 34,7 ευρώ (αντί 45,4 που είναι η ονομαστική τιμή).

Για τους πιθανούς τρόπους μετάβασης από τα γραφεία του περιοδικού στο σταθμό περιηγούμαστε στην ιστοσελίδα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αλλά και στο Google maps. Οι επιλογές είναι περισσότερες απ' όσες φανταζόμασταν και, τελικά, αντί του συνδυασμού Προαστιακού, ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και Μετρό για τη μετάβαση στο Σταθμό Λαρίσης, επιλέγουμε να παραμείνουμε στον Προαστιακό μέχρι το σταθμό ΣΚΑ, από τον οποίο διέρχεται το Intercity και πραγματοποιεί την πρώτη από τις έντεκα στάσεις στο ταξίδι του, περίπου 10 λεπτά μετά την αναχώρηση από το Σταθμό Λαρίσης. Χρειαζόμαστε περίπου 10 λεπτά περπατήματος από τα γραφεία μας μέχρι το σταθμό Κηφισίας του Προαστιακού, στο «δαχτυλίδι». Στη γραμμή Αεροδρομίου-Κιάτου επιβιβαζόμαστε στο συρμό των 10:05, με χρόνο άφιξης στο ΣΚΑ στις 10:13. Εντούτοις, αν θέλετε να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο, μπορείτε να επιλέξετε το δρομολόγιο που προηγείται κατά 18 λεπτά, προνοώντας για τυχόν καθυστερήσεις, δεδομένου ότι και η μετάβαση από τη μία γραμμή στην άλλη απαιτεί 6-7 λεπτά περπάτημα.

Το Intercity φτάνει ακριβώς στην ώρα του. «Καλό σημάδι», σκεφτόμαστε, την ώρα που η ντιζελοκίνητη μηχανή και τα γεμάτα γκράφιτι βαγόνια δίνουν μια αίσθηση αναχρονισμού – εντούτοις το εσωτερικό του βαγονιού αποδεικνύεται σύγχρονο, άνετο και καθαρό. Μόνο που χρειαζόμαστε εξωτερική βοήθεια για να εντοπίσουμε το βαγόνι μας, καθώς δεν υπάρχει σχετική αρίθμηση που να αντιστοιχεί στην κράτηση του εισιτηρίου μας. Δυσάρεστη έκπληξη το γεγονός ότι η θέση που έχουμε επιλέξει «κοιτάζει» αντίθετα στη φορά κίνησης της αμαξοστοιχίας, τη στιγμή που εμείς έχουμε κάνει ακριβώς την ανάποδη επιλογή στην ηλεκτρονική κράτηση. Καθώς ο συρμός είναι κατάμεστος, βολευόμαστε στη θέση μας, ελπίζοντας ότι τις επόμενες 5.15΄ ώρες δε θα μας κουράσει ο ανάποδος προσανατολισμός.

Όντως, το ταξίδι αποδεικνύεται από την αρχή πολύ άνετο και ξεκούραστο, καθώς οι ταλαντώσεις και οι θόρυβοι του βαγονιού είναι λιγοστοί. Όσο για την ακρίβεια τήρησης του δρομολογίου, ήδη από τη Λιβαδειά παρουσιάζεται μια υστέρηση ενός τετάρτου της ώρας, που μέχρι τον επόμενο σταθμό στο Λειανοκλάδι τριπλασιάζεται.

Η διαδρομή Τιθορέα-Δομοκός αποτελεί ένα από τα πιο δύσβατα τμήματα της συγκεκριμένης σιδηροδρομικής γραμμής, διέρχεται από πέτρινες σήραγγες και μεταλλικές γέφυρες, με πιο χαρακτηριστικές εκείνες του Γοργοποτάμου και του Ασωπού και, αναμενόμενα, πραγματοποιείται με σχετικά χαμηλές ταχύτητες. Η εν λόγω διαδρομή ανασχεδιάζεται, ώστε να καλύπτεται από διπλή γραμμή υψηλών ταχυτήτων. Η νέα χάραξη, που αναμένεται να συντομεύσει το ταξίδι μέχρι τη Θεσσαλονίκη κατά περίπου μία ώρα, θα είναι κατά 16 χλμ. μικρότερη, ενώ θα περιλαμβάνει 16 σήραγγες και 49 γέφυρες, και επιπλέον δύο σταθμούς.

Μερικά χιλιόμετρα αφού εγκαταλείπουμε το Λειανοκλάδι, η αμαξοστοιχία ακινητοποιείται, για να επιστρέψει στο σταθμό κινούμενη με την όπισθεν. Από τα μεγάφωνα μας ανακοινώνεται ότι, λόγω βλάβης της μηχανής, θα περιμένουμε την αντικατάστασή της προκειμένου να συνεχίσουμε το ταξίδι μας, κάτι που τελικά δε χρειάστηκε πάνω από μισή ώρα.

Αλλαγή μηχανής έχουμε και στον επόμενο σταθμό, το Δομοκό, προγραμματισμένη όμως, καθώς από εκείνο το σημείο και μετά μπαίνουμε στο ηλεκτροκινούμενο κομμάτι της (διπλής) γραμμής, που επιτρέπει υψηλές ταχύτητες κίνησης και διαθέτει νέα χάραξη, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις σήραγγες του Πλαταμώνα, μήκους 4.275 μ., και των Τεμπών (5.500 μ.).

Η άφιξη του Intercity πραγματοποιείται τελικά στις 17:22 αντί για τις 15:41, έχοντας μαζέψει συνολικά πάνω από μιάμιση ώρα καθυστέρηση. Ακολουθώντας τις πινακίδες «ΤΡΑΙΝΟΤΑΞΙ», βρισκόμαστε μέσα σε λίγα λεπτά στο ταξί που έχουμε κλείσει μαζί με το εισιτήριο (με κόστος 4 ευρώ) και μας μεταφέρει στο Λευκό Πύργο. Η κίνηση στην παραλιακή, δεδομένου και του ηλιόλουστου της ημέρας, επιβραδύνει ακόμα περισσότερο την άφιξή μας στον τελικό προορισμό, καθώς η αποβίβασή μας στο Λευκό Πύργο πραγματοποιείται στις 17:47, 7 ώρες και 57 λεπτά μετά την αναχώρησή μας από τα γραφεία του περιοδικού._ Μ. Σ.

Τους δρόμους, με το Citroen Cactus 1.6 diesel, πήραν οι Μανώλης Σαλούρος και Γιάννης Αλμπανέλλης.

• Διόδια Αθήνα-Θεσσαλονίκη: 31,30 ευρώ (Θεσσαλονίκη-Αθήνα: 33,50)

• Καύσιμα: 37 ευρώ

• Σύνολο: 68,30 ευρώ

Περιοδικό αυτοκινήτου είμαστε!

Δε χωράει αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο μέσο ήταν, είναι και θα παραμείνει ο μεγάλος πρωταγωνιστής σε όλες τις περιπέτειές μας. Στη συγκεκριμένη, το ρόλο αυτό δίνουμε σε ένα ιδιαίτερο πακέτο της εποχής μας, το οποίο αναμφισβήτητα ξέρει πώς να συγκεντρώνει τα βλέμματα είτε στην πόλη είτε στο ταξίδι. Όταν μάλιστα είναι και σε αυτό το κίτρινο χρώμα, ακόμα πιο πολύ.

Μονόδρομος η επιλογή ντίζελ, αφού η ανεύρεση οικονομικών λύσεων ταξιδιού είναι και αυτή μέσα στην εξίσωσή μας. Παρέα με τον Γιάννη, λοιπόν, ξεκινάμε στις 11:00 το πρωί, έχοντας στο πρόγραμμά μας να κάνουμε και ρεπορτάζ στο δρόμο, αφού πλέον δε θα χρειαστεί να περάσουμε παραλιακά από τη Στυλίδα, αλλά από πάνω, από τα έργα που βλέπαμε τόσο καιρό να προχωρούν και τελικά δόθηκαν στην κυκλοφορία, κάνοντας ακόμα πιο ποιοτική και γρήγορη τη διαδρομή και αφήνοντας πλέον το κομμάτι των Τεμπών και του Πλαταμώνα -το οποίο περιμένουμε πώς και πώς- να αποτελεί κάτι σαν το μαύρο πρόβατο της Εθνικής Αθηνών-Θεσσαλονίκης πλέον.

Το εκκεντρικό Cactus μας, με τα 25,8 χλγμ. ροπής και τους 100 ίππους του, διαθέτει ικανοποιητικές επιδόσεις, τόσο στις ρεπρίζ όσο και στις επιταχύνσεις από στάση. Έτσι, για το «0-100» χρειάζεται 11,4 δλ. (10,9 δλ. το βενζινοκίνητο 1.2Τ των 110 ίππων). Τόσο στη γρήγορη οδήγηση όσο και στο ταξίδι, αυτό που του λείπει είναι μια 6η ταχύτητα στο χειροκίνητο κιβώτιό του. Παρ' όλα αυτά, ταξιδεύουμε ποιοτικά και άνετα μαζί του, με σβέλτο μάλιστα ρυθμό και, ωστόσο, τη μέση κατανάλωση να είναι στα 6,2 λίτρα/100 χλμ. Σημειώστε εδώ ότι με ένα τέτοιο μοντέλο πας με καλή μέση ωριαία ταχύτητα στο Λευκό Πύργο, δαπανώντας μόλις 37 ευρώ… ενώ, αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις τις αντοχές και τα νεύρα σου κινούμενος με 90-100 χλμ./ώρα, πας και έρχεσαι!

Φτάνουμε γρήγορα στο νέο τμήμα της ΕΟ μήκους 20 χλμ., με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση (συν ΛΕΑ), τρεις σήραγγες και πέντε κοιλαδογέφυρες. Είσοδος από το σταθμό διοδίων Μαυρομαντήλας με κόστος 1,75 ευρώ και αμέσως μετά, λίγο πριν από την πρώτη έξοδο προς Στυλίδα-Αγία Μαρίνα, στο 219ο χλμ. (φωτ.), συναντάμε το μοναδικό πρατήριο καυσίμων αυτού το κομματιού και αποφασίζουμε να σταματήσουμε για λίγο, για τις απαραίτητες εικόνες κτλ.

Αμέσως μετά, μία έκπληξη μας περιμένει… Υπάρχει είσοδος για το βενζινάδικο, όχι όμως και έξοδος προς τον αυτοκινητόδρομο. «Θα πρέπει να προχωρήσετε όλο ευθεία και μετά από λίγο θα δείτε και πάλι διόδια…» Την ίδια ώρα, κάποιοι προσπαθούν να κάνουν για λίγο όπισθεν, για να μπουν και πάλι απευθείας στο δρόμο, ενώ εμείς φυσικά προχωρούμε, νόμιμα, προς τον Πλευρικό Σταθμό Αγ. Μαρίνας, όπου χρειάζεται να δώσουμε ακόμα 1,20 ευρώ, για να συνεχίσουμε ουσιαστικά στον ίδιο δρόμο που ήμασταν και έχουμε ήδη πληρώσει… Δε χάνουμε στιγμή, και τηλεφωνούμε απευθείας στο γραφείο Τύπου της Κεντρικής Οδού, για να πάρουμε ύστερα από λίγο στο e-mail μας την απάντηση που δημοσιεύεται στο σχετικό πλαίσιο.

Η Κεντρική Οδός απαντά

Σε συνέχεια της επικοινωνίας μας αναφορικά με το παράνομο άνοιγμα πρατηρίου καυσίμων μετά το σταθμό διοδίων Μαυρομαντήλας, θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα εξής:

Το τμήμα Ανισόπεδος Κόμβος Αγ. Μαρίνας-Ράχες κατασκευάστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο και παραδόθηκε στην Κεντρική Οδό προς λειτουργία, συντήρηση και διαχείριση στις 16 Μαρτίου 2015. Η εταιρεία μας επεσήμανε το επικίνδυνο άνοιγμα και, με στόχο την παροχή των υψηλότερων δυνατών επιπέδων οδικής ασφάλειας, προχώρησε σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για το κλείσιμό του.

Εδώ θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 3 του ΠΔ 142-1989, σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας ή αυτοκινητοδρόμους επιτρέπεται η ίδρυση και λειτουργία κάθε φύσεως εγκαταστάσεων μόνο στους παράπλευρους δρόμους. Κατά εξαίρεση, επιτρέπεται η ίδρυση και λειτουργία Σταθμών Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών που βέβαια πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας. Επιπλέον, και σύμφωνα με νέο νόμο του Δεκεμβρίου 2014 (Ν. 4313/2014), και ειδικότερα με το άρθρο 83, τα πρατήρια παροχής καυσίμων και ενέργειας, καθώς και λοιπές συναφείς εγκαταστάσεις που δε χαρακτηρίζονται ως Σταθμοί Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών, ΔΕΝ επιτρέπεται να συνδέονται απευθείας με τους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους.

Παρ' ότι ο νόμος αλλά και οι απαιτήσεις οδικής ασφάλειας επιτάσσουν το κλείσιμο του παράνομου ανοίγματος, νομικές ενέργειες των ιδιοκτητών πρατηριούχων δε μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε σε καμία ενέργεια κλεισίματός του. Καθώς επί της ουσίας, λόγω των δικαστικών εκκρεμοτήτων, τα χέρια μας είναι δεμένα, η μόνη ενέργεια που μπορούμε να κάνουμε, και κάνουμε, είναι να ειδοποιούμε τους χρήστες που περνούν από το σταθμό διοδίων Μαυρομαντήλας ότι, αν εξέλθουν του αυτοκινητοδρόμου μέσω του πρατηρίου, για την επανείσοδό τους θα πρέπει να περάσουν από τον πλευρικό σταθμό Αγ. Μαρίνας.

Για την ιστορία, πάντως, και παρά το γεγονός ότι αντιλαμβανόμαστε επακριβώς τις νομικές -και όχι- μόνο δυσκολίες της υπόθεσης, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι κανένας δε μας ενημέρωσε για κάτι τέτοιο ούτε εκείνη την ημέρα ούτε λίγες ημέρες αργότερα, όταν φίλοι και συγγενείς κινήθηκαν σε αυτά τα μέρη λόγω της πασχαλινής εξόρμησης. Ας ελπίσουμε πλέον να γίνεται έστω αυτό, γιατί ο μόνος που δε φταίει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο ταξιδιώτης.

Σκεπτόμενοι αν πραγματικά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου θα δινόταν στην κυκλοφορία ένας αδιαμφισβήτητα νέος αυτοκινητόδρομος χωρίς να έχουν λυθεί όλες οι εκκρεμότητες, συνεχίζουμε το ταξίδι μας, το οποίο, όπως προαναφέραμε, είναι πλέον ακόμα πιο άνετο, αφού ελάχιστες φορές απαιτεί πλέον να στρίψεις αισθητά το τιμόνι σου. Ακόμα καλύτερα, λοιπόν, για το μικρό crossover μας, αφού οι στροφές δεν είναι το καλύτερό του, με τις κλίσεις να εμφανίζονται όταν ανέβει ο ρυθμός. Την ίδια ώρα, όμως, στις πατημένες καμπές των εθνικών δικτύων συμπεριφέρεται σωστά, ενώ και το σύστημα πέδησης προστίθεται τόσο ως αίσθηση όσο και στην απόδοσή του (57,4 μέτρα για το «120-0») στα θετικά του συνόλου.

Επόμενη στάση Λευκός Πύργος, ύστερα από 4 ώρες και 34 λεπτά ταξιδιού, με μια σύντομη στάση στο δρόμο, συνυπολογίζοντας την παράκαμψη στο νέο τμήμα της ΕΟ και έχοντας αφαιρέσει το χρόνο της φωτογράφισης._ Μ. Σαλ.

Συνυπολογίζοντας χρόνο και χρήμα

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τρένο έχει μεγάλες προοπτικές στη χώρα μας, ιδίως όταν ολοκληρωθούν οι σχετικές υποδομές που θα επιταχύνουν το ταξίδι, με προφανή περιβαλλοντικά και ενεργειακά οφέλη, λόγω εκτροπής μεταφορικού έργου από το οδικό δίκτυο στο σιδηροδρομικό αλλά και λόγω υιοθέτησης της ηλεκτροκίνησης στις μηχανές των τρένων. Έως τότε το τρένο, αν και προσφέρει άνετη μετακίνηση στη διάρκεια του ταξιδιού (θα πρέπει, πάντως, να επισημάνουμε τη σχεδόν παντελή έλλειψη σήματος για τα κινητά σχεδόν σε όλη την έκταση της γραμμής), δεν καταφέρνει να είναι πάντα ανταγωνιστικό έναντι του αεροπλάνου, που πλέον διαθέτει ανάλογες ή κάποιες φορές ακόμα και χαμηλότερες τιμές και σαφώς συντομότερο χρόνο μετάβασης. Έτσι, ο Μ.Σ. επέλεξε να επιστρέψει αεροπορικώς την επομένη, κλείνοντας εισιτήριο με την Aegean και με κόστος μετάβασης 29 ευρώ (από τα οποία τα 15 αντιστοιχούν σε φόρους αεροδρομίων…).

Δε στεκόμαστε στο πρόβλημα της μηχανής της αμαξοστοιχίας που δημιούργησε καθυστέρηση στην άφιξή μας στη Θεσσαλονίκη, καθώς οι καθυστερήσεις είναι σύνηθες φαινόμενο και στις αεροπορικές πτήσεις. Ίσως, πλέον, ο ρόλος του τρένου είναι σημαντικότερος για τους ενδιάμεσους σταθμούς, όπου δεν υπάρχουν αεροπορικές συνδέσεις, εντούτοις για το «Αθήνα-Θεσσαλονίκη» πλέον έχει ισχυρό ανταγωνισμό.

Σχεδόν χωρίς αντίπαλο, με άλλα λόγια, το αεροπλάνο πια, ιδίως αν κάποιος μπορεί να προγραμματίσει στοιχειωδώς το ταξίδι του. Αν μη τι άλλο στην περίπτωση ενός μόνο ταξιδιώτη, γιατί από εκεί και πάνω, όσο αυξάνουν οι επιβάτες, τόσο το κόστος στο αυτοκίνητο μοιράζεται, ενώ η παρέα κάνει τη διαδρομή λιγότερο μονότονη. Επιπλέον, το τετράτροχο σου εξασφαλίζει τη δυνατότητα να σταματάς όπου και όποτε θες, και βέβαια την αυτονομία σου στον τελικό προορισμό.

Τώρα που το σκεφτόμαστε, παρ' ότι λίγο μετά την άφιξή μας στη Θεσσαλονίκη επιβιβαστήκαμε στο Cactus παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, μάλλον θα έπρεπε να αδράξουμε την ευκαιρία διανυκτερεύοντας στη γοητευτική «νύμφη του Θερμαϊκού»!_ 4Τ

Σύντροφοί μας σε κάθε εξόρμηση τα φορητά συστήματα πλοήγησης -εφαρμογές- της Navigon και της TomTom, τα οποία μέχρι και την ημέρα του οδοιπορικού μας δεν είχαν ακόμη ενημερωθεί (update) με το νέο κομμάτι που διασχίσαμε.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ