Με την ευκαιρία του Historic Acropolis Rally, παρεμβαίνουμε στην ιστορία του καταγράφοντας ανθρώπους που έκαναν τη διαφορά εντός και εκτός ειδικών διαδρομών.
Η ιστορία δεν απαιτεί διαχείριση, παρά μόνο σεβασμό συνδεδεμένο με την Τέλεια Διαδρομή του Ράλλυ Ακρόπολις, που συμπεριλαμβάνει ειδικές διαδρομές, αλλά και ανθρώπους· τους αγωνιζόμενους και στελέχη στην οργάνωση. Κάποιοι και στα δύο…
Το περίπου σύγχρονο ΡΑ, από τη δεκαετία του 1970 και μετά, αποτελούσε εθνικό γεγονός με σφραγίδα ΕΛΠΑ και υπογραφή «Αλέξανδρος Δαρδούφας». Στην άλλη πλευρά της εισαγωγής, στη Βίβλο, διαβάζεις: «Σιρόκο»-Μίλτος Ανδριόπουλος. Μας σεβάστηκαν τα στελέχη της οργάνωσης και τους σεβαστήκαμε από τα μπάκετ, όταν κάποιοι απασχοληθήκαμε και με το ένα ή με το άλλο κομμάτι της οργάνωσης.
Σεβασμός σε ιερά τέρατα που λείπουν, όπως είναι από τη μία πλευρά ο Κώστας Γλωσσώτης, ο Μωρίς Γκορμεζάνο, ο Ηλίας Σπορίδης και η Πέγκυ Τρικάκου, από την άλλη οι Γιώργος Μοσχούς και Κώστας Φερτάκης, σε απόλυτη ισορροπία. Χωρίς να υποτιμούμε το ρόλο του Παύλου Μοσχούτη και την τέχνη του Νότη Γιαγνίση, αλλά και την προσφορά του Ανδρέα Παπατριανταφύλλου, με γεγονός πως ανάμεσα σε αυτή την παρέα κατατάσσεις και τον Μιχάλη Κριάδη. Αείμνηστοι, όπως και άλλοι.
Να θυμηθούμε λοιπόν ποιοι έκαναν την ουσιαστική διαφορά δημιουργώντας έναν τόμο Ιστορίας μέχρι το τέλος του αιώνα και παραπέρα, μέχρι την αλλαγή σκυτάλης από την ΕΛΠΑ στην ΟΜΑΕ, που σε βάθος χρόνου συνδυάστηκε με την παρουσία του αγώνα στο WRC, ως δοκιμασία που ξεπεράστηκε.
Οι καλύτεροι στον ημιώροφο του ΟΑΚΑ με λάμψη μέχρι τη Γενεύη, όπου και η καρδιά της FIA. Ξαναζούμε, αλλά είναι σημαντικό να έχουμε καθαρή μνήμη και, με την ευκαιρία της Ιστορικής έκφρασης του ΡΑ, να αναφερθούμε σε όσους εν ζωή σφράγισαν τον αγώνα-εθνική υπόθεση. Γεγονός πως το Legend, o Θρύλος, είναι το ανθρώπινο στοιχείο που μένει ζωντανό, χαρακτηρίζοντας τα γεγονότα.
Καταγράφουμε ορισμένους που ξεχώρισαν στα μάτια μας και που ακόμη πρωταγωνιστούν, με κορυφαία φυσιογνωμία τον «Λεωνίδα». Η ιστορία του, σε πολλαπλή διάσταση, σημαδεύει ανεξίτηλα τους ελληνικούς αγώνες.
Αλέξανδρος Μανιατόπουλος
Το δικό μας «δεκάρι» υπήρξε και του μπάκετ και του γραφείου, ενώ προσαρμοζόταν και στο πεζοδρόμιο. Άρχοντας με την «911», αλλά και με το φτωχό Modus, οδήγησε σε αγώνες από ΤΤ μέχρι «Κλειώ» kit car. Ενδιάμεσα τα καλυτερότερα της εμπορικής του συλλογής. Το κυριότερο, στήριξε όσους με NSU, αρκετούς με Audi, ενώ η ομάδα της Renault αποτελούσε σημείο αναφοράς. Το πάθος του εκφράστηκε με την εμπλοκή του στα κοινά, με έργο το οποίο χρηματοδοτούσε μέσα από το όραμά του να απογειώσει το χώρο που λάτρεψε.
Θεωρία, αλλά όταν προέκυψε η Ομοσπονδία, συμπεριφορά ΑΛΜΑΝ είχαμε κατά νου, υποτιμώντας υπόγειες δυνάμεις με αθλητικό μανδύα. Δυστυχώς, δεν άφησε το στίγμα του ούτε στον ΣΟΑΑ, πρόεδρος για πολλά χρόνια, που σήμερα στην κυριολεξία παραπαίει.
«Ιαβέρης»
Ισορροπία δυνάμεων, και αν ο Αλέξανδρος, ο «ΆλΜαν», διεκδίκησε και κέρδισε και τίτλους εκτός μπάκετ, δικαιολογημένα σήμερα ο Τάσος φοράει το δικό μας περιβραχιόνιο με την καρό σημαία. Το «διάβα» του δημιουργεί ανατριχίλα, ακριβώς όπως τότε, στα 17-19 μας χρόνια, όταν περιμέναμε να ολοκληρώσει το ανέβασμα, το γύρο στην πίστα ή την ειδική σε άσφαλτο ή χώμα. Άτρωτος στα μάτια μας και 9/10 στην ουσία, και η αγωνία είχε να κάνει με το να ολοκληρώσει.
Ήταν ο δικός μας άνθρωπος, που δε δίσταζε να λερωθεί και να πάει αποφασισμένος και με χαμόγελο να ανταγωνιστεί ακόμα και σε ύπουλους αγώνες, όπως τα σπριντ, που απαιτούσαν ταχύτητα, πάθος και προσήλωση. Η απόλυτη συγκέντρωση, και έπρεπε να τη διδάσκει σε σχολές που εκπαιδεύουν πρωταθλητές σε όλα τα αθλήματα.
Τρέλα του η προσφορά στον συνάνθρωπο και, όταν ξεπερνούσε τα όρια διεκδικώντας το ακατόρθωτο ως τρόπο ζωής, τον θεατή είχε κατά νου. Άλλωστε, η ιεροτελεστία, όπως διδάσκει την οδηγική ασφάλεια, στον συνάνθρωπό του απευθύνεται, και δεν είναι σύμπτωση η ανάγκη ότι επί του προκειμένου λειτουργεί και ως εθελοντής. Αφήνοντας στα αγόρια του το τυπικό κομμάτι της δουλειάς, που δεν αποτελεί έμπνευση, αν και το προσφέρει ως εξαιρετικός επαγγελματίας.
Βασίλης Δεσποτόπουλος
Ο τελευταίος των Μοϊκανών. Της σχολής Αλέξανδρου Δαρδούφα, και ο κ. καθηγητής πήρε το δαχτυλίδι ώστε να τρέξει την ΕΛΠΑ την επόμενη ημέρα, μετά την αποχώρηση του αυτοκράτορα. Η σύζυγός του, κ. Γιάννα Δεσποτοπούλου, με σημαντική παρέμβαση στην κοινωνία μας και στην ευρωπαϊκή σκηνή, όπως και εκείνος, ο «πρόεδρος Μπιλ», με άξονα την αγωνιστική μας κοινότητα με διαδρομή και στη FIA.
Εξαιρετικός πατέρας, παππούς εδώ και πολλά χρόνια, διοίκησε οικογενειακά και με συναίσθημα την ΕΛΠΑ, αποφεύγοντας τις κόντρες και μην αφήνοντας περιθώρια για ανέντιμες συμπεριφορές σε κακομαθημένους.
Αμφισβητήθηκε περισσότερο για το τι θα μπορούσε να έχει πετύχει, παρά για τη γενικότερη αστοχία της Λέσχης, που έσβησε στα χέρια του. Είδε σωστά και στήριξε τη λύση Celeritas, οπότε είχαμε αγώνα το 2009 αλλά και στη συνέχεια, χάρη στον Παύλο Αθανασούλα, ενώ στήριξε την ίδρυση της Ομοσπονδίας με εμπιστοσύνη στον Μανώλη Χαλιβελάκη
Ανίτα Πασαλή
Η κυρία «Ελληνικοί Αγώνες» με auto, και το περιβραχιόνιό της με την ελληνική σημαία έχει κάμποσα αστέρια του Ράλλυ Ακρόπολις και της FIA. Η διαδρομή της, με υπεραξία στον όρο «Κα», που μοιράζεται με την Πέγκυ Τρικάκου και την Τώνια Παυλή για διαφορετικούς λόγους, συνδέεται με την εντιμότητα, με τις γνώσεις και με τον τρόπο. Ευφυέστατη, γνωρίζει να αποφεύγει τις κακοτοπιές και να υποστηρίζει τις θέσεις της ανάλογα με το ακροατήριό της, οπότε προσαρμόζει το ενδιαφέρον της και τη συμπεριφορά της. Με απέχθεια σε τίτλους και οφίτσια, χωρίς να αποφεύγει την ευθύνη, ουδέποτε έθεσε ως θέμα την αμοιβή της για την προσφορά της. Όποτε προέκυψε, ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς της, που εκτιμήθηκε κατά περίπτωση. Σήμερα την εκτιμούν όπως της αξίζει, τόσο οι συνάδελφοί της στη Motorsport GR όσο και στη FIA, και είναι αυτό το δημιουργικό περιβάλλον που της επιτρέπει να έχει κατά νου παιδιά και εγγόνια, με τον υπεύθυνο τρόπο που της ταιριάζει.
Κώστας Αποστόλου
Ο gentleman των ελληνικών ράλλυ, και έχει τοποθετήσει τόσο ψηλά τον πήχη, που δεν εξελίσσεις σε ομάδα αυτήν τη συμπεριφορά, η οποία ξεπερνάει την οδήγηση. Άλλωστε, περισσότερο γλεντούσε το χωματόδρομο με ένα δικό του οδηγικό στυλ, που ενθουσίαζε τον αείμνηστο Μιχάλη Κριάδη και τον ενθουσιώδη Σάκη Μπέλα, παρά αναστάτωνε τα πλήθη. Χαρακτηριστικά, ήταν πάντα ο ίδιος, είτε διεκδικούσε νίκη και τίτλο είτε είχε αστοχήσει, και κάθε συνάντηση μαζί του ήταν σχολείο ζωής. Με δικό του τρόπο χωρίς υποδείξεις, αλλά με ωραία, ουσιαστική συμμετοχή σε κάθε τύπου συζήτηση.
Οδήγησε ό,τι του δημιουργούσε περιέργεια, έγραψε ένα αληθινό πρωτάθλημα το ’93, ενώ η συλλογή του έχει αρχή και τέλος, συνδεδεμένη με το χαρακτήρα του, διαμορφωμένο από τη σπάνια αγωγή του. Με μυαλό ξυράφι, θα μπορούσε να μοιράζει συμβουλές και σε πολιτικούς που απεχθάνεται… Σπάνιος, με τη σχέση της φιλίας στη σωστή, την ισορροπημένη θέση.
Βαγγέλης Γκάλο
Δεν τον έχετε δει να στρίβει, και μάλιστα ίσως κάποιοι νεότεροι τον γνωρίζετε μόνο από τα παιδιά του, τον Γιώργο και τον Άγγελο, που κοσμούν την εμπορική κοινότητα του αυτοκινήτου. Η οικογένεια μιλάει γαλλικά λόγω Peugeot, όταν ο Βαγγέλης υπήρξε φανατικός της σχολής Toyota. Κατ’ αρχάς, οδήγησε BMW, ενώ ήταν ο μόνος στον οποίο ο Γιώργος Νταλάρας εμπιστευόταν την καφέ 2002 Alpina. Ένα σύνολο που υπερτερούσε των «911» της εποχής. Ο Βαγγέλης, φίλος του αείμνηστου Μίμη Σπανού, του ιδρυτή της άτυπης αντιπροσωπείας BMW στη χώρα, όπως την απογείωσαν τα παιδιά του, πέρασε στην Toyota, ενώ οδήγησε για ένα χρόνο και για τη Nissan σε κορυφαίο επίπεδο. Στην Toyota, επιλογή του αείμνηστου Κώστα Κασσιδόπουλου, με στήριξη από τον φίλο του Ανδρέα Παπατριανταφύλλου, και οδήγησε τα πάντα όλα, εκφράζοντας και μια ολόκληρη παρέα που λάτρεψαν αυτήν τη μάρκα. Λατρεία με υπογραφή Κασσιδόπουλου. Ο ίδιος ο κ. Ευάγγελος εξέλισσε και οδηγούσε με έναν δικό του τρόπο της ψυχής, χωρίς να ξεχωρίζει τέρατα από βαρελότα, αφού πάντα προσέθετε την ποιότητά του. Με αποτέλεσμα την αξιοπιστία που συναντάς όπου επιχειρεί η οικογένεια Γκάλλο.
«ΕΛ-ΕΜ»
Είναι αυτός, ο Λαυρέντης Μελετόπουλος, ο αγαπημένος Λώρης, που δεν του αλλάζει γνώμη ούτε η νεράιδα του παραμυθιού, ακόμα και αν αφαιρέσει τα ρούχα της. Άνθρωπος με αρχές μέσα από τη σπάνια αγωγή του, λάτρης της λεπτομέρειας, μαλωμένος με τις διαπραγματεύσεις και τις αλλαγές κατά τη διάρκεια ή εκ των υστέρων, σε σχέση με την ευθύνη του. Τον κατατάσσεις γιατί «έψαλλε» όπως λίγοι σε «Ιαβέρη» και Βωβό, αλλά και για τις σημαντικές υπηρεσίες του στο χώρο.
Έχει πάθος ώστε να μοιράζεται τις γνώσεις του και, αν αντέχεις τη συνήθως δικαιολογημένη αδιαλλαξία του και το παιχνίδι με κόκκινες γραμμές που δε διακρίνει, τον αξιοποιείς, και έτσι γράφεται η ιστορία. Σημαντικό ότι έχει ρόλο στο Historic Acropolis Rally, όπως και στον αγώνα μας στο WRC, ενώ ουδέποτε αρνήθηκε τις υπηρεσίες του στην ΕΠΑ, ακόμα και όταν τον προσβάλλουν βάναυσα, όπως πρόσφατα. Ο «ΕΛ-ΕΜ» με διεθνείς γνωριμίες, που ψάξε ανάμεσά μας και δε θα βρεις.
Μανώλης Μακρινός
Συνοδηγός του «Σιρόκο», του Γιώργου Μοσχού και άλλων, όπως κυρίως του κ. Βασίλη Αναδιώτη, δημιουργώντας μαζί του ένα ποιοτικό σύνολο, σπάνιο είδος σήμερα.
Ο Μανώλης έχει «παίξει» με τα κατσαβίδια του, την Alpine του αρχηγού «Σιρόκο» που τον εμπιστεύτηκε και πολέμησαν μαζί, όπως και με το Violet και τη Stratos. Τεράστια μεγέθη, και αργότερα στη Nissan συνοδήγησε με τον Γιώργο Μοσχού στο 240 RS, με σημαντικό ρόλο και στην οργάνωση της ομάδας, ως αναπόσπαστο μέλος της. Με την εμπιστοσύνη του Νίκου Κελεσάκου, ό,τι κερδίζεται δύσκολα.
Αντίστοιχα δύσκολα προσαρμόζεσαι στα διοικητικά, και στήριξε το Σωματείο του, το ΑΣΜΑ, και κυρίως την ΕΠΑ. Στέλεχος αξίας με ευαισθησία στην ασφάλεια των αγώνων, και μάλιστα με διεθνείς περγαμηνές, αποτελεί έναν από τους ελάχιστους που οφείλεις η χειραψία μαζί του να συνδυάζεται με ορθοστασία. Ενίοτε πληγώνεται και περιορίζεται με άλλοθι τον τρόπο του, ένα σλόγκαν εποχής στο χώρο των αγώνων, όταν θέλουν να μετριάσουν την αριστεία ανθρώπων και να υπογραμμίζουν αρνητικά στοιχεία, αγνοώντας τα θετικά που κάνουν τη διαφορά. Όλα αυτά σήμερα, εποχή που χαρακτηρίζεται από έλλειψη σεβασμού, μέσα από το έλλειμμα κουλτούρας όσων νομίζουν πως διοικούν.
Μανώλης Παναγιωτόπουλος
Γνωστός και ως «ο βασιλιάς». Εμπνευστής του θεσμού μας «Γίνε Πρωταθλητής», μέλος της ομάδας του Safetrack, πρωταθλητής και εκτός μπάκετ. Άνθρωπος που εμπνέει τους γύρω του, άνθρωπος με λόγο τιμής. Τον εμπιστεύεσαι και σε δικαιώνει. Η αρχοντιά του οδηγώντας ή ως συμπεριφορά, τού χάρισε το προσωνύμιο «King» και ο σεβασμός όσων γνωρίζουν ιστορία είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οδήγησε παντού, αλλά υπήρξε σπεσιαλίστας στο χώμα, σε κάθε τύπου οδόστρωμα. Από τους λίγους Ελλαδίτες που κινήθηκε γρήγορα όποτε συμμετείχε στον αγώνα της Κύπρου. Ο Παναγιωτόπουλος που οδήγησε τα πάντα όλα από παιδί στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και θα οδηγούσε ακόμα αν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Μη μετρήσιμο το πάθος του όπως και η ευαισθησία του για τους συνοδηγούς του και τα μέλη της ομάδας, οικογένεια του. Τα πρωταθλήματα και οι νίκες, λεπτομέρεια που περιορίζει το μέγεθος του ανδρός. Απλά, Βασιλιάς!
Κώστας Στεφανής
Ο συνοδηγός, ο παρουσιαστής, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που μπήκε σπίτι με τη σκόνη από τις ειδικές διαδρομές και με αέρα από την ταπεινότητά του. Κορυφαίος ανάμεσα σε Έλληνες οδηγούς και συνοδηγούς, με ποιότητα που αντικατοπτρίζεται στα παιδιά του, ένας δουλευταράς πολύ υψηλών ταχυτήτων, που αν εργάζεσαι 12ωρο και συνεργάζεσαι μαζί του νιώθεις άβολα, αφού σε ξεπερνάει. Τον θυμάσαι να γράφει στο Ωτο Τουρισμ και να συνοδηγεί με τον «Ιαβέρη» γράφοντας ιστορία που τη συμπλήρωσε εντυπωσιακά δίπλα στον «Τζίγγερ». Προσέθεσε ποιοτικά στοιχεία στη συμμετοχή αξιοποιώντας υποδειγματικά το ταλέντο του Πρωταθλητή και λειτουργώντας και για την εντιμότητα της συμμετοχής, διαγράφοντας κάθε σπατάλη. Το έργο του δίπλα στον DIM, και ακόμα μία φορά ανέτρεψε τις προβλέψεις, ενώ παραμένει ενεργός μέσα από την τηλεοπτική του παρουσία, παραδίδοντας και μάθημα δεοντολογίας. Καλύτερος μαθητής του ο γιος του Μάνος, ένας εξαιρετικός κύριος του χώρου σε αγωνιστικό και δημοσιογραφικό επίπεδο. Άξιοι!
Νίκος Τσάδαρης
Ο δικός μας άνθρωπος. Τυπικά ο πρόεδρός μας ως δημοσιογράφων του Ειδικού Τύπου, μέλος της επιτροπής Motorsport. Στην καρδιά μας ο πατέρας και του Βασίλη, στα εν οίκω ο άνθρωπος που εμπιστεύεσαι. Με περίπου είκοσι ΡΑ WRC στο παλμαρέ του και συνεχή παρουσία στο ΙΡΑ, έχει οδηγήσει τα πάντα όλα σε άσφαλτο και χώμα, ενώ παραμένει συνολικά υγιής και δημιουργικός, ακόμα και όταν έχει επιφυλακτική θέση στην εξέλιξη των ελληνικών αγώνων, που τρομοκρατούν και τον πλέον αισιόδοξο. Ο Ν.Τ. του Auto Express κ.ά., ήταν όμως του 4Τ όντας πρωτεργάτης του «Γίνε», που κοσμεί την ψυχή και του Ζήβα και του Βαζάκα, όπως και του Γενεράλη και του Μουζάκη. Ο Τσάδαρης σε άλλη χώρα θα δίδασκε ασφαλή οδήγηση στο Πανεπιστήμιο και, με διαφορετικό, με μπόσικο χαρακτήρα, που δεν προκύπτει, θα είχε εισηγμένη ΑΕΒΕ ασφαλούς οδήγησης.
Ο μόνος που κατά τη γνώμη μας συνδυάζει το «διδάσκω πάνω στην πρόληψη, λειτουργώντας με την καθημερινή -και όχι μόνο- πρακτική συνδεδεμένη με το DNA του Πραγματικού Οδηγού». Το συστατικό του Safetrack τότε, του Driven σήμερα. Απλώς, γιατί αυτός είναι ο Νίκος, ένας professor της αξιοπρέπειας, που μοιράζεται τη γνώση σεμνά και με συνέπεια.
Μανώλης Χαλιβελάκης (PON)
Δύσκολη λεζάντα, για έναν άνθρωπο που σε δίδαξε και δε σε πρόδωσε, είτε οδηγούσε (εραστής της κατηφόρας), είτε στην κυριολεξία διοικούσε (υπηρέτης του οδηγού αγώνων). Όπως άλλωστε δημιουργεί στα του οίκου του ακόμα και σήμερα. Παθιασμένος πατέρας σε 12ωρη διάθεση υπηρεσιών στα αγόρια του, που πετούν ως γονείς και επιχειρηματίες, όντας και αγωνιζόμενοι.
Ο ΡΟΝ, ο πραγματικός ιδρυτής της Ομοσπονδίας με 30χρονη εμπλοκή στα κοινά, σήμερα με μετέωρο βηματισμό, υποστηρικτής μιας συμπεριφοράς που μέχρι πρόσφατα τον εξόργιζε. Τον εκθέτει η διαχείριση της αγωνίας του για ένα ιστορικό Σωματείο χωρίς διάδοχη κατάσταση-ευθύνη του, όπως και η άρνησή του να αντιληφθεί τα όρια της συζύγου του.
Με πολλά σημαντικά πτυχία η κ. Χαλιβελάκη, αλλά και αριστούχος της ανασφάλειας, οπότε και δεν έχει θέση στα κοινά ενός χώρου που βρίσκεται υπό κατάληψη. Στηρίζουν τη σημερινή διοίκηση που η λογική αμφισβητεί, αφού έχουν το πλάνο τους, αλλά η απογοήτευση από τη συμπεριφορά τους τον τελευταίο χρόνο, που άλλωστε στερεί κάθε βήμα προοπτικής, μετριάζει την τεράστια διαδρομή του. Εντός και, κυρίως, εκτός ειδικής διαδρομής. Δε δίστασε άλλωστε να ρισκάρει, όπως ένας γνήσιος “ράλλυμαν” που υπήρξε, οπότε σήμερα κρίνεται αδικαιολόγητος, αδικώντας την ιστορία του και το σωματείο μας, που δεν είναι προέκταση του οίκου τους.
Αντώνης Χατζημιχάλης
Να διαλέξουμε εικόνες και να τις τοποθετήσουμε. Με το Honda 350 και το 6άρι κιβώτιο ανέβαινε στα βουνά της εποχής με πατήματα «Σιρόκο», ενώ οδήγησε και την Daytona, το θηρίο, στην πίστα. Τον θυμόμαστε, με το χαρακτηριστικό κράνος και την άψογη μαύρη φόρμα του, να πλαγιάζει ελέγχοντας με τη μύτη του παπουτσιού την απόσταση από την άσφαλτο. Στο αυτοκίνητο ήταν κακός ως οδηγός, αλλά υπήρξε εξαιρετικός ως συνοδηγός, ενώ έχει τη δική του διαδρομή στα διοικητικά. Αριστούχος της« σχολής Γλωσσώτη» με Ρον και Σπαγγόπουλο, λειτούργησε και ως οργανωτής, αλλά κυρίως ως σημαντικό στέλεχος αγώνων. Αλυτάρχης με ευαισθησίες, είχε το δικό του, δύσκολο σε επικοινωνία μοτίβο, αλλά ουδείς αμφισβήτησε τον τρόπο του στην επανασχεδίαση δρόμων, που τη δίδαξε στον Τάσο Αθανασίου. Ο καθένας με το στυλ του, και αυτό του Χατζημίχου είχε τη σφραγίδα της κ. Ανίτας Πασαλή, dream team με την κ. Ελένη Φερτάκη.
Ο Αντώνης είχε παρουσία και στα διοικητικά, με ρόλο στη δημιουργία της Ομοσπονδίας, ενώ υπήρξε μέλος του ΔΣ σε εκλεγμένη και διορισμένη διοίκηση. Λάτρης του λόγου της αλήθειας που σπανίζει, ενίοτε και άκομψος, αποχώρησε απογοητευμένος από τα κοινά, και πλέον απολαμβάνει με τη σύζυγό του Μαρία τις ομορφιές της Κρήτης, με γεγονός πως στο Ηράκλειο το τοπίο παραμένει καθαρό και σε αγωνιστικό επίπεδο.
Θα επανέλθουμε, αναμένοντας να συμπληρωθεί ο κύκλος σημαντικών, όπως είναι ο «Τζίγγερ», ο Άρης Βωβός, ο Πάνος Χατζητσοπάνης και ο Λάμπρος Αθανασούλας. Καρέ άσων για ειδική αναφορά από τους νεότερους σχολιαστές. Όπως και άλλοι, με γεγονός πως πρόκειται για επιλογή και αναφορά με πολλά υποκειμενικά στοιχεία, συνδεδεμένα και με την εκτός μπάκετ παρουσία…
Απόδοση: Σ.Χ.