Ο Σ.Χ. λύνει τη ζώνη, βγάζει το κράνος, φοράει το μπλε κασκέτο με τα σήματα του Απόλλωνα και ευπειθώς αναφέρει…
Σε περίοπτη θέση μαζί με κύπελλα και τα μοντέλα των αγωνιστικών μου, το αναμνηστικό σκουφάκι του Γιώργη Αφρουδάκη.
Πραγματικός αρχηγός και εκτός πισίνας ο Παγκόσμιος και τον παρακολουθούσα με δέος όταν ερχόταν στη Ριζούπολη για την ποδοσφαιρική ομάδα μας. Με τα κλασικά Ray-Ban και το Moncler, να χαιρετάει τους πάντες από την είσοδο μέχρι τη θέση του. Με πληρωμένα τα εισιτήρια διαρκείας για όλη την οικογένεια. Ανταπέδιδε σεβασμό, με τον σεμνό τρόπο που ψάξε και δεν θα βρεις σε εμάς τους μηχανοκίνητους, με διαβατήριο το Ράλλυ Ακρόπολις.
Τον Γιώργο…
Τον αγαπημένο Άφρου, στην κυριολεξία τον γνώρισα αργότερα μόλις παραδώσαμε τα όπλα και μετά από κάθε συνάντηση, σε υψηλό επίπεδο λόγω της σύνθεσης των παρευρισκόμενων, ένιωθα ότι έχω διδαχτεί για τη ζωή και τον πρωταθλητισμό, από έναν professor του είδους.
Δεν το ξέρει. Είναι σημαντικός! Εμπνέει, έχει λόγο και βέβαια δεν έπεισε τυχαία τον Βελλή, ώστε σήμερα, με διαδρομή εννέα ετών, η ιδέα τους να εξελιχθεί σε σοβαρό έργο με καθρέπτη την ομάδα polo του Aπόλλων.
Ένας είναι ο Απόλλων. Με έδρα, άλλωστε και με πισίνα, στη Ριζούπολη.
Με ατού τους καλύτερους, τους πλέον υγιείς φιλάθλους του πλανήτη, με εξαιρετικούς παράγοντες στον ΓΣ, πραγματικούς ερασιτέχνες-αιμοδότες. Ένα εξαιρετικό σύνολο, κόσμημα για τον καθαρό ερασιτεχνικό αθλητισμό, η βάση του επαγγελματικού μοντέλου, ειδικά σε μια μικρή χώρα όπως η δική μας και αν το πόλο ίπταται σε επίπεδα ομάδων και Εθνικής, το οφείλει σε ωραίους ανθρώπους, άρχοντες όπως ο Sir Polivios -Πόλης Αφρουδάκης. Ο μπαμπάς του Ζάχου, του Γιώργου και του Χρήστου, σήμερα στην ομάδα της Βουλιαγμένης. Σημείο αναφοράς για το πόλο, ομάδα που φέτος η δική μας αμφισβητεί στα play off του θεσμού.
Οι πολίστες; Χαρισματικοί!
Γνωρίζω τον Ζάχο Αφρουδάκη που επιχειρεί, όπως ο play maker της Εθνικής, το Δεκάρι σε οποιοδήποτε άθλημα και μαζί του συνεννοείσαι με τα μάτια.
Αντίστοιχη κλάση, ευγενής και με ωραία Ελληνικά ο βετεράνος πλέον πορτιέρο Γιώργος Ρέππας. Φίλος και συνοδηγός σε ευκαιριακή άσκηση με πολύ γκάζι.
Ψυχάρα και διαβάζεις μετά από κάθε παιχνίδι τις δηλώσεις του κόουτς της μπλε Ταξιαρχίας Νίκου Δεληγιάννη και αντιλαμβάνεσαι εσύ ο άσχετος, ο μηχανοκίνητος Πρωταθλητής, ότι εδώ το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Θέλεις να τον γνωρίσεις αυτόν τον τύπο.
Σκέπτεσαι, κρίμα που δεν έχουμε (ακόμα) στην Alpha Editions ένα αθλητικό περιβάλλον, ώστε μέσα από το πραγματικό, το γνήσιο χωρίς φτιασίδια lifestyle να γνωρίσει ο κόσμος τον σεμνό και αποφασισμένο αθλητή, Πρωταθλητή. Όπως ο κόουτς, και ο αρχηγός της ομάδας ο Μανώλης Σαλονάκης. Από τα Χανιά ο παλίκαρος και δεν εμπνέει τυχαία ίσους.
Πρόκειται για ομάδα, με εξαιρετική ομοιογένεια και αφού δεν αντιλαμβάνεσαι το πως αγωνίζονται, αξιολογείς το πως πανηγυρίζουν και το πως συμπεριφέρονται στην ήττα.
Τίποτα τυχαίο και εδώ έχει δουλέψει σκληρά ο Γιώργος με τον Νίκο και τους συνεργάτες τους.
Θυμάμαι την αγωνία του Γιώργου όταν ξεκινούσαν, ώστε να μη χαθεί το μομέντουμ. Σεμνά, ταπεινά και με υπομονή, με χαμηλό μπάτζετ, τότε στην αφετηρία, με φιλάθλους τον Μπλου, τον Θωμά, τον Ιταλό, την Αναγέννηση και άλλους αυθόρμητους της ψυχής και λιγότερο οργανωμένους, όπως ο Γρηγόρης, ο κ. Αντώνης και άλλοι με περιβραχιόνιο ευθύνης στον μηχανικό Σπύρο Μίντζη. Σήμερα η σκυτάλη στον ακούραστο Γιώργο Αγγελάκη. Απλά Απολλωνιστές και μόνο αν έχεις γνωρίσει γνήσιο Απολλωνιστή όπως π.χ. ο Βελλής τα μέλη του ΔΣ του ΓΣ, όπως ο δημιουργικός Κανελλάκης και οι συνεργάτες του στον ποδοσφαιρικό Απόλλων-Δάφνη, αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά, με στοιχεία στο DNA τους που δεν περιγράφονται.
Πάμε Terrassa…
Για τους Ισπανούς Terrassa όλα διπλά, πόλη στα 30 χλμ. από την Βαρκελώνη και η ομάδα πόλο του Απόλλωνα δεν είναι ήδη εκεί για να προπονηθεί για το ελληνικό Πρωτάθλημα όπου πρωταγωνιστεί.
Η αμφίβια Ταξιαρχία έχει προκριθεί στον τελικό του Challenger Cup, την ώρα που Ολυμπιακός και Βουλιαγμένη συμμετέχουν στο Champion league και έχουν ήδη προκριθεί στην 8άδα.
Σε κάνει περήφανο Ελληνάρα όλο αυτό, αφού ξεφεύγεις από τη συχνά μίζερη ελληνική πραγματικότητα, όπως ζήσαμε το ποδόσφαιρο, στο παρελθόν. Επιδόσεις που θα βρεις μόνο στα πολύ ειδικά site και αυτή η συμπεριφορά θυμίζει την κάλυψη των ελληνικών αγώνων, που άλλωστε δεν συγκρίνονται. Διαχρονικά, έχει ξεφύγει το πόλο, σε συλλογικό επίπεδο και ως εθνική ομάδα, κυρίων και κυριών.
Στον τελικό!
Πρώτο παιχνίδι με την Terrassa πριν δυο εβδομάδες στο Σεράφειο και η νίκη του Απόλλωνα με 12-11, όπως λένε ειδικοί, δεν είναι καθρέπτης του ματς, με μπλε υπέροχη σε επίπεδα τουλάχιστον τριών τερμάτων.
Τα «Θα» και τα «Ίσως» όμως δεν ταιριάζουν με Αφρουδάκη και Δεληγιάννη, ούτε με την παρέα του Σολανάκη και όλοι ξέρουν ότι ξεκινούν από το μηδέν μέσα σε καυτή έδρα. Υπολογίστε ότι η Terrassa έχει 218.000 κατοίκους και η ομάδα 20.000 μέλη. Να σημειωθεί ότι η ομάδα ποδοσφαίρου της Terrassa, ανήκει στον Κώστα Τσακίρη, στο παρελθόν αφεντικό του Πανιώνιου.
Στον αγώνα
Με γοητεία που μόνο στο πόλο εκφράζεται αφού ό,τι βλέπεις είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή, ό,τι δεν βλέπεις, μέσα στο νερό.
Όσοι έμπειροι αθλητές, θα στηρίξουν τους νέους και πέρα από το αποτέλεσμα οι Ισπανοί θα ζητήσουν πρώτοι αυτόγραφα από τους δικούς μας. Είναι το μπλε σκουφί, από χέρι άλλωστε, που επηρεάζει και οπλίζει την ευφυΐα σου, ώστε να ανταπεξέλθει το κορμί σου και να λειτουργήσεις ως ήρεμη δύναμη σε κοκτέιλ με το τσαγανό που απαιτείται ώστε να διαχειριστείς λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και προσδιορίζουν το ράφι όπου θα τοποθετηθεί η κούπα.
Καλό αγώνα
Με σεβασμό και με τιμή, στους παρόντες 100 Απολλωνιστές, πάμε για το διπλό και την κούπα. Μακριά από την ομάδα μας, τα περί εμπειρίας, ωραίο πόλο και άλλα της ευγένειας που συνδέεται με την ήττα από τα πιτς.
Με τσαμπουκά, ότι ταιριάζει στην μπλε ομάδα του Νικόλα Δεληγιάννη.
Τιμή μας η ευκαιρία να υπηρετήσουμε κάποτε και να επικοινωνούμε ευκαιριακά το «όλα μπλε» του Ελληνικού Αθλητισμού._ ΣΧ
