Από το παγκόσμιο τένις στο ελληνικό κάρτινγκ

Με τη ζήλια δεν πας πουθενά και, διαβάζοντας τη συνέντευξη του Έλληνα κόουτς των πρωταθλητών τένις, τα συναισθήματα είναι ανάμικτα…

Η συνέντευξη του κ. Πατρίκ Μουράτογλου όπως τη διαβάζεις στο ποιοτικό «Κ» της «Καθημερινής» έχει πραγματικό ενδιαφέρον. Η δύσκολη δουλειά από τον Γιώργο Τσίρο, τον δικό μας άνθρωπο στο επιτελείο των συνεργατών μας στην εφημερίδα, με τη διαχρονική αξία που συνδυάζεται κάθε μήνα με τους 4Τροχούς. Συνέντευξη, μία παρτίδα σκάκι αν προτιμάτε, που παρακολουθείς με ενδιαφέρον.

Το σχετικό link στη διάθεσή σας και -με συμπάθεια στην προσπάθεια Ελλήνων στο τένις σε παγκόσμιο επίπεδο- αλλού είναι η δική μας ανησυχία. Αφορά το ελληνικό κάρτινγκ, που ταλαιπωρείται, άθλημα που μπορείς κυριολεκτικά να συνδυάσεις με το τένις, ως νηπιαγωγείο-δημοτικό-γυμνάσιο και λύκειο του motorsport.

Καμία αμφιβολία, διαθέτουμε κόουτς με διεθνή προσανατολισμό και εμπειρία, όπως μεταξύ άλλων τους Γιάννη Αντωνιάδη και Γιώργο Πολυχρονίδη, αλλά και γονείς με διεθνή εμπειρία και τις γνωριμίες που απαιτούνται. Έλληνες διεθνείς στα pits με διαφορετικό προσανατολισμό, που όμως έχουν κερδίσει το σεβασμό ανθρώπων που αποφασίζουν για το καρτ σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αν περπατήσεις με τον Γιάννη και τον Γιώργο στα paddock, σηκώνονται όρθιοι οι παγκόσμιοι για να συνομιλήσουν μαζί τους, και κρίμα που όλο αυτό δεν αξιοποιείται. Για την ουσία, που αφορά τους αθλητές, το ταλέντο του Έλληνα καρτίστα, έχουν πιστοποιήσει πολλοί εξαιρετικοί πιλότοι, όπως ο Γιάννης Αντωνιάδης, ο Στέφανος Καμιτσάκης, ο Φίλιππος Καλέσης, ο «Κωνσταντίνος» Διαδήμας, τα νεότερα χρόνια ο Φώτης Κ. Σωτηρόπουλος, δίπλα του με συνέπεια ο πατέρας του Κώστας και ο professor Γιώργος Γρυλλάκης κ.ά.

Παραδεχόμαστε ότι δεν κατέχουμε το χώρο όπως ο σπεσιαλίστας Πέτρος Καστορίνης, ο γνωστός «PIT», που μιλάει με τους φακούς του, οπότε, από την πλευρά μας, μέχρις εδώ σε σχέση με την αναφορά σε πιλότους που συνδέονται με την ιστορία του ελληνικού κάρτινγκ σε διεθνές επίπεδο.

Με τη μικρή μας εμπειρία, παρακολουθούμε με ευαισθησία τον Θωμά Κρασώνη, που αγωνίζεται στο ευρωπαϊκό NASCAR και διακρίνεται με στυλοβάτη τον πατέρα του Άγγελο. Αντίστοιχα, μαθαίνουμε για τις διεθνείς επιδόσεις σε πίστες των Τζώρτζη Μαρκογιάννη και Ανδρέα Λασκαράτου, από τα μαθήματα επικοινωνίας του Πάνου Σεϊτανίδη, που παρασύρει και τον αδιάφορο.

Από την πλευρά μας, διακριτικά στηρίξαμε τον «Αλ», τον Αλέξανδρο Παπαευθυμίου, τον αθλητή της ΑΛΑΛ από τη Φθιώτιδα, ο οποίος συμμετείχε στο Κart Academy με στήριξη και από τον Χρυσόστομο Καρέλλη, που έχει ισχυρό, πεντακάθαρο λόγο ουσίας. Κλειδί αυτής της προσπάθειας ο πατέρας του Θέμης, σε διαρκή σχέση πάθους με το ακατόρθωτο, με τη μητέρα του «Αλ» να κάνει τη σοβαρή δουλειά στην αγωγή του παιδιού από τα μετόπισθεν.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία

Έστω εκ των υστέρων, θα υλοποιηθεί η υπόσχεση του Λευτέρη Αυγενάκη, που μας συνήθισε να πράττει περισσότερα από όσα αναλαμβάνει, για την ουσιαστική στήριξη του Τζώρτζη και του Αλέξανδρου σε σχέση με όπου ήδη έδρασαν.

Γεγονός ότι ο ΕΟΤ είναι με συνέπεια δίπλα στον Ανδρέα, σε ένα παιχνίδι για μεγάλους με τον πήχη πολύ ψηλά, και δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει αυτός ο πεισματάρης Έλληνας με το ζηλευτό παλμαρέ, στον δύσβατο χώρο των πιστών. Από τις 24 Ώρες του Λε Μαν μέχρι το πρωτάθλημα LMP2 στην Ασία, όπου κέρδισε τον τίτλο. Περισσότερος Λασκαράτος σε 4T Δεκεμβρίου.

Από εδώ και πέρα

Το ταλέντο υφίσταται, και θα αναφερθούμε στον Στυλιανό Πετρίση της ομάδας Τσερανίδη, που γνωρίζουμε και ακολουθούμε με ενδιαφέρον, αθλητής που σε ανατριχιάζει με τα πατήματά του. Όπως και οι ώριμοι Χρήστος Σαγανάς και Άκης Βασιλέρης, που ζωγραφίζουν είτε σε σόλο για τον απόλυτο χρόνο, είτε σε «τζαρτζαρίσματα», που κρίνουν αγώνες και τίτλους.

Σαφέστατα υπάρχουν και άλλοι, όπως οι Praga-Ντάφος και Σπανός, το θηρίο, η ψυχάρα ο Νικόλας Λύκος, ο Οικονόμου με άνεση πιανίστα κ.ά. Σε σημαντικές κατηγορίες με νεότερους αθλητές, που έχουν τη στήριξη των γονιών τους και τους βρίσκεις σε «τέντες», με υπεραξία την εμπειρία μηχανικών και προπονητών.

Μια σημαντική κοινότητα με φυσική έδρα το Kartodromo, χωρίς να υποτιμούμε άλλες «εξοχικές» κατοικίες, ό,τι συνήθως σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί τον πνεύμονα του motorsport.

Στην Ελλάδα

Tο κάρτινγκ στη χώρα μας είναι στο περιθώριο, με ευθύνη της Ομοσπονδίας, που την ανέχονται οι εμπλεκόμενοι, ενώ δεν την αντέχουν. Θα πείτε, «η ΕΠΑ;», και απαντάμε πως πρόκειται για μια επιτροπή διορισμένων, όταν η στρατηγική ευθύνη είναι των εκλεγμένων. Η ΕΠΑ, πάντως, αρνείται να πάρει την ευθύνη της σε σχέση με το καρτ. Κάτι μεταξύ φόβου και αδιαφορίας, όταν τις επιλογές τους πληρώνουν υπεύθυνοι ομάδων, γονείς και αθλητές.

Η προοπτική να ζήσουμε το όγδοo θαύμα με τη διάκριση Έλληνα στο εξωτερικό, εκμηδενίζεται. Ελάχιστοι το πιστεύουν, κάποιοι βολεύονται ως πρώτοι στο χωριό, ενώ οι ελάχιστοι ορκισμένοι δεν έχουν τους πόρους για την υπέρβαση. Συμμετέχουν σε ένα περιθωριακό πρωτάθλημα με ενδιαφέρον χωρίς αγωνία για τις συμμετοχές, με προγραμματισμό ως τρίτη δύναμη, αφήνοντας χώρο για τα δύο ιδιωτικά έπαθλα. Σημείο αρνητικής αναφοράς η μηδενική προβολή του Πρωταθλήματος, με επικοινωνιακή συμπεριφορά που προσβάλλει αντί να προβάλλει. Ό,τι άλλωστε χαρακτηρίζει ευρύτερα αυτή την Ομοσπονδία. Το γεγονός ότι με την ΕΛΠΑ ήταν καλύτερα, πλέον είναι πλήρως αποδεκτό. Το ότι οι διορισμένοι λειτουργούσαν πιο αποτελεσματικά, είναι όντως τραγικό και ως σκέψη. Υπομονή όμως…

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και η ανάθεση της οργάνωσης των αγώνων του πρωταθλήματος έχει να κάνει με συγκεκριμένα Σωματεία, ως συμψηφισμό της διοίκησης Μιχελακάκη-Ψαρράκου σε ψηφοφόρους τους. Η σκοπιμότητα-ιεροσυλία σε πλήρη διάσταση, σε χώρο όπου πρέπει να είναι μονόδρομος η ιεροτελεστία, με όραμα που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα.

Κακά τα ψέματα

Να γίνει μια σειρά από Rally Star, αφού ένα ίσον κανένα, με γεγονός όμως πως μετά τους Ρουστέμη και Μπάκο, το χάος. Σε αυτούς πρέπει να επενδύσεις στοχευμένα, ανοίγοντας δρόμο ώστε να βρεθούν μιμητές από το χώρο των μονοθέσιων σε άσφαλτο και χώμα, όπου τα Dirt Games, με λάμψη αντίθετη του τίτλου τους.

Να αποκτήσουμε λοιπόν και ασφάλτινο ράλλυ στο ERC. Να αναβαθμιστεί και ο διεθνής αγώνας 4x4 που τίμησε ο υπουργός, ενώ έσπευσε και η Ψαρράκου μήπως τον χαιρετήσει -τον υπουργό-, αλλά ψάξε και δε θα βρεις ελληνική συμμετοχή. Να προκύψουν και μισή ντουζίνα περίπου αγώνες κλασικών με τίτλους και υπότιτλους «Ράλλυ Ακρόπολις».

Πουθενά δεν πάμε, ποτέ δε θα μιλήσουμε σοβαρά για ελληνικό motorsport, αν δεν προκύψει υπεύθυνη αντιμετώπιση του ελληνικού κάρτινγκ σε επίπεδο πρωταθλήματος, και όχι μόνο. Με πλάνο και όραμα, όπως στο παρελθόν, στην πρώτη θητεία Μιχελακάκη, με «πιλότο» τον Τάκη Καϊτατζή, συγκυβερνήτη τον Κώστα Λεώνη και οργανωτή την Ψαρράκου, στον μοναδικό ρόλο που της ταιριάζει. Ίσως και ως ηρωίδα, εθελοντής-γραμματέας σε αγώνα ημέτερων με βαρέλι για παντιλίκι. Σε κοντράστ με τα καμένα. Από μαλωμένους με την αισθητική.

Iσχυρό, λαμπερό άλλοθι το Ράλλυ Ακρόπολις, που άντεξε εξήντα χρόνια, με την επαναφορά του να δημιουργεί ευρύτερα προσδοκίες και απαιτήσεις, τις οποίες η Ομοσπονδία δεν μπορεί να διαχειριστεί. Η μιζέρια του υπογείου, σε πλήρη αντίθεση με τον καθαρό αέρα-δημιουργία στον τυπικά ημιώροφο, όπου απέχουν σε νοοτροπία όσο το ύψος ουρανοξύστη.

Γεγονός είναι ότι ουδείς από το motorsport περιβάλλον Αυγενάκη ασχολείται με το ελληνικό καρτ και την προοπτική του, πέρα από τη γνώση Πουρναράκη για την F1 και την επαγγελματική του εμπλοκή στο PICK και στην επικοινωνία Μαρκογιάννη – και δεν προκαλούμε για να τους αφυπνίσουμε, έχοντας εμπιστοσύνη στην έντιμη διορατικότητά τους.

Ο καθένας με τον τρόπο του, και εδώ οι γονείς των αθλητών και τα παλικάρια τους απαιτούν το σεβασμό ώστε να αξιοποιηθεί το ταλέντο και να μην αναρωτιούνται μετά τα 16-17 τους χρόνια για τη θέση τους στo motorsport, την επιτομή και του υγιούς lifestyle.

Όνειρο είναι, αλλά έχει πολλά στοιχεία ρεαλισμού, και αξίζει να δοκιμαστεί η υπέρβαση στο δρόμο που χάραξαν οι Μουράτογλου, Τσιτσιπάς και η δική μας Μαρία Κ. Σάκκαρη.

Η καλοπροαίρετη ζήλια μας για το τένις, που ξέφυγε, εξελίσσεται σε θυμό για τα καθ’ ημάς, όταν παρακολουθείς αδιάφορους και βολεμένους σε αγώνα για την καρέκλα και ό,τι συνεπάγεται για μικρά έσοδα ημετέρων και ακόμα μεγαλύτερα συνεργατών τους, με την όποια επιχειρηματική προσέγγιση._ Σ. Χ.