Το συναίσθημα είναι το χαρακτηριστικό που συνδέει τους ανθρώπους των ελληνικών αγώνων και ο Στρατισίνο καταγράφει αναμνήσεις από τον τελευταίο του αγώνα. Με το ΕΜC-Peugeot 208 R2 στα Μέγαρα, σε μικτή επιφάνεια, σε Dirt Game, από την Start Line…
Πρόλογος από τον Σάββα Λευκαδίτη, με κείμενο που διάβασα με πέντε χρόνια καθυστέρηση, αναζητώντας εικόνες της διαδρομής του, ενόψει ΡΑ.
Ο Σάββας, του Νίκου, που έμαθε από τον Δημήτρη Ψύλλο, διδάχτηκε πυρηνική φυσική από τον Κώστα Κόντο και καθιερώθηκε με τον Βαγγέλη Ακράτο, ήρθε στο «Γίνε Πρωταθλητής» και από την παρέα μας, δεν έφυγε ποτέ.
Σάββας Λευκαδίτης, από το μπάκετ στα πλήκτρα και ξανά στο μπάκετ με σεβασμό, αποτέλεσμα της αγωγής του:
«Όπως πάντα, έλεγε ο Δάσκαλος, το παιχνίδι είναι ομαδικό. Και εμείς σίγουρα είχαμε πολύ καλή ομάδα! Οι λεπτομέρειες και η ιστορία πίσω απ’α υτή τη συμμετοχή μας είναι απίστευτη, σαν παραμύθι, και ταυτόχρονα προίκα για εξιστορήσεις στους νέους του μέλλοντος. Από τη μεριά μου αυτό που νιώθω είναι ότι πέρα από την όποια επίδοση, καλή ή κακή, οι άνθρωποι πίσω από τη κάθε προσπάθεια της δίνουν τη σωστή της διάσταση. Από καρδιάς λοιπόν θέλω να ευχαριστήσω τον team mate μου Stratissino για τη τιμή και την εμπιστοσύνη, τον Κώστα Σπύρου και την ομάδα του που φρόντισαν όλα να γίνουν σωστά και με απίστευτη ηρεμία καθώς και τον κ. Μίλτο Αγγλόπουλο που μας στήριξε με το καλύτερο τρόπο. Για το τέλος άφησα τον Γιάννη Ακράτο που είχε τον ρόλο κλειδί σε όλο αυτό το εγχείρημα και είμαι σίγουρος ότι μαζί με τον Βαγγέλη είναι από τους λίγους που χάρηκαν όσο κι εμείς! Επί προσωπικού νομίζω ήταν μία από τις καλύτερες αγωνιστικές μου στιγμές και μακάρι όλο αυτό να ναι η αρχή κάτι πολύ μεγαλύτερου…
Υ.Γ Δάσκαλε, η επίδοση σου και η προσέγγιση σου είναι μάθημα για όλους εμάς!!!»
Σε πρώτο πρόσωπο
Δεν είμαι υπεράνω, με άγγιξε το παραπάνω σχόλιο του Σ.Λ. Να θυμίσουμε ότι τότε το ζητούμενο ήταν να οδηγήσει ο Σάββας, ο «206 gravel specialist», το σύγχρονο, το «208» της EMC, οπότε από κοντά και ο «παππούς». Με σφραγίδα Aiglon, χαμόγελο Πιπερίδη και υπογραφές Βαλυράκη και Εμμανουήλ.
Ο Μίλτος Αγγλόπουλος, βελτίωσε την παρουσία μας προσφέροντας «μαύρο χρυσό» σε απόχρωση Michelin, οι Dirt καθάρισαν τα τυπικά, οι SL χαλάρωσαν και χαμογέλασαν, ο Θείος εκεί με ανάμικτα συναισθήματα και η ψυχολογία στα ύψη, χάρη στον κ. Κώστα Σπύρου.
Ένα τέρας αισιοδοξίας με το σφιγμένο του χαμόγελο, να εμπνέει την εμπιστοσύνη που οφείλεις να ανταποδώσεις.
Το Peugeot 208 R2…
Σπαζοκεφαλιά για τον παλιό, αφού πρέπει να δώσεις το 100/100 από ό,τι διαθέτεις, δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις πουθενά και θα πρέπει να «σκαρφαλώσεις» και να το κερδίσεις ώστε να το αξιοποιήσεις. Kρατώντας τον κινητήρα ψηλά μετά τις 8.000 σ.α.λ. Με στοιχεία της λαχανίδας αλλά με καλύτερη ανάρτηση, αντίστοιχα φρένα και εξαιρετική πρόσφυση, αρκεί να χρησιμοποιείς συχνά και σωστά το χειρόφρενο και λιγότερο το τιμόνι.
Μαγικό το σειριακό κιβώτιο, αλλά θέλει τον επιθετικό τρόπο, που όμως δεν θα το πληγώσει. Αλλαγές με τέρμα γκάζι, κατεβάσματα και μέσα στη στροφή -λέμε τώρα- και θα πρέπει να τα συνδυάσεις. Με τη σωστή φυσική κατάσταση και το καθαρό μυαλό, ξυπνώντας και κάποια στοιχεία εμπειρίας, που όμως δεν αρκεί.
Αγωνιστικό αυτοκίνητο το 208-R2 της προηγούμενης γενιάς με τον ατμοσφαιρικό κινητήρα.
Παιχνίδι για παλίκαρους όπως διαχρονικά το απέδειξαν ο Καρέλης στο ΡΑ το 2017, ο Γεράσιμος Κυπραίος στην άσφαλτο και στο Πρωτάθλημα οι Γιάννηδες, Αναγνωστάκος και Άκρατος που κέρδισε και τίτλο με την ομάδα του Κώστα Σπύρου και τον bro κ. Ευάγγελο παραπλεύρως… Με το EMC-R2 και ο καλύτερος αγώνας του Πάνου Ισμαίλου.
Να ονειρεύεσαι…
Τότε πριν το 2020, ξεκλείδωσε σκέψεις αυτή η προσεγμένη κατασκευή που δεν ήταν μια φτηνή λύση. Αντίστοιχα, δεν μπορεί να συναγωνιστεί στην άσφαλτο έναν Γάλλο σε φουλ spec, κατηγορίας E, εξελιγμένο από τους APR με πηδαλιούχους όπως ο Δημήτρης Αμαξόπουλος, ο Χρήστος Αυγερόπουλος, ο GEO κ.α. Ήταν όμως μια πρόταση που θα μπορούσε να παρασύρει την αντιπροσωπεία και να βάλει ασκήσεις εξέλιξης σε παλιούς και νεότερους, ενδεχόμενο να προκύψει υψηλού επιπέδου «ενιαίο». Μάλιστα, ακολουθώντας και «εθνικές», λιγότερο ακριβές λύσεις. Να μην ξεχνάμε ότι στο Γαλλικό περιβάλλον, εμπλέκονται βαρίδια, όπως οι Ρον, οι Γκάλλο, ο Πιερουτσάκος και ο Καρέλης και σκεφτείτε πως θα μπορούσε να εξελιχθεί όλο αυτό. Άλλωστε, στην ΟΜΑΕ του Μιχελακάκη είναι γεγονός η ευαισθησία για αγώνες με ίδια και μάλιστα εξελιγμένα αυτοκίνητα. Ένα μικτό πρωτάθλημα του ονείρου με εμπλεκόμενους υψηλού επιπέδου, με κοινούς χορηγούς και στοχευμένη προβολή και κάπως έτσι, με συναγωνισμό στα μεταξύ μας, θα λάμψουμε και στο Ακρόπολις, όπως κ.α.
Με άλλοθι
Θα πείτε ο Covid, θα συμπληρώσουμε ότι συμφωνούμε για την αφορμή, διαφωνούμε για την αιτία και είναι σαφές πως τα οράματα μας διαφοροποιούνται…
Σε κάθε περίπτωση, τον λόγο έχουν οι αγωνιζόμενοι, οι πρωταγωνιστές και οι τεχνικοί τους, εθελοντές τουλάχιστον ψυχής, που κάνει τη διαφορά.
Να ευχηθούμε καλές διακοπές, τοποθετώντας στο κάδρο το EMC-208 R2, μια γλυκιά, σημαδιακή όσο και σημαντική ανάμνηση, δίπλα στο κόκκινο Λάιον 205R, με τα κίτρινα αυτοκόλλητα της Shell. _ Στρατισίνο
