Πώς μία Κυριακή στο βουνό αλλάζει την διάθεση και την επερχόμενη εβδομαδα. Ένας νέος-παλιός μαθαίνει να τρώει σκόνη στα βουνά του Ακρόπολις.
Είναι Παρασκευή, απόγευμα, τελειώνει μία απίθανη βδομάδα, κοιτάς γύρω σου και βλέπεις πολύ καινούριο πράμα μα, πάνω από όλα, στο πληκτρολόγιό σου δίπλα γυαλίζει ένα κλειδί Tonale.
“Βλέπεις” ήδη Κυριακή πρωί παραλιακή και Ναό Ποσειδώνα.
Πίνεις γουλιά καφέ που την κόβει το τηλέφωνο.
κ.Διευθυντής: “…Κυριακή μπορείς;”.
Θα μπορέσω (εδώ έγραψα ολόκληρο Οδηγό!)
Ένα τηλεφώνημα και όλα αλλάζουν…
…και εκείνο το κλειδί που ήθελα αντικαταστάθηκε με ένα από DS3 CrossBack (να δω τι θα πρωτογράψω! θα γράψω και για αυτό που πήγε να με εκδικηθεί αφού έκανα 15΄ να ανοίξω τα παράθυρα με αυτούς τους περίτεχνους διακόπτες στην κονσόλα στην μέση)
…και εκείνη η βόλτα στο Σούνιο αντικαταστάθηκε με αποστολή – αστραπή στο βουνό, στο Κεφαλάρι πάνω από την Στυμφαλία. Εκεί που η Hyundai Hellas έκανε τις τελευταίες δοκιμές του i20 εν όψει ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις 2022 με τον Λάμπρο Αθανασούλα και τον Νίκο Ζακχαίο να συν-εργάζονται σε ένα περιβάλλον που στα μάτια μου φάνηκε καλορυθμισμένο, ήρεμο και (από ό,τι δεν μπορώ να πω on-the-record) αποδοτικό.
Σάββατο βράδυ: σημειώσεις στα πεταχτά, διάβασμα τι έχει γράψει, τι έχει πει ο Λάμπρος (ενικός, λες και τον ξέρω) στον ΣουΧου να μην ρωτήσω τα ίδια.
Εν τέλει, δε βαριέσαι; Κίτρινα χαρτάκια – μεγάλη εφεύρεση!
Σημειώσεις – πρόγραμμα αγώνα και ερωτήσεις
Κυριακή πρωί: σακίδιο με τα απαραίτητα στο πίσω κάθισμα και πραγματικά χωρίς κυνηγητό (cruise control στα 123 χλμ./ώρα έβαλα, γιατί έτσι!) έφτασα στην πινέζα του camp ατσαλάκωτος και σε λιγότερο από τον χρόνο που έδινε το GPS.
Κατευθείαν στην 2η πρόσβαση-κοπάνα της ειδικής όπου αποτελείωσα τον καφέ με γεύση ελληνική σκόνη παρέα με φιλαράκι φανατικό των ράλλυ που μου έφερε πονοκέφαλο με την γνώση του αλλά χάρηκα αφάνταστα με το κέφι του.
Σημειώνω την παρουσία φιλάθλων από τα γύρω χωριά που ανέβηκαν να πάρουν μυρωδιά Ακρόπολις, να ρωτήσουν πότε θα ξανακατέβει ο αγώνας στα μέρη τους, τι αυτοκίνητα βλέπουμε, ποιοι Έλληνες τρέχουν, τι θα κάνουν στον αγώνα.
Άψογοι όλοι τους στο σημείο που έκατσαν √√
Κάποια στιγμή ενημερώνονται οι κριτές για διάλειμμα οπότε παίρνω την βαθιά ανάσα, ελέγχω μπαταρία και ποιότητα ηχογράφησης και κατηφορίζω στις νταλίκες. Χαμός! Αναρτήσεις ανεβοκατεβαίνουν, λάστιχα ζαντάρονται, οι οδηγοί και οι συνοδηγοί μεταφέρουν “ζεστή” πληροφορία στους μηχανικούς, φωτογράφοι ψάχνουν το “κλικ” και ανάμεσα τους κι εγώ να προσπαθώ να βρω 10′ να στριμώξω τις ερωτήσεις από τα κίτρινα χαρτάκια μου.
Ο ΛΑ χαμογελά ευγενικά και καθόμαστε για αυτό που θα γίνει η 1η μου δημοσιευμένη συνέντευξη!
Τελειώνουμε και τον βλέπω να χώνεται πίσω από μια οθόνη με τηλεμετρίες. Τι δουλειά κι αυτή Κυριακάτικα!
Λάμπρος Αθανασουλας – Νίκος Ζακχαίος – i20 και ΚΓ
Ξαναπάω στο σημείο μου πάνω από το χωριό όπου βλέπω ωραίο κομμάτι της διαδρομής και στο ανέβα και στο κατέβα με το αμάξι στα χρώματα μας να έρχεται πλασαρισμένο αλλά και “τάπα”. Χαμός p.2!
Κοιτώντας γύρω σου…
Η μαγική στιγμή της ημέρας ήταν η εναλλαγή όπου από το πετροσκονισμένο πέρασμα του i20 με κάποιον τυχερό συνοδηγό, βρέθηκα στην πλατεία του χωριού Κεφαλάρι με το DS3 δίπλα στο κεφαλόβρυσο κάτω από τα αιωνόβια δέντρα στην δροσιά με σαντουϊτσάκι και χυμό από το καφενείο να βλέπω F1 TV pro !
Τα καλά της τεχνολογίας σε ένα περιβάλλον ανθρώπινο! Από τις στιγμές ευτυχίας!
Το πλήρωμα το ξανασυνάντησα φεύγοντας, στο σχόλασμα. Το δικό τους. Χαμογελαστοί και ευγενικοί μετά από άλλη μια μέρα λιθοτριψίας υπέμειναν μερικά κλικ ακόμη και λίγη κουβέντα στα όρθια.
Κράτησα την απάντηση που μου έδωσε ο ΛΑ όταν τον ρώτησα: “Μια συμβουλή για μένα – τι θα με ξαναφέρει στο βουνό;”.
ΛΑ: Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να απαντήσω. Ήδη είσαι εδώ και μπήκε το μικρόβιο. Και στον αγώνα είμαι σίγουρος ότι θα παρακολουθήσεις κάποια ειδική.
Το Σούνιο μπορεί να περιμένει…
*ένας τίτλος από τα παλιά
#8eios