Στα 71 του χρόνια, πατέρας τεσσάρων παιδιών, o Αντώνης Λυμπέρης έδωσε με αξιοπρέπεια πολύμηνη μάχη με την ύπουλη αρρώστια χωρίς να χάσει το χαρακτηριστικό του χαμόγελο.
Περήφανος και μαχητής, δημιούργησε κολοσσό από λευκό χαρτί, ενώ χάρη σε σημαντικούς συνεργάτες του, όπως είναι ο Σπύρος Δουλφής και ο αείμνηστος Λάκης Μαστραντώνης, διαχειρίστηκε με ψυχραιμία την πτώση της αυτοκρατορίας του, δημιουργώντας μάλιστα προϋποθέσεις επόμενης ημέρας για αρκετούς συνεργάτες του. Στις Εκδόσεις Λυμπέρη, στην έκφρασή τους και ως Ομίλου, με ατού τις Τεχνικές Εκδόσεις. Οι Εκδόσεις Λυμπέρη αποτέλεσαν πανεπιστήμιο που προσφέρθηκε για μεταπτυχιακό και για κάποιους του Ειδικού Τύπου που, τυχεροί, συνεργαστήκαμε με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Κορλέτη, ενώ είχαμε την τιμή να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι διοίκησης με τον εμβληματικό Πέτρο Μπουροβίλη.
Με το αντίο στον επικεφαλής, ένας κύκλος έκλεισε, με γεγονός ότι ο Αντώνης Λυμπέρης παρέμεινε ενεργός μέχρι πρόσφατα, έχοντας ρόλο και στην έκδοση του 4ΤΡΟΧΟΙ που σεβάστηκε, χωρίς ποτέ να παρέμβει στην ύλη τους ή στην εμπορική τους διαδρομή. Σεβασμός λόγω Κώστα Καββαθά, την εποχή της συνεργασίας τους, παρά το δικαίωμά του ως μετόχου της πλειοψηφίας. Εκτίμηση και στην πρόσφατη διαδρομή του περιοδικού, με ουσιαστική παρέμβαση ώστε οι 4Τ να μην καταλήξουν σε τριμηνιαία έκδοση…
Σε πρώτο πρόσωπο, δεν ξεχνώ τις άριστες συνθήκες εργασίας στο Κορωπί και, εξειδικευμένα, τις σιέλ σελίδες που τις γέμιζε με μπλε μαρκαδόρους και επανερχόταν σε επόμενη συνάντηση. Όμως και το ταξίδι μας στη Γερμανία για την ΑΒ με τη Στέλλα και τον Γιάννη, αλλά και το moto του, που με οδηγεί.
«Στράτη μου (το «μου» της αλήθειας, βιταμίνη ψυχολογίας μέχρι πρόσφατα), άλλο τι μας αρέσει και άλλο τι αρέσει»…
Κακά τα ψέματα, Boss._ Σ. Χ.