Χάσαμε ένα περιοδικό, την Α-Β και εννέα συνάδελφοι καλοί συνεργάτες, έμειναν άνεργοι έτσι ξαφνικά, μέσα από μια συγκυρία που δεν τους αφορούσε. Από τις περιπτώσεις, που δεν έχεις να απαντήσεις στο γιατί… και αυτό πονάει ακόμα πιο πολύ. Μακάρι η επιλογή να μην αποδειχθεί αδικία με δεδομένο ότι βρέθηκε εκτός μάχης μια εκδοτική επιτυχία, καθρέπτης της δουλειάς μια ομάδας με εξαιρετικούς επαγγελματίες. Ήταν μια δημιουργική προσπάθεια, έμπνευση του Αντώνη Λυμπέρη, που υλοποιήθηκε χάρη στον αείμνηστο Κωνσταντίνο Κορλέτη, στο Γιάννη Βρόντο και στην αφεντιά μου, με τη σύμφωνη γνώμη του Κώστα Καββαθά. Η συνέχεια, το κυρίως, το δύσκολο έργο, στην πρώτη και στη δεύτερη φάση, με τη σφραγίδα Alpha Εdition, στα χρυσά χέρια του Γιάννη Κακούρη και των συνεργατών μας, σε όλα τα επίπεδα. Η κ. Παπαδόπουλου σφραγίζει το πολύ σημαντικό, το Εμπορικό κομμάτι.
Έφυγε, ο Νότης Γιαγνίσης, ένας υπέροχος άνθρωπος, εξαιρετικός οδηγός, συναθλητής στην κυριολεξία. Μας σημάδεψε αυτή η απώλεια γιατί τα βρόντηξε, ενώ είχε λόγους να πολεμήσει για την οικογένειά του, που δεν την πρόδωσε ποτέ. Υπόδειγμα συζύγου και πατέρα και παππού. Φίλος αληθινός. Απλά, άδικα και με περίσσιο εγωισμό, τα έβαλε με τον εαυτό του και δεν τον συγχωρείς. Ήταν ξαφνικό, ήταν ένας από εμάς και μας στοίχισε πολύ και μας απασχολεί κάθε στιγμή. Αείμνηστος !
Το ατύχημα του Σωτήρη Τσαντίλη εκεί στην παλιά εθνική με το Γκολφ. Θα τον χάναμε. Αποδείχθηκε όμως τεράστιος και πολεμώντας ώστε να αναρρώσει σε χρόνους ρεκόρ, μας έδειξε το δρόμο της σωστής αντίδρασης στη δύσκολη στιγμή. Ξεπέρασε αθόρυβα και με αρχοντιά κάθε πρόβλεψη, κατήργησε το χρονοδιάγραμμα, αξιοποίησε τα ατού στο σπίτι με τη σφραγίδα της συζύγου του και ήταν σαν να μην έλειψε στιγμή. Ήρεμη δύναμη; Το πάθος, στη σωστή κατεύθυνση ! Στη γλώσσα των social media : Respect !
Η αποχώρηση του Γιάννη Χαρπίδη. Ο "δράκος", ο δικός μας άνθρωπος, ένοιωσε προδομένος και έφυγε, όπως ήρθε και όπως έφυγε και ξαναήρθε. Με περίσσια αξιοπρέπεια μέσα από αυτό το σπάνιο μέταλλο που τον χαρακτηρίζει. Έξαλλος και προδομένος, ΣΧ; Εννοείται πως στιγμιαία έτσι νοιώθεις, όπως ένοιωθε ο πατέρας μου σε επιλογές στην προσωπική μου ζωή και στις σπουδές μου. Στιγμιαία όμως, αφού η εκτίμηση είναι δεδομένη για τον άνδρα και η αγάπη για αυτόν τον τύπο τον Γιαννάκο που μας λείπει. Όχι ως σελίδες, μακριά από 4Τ αυτή η πρακτική άγνωστη για τον ιδρυτή μας άλλωστε, αλλά ως παίχτη πρώτης γραμμής με προσωπικότητα, για ότι σημαίνει αυτό για μια ομάδα.
Το "θάνατο" του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις, που σκότωσε η ΟΜΑΕ, αφού άκομψα και με μηδέν τακτ το πήρε "νταηλίκι" από το ΑΣΜΑ το Σωματείο που είμαι μέλος. Λεπτομέρεια για την κοινή γνώμη η αδυναμία συνεννόησης της Ομοσπονδίας με την ΕΛΠΑ που παραπαίει αλλά επιμένει να αναπνέει και ποιος άνθρωπος με ήθος μπορεί να την κατηγορήσει για αυτό. Θα πείτε, δεν ενδιαφέρει το ΔΣ του ΑΣΜΑ και τους αθλητές, λάτρεις του Ιστορικού, εσυ τι κόπτεσαι; Πέρα από το ότι νοιώθω προδομένος αφού κακώς στηρίξαμε την παρωδία σε επίπεδο sporting στο Ναύπλιο, οφείλω να σχολιάζω σεβόμενος το ρόλο μου και τη διαδρομή μου, στο χώρο που όσο αναπνέω θα υπηρετώ. Με συνέπεια κ. Πρόεδρος της ΕΠΑ, που δεν μπορείτε να αντιληφθείτε, όντας ξένο σώμα στους Ελληνικούς αγώνες, που είναι αδύνατον να κατανοήστε σε βάθος και να αφουγκράζεστε το σφυγμό τους, αφού σας ξεπερνούν.
Τι κρατάω…
Την εμπιστοσύνη. Όπως την εκφράζει η σύντροφος μου που συμφωνεί-διαφωνεί μόνο με χαμόγελο διδάσκοντας συμβίωση έναν πολύπειρο και βέβαια, οι συνεργάτες μου. Είμαστε 13 πλέον στο περιοδικό 4Τροχοί και ισορροπούμε, έχοντας βρει τη χρυσή τομή σε ανοχή και αντοχές. Κορυφαία έκφραση εμπιστοσύνης, το στοιχείο που με κρατάει όρθιο εδώ και 40 χρόνια, τα 6.30 λεπτά στη Χαλκίδα με το EVO και χρονόμετρο, έχοντας "συνοδηγούς" το φίλο μου Μανώλη Ρον Χαλιβελάκη, τον ιδρυτή της Ομοσπονδίας μας και τα παιδιά του, που λατρεύω. Όταν είσαι κάτω, το "χέρι-πλάτη" μετρούν διπλά, κακά τα ψέματα.
Η τέλεια διαδρομή;
Του Λάμπρου Αθανασούλα που έδωσε ενδιαφέρον και χρώμα σε ένα "κουτσό" Ακρόπολις που οργανώθηκε τέλεια ως αγώνας του WRC και του Γιάννη Αναγνωστάκου στο ΠαΠΡ που επιβεβαίωσε ότι "έγινε" και έμεινε ! Του χρόνου; Με σημαία το "17" μόνο κάτι καλύτερο μπορεί να προκύψει, με προτεραιότητα στην άμυνα που επιβάλλεται να διαχειριστούμε μέσα από "excel" καθρέπτη της υγιούς λειτουργίας του περιοδικού μας. Των 4Τροχών, στο δρόμο για τα 50 τους χρόνια._Σ. Χατζηπαναγιώτου