Όταν πέφτει η σκόνη, όταν σβήνουν τα φώτα, έχεις την υποχρέωση να ψηλαφίζεις και να βρίσκεις την είδηση, πάντα σε σχέση και με το θέαμα που προσφέρει κάθε αθλητής σε έναν αγώνα. Τα αποτελέσματα στο τέλος, στη γενική κατάταξη, ενίοτε αδικούν, αλλά, αν έχεις ωραίες εικόνες στη μνήμη, εικόνες συνδεδεμένες με τέλεια πατήματα και εξαιρετικούς χρόνους όπως εμφανίζονται στην οθόνη, έχεις την υποχρέωση να επανέλθεις, να επισημάνεις και βέβαια να προβάλεις.
Ειδικά για όλους εμάς, που μεγαλώσαμε με τις «2002» και τις Veloce και ζήσαμε με τα Escort κάθε σημαντική επίδοση με αντίστοιχες κατασκευές, οφείλουμε, έχουμε την υποχρέωση να την προβάλλουμε ακόμα και εκ των υστέρων. Είναι το λιγότερο, άλλωστε, τιμώντας τη μνήμη τεράστιων, όπως είναι ο Μίμης Σπανός, ο Μάριος Ζενέτος, ο Σπύρος Τσινιβίδης, ο Γιώργος Ανέστης, ο Βαγγέλης Γκάλλο, ο Γιώργος και ο Μιχάλης Μοσχούς, χωρίς να υποτιμούμε πιο σύγχρονες επιδόσεις από τον Νικόλα Κορομπίλη και τον Τάκη Κλούρα, ή και πρόσφατες, όπως του Αντώνη Παρταλιού, του Βαγγέλη Μπιρλιράκη -πρωταθλητής με μοτό, ταχύς με «auto», από τα κοσμήματα του χώρου σε ευρύτερο επίπεδο-, αλλά και άλλων ωραίων ανθρώπων αθλητών με ωραία, πραγματικά Ιστορικά αυτοκίνητα.
Στο φετινό Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, με τα βλέμματα καταρχήν στην προσεγμένη «2002» που ο Τάκης Κούτσικος μοιράστηκε με τη Μαρία Κορρέ, καθε άλλο παρά απαρατήρητοι πέρασαν οι Μουρτζούκος-Καραδημήτρης με την πορτοκαλί «2002», που εγκατέλειψαν την τελευταία στιγμή προδομένοι από τα γερμανικά μέταλλα ενός αυτοκινήτου πολύ κοντά στην έκδοση παραγωγής.
Ήταν ο πρώτος αγώνας του οδηγού στην κατηγορία Sporting, είδηση που δίνει ακόμα μεγαλύτερη διάσταση στις επιδόσεις τους, όντας στη μάχη των κορυφαίων χρόνων μεταξύ των Ελλήνων στην άσφαλτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι την τελευταία ειδική, που εγκατέλειψαν από άγνωστο ακόμη ηλεκτρικό πρόβλημα, ήταν στη 2η θέση των Ελλήνων (8η Γενικής αν μετρούσαν στο συνολικό αγώνα), εμπρός από τον εξαιρετικό Αντώνη Γιοβά!
Σεμνά, ταπεινά, με την υποστήριξη φίλων, χωρίς κραυγές και με στρωτό ασφάλτινο οδήγημα, απέδειξαν ότι δε χρειάζεσαι 200 ίππους και μία ντουζίνα μηχανικούς ώστε να διακριθείς σε Ιστορικό Ράλλυ, από τη στιγμή που διαθέτεις τα απαραίτητα, με κοινό παρονομαστή το αθλητικό ήθος. Είναι και θέμα νοοτροπίας και, έστω και καθυστερημένα, θυμίζοντάς μας τη νίκη μας στο πρώτο ράλλυ που συμμετείχαμε, τότε, το 1978, με τον Σταμάτη Βελλή, τους σφίγγουμε το χέρι με εκτίμηση και σεβασμό._ «Στρατισίνο»
