Μετρημένες είναι σήμερα οι εταιρείες που φαίνεται να έχουν βρει τη μαγική συνταγή ώστε να δημιουργούν… ταπεινά αυτοκίνητα που συγχρόνως ξέρουν να αποζημιώνουν και τον «πραγματικό οδηγό».
Αφορμή για το παραπάνω σχόλιο, η επαφή μας, ύστερα από πολύ καιρό, είναι η αλήθεια, με… ένα Focus, το αυτοκίνητο που, προσωπικά, ήρθε να μας «σημαδέψει» από τα πρώτα κιόλας επαγγελματικά μας βήματα εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Όλα ξεκίνησαν το μακρινό 1998, όταν η Ford έκανε τη μεγάλη ανατροπή σε μια συντηρητική έως τότε κατηγορία οχημάτων αντικαθιστώντας το «κουρασμένο» Escort με ένα ρηξικέλευθο για την εποχή του μοντέλο: το Focus Μκ1. «Πετώντας» για ένα ταξίδι-αστραπή με την γαλατάδικη πτήση της Virgin με προορισμό το πολυσύχναστο αεροδρόμιο του Heathrow, βρεθήκαμε εν ριπή οφθαλμού στο Dunton και στις… ερμητικά κλειστές πόρτες του κέντρου τεχνολογικής εξέλιξης της πολυεθνικής φίρμας για την πρώτη δημόσια θέαση (λέγε με στατική παρουσίαση) του πολλά υποσχόμενου νέου αυτού μοντέλου της. Η αποκάλυψη, λίγες ώρες μετά, του ασημί pre-production Focus ήταν ένα πραγματικό… σοκ για όλους τους παρευρισκομένους. Καινοτόμο, αθλητικό, σχεδόν «αιχμηρό» σε κάθε λεπτομέρεια των εξωτερικών του επιφανειών, σε προκαλούσε από την πρώτη κιόλας ματιά να «τρέξεις» να το οδηγήσεις καθισμένος στο πιο «βολικό» κάθισμα που είχε να προσφέρει την εποχή εκείνη η άχρωμη κλάση των μικρομεσαίων οικογενειακών. Λίγους μόλις μήνες μετά, οι όποιες απορίες μας λύθηκαν μεμιάς όταν βρεθήκαμε στα… ενδότερα και στη θέση του οδηγού, αυτή τη φορά, στην όμορφη ακτογραμμή της Νορμανδίας. Αυτό είναι Αυτοκίνητο, αναφωνήσαμε! Ο… χώρος εργασίας, με μια λέξη, κορυφαίος, με κάθε τι (ακόμα και το τασάκι!) να βρίσκεται εκεί ακριβώς που θες. Το πηδάλιο, εντυπωσιακά κοφτερό σε αίσθηση, αρκούντως γρήγορο, αλλά και «μεστό», συνάμα. Όσο για την ανάρτηση Control Blade και τη γενικότερη λειτουργία της επί το έργον; Μοναδική! Αν μη τι άλλο, σε σχέση με τα δεδομένα που μέχρι τότε είχαμε συνηθίσει.
Με το πέρασμα των χρόνων, η μαγική αυτή συνταγή κληροδοτήθηκε (ευτυχώς!), με αρκετές ομολογουμένως διορθωτικές κινήσεις και «παρεμβάσεις» και στις επόμενες γενιές, ανατρέποντας (προς το καλύτερο ασφαλώς!) την μέχρι τότε «γκρίζα» εικόνα της Ford σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σήμερα, 17 χρόνια μετά, μπορεί να μας λείπει ο πρωτοποριακός σχεδιαστικός χαρακτήρας του Mk1 και η New Edge Design προσέγγιση του εσωτερικού, παρ’ όλα αυτά όμως δεν μπορούμε παρά να… βγάλουμε για μια ακόμα φορά το καπέλο στη Ford, που με συνέπεια επενδύει και πάλι στον οδηγοκεντρικό χαρακτήρα του σύγχρονου Focus.
Ακόμα και στις αμιγώς «οικογενειακές» εκδόσεις, στις οποίες φιγουράρουν οι νέοι πετρελαιοκινητήρες της, όπως ο καλός 1.500αρης TDCi των 120 ίππων που είχαμε την ευκαιρία να «γευτούμε» σε μια σύντομη απόδρασή μας σε ένα από τα πλέον μαγευτικά νησιά του Ιονίου: τη Λευκάδα. Μπορεί το… σώμα του νέου Focus να μεγάλωσε αισθητά σε διαστάσεις (και κατ’ επέκταση, να βάρυνε), προκειμένου να πληροί όχι μόνο τις σημερινές προδιαγραφές ασφαλείας, αλλά και τις σύγχρονες χωροταξικές απαιτήσεις μιας πενταμελούς φαμίλιας, ωστόσο το αποτέλεσμα που προκύπτει εν κινήσει παραμένει… προκλητικό με το πόδι στο πάτωμα, χάρη στην αναθεωρημένη γεωμετρία της ανάρτησης που πλέον προσφέρει ΚΑΙ άνεση. Ο κινητήρας είναι «παρών» σχεδόν από το ρελαντί, χωρίς να καταναλώνει… πολλά, ενώ το σύστημα διεύθυνσης, απαλλαγμένο πλήρως πλέον από παρενέργειες όταν οι εμπρός τροχοί πατούν στα «κατσαρά», εξακολουθεί να προφέρει αμέριστη… εμπιστοσύνη στα χέρια σου.
Και όλα αυτά, είναι σίγουρα μια μεγάλη κατάκτηση για ένα εξαιρετικά «συνεπές» σε βάθος χρόνου αυτοκίνητο, το οποίο, προσαρμοζόμενο πλήρως στα σύγχρονα δεδομένα, παραμένει πιστό στο οδηγοκεντρικό δόγμα του αρχέτυπου μοντέλου._Χ.Α.
