WRC: Analyze that!

Για 7η φορά φέτος, το WRC μας χάρισε ακόμα έναν εξαιρετικά ενδιαφέρον σε εξέλιξη αγώνα. Όσοι παρακολουθούμε αρκετά χρόνια το θεσμό, πρέπει να ανατρέξουμε στα βιβλία και στις στοίβες από παλιά περιοδικά για να θυμηθούμε αντίστοιχης εξέλιξης και εναλλαγών Πρωτάθλημα. Χωρίς ψάξιμο, η τελευταία που έρχεται αμέσως στο μυαλό είναι το 2003, όταν τέσσερις οδηγοί κατέληξαν να λύσουν τις διαφορές τους στο Ράλλυ Μ. Βρετανίας, με τον Petter Solberg να κατακτά τον τίτλο. Αγώνας που οι περισσότεροι φίλοι του σπορ δεν θέλουν να θυμούνται, αφού ένας από τους διεκδικητές ήταν και ο αείμνηστος Richard Burns, που στο δρόμο για τον αγώνα στο ίδιο αυτοκίνητο με τον Markko Martin, λιποθύμησε για να μάθει λίγες ώρες αργότερα ότι πάσχει από μία σπάνια ασθένεια όγκου στον εγκέφαλο. Με αποτέλεσμα ένα χρόνο αργότερα να φύγει από τη ζωή…

Πίσω στο σήμερα, και μετά από αυτή την αναπόφευκτη αλλά στενάχωρη παρένθεση, η φετινή χρονιά έχει αντίστοιχο με τότε και ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον! Στη Σαρδηνία είδαμε τον έβδομο αγώνα του θεσμού και τον πέμπτο διαφορετικό νικητή. Ακόμα και στο MotoGP που αποτελεί την πλέον ενδιαφέρουσα και γεμάτη ανατροπές μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού γενικότερα, μετά από επτά αγώνες έχουμε τέσσερις διαφορετικούς νικητές, και όχι πέντε. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά του Ott Tanak να σημειώσει μία νίκη που δικαιούταν και του χρώσταγε η τύχη από το περσινό Ράλλυ Πολωνίας. Την πρώτη ημέρα ήρθαν τα πάνω κάτω, και ουσιαστικά οι χρόνοι και τα αποτελέσματα επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη σειρά εκκίνησης. Τα λάθη δεν έλειψαν, ούτε τα κλαταρίσματα, αλλά και τα μηχανικά προβλήματα. Το αποτέλεσμα εν τέλει μόνο δίκαιο μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ο Tanak συνδύασε ταχύτητα και αξιοπιστία. Αξιοπιστία… Μία λέξη που αρκετοί έχουν παρεξηγήσει, αλλά δεν παύει να είναι ιδιαίτερα σημαντική. Βλέπετε, όσο γρήγορος και αν είναι κάποιος οδηγός, αν το αυτοκίνητο δεν φτάσει στον τερματισμό και μαζί το αποτέλεσμα, λίγη σημασία έχει. Και αυτό το έζησε από πρώτο χέρι ο Kris Meeke.

Μπορεί, λοιπόν, η Citroen να είναι τελευταία στη βαθμολογία των Κατασκευαστών, αλλά οι εξελίξεις μας αναγκάζουν να ξεκινήσουμε από το γαλλικό στρατόπεδο. Ήταν Σάββατο απόγευμα όταν μιλάγαμε με τον Κωνσταντίνο Χαλιβελάκη στο τηλέφωνο: “Μη σου προκαλέσει εντύπωση αν τον αφήσουν εκτός Πολωνίας…”. Λίγες ώρες αργότερα οι προβλέψεις μας επιβεβαιώνονταν. Στο σχετικό δελτίου Τύπου των Γάλλων μετά τον αγώνα, στο τέλος αναφερόταν ότι ο Meeke θα έμενε εκτός για το Ράλλυ Πολωνίας και τη θέση του θα έπαιρνε ο Andreas Mikkelsen, δίπλα στους Breen και Lefebvre. Η απόφαση του Yves Matton, επικεφαλής της Citroen Racing, μπορεί να μοιάζει βεβιασμένη και βιαστική, αλλά ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει. Εκτός φυσικά από τον Βρετανικό Τύπο, που βλέπει ακόμα έναν “δικό τους” οδηγό να μην δικαιώνει τις προσδοκίες του αναφορικά με τον επόμενο Παγκόσμιο Πρωταθλητή από τη Γηραιά Αλβιώνα. Όσο και αν τον στήριξαν. Ο Meeke με μία λέξη είναι απογοητευτικός. Από τα τέλη του 2015 είχε ένα ισχυρό συμβόλαιο στα χέρια του που του εξασφάλιζε το μέλλον του στο WRC μέχρι και το τέλος του 2018! Είχε έναν χρόνο και παραπάνω για να εξελίξει ένα αυτοκίνητο από λευκό χαρτί, όντας και το πρώτο βιολί ανάμεσα σε όσους δοκίμασαν το C3. Και το αποτέλεσμα; Λάθη, έξοδοι και εγκαταλείψεις. Ακόμα και στο Ράλλυ του Μεξικoύ που κέρδισε, λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό βρέθηκε εκτός δρόμου και ο Θεός τον βοήθησε να επιστρέψει στην ειδική και εν τέλει να επικρατήσει. Όπως είναι λογικό, λοιπόν, είναι απόλυτα φυσιολογικό η Citroen να δώσει την ευκαιρία στον Mikkelsen να οδηγήσει για ακόμα έναν αγώνα το C3. Εύλογα θα αναρωτιέται κανείς γιατί να μην μείνει εκτός Πολωνίας κάποιος εκ των Breen και Lefebvre; Ίσως αυτό να είναι και ένα είδος σιωπηλής τιμωρίας. Το ερώτημα βέβαια είναι κατά πόσο θα καταφέρει να επανέλθει ο Kris Meeke, αλλά και πως είναι ο σχέσεις του στο εσωτερικό της ομάδας. Αυτά είναι ερωτήματα που θα απαντηθούν από το Ράλλυ Φινλανδίας και έπειτα, όταν και θα επιστρέψει στη δράση. Μέχρι τότε, όμως, στη Citroen πρέπει να κρατήσουν ακόμα ένα ανησυχητικό μήνυμα, το οποίο φυσικά είναι οι επιδόσεις του Mikkelsen με το C3. Ο Νορβηγός οδηγός, που είναι αποδεδειγμένα ταχύς δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του αγώνα να είναι ανταγωνιστικός σε επίπεδο κορυφής. Την ίδια ώρα, στο μεγαλύτερο μέρος του αναλώθηκε σε αλλαγές ρυθμίσεων ανάρτησης και διαφορικών, και μάλιστα τις περισσότερες φορές χωρίς επιτυχία, γεγονός που μαρτυρά ότι κάτι δεν πάει καλά με το Citroen C3. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι με εξαίρεση κάποιους χρόνους του Lefebvre την τελευταία μέρα του Ράλλυ Μόντε Κάρλο, κανείς από όσους το έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να σημειώσει ανταγωνιστικούς χρόνους σε επίπεδο κορυφής. Μόνο ο Meeke. Κάτι που ίσως να σημαίνει πολλά…

Προβληματισμός, όμως, δεν υπάρχει μόνο στην Citroen, αλλά και στην M-Sport! Ο Malcolm Wilson μπορεί να ζει ονειρικές στιγμές, αλλά δεν παύει να έχει ένα τεράστιο άγχος για την επόμενη μέρα. Ο Ott Tanak τον δικαίωσε για την εμπιστοσύνη, αλλά και την επένδυση σε κατεστραμμένες καρότσες που έκανε όλα αυτά τα χρόνια, την ώρα που ο Ogier παραμένει σε κάθε περίπτωση το μεγάλο αφεντικό. Στην Σαρδηνία ταλαιπωρήθηκε από τη σειρά εκκίνησης την πρώτη ημέρα, η οποία τον έφερε σε αντίστοιχη θέση τη δεύτερη, αλλά είναι δεδομένο ότι θα επιστρέψει δριμύτερος στη συνέχεια, παραμένοντας το πρώτο φαβορί για τον τίτλο. Παράλληλα, ο συνδυασμός των οδηγών έχει φέρει την M-Sport σε θέση ισχύος, με τον Βρετανό μάνατζερ να κάνει όνειρα για τίτλο Κατασκευαστών! Όμως, το άγχος παραμένει μεγάλο. Γνωρίζει πολύ καλά ότι χωρίς την εργοστασιακή υποστήριξη της Ford, που μεταφράζεται σε μεγαλύτερο διαθέσιμο προϋπολογισμό, κινδυνεύει στο τέλος της χρονιάς να επιστρέψει στην αφάνεια προηγούμενων ετών. Ο Ogier θέλει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να γνωρίζει τι ακριβώς θα γίνει, ενώ οι σειρήνες στα αυτιά του Ott Tanak από τις υπόλοιπες ομάδες έχουν αρχίζει να ηχούν. Και η απάντηση της Ford δεν έρχεται…

Αυτός που καλεί τον Εσθονό με μεγαλύτερο ζήλο δεν είναι άλλος από τον Tommi Makkinen. Ο Φινλανδός μάνατζερ παραδέχθηκε στους συμπατριώτες του δημοσιογράφους ότι ενδιαφέρεται για τον Tanak και πως παρακολουθεί την περίπτωση του. Σημαντικό όπλο για τον τέσσερις φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή δεν είναι μόνο ο πακτωλός χρημάτων της Toyota, αλλά και οι επιδόσεις του Yaris WRC. Στη Σαρδηνία, τα ιαπωνικά αγωνιστικά ήταν άκρως ανταγωνιστικά, με τον Latvala να διεκδικεί τη νίκη κατακτώντας εν τέλει μία θέση στο βάθρο, τον Lappi να κερδίζει ειδικές και μαζί την Power Stage, αλλά και τον Hanninen να πραγματοποιεί την καλύτερη του φετινή εμφάνιση. Φυσικά, και δεν έγιναν ξαφνικά διεκδικητές του τίτλου τα Yaris, αλλά οι επιδόσεις τους είναι σαφώς βελτιωμένες και ανταγωνιστικές. Και αν η κλάση του Latvala ήταν αυτή που του επέτρεψε να διακριθεί και να κατακτήσει τη δεύτερη θέση, οι επιδόσεις του Lappi ήταν με μία λέξη εντυπωσιακές. Πόσα και πόσα ταλέντα έχουν περάσει από το WRC προσπαθώντας να δώσουν το στίγμα τους στο θεσμό; Ο πιτσιρικάς Φινλανδός μπήκε στο Yaris και μόλις στο δεύτερο αγώνα του κέρδισε 6(!) ειδικές διαδρομές, τις περισσότερες από κάθε άλλον στον αγώνα! Ακόμα και ο Tanak που επικράτησε στον αγώνα, σημείωσε μόλις τρεις ταχύτερους χρόνους. Αυτή είναι η διαφορά ενός… “ταλέντου”, με αυτή ενός πραγματικού ταλέντου που θα ξεχωρίσει από την πρώτη του στιγμή στο αυτοκίνητο. Πόσοι έχουν περάσει όλα αυτά τα τελευταία χρόνια; Camilli, Breen, Lefebvre και πολλοί άλλοι, που με πολλές περισσότερες ευκαιρίες δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι έχουν αυτό το κάτι παραπάνω. Και ο Lappi είναι ένα τέτοιο ταλέντο. Ακόμα θυμόμαστε τη κουβέντα με τον σπουδαίο Lasse Lampi (μέντορας και φύλακας άγγελος του Lappi) σε δοκιμές της Skoda πριν το Ακρόπολις του 2014, όταν απλά μας είπε να κρατήσουμε το όνομα του Esappekka. Το μέλλον του ανήκει, και μάλλον διαμορφώνει αυτό του Juho Hanninen, που παρ όλες τις προσπάθειες του οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του. Στη Σαρδηνία “τα έκανε όλα”, πραγματοποιώντας την καλύτερη του εμφάνιση φέτος, αλλά στο τέλος όταν βρίσκεσαι πίσω από τον άπειρο ομόσταυλο σου αποδεικνύεται ότι αυτό δεν είναι αρκετό.

Και ενώ σε Citroen, M-Sport και Toyota είναι απασχολημένοι με το σήμερα, αλλά και το αύριο, στη Hyundai επικρατεί μία ηρεμία. Τουλάχιστον μέχρι την καταιγίδα. Η ατμόσφαιρα στην γερμανο-κορεάτικη ομάδα είναι αντίστοιχη με αυτή ενός γίγαντα που κοιμάται. Στη Σαρδηνία μηχανικά προβλήματα κόστισαν χρόνο στους Neuville και Sordo, με τον Ισπανό για ακόμα μία φορά να είναι ανταγωνιστικός αλλά να μην του το αναγνωρίζει κανείς! Είναι χαρακτηριστικό ότι κέρδισε τις περισσότερες ειδικές μετά τον Lappi, και συγκεκριμένα τέσσερις. Όμως, η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Πάντως, μαζί με τον Neuville οι δύο τους έφεραν βαθμούς στην ομάδα στο τέλος του αγώνα. Ο Hayden Paddon μπορεί να βρέθηκε επικεφαλής του αγώνα, αλλά ένα δικό του “ανόητο λάθος” (ο ίδιος το είπε) τον έθεσε εκτός τη δεύτερη ημέρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, την επόμενη εγκατέλειψε ξανά από έξοδο. Ο Νεοζηλανδός έχει τάσεις… “Kris Meeke” και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά που θα οδηγήσει αυτό. Και να έχετε υπόψιν σας ότι αν η Hyundai αποφασίσει να μπει στο μεταγραφικό παζάρι, δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί κανείς απέναντι της. Όσο είναι στο παιχνίδι του τίτλου των Κατασκευαστών κάνουν υπομονή, πόσο μάλλον όταν ο Neuville βρίσκεται στη διεκδίκηση του Πρωταθλήματος Οδηγών. Ο Βέλγος μπορούσε να πάρει τη νίκη στη Σαρδηνία, αλλά ένα πρόβλημα στα φρένα δεν του το επέτρεψε με αποτέλεσμα τον εκνευρισμό του στο τέλος του αγώνα. Αρκετοί θα αναρωτηθούν γιατί. Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι σε Πολωνία και Φινλανδία δεν έχει την καλύτερη παράδοση, με αποτέλεσμα στη Σαρδηνία να ζητούσε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα καθαρά για βαθμολογικούς λόγους. Το οποίο εν τέλει δεν ήρθε.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς κάθε ημέρα που περνάει στο WRC κρύβει μία είδηση, μία φήμη, μία πληροφορία, κάτι που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες, αλλά και να μεγαλώσει το ενδιαφέρον. Είπαμε, βιώνουμε την πλέον συναρπαστική χρονιά του θεσμού και μακάρι η συνέχεια να είναι αντίστοιχη μέχρι και τον τελευταίο αγώνα της σεζόν._Π.Τ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: RALLYPIXELS