WRC: Analyze Spain

Κυριακή μεσημέρι, μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθούμε την Power Stage του Ράλλυ Ισπανίας και ουσιαστικά δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. Λες και παρακολουθούμε αγώνα μπάσκετ, περιμένοντας την εξέλιξη της τελευταίας επίθεσης! Και τη στιγμή που το C3 περνάει τη γραμμή του τερματισμού της ε.δ. Santa Marina, αυθόρμητα φωνάζουμε: «He did it again!». Όπως ακριβώς κραύγαζε ο εκφωνητής του αγώνα Phoenix Suns-Washington Wizards το Φεβρουάριο του 2002. Όταν ο Michael Jordan, κοντά στα σαράντα του χρόνια, σόκαρε και πάλι τον κόσμο του NBA, με ακόμα ένα clutch shot, θυμίζοντας σε όλους ποιος είναι ο «G.O.A.T.», ή καλύτερα ο κορυφαίος όλων των εποχών. Ακριβώς το ίδιο έκανε δεκαέξι χρόνια αργότερα ο Sebastien Loeb στο Ράλλυ Ισπανίας, καταφέρνοντας να κερδίσει αγώνα του WRC στα 44 του χρόνια. Οι αριθμοί δεν έχουν σημασία, αφού οι 78 ή 79 νίκες δεν αλλάζουν κάτι. Η ουσία του επιτεύγματος του εννέα φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή κρύβεται πίσω από τα νούμερα. Το γεγονός ότι, με τα μαλλιά και τα γένια του να έχουν γκριζάρει, μακριά από το WRC για έξι χρόνια και με μοναδική εμπλοκή στα ράλλυ σε σποραδικούς αγώνες, όχι απλώς ήταν ανταγωνιστικός, αλλά και κέρδισε! Απέναντι στους καλύτερους της σημερινής εποχής. Το επίτευγμά του είναι ξεχωριστό, και ξεφεύγει από τα στενά όρια του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Βέβαια, μη γελιόμαστε. Ο «Seb» δεν ήταν ο ταχύτερος συνδυασμός του αγώνα, χαρακτηρισμός που για ακόμα μία φορά ανήκει στον Ott Tanak. Απλώς ο «κοντός», όπως κολακευτικά τον αποκαλούν οι περισσότεροι, ήταν για ακόμα μία φορά πανούργος. Στο χώμα, όπου με την ευνοϊκή σειρά εκκίνησης θα περιμέναμε να είναι πιο ανταγωνιστικός, δυσκολεύτηκε να βρει ρυθμό με το C3. Στην άσφαλτο μπερδεύτηκε με τις καιρικές συνθήκες, αφού, όπως παραδέχθηκε, είχε να οδηγήσει έξι χρόνια σε βρεγμένες επιφάνειες. Όμως, παρ’ όλα αυτά έμεινε κοντά στους πρώτους, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη ταχύτητα για την εμπλοκή και την εξοικείωσή του με το C3. Δεν παρασύρθηκε όπως στην Κορσική, ενώ η τύχη δεν του γύρισε την πλάτη, όπως στο Μεξικό. Με μία ευφυέστατη κίνηση την τελευταία μέρα, επιλέγοντας τη σκληρή γόμα όταν όλοι χρησιμοποίησαν τη μαλακή, απλώς δημιούργησε μία διαφορά την οποία και διατήρησε μέχρι το τέλος. Και σίγουρα η εικόνα του στην οροφή του C3, μαζί με αυτήν την τεράστια φυσιογνωμία που ονομάζεται «Daniel Elena», ικανοποίησε τους απανταχού φίλους του σπορ.

Και ακόμα περισσότερο η παραδοχή του Sebastien Ogier για την ανωτερότητα του συμπατριώτη του, ο οποίος ήταν ο πρώτος που έσπευσε να τους συγχαρεί για την επιτυχία τους. Όπως φυσικά και των υπόλοιπων αντιπάλων του, όπως είναι ο Ott Tanak, που τον αποθέωσαν στα social media και στον τερματισμό. Ο Loeb το απόλαυσε. Όπως και ο ίδιος δήλωσε, είχε ξεχάσει πώς είναι να κερδίζεις, αφού στο Rallycross υπάρχει η δικτατορία του Johan Kristoffersson, και το χάρηκε με το παραπάνω. Θα επιστρέψει; Καλό ερώτημα. Σε πλήρη εμπλοκή, δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Οι επιλεκτικοί αγώνες είναι κάτι που υπάρχει στο μυαλό του (διαβάστε εδώ τι ακριβώς δήλωσε για το θέμα αυτό ο Γάλλος μετά τον τερματισμό του στο Ράλλυ Ισπανίας), ειδικά από τη στιγμή που η Peugeot αποσύρθηκε από το Π.Π. Rallycross. Και συγκεκριμένα αυτοί όπου γνωρίζει ότι έχει την εμπειρία και τη γνώση να διεκδικήσει τη νίκη. Όπως το Μόντε, η Κορσική και η Ισπανία. Ο χρόνος θα δείξει.

Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να περιμένουμε να δούμε ποιος θα κατακτήσει το φετινό τίτλο! Κι όμως, η λάμψη, και φυσικά η επιτυχία του Loeb, έφερε σε δεύτερη μοίρα τη μάχη του Πρωταθλήματος. Μια μάχη που θα κριθεί εντέλει στις ειδικές της Αυστραλίας, αλλά με δύο βασικούς διεκδικητές. Στο καναβάτσο βρίσκεται ήδη ο Ott Tanak, ο οποίος όπως και στη Μ. Βρετανία έκανε τη διαδρομή ζενίθ-ναδίρ ενώ είχε βάλει τις βάσεις για τη νίκη. Ο Εσθονός είδε ένα κλαταρισμένο ελαστικό τη 2η μέρα να βάζει ταφόπλακα στις ελπίδες του για νίκη και ουσιαστικά για τίτλο. Νωρίτερα, ο ίδιος αλλά και ο Jari-Matti Latvala είχαν εκπλήξει τους πάντες με τη χρήση της βρόχινης γόμας, επιλογή που αποδείχθηκε η πλέον ενδεδειγμένη, προσφέροντάς τους σημαντικό πλεονέκτημα. Η συγκεκριμένη επιλογή, όμως, ήταν και αυτή που στοίχισε στον Εσθονό, αφού τα βρόχινα ελαστικά έχουν πιο μαλακά πλαϊνά, με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολο να κοπούν σε κάποια μπούκα. Κάτι που εμπεριέχει αρκετό ρίσκο, και οι Sebastien Ogier, Thierry Neuville γνώριζαν.

Κάπως έτσι, στην Αυστραλία θα έχουμε «κούρσα» για δύο, αφού ο Tanak ουσιαστικά διατηρεί μαθηματικές, και όχι ρεαλιστικές ελπίδες. Σημείο-κλειδί; Η σειρά εκκίνησης, με τον Sebastien Ogier να αναλαμβάνει και πάλι, έπειτα από αρκετούς μήνες, αυτόν τον άχαρο ρόλο. Ο Γάλλος πέντε φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής τερμάτισε στο 2ο σκαλί του βάθρου, σε έναν αγώνα όπου τίποτα δε δούλεψε όπως θα ήθελε. Στο χώμα φυσιολογικά ταλαιπωρήθηκε από τη σειρά εκκίνησης, αλλά δεν έχασε επαφή με την κορυφή. Εκεί που ο Γάλλος απέτυχε, όπως και η M-Sport γενικότερα, ήταν στην επιλογή των ελαστικών. Τόσο το Σάββατο όσο και την Κυριακή αποφάσισαν λανθασμένα στα πρωινά loop, γεγονός που στοίχισε στον Ogier. Πάντως, ο πεντάκις Πρωταθλητής δεν μπήκε στη διαδικασία της στρατηγικής. Οι 3 βαθμοί διαφορά που έχει από τον Neuville μπορεί να αποβούν καθοριστικοί για την κατάκτηση του τίτλου.

Κίνηση που δεν έκανε ούτε ο Βέλγος, ο οποίος στην Power Stage αν δεν είχε χτυπήσει τη ζάντα του i20 θα μπορούσε να είχε αποκομίσει περισσότερους βαθμούς. Ο Neuville είχε την ίδια τύχη με τον Ogier στο πρώτο χωμάτινο σκέλος, ενώ στη συνέχεια στην άσφαλτο βελτίωσε τις επιδόσεις του και ήταν σαφώς πιο ανταγωνιστικός. Βέβαια, και εκείνος (όπως και όλοι με εξαίρεση τον Loeb) προδόθηκε την τελευταία μέρα από την επιλογή των ελαστικών του, και πλέον ταξιδεύει στην Αυστραλία για τον υπέρ πάντων αγώνα, έχοντας ένα πολύ μικρό πλεονέκτημα αναφορικά με τη σειρά εκκίνησης. Βέβαια, στη Hyundai ήθελαν το κάτι παραπάνω από τον Βέλγο, αλλά και τον Dani Sordo, έτσι ώστε να ψαλιδίσουν ακόμα περισσότερο τη διαφορά τους από την Toyota στη μάχη των Κατασκευαστών. Ο Ισπανός για ακόμα μία φορά ήταν ταχύς με το «καλημέρα», αλλά όταν έσφιξαν τα λουριά δεν άντεξε την πίεση και το ρυθμό των ταχύτερων συνδυασμών. Εξάλλου, ο Sordo έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι δεν είναι οδηγός πρώτης γραμμής, αλλά… ο καλύτερος 2ος. Και ευτυχώς που υπήρχε ο Sordo, διότι, αν στη Hyundai περίμεναν βοήθεια από τον Andreas Mikkelsen, μάλλον θα είχαν χάσει κάθε ελπίδα για τον τίτλο των Κατασκευαστών. Ο Νορβηγός, σε έναν αγώνα που έχει κερδίσει στο παρελθόν, ήταν ακόμα μία φορά απογοητευτικός. Ήταν πιο αργός σε κάποιες ειδικές και από τον Teemu Suninen, ο οποίος δεν είχε οδηγήσει το Fiesta WRC στο βρεγμένο ούτε καν σε δοκιμές! Ποιο είναι το μέλλον του Mikkelsen; Άγνωστο, αν και όλα δείχνουν ότι ο Νορβηγός πολύ δύσκολα θα καταφέρει να φέρει το i20 WRC στα μέτρα του. Είναι ένα αυτοκίνητο στημένο επάνω στον Neuville, στοιχείο που επηρεάζει και τον Hayden Paddon, αλλά όχι τον Dani Sordo, αφού ο Ισπανός ανδρώθηκε δίπλα στον Loeb και έμαθε να οδηγεί σε αυτοκίνητο που ήταν «χτισμένο» επάνω σε κάποιον άλλον.

Τέτοια προβλήματα δεν έχουν στην Toyota, αφού όλοι οι οδηγοί της ομάδας είναι ανταγωνιστικοί με το Yaris WRC. Και αν για τον Tanak είναι δεδομένο, η ταχύτητα του Jari–Matti Latvala στο δεύτερο μισό της χρονιάς είναι αξιομνημόνευτη. Ο Φινλανδός έχει βρει το χαμένο του… «Sisu», αλλά μαζί έχει χάσει την εύνοια της τύχης. Δύο κλαταρισμένα ελαστικά δεν επέτρεψαν στον Jari-Matti να διεκδικήσει τη νίκη, και ενώ την είχε στα χέρια του. Μπορεί στο τέλος να μην κατάφερνε να ανάβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, αλλά δεν του δόθηκε η ευκαιρία να το διαπιστώσει ή έστω να το προσπαθήσει. Η επιλογή του Makinen να τον διατηρήσει στις τάξεις της ομάδας και τη νέα χρονιά είναι απολύτως σωστή, την ώρα που ο Esapekka Lappi έχει μάλλον στο μυαλό του το Γενάρη του 2019. Ο Φινλανδός ήταν άνευρος και άκεφος στον αγώνα, δείχνοντας να φαντάζεται ήδη τον εαυτό του με τη φόρμα της Citroen.

Στο στρατόπεδο της γαλλικής ομάδας, έχουν ήδη σχεδιάσει την επόμενη μέρα, αλλά ευτυχώς που βρέθηκε o Loeb στην Ισπανία για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Αν οι Γάλλοι δεν επικρατούσαν, θα ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία τους που θα ολοκληρωνόταν χρονιά στο WRC χωρίς να κερδίσουν αγώνα. Ο 44χρονος έσωσε την παρτίδα για τον Pierre Boudar, ο οποίος φαντασιώνεται ήδη τρία C3 τον Ιανουάριο στο Μόντε Κάρλο με τους Loeb, Ogier και Lappi. Και, μέχρι τότε, ξυπνάει και βλέπει τους Craig Breen και Khalid Al Qassimi να μπαίνουν στο C3. Ο Σεΐχης είναι χορηγός της ομάδας, και ουσιαστικά δεν μπορεί κανείς να του απαγορεύσει να τρέξει, αλλά ο Ιρλανδός wannabe Πρωταθλητής για ακόμα μία φορά δεν ξέφυγε από τη μετριότητα. Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο, και σε καμία περίπτωση δε δικαιολόγησε όσα διατυμπάνιζαν οι Βρετανοί πριν από τον αγώνα ότι είναι ικανός να καταφέρει στις ειδικές της Ισπανίας.

Σε αντίθεση με τον Elfyn Evans, τον οποίο αφήσαμε τελευταίο, αλλά όχι τυχαία. Ο Βρετανός μπορεί να είχε φέτος μία απογοητευτική χρονιά, αλλά στην Ισπανία έδειξε σημάδια ζωής! Τόσο στο χώμα όσο και στην άσφαλτο, ακολούθησε το ρυθμό των κορυφαίων συνδυασμών, και δικαίως ανέβηκε στο 3ο σκαλί του βάθρου. Είναι αρκετή αυτή η εμφάνιση για να τον διατηρήσει στη θέση του στην M-Sport και τη νέα χρονιά; Άγνωστο, αν και δύσκολο. Όλα θα εξαρτηθούν από τις επιλογές του Malcolm Wilson, και το γαϊτανάκι με τους Breen-Paddon. Αλλά και από τον αριθμό των αυτοκινήτων με τα οποία θα ακολουθήσει το θεσμό η ομάδα του Βρετανού μάνατζερ. Χρόνος υπάρχει για ανάλυση των μεταγραφικών, αν και μέσα στην εβδομάδα αναμένεται η επισημοποίηση της ανανέωσης του Dani Sordo με τη Hyundai, και μέχρι τότε το μυαλό θα ταξιδεύει στην Αυστραλία. Για το grand finale της πλέον συναρπαστικής χρονιάς του WRC των τελευταίων ετών._ Π.Τ.