Η αυλαία του WRC για το 2019 άνοιξε στις ε.δ. του Ράλλυ Μόντε Κάρλο, με ένα συναρπαστικό σε εξέλιξη αγώνα, αλλά ως σε συνέχεια του 2018, με τον Sebastien Ogier να δίνει ακόμα ένα... μάθημα στους νεαρούς σφετεριστές του τίτλου. To πρώτο της νέας χρονιάς.
Παραμύθι! Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την αυλαία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ για το 2019, με το θεσμό να διανύει μία από τις καλύτερες περιόδους της ιστορίας του. Αλλαγές στις συνθέσεις των ομάδων, νέα χρώματα, χιλιάδες θεατές στις ειδικές διαδρομές, και το κυριότερο; Έντονος συναγωνισμός! Δεν είναι τυχαίο ότι τα 2,2 δευτερόλεπτα με τα οποία κέρδισε ο Sebastien Ogier στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο είναι τα λιγότερα στην ιστορία του αγώνα. Βέβαια, σε αγωνιστικό επίπεδο είναι γνωστό ότι τόσο το «Μόντε» όσο φυσικά και η Σουηδία είναι δύο πολύ… ειδικοί αγώνες, οι οποίοι δεν ενδείκνυνται για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Σίγουρα, όμως, όσα είδαμε και ακούσαμε από πρώτο χέρι στην πόλη της Gap, μας επέτρεψαν να αποκτήσουμε μία ιδέα για το τι θα δούμε μέσα στο 2019, σε μια χρονιά που αναμένεται το ίδιο συναρπαστική σε εξέλιξη και ενδιαφέρουσα με την περσινή.
Η φετινή εκδοχή του Ράλλυ Μόντε Κάρλο μπορεί να μην είχε τις αντίξοες συνθήκες παλαιότερων ετών, αλλά μια έντονη χιονόπτωση την Τετάρτη το βράδυ ήταν αρκετή για να μετατρέψει τον αγώνα σε μια σκληρή… παρτίδα πόκερ! Με δεδομένο ότι δεν υπήρχε παντού χιόνι και πάγος, ειδικά από τη στιγμή που επικρατούσε ηλιοφάνεια τις επόμενες μέρες, ομάδες και οδηγοί έβγαλαν τα κομπιουτεράκια! «Πόσα χιλιόμετρα χιόνι; Πόσα πάγος και πόσα στεγνό;» Κάπως έτσι, είχαμε αρκετά διαφορετικές επιλογές ανάμεσα στα πληρώματα, με κάποιους να ευνοούνται και κάποιους άλλους όχι.
Όμως, σε έναν τόσο ιδιαίτερο αγώνα, ο συνδυασμός της ταχύτητας με την εμπειρία είναι αυτός που κερδίζει. Και, με το «καλημέρα», ο Sebastien Ogier απέδειξε ότι το «αφεντικό» είναι εδώ! Ο Γάλλος κατάφερε να σημειώσει την έκτη νίκη του στον αγώνα (μετράει ακόμα μία σε επίπεδο ERC με Peugeot 207 S2000), και μάλιστα με τρίτο διαφορετικό αυτοκίνητο. Ο έξι φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής έχει μετατρέψει σε δικό του «κάστρο» τον πλέον κλασικό αγώνα του θεσμού, ειδικά από τη στιγμή που έχει επίκεντρο την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Gap. Πριν από τη ράμπα της αφετηρίας, ο Ogier κρατούσε χαμηλούς τόνους. Σε κάθε ερώτηση αναφορικά με το βαθμό ανταγωνιστικότητας του C3, μας πρότεινε να κάνουμε υπομονή. Ο Γάλλος αισθανόταν καλά στο εσωτερικό του, και δεν το έκρυβε, αλλά περίμενε να δει τους χρόνους των ειδικών για να το επιβεβαιώσει. Εμείς, από την πλευρά μας, δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι ο Ogier θα διεκδικούσε τη νίκη. Το Citroen αποδεδειγμένα είναι γρήγορο στην άσφαλτο, αφού έχει κερδίσει στα χέρια των Meeke και Loeb σε αυτού του είδους τις επιφάνειες. Η ταχύτητα υπήρχε, και από εκεί και πέρα η εμπειρία του ήταν για ακόμα μία φορά αυτή που του χάρισε το πάνω χέρι. Η επιλογή των ελαστικών του δεν ήταν η πλέον ενδεδειγμένη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά ήταν ασφαλής και λογική. Δε ρίσκαρε, αλλά αυτό τον βοήθησε να είναι γρήγορος απέναντι σε κάθε είδους πρόκληση.
Μπορεί να κέρδισε μόλις δύο ειδικές, αλλά ακόμα δέκα φορές οι χρόνοι του ήταν στην πρώτη τριάδα. Κάτι που σημαίνει ότι η φετινή του νίκη δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της εμπειρίας, αλλά και της ταχύτητάς του! Σίγουρα ο τρόπος που το πέτυχε ήταν ιδιαίτερα γλυκός. Βλέπετε, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, και αναμφίβολα ο «Seb» δεν είχε ξεχάσει τον τρόπο που έχασε στη Σαρδηνία το 2018. Την ίδια ώρα, στο στρατόπεδο της Citroen ο Γάλλος έχει φέρει άλλον αέρα, και αυτό είναι εμφανές στις τάξεις της ομάδας, όπου επικρατεί και πάλι ενθουσιασμός. Ο πρόεδρος του Group, Carlos Tavares, βρέθηκε στην Gap, όπως και η CEO της Citroen, Linda Jackson. Γεγονός που μαρτυρά τη βαρύτητα που δίνουν οι Γάλλοι στο πρόγραμμα του WRC, την ώρα που είχαν τη χαρά να πανηγυρίσουν από κοντά την 100ή νίκη του γαλλικού εργοστασίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.
Βέβαια, όπως έχουμε αναφέρει εξαρχής, οι Γάλλοι έχουν πάρει ένα ρίσκο με τα -μόλις- δύο αυτοκίνητα, και ήδη το πλήρωσαν από τον πρώτο αγώνα της χρονιάς. Ο Esapekka Lappi εγκατέλειψε από πρόβλημα στον κινητήρα, με αποτέλεσμα η νίκη του Ogier να μη μετουσιωθεί και σε αντίστοιχο προβάδισμα στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Ο Lappi ήταν «μαγκωμένος», και έδειχνε να μην έχει προσαρμοστεί ακόμη στο καινούργιο του περιβάλλον. Οι επιδόσεις του δεν ήταν κορυφαίες, αλλά στάθηκαν αρκετές για να τον φέρουν την Παρασκευή στην 5η θέση, τουλάχιστον μέχρι να «τραυματίσει» την ανάρτηση του C3. Το Σάββατο, όταν και επέστρεψε υπό καθεστώς Rally2, ο κινητήρας του Citroen δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει μακριά… Σίγουρα, στη Σουηδία θα είναι περισσότερο ανταγωνιστικός.
Προβλήματα βαθμών, όμως, δεν έχουν στη Hyundai και την Toyota, με καθεμία από τις δύο ομάδες να διαθέτει τρία αυτοκίνητα στη ράμπα της αφετηρίας. Η κορεατική εταιρεία μπορεί αναμφίβολα να αισθάνεται δικαιωμένη, αφού ο ενθουσιασμός και η ταχύτητα του Thierry Neuville συνδυάστηκαν με την εμπειρία και την αξιοπιστία του Sebastien Loeb. ‘Ηδη η Hyundai φιγουράρει στην 1η θέση της βαθμολογίας των Κατασκευαστών, χωρίς καν να χρειαστεί να κερδίσει! Όπως στη Citroen, έτσι και στη Hyundai υπάρχει συγκριτικά καλύτερα ατμόσφαιρα. Ο συμπαθέστατος -και λαλίστατος- Andrea Adamo έχει κερδίσει τους οδηγούς και τους ανθρώπους της ομάδας. Φυσικά και δεν τους ήταν άγνωστος, όντας μέλος της Hyundai Motorsport από το 2014, αλλά ο Ιταλός έχει φροντίσει από νωρίς να μπει ασπίδα μπροστά από όλους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κουβέντα μας είπε πως όσοι θέλουν να «χτυπήσουν» την ομάδα θα τον βρουν μπροστά τους και πως όλοι σήμερα είναι συγκεντρωμένοι στη δουλειά τους, με τον ίδιο να έχει αναλάβει όλα τα υπόλοιπα. Σε αγωνιστικό επίπεδο, ο Neuville πίεσε στο όριο για να κερδίσει, αλλά, ακόμα και έτσι, η 2η θέση που κατέκτησε είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που έχει σημειώσει στο Μόντε Κάρλο.
Ο Βέλγος πίεσε τον Γάλλο -ανεπιτυχώς- μέχρι το τέλος, αλλά ουσιαστικά έχασε τον αγώνα μέσα από τα χέρια του στην 7η ε.δ. Εκεί, με καλύτερη επιλογή ελαστικών, «στήθηκε» για να κάνει διαφορά, αλλά κατέληξε σε ένα δρόμο διαφυγής και με περίπου 20 δευτερόλεπτα χαμένα. Βέβαια, εκεί ο Neuville θα μπορούσε να είχε πολύ χειρότερη κατάληξη αν αποφάσιζε να στρίψει τη γρήγορη αριστερή… Όπως και να έχει, ο Βέλγος έδειξε και αυτός από την πλευρά του πως θα είναι στη μάχη του τίτλου, με το Hyundai να είναι αποδεδειγμένα ανταγωνιστικό, όταν μάλιστα αναμένεται σημαντική εξέλιξη του i20 μέσα στους επόμενους μήνες. Κάτι που διαπιστώσαμε και με τις επιδόσεις του Andreas Mikkelsen, ο οποίος έπειτα από αρκετούς μήνες βρέθηκε στην 3η θέση της Γενικής! Τουλάχιστον μέχρι να εγκαταλείψει «βλακωδώς» έπειτα από έξοδο πριν τον flying της 10ης ε.δ., που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τον πίσω αριστερό τροχό. Ο Νορβηγός μάς είπε ότι έχει βρει τι φταίει για την περσινή χρονιά, και πως η λογική του να προσπαθεί να υιοθετήσει λύσεις και επιλογές που χρησιμοποιούσε στο Polo δεν ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος. Όσο παρέμεινε στο δρόμο, ο Mikkelsen εμφανίστηκε καλύτερος σε σχέση με το «μαύρο» 2018. Σίγουρα, θα περιμένουμε πολλά περισσότερα στη Σουηδία, όπου και θα μπορούμε να τον κρίνουμε πιο αυστηρά.
Στο σέρβις της Hyundai, όμως, δεν είναι μόνο η παρουσία του Andrea Adamo που έχει αλλάξει την ατμόσφαιρα, αλλά και αυτή του Sebastien Loeb, μαζί με την τεράστια φυσιογνωμία που ονομάζεται Daniel Elena. Οι εννέα φορές Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, άνετοι, χαμογελαστοί και… μαυρισμένοι από το Ντακάρ, συγκέντρωσαν τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Γάλλος ανέβηκε ένα ολόκληρο «βουνό» τον τελευταίο μήνα, και στο τέλος κατάφερε να τερματίσει 4ος, προσφέροντας πολύτιμους βαθμούς στη Hyundai. Με δεδομένο ότι είχε πολύ μικρή εμπειρία από το αυτοκίνητο, προτίμησε να ρισκάρει δύο φορές, χωρίς όμως επιτυχία. Τόσο στις δύο νυχτερινές όσο και στις ε.δ. της Παρασκευής, η επιλογή του να πάρει περισσότερα σλικ ελαστικά δεν τον δικαίωσε. Παρ’ όλα αυτά, πρόλαβε να κερδίσει δύο ε.δ. και να βρεθεί έως και 3ος. Ακόμα και έτσι, ο Λεμπ πιστοποίησε την κλάση του, και όλους τους χαρακτηρισμούς που τον συνοδεύουν κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι τρεις μέρες πριν από την έναρξη των αναγνωρίσεων «πάλευε» με τους αμμόλοφους και βρέθηκε στο χιόνι και στον πάγο με ένα αυτοκίνητο που οδήγησε μιάμιση μέρα, με τα δάχτυλά του μπαταρισμένα από τις πληγές-παράσημα που είχε αποκομίσει από το Ντακάρ. Και όλα αυτά στα 46(!) του χρόνια…
Βέβαια, από ηλικίες και… παράσημα δεν καταλαβαίνει ο Ott Tanak. Ο Εσθονός, αλλά και το Toyota Yaris WRC, ήταν -όπως και στο δεύτερο μισό του Πρωταθλήματος- ο ταχύτερος συνδυασμός του αγώνα. Ο Τάνακ κέρδισε τις περισσότερες ειδικές από κάθε άλλον και, αν δεν είχε ένα κλαταρισμένο ελαστικό, λογικά θα… ψάχναμε τον δεύτερο. Με τα «εάν», όμως, δε γράφεται η ιστορία, και ειδικά από τη στιγμή που το κλατάρισμα προήλθε από δικό του λάθος, και ύστερα από «μπούκα» που είχε σαν αποτέλεσμα να σπάσει η ζάντα. Κάτι που διαπιστώσαμε με τα μάτια μας στο service, όταν και είδαμε την κατεστραμμένη ζάντα του Yaris. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Kris Meeke, και μάλιστα εις διπλούν…
Πίσω στον Τάνακ, αρχικά στις νυχτερινές, που είχαν λιγότερο χιόνι, έδειξε ότι θα έχει τον πρώτο λόγο, αλλά την Παρασκευή «μπερδεύτηκε» με το στήσιμο του Yaris, το οποίο και δεν του προσέφερε την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση με το γνωστό πλέον «χιαστί» σχηματισμό με χειμερινά και σλικ ελαστικά. Το Σάββατο και την Κυριακή οι ρυθμίσεις που επέλεξε ήταν οι επιθυμητές, και ουσιαστικά έκανε επίδειξη των δυνατοτήτων του και αποκομίζοντας βαθμούς από την 3η θέση της γενικής. Κάτι που εν μέρει πραγματοποίησε και ο Meeke! Ο Βρετανός, στην πρώτη του με την Toyota, ήταν ανταγωνιστικός, και αν δεν είχε τα δύο κλαταρισμένα ελαστικά, θα μπορούσε να είχε πλασαριστεί ακόμα ψηλότερα στην κατάταξη. Ο χρόνος του στην Power Stage ήταν για τους περισσότερους αναμενόμενος, αφού ο Βρετανός ουσιαστικά είχε «στηθεί» για να την πάρει, προστατεύοντας νωρίτερα τα ελαστικά του. Κάτι που οι κύριοι Ogier και Neuville επ’ ουδενί δεν μπορούσαν να κάνουν, μαχόμενοι στα εκατοστά του δευτερολέπτου. Παράλληλα, δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε ότι είχε κάνει το ίδιο ακριβώς και πέρσι με το Citroen C3, στην ίδια ειδική… Σίγουρα, ο Meeke έδειξε θετικά στοιχεία, αλλά, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν, είναι ένας οδηγός που κάνει τη διαδρομή «παράδεισος-κόλαση» με χαρακτηριστική ευκολία…
Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται και ο Jari-Matti Latvala, ο οποίος στο Μόντε Κάρλο ήταν απογοητευμένος από τον εαυτό του. Ο Φινλανδός προσπάθησε, πίεσε και πιέστηκε για να διεκδικήσει μία θέση στο βάθρο. Ιπποτικά παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσε να κάνει τους χρόνους του Τάνακ, ενώ στο τέλος έχασε και από τον Λεμπ. Ο αγώνας της Σουηδίας είναι ιδιαίτερα κρίσιμος για τον Φινλανδό. Αν καταφέρει να κερδίσει ή να βρεθεί στο βάθρο, τότε η σεζόν μπορεί να εξελιχθεί καλά για τον ίδιο. Αν όμως συνοδευτεί με μία καταστροφή ή, ακόμα χειρότερα, αν είναι πιο αργός από τον Meeke, τότε ο κίνδυνος να χαθεί από νωρίς η χρονιά είναι ορατός.
Κάτι που φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση της M-Sport, που από πρώτη δύναμη, λόγω Ogier, σήμερα δε δείχνει να υπολογίζεται από τους αντιπάλους της. Σίγουρα ο εν λόγω αγώνας ήταν ιδιαίτερος, και οι νεαροί σε ηλικία οδηγοί δυσκολεύτηκαν από τις συνθήκες. Ο Sunninen βρέθηκε εκτός δρόμου μόλις στην πρώτη νυχτερινή ε.δ., ενώ στη συνέχεια, προφανώς γνωρίζοντας ότι ακόμα ένα λάθος θα ήταν αδικαιολόγητο, κινήθηκε σε ρηχά νερά. Αντίθετα, ο Elfyn Evans σημείωσε καλές επιδόσεις στο στεγνό, αλλά μία στιγμή ολιγωρίας ήταν αρκετή για να τον οδηγήσει εκτός δρόμου και το Fiesta στο… φανοποιείο! Από την άλλη, ο Pontus Tidemand, προφανώς «ψαρωμένος», προσπαθούσε να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του στο εσωτερικό του Fiesta WRC. Χαρακτηριστικό δείγμα της απειρίας του είναι η εικόνα του στα on board βίντεο, όπου το δεξί του χέρι ήταν στον αέρα, στην προσπάθειά του να αλλάξει ταχύτητα με τη σειριακή πεταλούδα, δείχνοντας να ψάχνεται συνεχώς. Ο νεαρός Σουηδός προσπάθησε να συνηθίσει το αυτοκίνητο, έτσι ώστε στον αγώνα της πατρίδας του να δείξει μέρος των δυνατοτήτων του. Πάντως, μετά τη διετή εμπειρία με τον Ogier, ο Malcolm Wilson έχει συνειδητοποιήσει ότι, για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει, χρειάζεται έναν οδηγό πρώτης γραμμής. Και, όπως μας είπε, αυτός είναι και ο κύριος λόγος που πλέον ασχολείται αποκλειστικά με το εμπορικό κομμάτι της επιχείρησης. Προσπαθεί να αναδιαρθρώσει την εταιρεία και ουσιαστικά να προσελκύσει χορηγούς, έτσι ώστε να ισχυροποιήσει την ομάδα του.
Πάντως, το κλίμα στο service park είναι… ηλεκτρισμένο. Και δεν εννοούμε ανάμεσα σε οδηγούς και ομάδες, αλλά σε Κατασκευαστές και FIA. Πλέον, η πίεση για νέες τεχνολογίες στο θεσμό είναι έντονη, με τη Hyundai να σιγοντάρει ανοικτά την Toyota. Οι Ιάπωνες εδώ και καιρό αναφέρουν ότι θέλουν υβριδική τεχνολογία στο θεσμό, με τους Κορεάτες να είναι σήμερα συμπαραστάτες τους. Μάλιστα, από επίσημα χείλη δε μας έκρυψαν ότι η παρουσία της Hyundai μέχρι το 2021 είναι δεδομένα, αλλά περαιτέρω, θα εξαρτηθεί από τις επιλογές της FIA και της κατεύθυνσης που θα έχει το σπορ. Για αυτό το θέμα, όμως, θα έχουμε χρόνο στο άμεσο μέλλον να πούμε περισσότερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αλλαγή στους τεχνικούς κανονισμούς θα υπάρξει από το 2022, και μάλιστα με στόχο την προσέλκυση νέων Κατασκευαστών._ Π. Τ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: RALLYPIXELS, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ