Τι άλλαξε στη Citroen και τι ακριβώς συμβαίνει με τον Sebastien Ogier; Πώς γίνεται, παρόλο που το i20 θεωρείται το ταχύτερο WRCar, να μην έχει κερδίσει ακόμη και γιατί κάποιοι βιάστηκαν να χρίσουν διεκδικητή του τίτλου την Toyota;
Σε όποια συζήτηση και αν γινόταν γύρω από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, όλοι κρατούσαν μια επιφυλακτική στάση, αφού τα Ράλλυ Μόντε Κάρλο και Σουηδίας αποτελούσαν ειδικές περιπτώσεις αγώνων, με αποτέλεσμα να μην προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα γύρω από το πώς θα εξελιχθεί η φετινή χρονιά. Έτσι, φυσιολογικά, όλοι περιμέναμε την πρώτη χωμάτινη συνάντηση της σεζόν, αφού είναι γνωστό ότι σε αυτού του είδους τις επιφάνειες πραγματοποιούνται οι περισσότεροι αγώνες του θεσμού. Ποιο το συμπέρασμα, λοιπόν; Μεγάλη κουβέντα. Όπως εξελίχθηκε το Ράλλυ του Μεξικού, αλλά και με τα μηχανικά προβλήματα που αντιμετώπισε η νέα γενιά αυτοκινήτων στο μεγάλο υψόμετρο των ειδικών της χώρας της Κεντρικής Αμερικής, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την Πορτογαλία. Όχι τίποτα άλλο, μέχρι τότε μεσολαβεί και η πρώτη «πραγματική» και όχι μικτή ασφάλτινη συνάντηση της χρονιάς στην Κορσική…
Πίσω στο Μεξικό, αυτό που συνέβη την πρώτη ημέρα του αγώνα, με το ένα WRCar να… τσουρουφλάει πίσω από το άλλο, δεν το είχαμε συναντήσει στο παρελθόν. Κινητήρες, διαφορικά, όλα πήραν φωτιά και οι οδηγοί έμοιαζαν περισσότερο με φακίρηδες σε αναμμένα κάρβουνα. Τα νεύρα όλων σε τεντωμένο σχοινί, και οι μηχανικοί κατάφεραν να «καλύψουν» τα προβλήματα αλλάζοντας την ηλεκτρονική διαχείριση στους εγκεφάλους των κινητήρων. Η απαγόρευση δοκιμών εκτός Ευρώπης στοίχισε στις ομάδες, οι οποίες εμφανίστηκαν απροετοίμαστες για την πρόκληση της χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, στην Πορτογαλία θα μπορούμε να δούμε τις πραγματικές τους δυνατότητες, και όχι με 20% μειωμένη ισχύ. Πάντως, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι, ακόμα και έτσι, πολλοί οδηγοί παραδέχθηκαν ότι ο συνδυασμός ισχύος-πρόσφυσης είναι τόσο υψηλός με τη νέα γενιά αυτοκινήτων, που πολλές από τις σημειώσεις τους ήταν πολύ φυλαγμένες και «αργές» για τις δυνατότητες των κορυφαίων WRCars.
Τρεις ημέρες, λοιπόν, γύρω από τη Leon έγιναν πολλά και διάφορα, αλλά η εικόνα -ή καλύτερα το βίντεο- που έμεινε σε όλους είναι αυτή με τον Kris Meeke να βγαίνει από το δρόμο 750 μέτρα πριν από τον τερματισμό, να προσπαθεί με δεξιοτεχνία να περάσει ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και να επιστρέψει στην ειδική. Όταν στον τερματισμό διαπίστωσε ότι δεν έχασε τη σίγουρη νίκη μέσα από τα χέρια του, δήλωσε ότι ο Θεός τον βοήθησε, και φυσικά μόνο άδικο δεν είχε. Ο Βρετανός απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι είναι ικανός για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Ο τρόπος οδήγησης και η προσέγγιση του Meeke είναι σχεδόν ίδια με αυτήν του μέντορά του, Colin McRae. Φυσικά, επ' ουδενί δεν είναι αντίστοιχο το ταλέντο του, αλλά σε κάθε περίπτωση λειτουργεί όπως του έμαθε ο σπουδαίος Σκοτσέζος οδηγός. Αυτήν τη φορά η τύχη ήταν με το μέρος του, αλλά κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει ότι θα συμβεί το ίδιο και στη συνέχεια.
Το πλέον ενθαρρυντικό στοιχείο, όμως, δεν ήταν οι επιδόσεις του Βρετανού, αλλά του C3 WRC. Ο τεχνικός διευθυντής της Citroen Racing, Laurent Fregosi, είχε δηλώσει πριν από τον αγώνα ότι ήταν απροετοίμαστοι για το Μόντε και τη Σουηδία, και πως οι καρποί των προσπαθειών τους θα αποδώσουν στις χωμάτινες επιφάνειες. Έτσι και έγινε, με τα C3 να είναι ανταγωνιστικά και την εικόνα των προηγούμενων αγώνων να θυμίζει μακρινό εφιάλτη. Ο Kris Meeke κέρδισε πέντε ειδικές, ενώ στις περισσότερες από τις υπόλοιπες ήταν μέσα στην 4άδα, την ώρα που χρόνους 4άδας σημείωσε και ο Stephan Lefebvre πριν βγει από το δρόμο. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα το στοιχείο ότι ο Βρετανός δεν το κατάφερε την πρώτη ημέρα, που είχε σημαντικό πλεονέκτημα με τη σειρά εκκίνησης, αλλά και στη συνέχεια, όταν αύξησε τη διαφορά του από τον Sebastien Ogier επί ίσοις όροις.
Ο Γάλλος τετράκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής για ακόμα έναν αγώνα δεν ήταν ο οδηγός που πέρυσι «διέλυε» σε κάθε ευκαιρία τον ανταγωνισμό. Μάλιστα, αυτήν τη φορά δεν υπήρχε η δικαιολογία της σειράς εκκίνησης, αφού ο Jari-Matti Latvala του άνοιγε το δρόμο, ενώ από τη δεύτερη ημέρα και έπειτα αγωνιζόταν με αντίστροφη σειρά, όπως όλοι οι διεκδικητές της νίκης. Ο Ogier δεν είναι μυστικό ότι ακόμη δεν έχει βρει τον εαυτό του στο Fiesta. Δεν αποπνέει το κυρίαρχο πνεύμα των προηγούμενων ετών και μοιάζει να «ψάχνεται» στο τιμόνι του Ford. Παρ' όλα αυτά, η εμπειρία και η οδηγική του ευφυΐα είναι τέτοιες, που του επιτρέπουν να παραμένει στο προσκήνιο. Είναι χαρακτηριστικό πως, όταν τη δεύτερη ημέρα προσπάθησε να επιτεθεί και αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα τετ-α-κε, προτίμησε να εξασφαλίσει τους βαθμούς του 2ου. Παραμένει το ακλόνητο φαβορί για τον τίτλο, και η βαθμολογία αποτυπώνει του λόγου το αληθές. Γνωρίζοντας δε πόσο ανταγωνιστικός και εγωιστής είναι ως προσωπικότητα, θεωρούμε δεδομένο ότι θα απαντήσει μέσα στη διάρκεια της χρονιάς. Aν τώρα η FIA βρει παράτυπο το κιβώτιο του Fiesta η κατάσταση αλλάζει βαθμολογικά, αλλά όχι επί της ουσίας ακόμα και αν ο Γάλλος χάσει τους βαθμούς της 2ης θέσης. Πάντως, στην M-Sport θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να επιτρέψουν του Ogier να έχει ό,τι καλύτερο στη διάθεσή του, και αυτό αποδεικνύεται από τον αριθμό των χιλιομέτρων δοκιμών που έκαναν πριν από τον αγώνα. Μάλιστα, με τον ώριμο Ott Tanak να εντυπωσιάζει με τις επιδόσεις αλλά και την αξιοπιστία του, η ομάδα του Malcolm Wilson έχει πάρει το χρίσμα για το φαβορί της κατάκτησης του τίτλου των Κατασκευαστών.
Χαρακτηρισμό που νωρίτερα είχαμε δώσει οι περισσότεροι στη Hyundai. Μετά τις επιδόσεις των i20 σε Μόντε και Σουηδία, η κορεατική ομάδα έδειχνε να υπερέχει ελαφρώς έναντι των υπολοίπων και, αν δεν ήταν τα ανόητα λάθη του Neuville, θα μπορούσε να είχε κατακτήσει δύο νίκες. Στο Μεξικό, ένα πρόβλημα στην αντλία καυσίμου και στα τρία αυτοκίνητα(!) τους έθεσε εκτός διεκδίκησης πολύ νωρίς. Ο Neuville ήταν αδύνατο να καλύψει το σχεδόν 1 λεπτό που έχασε την πρώτη ημέρα και, με τη φωνή του Michel Nandan (επικεφαλής της Hyundai) να ηχεί στα αυτιά του, απέφυγε το ρίσκο και έφερε το i20 πίσω στον τερματισμό για το πρώτο βάθρο της χρονιάς. Ο Sordo παραδοσιακά έφερε κι άλλους βαθμούς στην ομάδα, έχοντας όμως σημειώσει και εντυπωσιακούς χρόνους! Ο Ισπανός ήταν ταχύτερος από τον Hayden Paddon, ο οποίος και δείχνει επηρεασμένος μετά την έξοδό του Μόντε. Ίσως πάλι εκείνο το ατύχημα να μην έχει παίξει ρόλο στις επιδόσεις του, αλλά να φταίει κάτι άλλο. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι από το Ράλλυ Φινλανδίας και έπειτα τη θέση του 58χρονου John Kennard στο δεξί του μπάκετ θα πάρει ο 29χρονος Βρετανός Sebastian Marshall, τον οποίο και γνωρίσαμε δίπλα στον Kevin Abbring. Ενδεχομένως αυτή να είναι η αλλαγή που χρειάζεται ο Paddon. Πάντως, η ημέρα που τα i20 θα κερδίσουν δεν είναι μακριά, με τον Neuville να είναι λογικά αυτός που θα το καταφέρει…
Τέλος, στην Toyota ευτυχώς κράτησαν χαμηλούς τόνους μετά τη νίκη στη Σουηδία, και δεν εκτέθηκαν. Μπορεί πολλοί να βιάστηκαν να τους χρίσουν διεκδικητές του τίτλου μετά τη νίκη του Latvala στο χιόνι, αλλά αυτό δεν τους χρίζει αυτομάτως και Πρωταθλητές. Σίγουρα δεν πρόκειται για αμελητέα ποσότητα, και έχουν προλάβει να αμφισβητήσουν όσους τους είχαν για «τελειωμένους» πριν από την έναρξη της χρονιάς. Τα προβλήματα του Yaris ήταν πολλά και, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Latvala άνοιγε το δρόμο για τους υπολοίπους την πρώτη ημέρα, φρόντισαν να του καταστρέψουν τον αγώνα. Αυτό που κρατούν είναι ότι και τα δύο αυτοκίνητα τερμάτισαν, με τους μηχανικούς να αποκομίζουν χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια. Πληροφορίες ανέφεραν ότι τα Yaris θα έχουν πρόβλημα στους αγώνες που πραγματοποιούνται σε υψηλές θερμοκρασίες. Κάτι που επαληθεύτηκε στις ειδικές του Μεξικού, όχι όμως μόνο για την Toyota, αλλά και για όλες τις ομάδες. Για αυτό θα μπορούμε να τους κρίνουμε καλύτερα στις ειδικές της Πορτογαλίας, οπότε και θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι. Εκείνος τον οποίο μάλλον δε χρειάζεται να δούμε περισσότερο για να κρίνουμε είναι ο Juho Hanninen, που για ακόμα μία φορά εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων. Δεδομένων όμως των προβλημάτων και μιας αδιαθεσίας που τον ταλαιπώρησε κατά τη διάρκεια του αγώνα, είμαστε περισσότερο επιεικείς μαζί του. Πάντως, ο κλοιός της αμφισβήτησης σφίγγει επικίνδυνα γύρω από τον Φινλανδό.
Φυσικά, δεν ξεχάσαμε το φιάσκο της πρώτης ημέρας με την ακύρωση του μισού πρώτου loop μετά την καθυστέρηση της άφιξης των φορτηγών με τα αγωνιστικά από το Μέξικο Σίτι στη Leon. Πολύ ωραία ιδέα η τέλεση της σούπερ ειδικής στη φημισμένη πλατεία Zocalo, αλλά, με 400 χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο του αγώνα και το ωράριο να μην επιτρέπει να χάσεις λεπτό, το ρίσκο είναι μεγάλο. Παίξανε, χάσανε. Αυτό που μας προκαλεί εντύπωση, πάντως, είναι η ελαφρότητα με την οποία η FIΑ, η εταιρεία προώθησης, αλλά και οι ομάδες αντιμετώπισαν το φιάσκο της ακύρωσης των ε.δ., χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι». Και μάλιστα, όταν πριν από μερικά χρόνια ομάδες και οδηγοί έσκιζαν τα ιμάτιά τους και γκρίνιαζαν επειδή είχαν να καλύψουν τα 200 χλμ. της απόστασης Αθήνας-Λαμίας. Άλλοι καιροί, άλλα… έθιμα._ Π. Τ.