WRC: Analyze Corsica

Στο τέλος του 2017, ο Sebastien Ogier μπορεί να πανηγύρισε ακόμα έναν τίτλο, τον πέμπτο του συνεχόμενο, αλλά και ο ίδιος γνώριζε ότι αυτό δεν έγινε με τον εμφατικό τρόπο των προηγούμενων ετών. Αρκετοί αμφισβήτησαν την ανωτερότητά του, με δεδομένα τα εμπόδια που είχε ο Γάλλος να αντιμετωπίσει στην πρώτη του χρονιά στην M-Sport. Με την τεχνική υποστήριξη της Ford και την οικονομική ενίσχυση από τη Red Bull κερασάκι στην τούρτα, ο Ogier δούλεψε και συμπλήρωσε τα όποια κομμάτια του παζλ έλειπαν, έτσι ώστε να αρχίσει να θυμίζει τον οδηγό που κυριαρχούσε στις ειδικές διαδρομές τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον, το Ford Fiesta είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες αναμένεται ακόμα καλύτερο, με την αναβάθμιση που έχει προγραμματίσει η M-Sport (ήδη το νέο αεροδυναμικό πακέτο σχεδιάζεται στην αεροδυναμική σήραγγα της Ford Performance στην Αμερική).

Βέβαια, οι πιο μυημένοι θα παρατηρήσουν ότι στο «Μόντε» μπορεί να κέρδισε, αλλά στη Σουηδία καταποντίστηκε σε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια. Αυτό ήταν και το σημείο-κλειδί. Ο Γάλλος είναι φύσει ανταγωνιστικός και εγωιστής, και ουσιαστικά πείσμωσε να δώσει απαντήσεις. Επίσης, μόνο τυχαίο δε θεωρείται το γεγονός ότι σε αυτούς τους δύο αγώνες συμμετείχε και ο Sebastien Loeb. Ο Ogier ήθελε να δώσει απαντήσεις και, μετά το Μεξικό, το κατάφερε και στην Κορσική. «Στήθηκε» την πρώτη μέρα στην ε.δ. των 49 χλμ. και ουσιαστικά εξέθεσε τους αντιπάλους του, οι οποίοι μπορούσαν να τον δουν μόνο με κιάλια. Μάλιστα, το ίδιο έκανε και στο δεύτερο πέρασμα, πιστοποιώντας ότι είχε «στοχοποιήσει» τη συγκεκριμένη ε.δ., έτσι ώστε να κάνει τη διαφορά που ήθελε. Όπερ και εγένετο, με αποτέλεσμα όλο το υπόλοιπο διήμερο να ελέγχει το συναγωνισμό και να «ταξιδεύει» στις ε.δ. της Κορσικής.

Έχοντας ήδη ανοίξει τη διαφορά από τους διώκτες του στη βαθμολογία των Οδηγών, σε συνδυασμό με τις εμφανίσεις του στους τέσσερις πρώτους αγώνες της χρονιάς, η κατάκτηση ακόμα ενός τίτλου είναι πολύ πιθανή. Κάτι που δύσκολα θα συμβεί για την M-Sport σε επίπεδο Κατασκευαστών. Ο Elfyn Evans μπορεί να τερμάτισε 5ος, αλλά για να συμβεί αυτό έπρεπε να εγκαταλείψουν αρκετοί από τους προπορευόμενους συνδυασμούς. Σίγουρα το γεγονός ότι στο δεξί του μπάκετ βρισκόταν ο Phil Mills, που προερχόταν από μακρά αποχή, δεν τον βοήθησε, αλλά γενικότερα η συγκομιδή του είναι πολύ μικρή. Ο Βρετανός πρέπει να αποδείξει ότι έχει μία θέση στη μεγάλη κατηγορία, και μάλιστα επί ίσοις όροις. Όχι μόνο όταν έχει πλεονέκτημα, όπως πέρσι, στους αγώνες όπου ευνοούνταν τα ελαστικά της Dmack. Για τον Bouffier ούτε λόγος. Ο 40χρονος Γάλλος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτό το επίπεδο, κάτι που αναγνώρισε και ο ίδιος, δηλώνοντας ότι θέλει πολλή δουλειά για να καταφέρει να το οδηγήσει σύμφωνα με τις δυνατότητες του Fiesta.

Στο στρατόπεδο της Hyundai, μπορεί να κατάφεραν να διατηρηθούν στην κορυφή της βαθμολογίας των Κατασκευαστών, αλλά, με εξαίρεση τον Dani Sordo, οι Thierry Neuville και Andreas Mikkelsen προβλημάτισαν. Ο Βέλγος, παρ’ ότι πέρσι είχε κερδίσει στο ίδιο Ράλλυ και θεωρητικά συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα φαβορί, πριν από τον αγώνα ανέφερε ότι στόχος του είναι μία θέση στο βάθρο! Σίγουρα, το γεγονός ότι είχε μία σφοδρή έξοδο στις δοκιμές με το Hyundai i20 WRC ενόψει Κορσικής επηρέασε τον Neuville. Κάτι τέτοιο φάνηκε τουλάχιστον στην αρχή του αγώνα. Όμως, και στη συνέχεια, όταν βρήκε ρυθμό, ο Βέλγος δεν είχε απάντηση στις επιδόσεις του Ogier. Χαρακτηριστικό του εκνευρισμού του ήταν το γεγονός ότι, παρόλο που είναι εξαιρετικά επικοινωνιακός, αρκετές φορές έφυγε χωρίς να μιλήσει στους δημοσιογράφους στο τέλος των ειδικών. Ο Neuville πίεζε και οι χρόνοι «δεν έβγαιναν», κάτι που είναι ό,τι χειρότερο για έναν οδηγό. Τουλάχιστον το βάθρο «γλύκανε» την πίκρα του Βέλγου, που δεν έχασε την επαφή με τον Ogier στη βαθμολογία και ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον…

Πάντως, αυτό που μπορεί κανείς να πει με σιγουριά είναι πως, ενώ το 2017 το Hyundai i20 WRC έδειχνε να είναι ένα «κλικ» ταχύτερο από το συναγωνισμό, σήμερα είναι φανερό ότι η ψαλίδα έχει κλείσει σημαντικά. Κάτι που βιώνει και ο Andreas Mikkelsen, ο οποίος έχει αρχίσει να προβληματίζει με τις επιδόσεις του. Ο Νορβηγός μεταγράφηκε μετά βαΐων και κλάδων στη Hyundai, και αρκετοί κάναμε λόγο για ένα δίδυμο-φωτιά με τον Neuville. Σε Μεξικό και Κορσική, όμως, ο Andreas είναι σκιά του εαυτού του. Και στους δύο αγώνες ταλαιπωρήθηκε από το στήσιμο του i20, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό όχι των πρώτων, αλλά ούτε του Evans! Ο Νορβηγός πρέπει να αλλάξει άρδην την κατάσταση, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με την εμπειρία και τα αγωνιστικά χιλιόμετρα πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου. Ο μοναδικός που μπορούσε να χαμογελάει στη Hyundai ήταν ο Dani Sordo. Ο συμπαθής Ισπανός, για ακόμα έναν αγώνα, έκανε αυτό ακριβώς που του ζητήθηκε από τη Hyundai και προσέφερε πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα του στο κυνήγι των κατασκευαστών. Ο Sordo είναι σε εξαιρετική κατάσταση και δικαιώνει τον Michel Nandan για την εμπιστοσύνη που δείχνει στο πρόσωπό του.

Για την Toyota ο αγώνας θύμιζε περισσότερο… roller coaster! Την πρώτη ημέρα το μόνο που έκαναν και οι τρεις οδηγοί ήταν να γκρινιάζουν για το στήσιμο του Yaris WRC, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξουν σχεδόν τα πάντα στο αυτοκίνητο το βράδυ της Παρασκευής. Μέχρι και το κιβώτιο! Την επομένη τα αποτελέσματα ήταν φανερά, με τους Tanak και Lappi να «πετάνε» στις ειδικές, και τον Εσθονό να δηλώνει ότι το Yaris είναι καλύτερο στην άσφαλτο! Το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αν δεν είχε ένα κλαταρισμένο ελαστικό ο νεαρός Φινλανδός και ο Latvala δεν είχε φροντίσει να «τσακίσει» τον κλωβό ασφαλείας του δικού του Yaris, με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός αγώνα. Φυσικά, το αποκορύφωμα ήταν η 2η θέση του Ott Tanak, ο οποίος για πολλούς αποτελεί το «next big thing» του WRC. Ο Εσθονός, παρόλο που έχει ελάχιστη εμπειρία πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου, μέχρι σήμερα έχει κερδίσει τις περισσότερες ειδικές από κάθε άλλον οδηγό και φροντίζει να εντυπωσιάζει σε κάθε ευκαιρία. Ο Tanak ξέρει ότι έπειτα από τέσσερις αγώνες έχει χάσει αρκετό έδαφος στη διεκδίκηση του τίτλου των Οδηγών, και είναι προφανές ότι περισσότερο χτίζει για το μέλλον. Ήδη στην Toyota δουλεύουν επάνω σε αυτό, και μετά το Μεξικό επανασχεδίασαν και θα εφοδιάσουν το αυτοκίνητο με τελείως καινούργιο σύστημα ψύξης, σε μια προσπάθεια να λύσουν τα προβλήματα υπερθέρμανσης. Στόχος; Να κερδίσει αγώνες, κάτι που σύμφωνα με τη λογική και τους χρόνους στις ειδικές θα το καταφέρει.

Κάτι, όμως, που είναι ικανός να κάνει και ο Lappi! Ο 27χρονος Φινλανδός ήταν η ευχάριστη έκπληξη. Όχι μόνο κέρδισε ε.δ. (και μαζί και την Power Stage), αλλά φλέρταρε και με μία θέση στο βάθρο, την οποία λογικά θα είχε πάρει από τον Neuville, αν δεν είχε ένα κλαταρισμένο ελαστικό στην προτελευταία ε.δ. Ο Lappi δεν είναι στην Toyota για να πάρει εμπειρίες, αλλά για να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί. Όταν πέρσι το καλοκαίρι είχε βρεθεί σε δοκιμές της Skoda Motorsport στη χώρα μας, είχαμε ρωτήσει τον επικεφαλής της τσέχικης ομάδας, Pavel Hortek, ποιον θεωρεί μελλοντικό Πρωταθλητή. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μας ανέφερε το όνομα του Lappi, λέγοντάς μας ότι, εκτός από ταλέντο, ο Φινλανδός διαθέτει την προσωπικότητα, την αποφασιστικότητα αλλά και το πνευματικό επίπεδο συγκέντρωσης για να το καταφέρει. Θυμηθείτε ότι ο Φινλανδός θα κερδίσει και φέτος αγώνα. Με τους δύο προαναφερθέντες στην ομάδα, ο Tommi Makinen έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ισχυρό σύνολο, με τον πολύπειρο πλέον Jari–Matti Latvala να μοιάζει με αδύναμο κρίκο. Ο Φινλανδός τα έχει βρει σκούρα με τους δύο πιτσιρικάδες, και είναι δεδομένο ότι ήδη έχουν αρχίσει να τον… ζώνουν τα φίδια. Όταν δεν καταφέρνεις να ακολουθήσεις τον πρώτο, δικαιολογίες υπάρχουν, αλλά στην περίπτωση που χάνεις από τον ομόσταβλό σου με ίδιο αυτοκίνητο, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και ο Jari-Matti είναι πιο αργός και από τους δύο. Η συγκεκριμένη καμπή είναι κρίσιμη για τον Latvala, αφού είναι γνωστό ότι είναι άνθρωπος ψυχολογίας και, σε περίπτωση που συνεχιστούν οι κακές εμφανίσεις, θα είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψει.

Αντίστοιχα, επιστροφή έκανε και η Citroen, αλλά στις μέτριες εμφανίσεις. Η ανωτερότητα του C3 WRC στην άσφαλτο δεν ήταν εμφανής αυτήν τη φορά, ενώ τόσο ο Kris Meeke όσο και ο Sebastien Loeb δεν κατάφεραν να αποφύγουν τα λάθη. Ο Βρετανός βρέθηκε από την αρχή στη μάχη του βάθρου, αν και μακριά από τον Ogier. Σε αντίθεση με τον Neuville, που παραδέχθηκε την ανωτερότητα του Ogier, o Meeke άρχισε τις δικαιολογίες λέγοντας ότι ο Γάλλος είχε πλεονέκτημα από τη σειρά εκκίνησης. Σε καμία περίπτωση οι επιδόσεις του δεν ήταν αντίστοιχες με πέρσι και ουσιαστικά είναι άγνωστο αν θα κατάφερνε να ξεπεράσει ακόμα και τον Tanak κατακτώντας τη 2η θέση, αφού ακόμα μία φορά βρέθηκε εκτός δρόμου. Μόνο που αυτήν τη φορά δεν ευθυνόταν ο ίδιος, αλλά ο Paul Nagle, ο οποίος του διάβασε λάθος μία σημείωση, με αποτέλεσμα να «απογειώσουν» το C3 εκτός δρόμου. Προς τιμήν του, ο Meeke κάλυψε τον συνοδηγό του -όπως και έπρεπε-, δηλώνοντας ότι μαζί χάνουν και μαζί κερδίζουν. Σε αυτό το σημείο αποδεικνύεται πόσο σημαντική είναι η παρουσία του συνοδηγού σε έναν αγώνα ράλλυ. Αυτό που θα αναφέρει είναι κανόνας. Δεν υπάρχει χρόνος για αμφισβήτηση ή δεύτερη σκέψη, με τη συνεργασία να βασίζεται σε τυφλή εμπιστοσύνη. Πάντως, ακόμα και έτσι, ο προβληματισμός για τον Meeke δε λείπει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο επικεφαλής της Citroen Racing, Pierre Budar, με δηλώσεις του άφησε «ορθάνοιχτη» την πόρτα για τον Sebastien Ogier, δηλώνοντας στο περιθώριο του αγώνα ότι φυσικά και θα ενδιαφερθεί για τον Γάλλο πεντάκις Παγκόσμιο Πρωταθλητή τη νέα χρονιά. Κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστούμε ότι στις αρχές του έτους, στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, ο CEO της Citroen, Carlos Tavares, δήλωνε ότι δεν είναι απαραίτητο να έχεις τον Ogier στις τάξεις σου για να κερδίσεις…

Ο Budar στα πιο τρελά του όνειρα θα ήθελε τους δύο Sebastien μαζί, αλλά ο Loeb δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει με πλήρη εμπλοκή. Ο εννέα φορές Πρωταθλητής πιστοποίησε, για ακόμα έναν αγώνα, ότι είναι φαινόμενο. Όταν οι «πιτσιρικάδες» έβλεπαν τη σκόνη του Ogier στην πρώτη ε.δ., ο «Seb» έμενε σε απόσταση βολής, όντας 2ος. Όμως, στην αμέσως επόμενη ειδική, ένα από τα σπάνια λάθη του τον έφερε εκτός δρόμου και έπειτα από λάθος κρίση, σε ένα χαντάκι. Η αλήθεια είναι ότι ο Γάλλος έστριψε με πολύ περισσότερα χιλιόμετρα τη δεξιά στροφή μπροστά του και, σε συνδυασμό με το χώμα στο εσωτερικό της, βρέθηκε με τελείως λάθος γραμμή για την αριστερή που ακολουθούσε. Με τα χιλιόμετρα που είχε το C3, ήταν σχεδόν αδύνατο να στρίψει. Πάντως, παρ’ όλη την απογοήτευσή του -η οποία ήταν έκδηλη-, ο Γάλλος μπήκε στο C3 και την επόμενη μέρα, και θύμισε σε όλους ποιος είναι ο κορυφαίος. Κέρδισε ειδικές, ενώ λίγο έλειψε να σημειώσει τον ταχύτερο χρόνο και στην Power Stage. Και όλα αυτά στα 44 του χρόνια, στην άσφαλτο, που είναι σαφώς πιο απαιτητική από το χώμα, και με τη νέα γενιά των αυτοκινήτων του WRC, που δεν έχει καμία σχέση με τα WRCars των προηγουμένων ετών. Αν έχετε απορίες, ρωτήστε και τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 2003 με τον Petter Solberg, Phil Mills, που δεν μπορούσε να πιστέψει πως τελείωναν οι ευθείες της Κορσικής με τα WRC του ’18. Δυστυχώς, έτσι σύντομα τελείωσε και η παρουσία του Loeb στο WRC, ο οποίος ήδη από αυτό το σαββατοκύριακο θα ξεκινήσει την προσπάθειά του για διεκδίκηση για τίτλο στο Π.Π. Ράλλυκρος. Ο «9άκις» θα επιστρέψει στο μπάκετ του C3 στην Καταλονία, όπου πλέον, μετά τις επιδόσεις του σε Μεξικό και Κορσική, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι θα διεκδικήσει νίκη. Μέχρι τότε, στο Citroen θα επιστρέψει ο Craig Breen, ο οποίος θα πρέπει να αποδείξει ότι η επίδοσή του στο Ράλλυ Σουηδίας δεν ήταν πυροτέχνημα._ Π. Τ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: RALLYPIXELS