WRC: Analyze Citroen Vol. ’19

Τίτλοι, νίκες, σαμπάνιες και επιτυχίες. Στη Citroen είχαν συνδέσει την εμπλοκή τους στo WRC με όλα τα προηγούμενα και σίγουρα όσα βιώνουν στη μετά-Loeb εποχή δεν έχουν καμία σχέση με ό,τι είχαν συνηθίσει. Το 2017 επέστρεψαν στο θεσμό μετά από ένα διάλειμμα στο WTCC και δια στόματος Yves Matton υποστήριξαν ότι θα βρεθούν στη μάχη της κορυφής λόγω τεχνογνωσίας. Επειδή, όμως, οι αγώνες Ράλλυ δεν έχουν καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη μορφή αγώνων, βρέθηκαν να παλινδρομούν στις ειδικές διαδρομές. Ο Matton προσπάθησε να στηρίξει ως το τέλος τις επιλογές του, θεωρώντας ότι τα χρήματα πρέπει να επενδύονται στο αυτοκίνητο, αλλά όχι στους οδηγούς, χωρίς εν τέλει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για να αντιστραφεί το κλίμα χρειάστηκε μία δραστική λύση και αυτή βρέθηκε στο πρόσωπο του Pierre Boudar.

Ο Γάλλος, ουσιαστικά τεχνικός και άνθρωπος των αγώνων, πήρε τα ηνία της ομάδας και ξαφνικά κατάφερε να κάνει τη Citroen ελκυστικό για κάθε οδηγό προορισμό. Αρχικά, έπεισε το 2018 τον Sebastien Loeb να επιστρέψει για τρεις αγώνες, ενώ στη συνέχεια προσωπικά ο ίδιος πρόσφερε όραμα και απέσπασε την υπογραφή του Sebastien Ogier. Σαν να μην έφτανε αυτό, με ισχυρή πειθώ και συντονισμένη προσπάθεια, “έκλεψε” μέσα από τα χέρια του Tommi Makinen τον Esapekka Lappi. “2-0” με το καλημέρα για τον συμπαθέστατο Γάλλο, ο οποίος δυστυχώς στη συνέχεια είδε τη Citroen να του “κλείνει” τη στρόφιγγα του προϋπολογισμού. “Αποχώρησε το Abu Dhabi” ήταν η επίσημη δικαιολογία, αλλά πότε το Εμιράτο συμβίωσε με τη Red Bull; Με την έλευση του Ogier η παρουσία του αυστριακού κολοσσού έμοιαζε δεδομένη στα C3 και μαζί η αποχώρηση του Abu Dhabi. Σε εκείνο το σημείο η Citroen δεν έκανε την υπέρβαση, κάτι που πιθανότατα να έγινε με το συμβόλαιο του 6άκις Πρωταθλητή, και ίσως του Lappi. Ο Budar προφανώς και επέλεξε να επενδύσει τον υπόλοιπο προϋπολογισμό στην εξέλιξη του αυτοκινήτου, παρά σε έναν τρίτο οδηγό. Ίσως, βέβαια, αυτό να αποτελούσε και σημαντικό στοιχείο στην επίτευξη συμφωνίας με τον Ogier, ο οποίος είχε ξεκαθαρίσει πως αυτό που πρωτίστως αναζητούσε ήταν ένα συμβόλαιο με εργοστασιακή ομάδα η οποία θα του προσφέρει κορυφαίο αυτοκίνητο σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς με συνεχή εξέλιξη.

Κάπως έτσι, ο δαιμόνιος μάνατζερ πήρε ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στην αγορά, γνωρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο έδειχνε την πόρτα της εξόδου στον Sebastien Loeb, αλλά και πως με μόλις δύο C3 σε κάθε αγώνα, δύσκολα θα διεκδικήσει τίτλο Κατασκευαστών. Αν οι κ.κ. Ogier και Lappi δεν έχουν ένα μαγικό τρόπο να τερματίζουν σε κάθε αγώνα, οι Γάλλοι έχουν ήδη πετάξει λευκή πετσέτα αναφορικά με το τρόπαιο των εταιριών. Αν και το να δούμε ένα τρίτο αυτοκίνητο να διατίθεται σε όσους προσφέρουν το αντίστοιχο αντίτιμο (βλ. Mads Ostberg) σε κάποιους αγώνες, μόνο απίθανο δεν είναι.

Εκτός από τον Budar, αυτό που άλλαξε δραματικά στη διάρκεια της χρονιάς, ήταν το αυτοκίνητο. Το C3 από τη Φινλαδία του ’18 με τη νέα γεωμετρία της ανάρτησης και όταν ο Mads Ostberg (που δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ταχύτερους οδηγούς στο θεσμό) βρέθηκε να διεκδικεί τη νίκη, όλοι κατάλαβαν πως είναι ανταγωνιστικό και μπορούσε να κερδίσει αγώνες. Κάτι που κατάφερε λίγο μετά ο GOAT στην Ισπανία. Τότε, πίσω στον Αύγουστο του ’18 στις 1.000 Λίμνες, ο Boudar έπεισε δια μέσω Ostberg τους Ogier και Lappi να υπογράψουν.

Η επένδυση στο αυτοκίνητο και στην εξέλιξη είναι δεδομένη, με τους Γάλλος να αναμένεται να παρουσιάσουν νέο αεροδυναμικό πακέτο “με το καλημέρα” στο Μόντε Κάρλο. Η εξέλιξη του C3 μέσα στη χρονιά θεωρείται αδιαμφισβήτητη, αλλά είναι αυτό αρκετό για να επιστρέψουν στο υψηλότερο επίπεδου του ανταγωνισμού; Φυσικά, ναι. Διότι, πλέον διαθέτουν οδηγούς πρώτης γραμμής και όχι πολυδιαφημισμένους νεαρούς οδηγούς, με ταβάνι στο ταλέντο και τις επιδόσεις τους, όπως ο Craig Breen και ο φιλότιμος Ostberg. Ο ίδιος ο 6άκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής διατηρεί χαμηλούς τόνους, αλλά θεωρούμε δεδομένο ότι ο Ogier θα διεκδικήσει τον 7ο τίτλο της καριέρας του. Ο Γάλλος μπορεί τα δύο τελευταία χρόνια να μην ήταν ο ταχύτερος με την απόλυτη γλώσσα των αριθμών, αλλά συνδυάζοντας επιδόσεις αντίστοιχες με των πρώτων και εμπειρία, “έκλεισε” πονηρά το μάτι και το 2018 στους πιτσιρικάδες σφετεριστές του τίτλου. Το ίδιο θέλει να κάνει και φέτος, γνωρίζοντας ότι πλέον πίσω του έχει ένα ολόκληρο εργοστάσιο να δουλεύει για αυτόν. Ό,τι χρειαστεί, και οποιαδήποτε στιγμή θα γίνει πραγματικότητα, με ότι μεταφράζεται αυτό στις ειδικές διαδρομές. Το C3 είναι αποδεδειγμένα ανταγωνιστικό, βρίσκεται στο… “σπίτι του”, περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που μιλάει την ίδια γλώσσα, οι οποίοι μάλιστα στα μάτια του βλέπουν τον “Μεσσία” που θα τους επαναφέρει στο δρόμο των επιτυχιών. Όλα είναι στη διάθεση του για να γράψει ιστορία! Σίγουρα θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής, αλλά το πρόγραμμα τον ευνοεί. Βλέπετε, στο Μόντε έχει την εμπειρία, αλλά και το κάτι παραπάνω που χρειάζεται για να θεωρείται φαβορί για τη νίκη στον συγκεκριμένο ιδιαίτερο αγώνα. Ενώ στη Σουηδία είναι δεδομένο ότι είναι ο ταχύτερος μη Σκανδιναβός στο χιόνι. Αν και αντίστοιχες… τάσεις δείχνει και ο Thierry Neuville τα τελευταία χρόνια.

Όμως, ιδιαίτερα σημαντικό για τον Ogier είναι πως το 2019 θα έχει δίπλα του έναν “wing man” ικανό να τον βοηθήσει στην προσπάθεια του, όπως είναι ο Esapakka Lappi. Ο 28χρονος Φινλανδός δεν είναι Evans, ούτε Suninen και είναι δεδομένο ότι μπορεί να κόψει βαθμούς από τους αντιπάλους του Γάλλου. Όπως και έκανε σε όλη τη διάρκεια του 2018, αφού ήταν στο κατόπι της άπιαστης τριάδας των Ogier-Neuville-Tanak και έχασε την 4η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών στο νήμα από τον συμπατριώτη του, Jari Matti Latvala. Για πολλούς ο Esapekka έχει στόφα Πρωταθλητή και είναι ένας από αυτούς που θα διεκδικήσουν το τίτλο τα επόμενα χρόνια. Αυτός είναι ο στόχος του και είναι συγκεντρωμένος στο να το καταφέρει. Όταν συμφώνησε με τον Makinen, μπροστά του είχε τους Latvala και Hanninen. Όμως, η έλευση του Tanak και ο αντίκτυπος που είχε στην ομάδα, ήταν τα στοιχεία που τον έφεραν στην πόρτα της εξόδου. Ο Εσθονός έγινε το αγαπημένο παιδί του Makinen και ο Lappi ένιωσε άβολα. Όπως δήλωσε μάλιστα ο ίδιος, στην ιαπωνική ομάδα αισθανόταν 3ος οδηγός, ενώ σήμερα στη Citroen είναι 2ος! Παράλληλα, δίπλα στον Ogier ο Φινλανδός αισθάνεται ότι θα βελτιωθεί ο ίδιος σαν οδηγός, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τους Ott Tanak στην M-Sport, αλλά και του Andreas Mikkelsen παλιότερα στη VW. Με αυτή τη παράμετρο, αλλά και σε συνδυασμό με την φιλοδοξία του, ο Lappi θα κάνει το βήμα μπροστά φέτος. Αν το C3 του αρέσει τόσο όσο υποστηρίζει στις δηλώσεις του, θα είναι από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Έχει απαράμιλλη ταχύτητα στο χώμα, ενώ η προηγούμενη εμπειρία του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τον έχει βοηθήσει με τις επιδόσεις του στην άσφαλτο. Μία επιφάνεια που παραδοσιακά οι Φινλανδοί δεν συμπαθούν. Αν μας ζητάγατε να στοιχηματίσουμε για κάποιον που θα κερδίσει φέτος εκτός από τη… γνωστή τριάδα, αυτός είναι ο 28χρονος Φινλανδός. Βέβαια, αυτό δημιουργεί άλλα ερωτήματα, αναφορικά με τη διαχείριση που θα κάνει ο Boudar σε περίπτωση που η μάχη μεταφερθεί “εσωτερικά”. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να δούμε αν θα συμβεί, και εν συνεχεία πως θα το αντιμετωπίσει ο Γάλλος μάνατζερ.

Εν κατακλείδι, τα πέτρινα χρόνια μοιάζουν να ανήκουν στο παρελθόν για τη Citroen. Από τη στιγμή που οι Γάλλοι επέλεξαν να παραμείνουν στο WRC και να στηρίξουν το συγκεκριμένο πρόγραμμα, προχώρησαν στις πλέον ενδεδειγμένες κινήσεις. Βλέπεις, όσο καλό ή κακό αν είναι ένα αυτοκίνητο, οι οδηγοί είναι αυτοί που έκαναν τη διαφορά. Δύσκολα θα διεκδικήσουν τον τίτλο Κατασκευαστών, εκτός αν κατά τη διάρκεια της χρονιάς ως δια μαγείας εμφανιστεί ένα τρίτο C3… Σε κάθε περίπτωση, το 2019 οι Γάλλοι θα ανοίξουν σαμπάνιες περισσότερες από μία φορά κατά τη διάρκεια μίας χρονιάς._Π.Τ.