Το παρθενικό Ράλλυ Monza στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ αποτέλεσε τον επίλογο της μικρότερης σεζόν στην ιστορία του θεσμού, οπότε ανατρέχουμε σε όσα συνέβησαν στον ιταλικό αγώνα και σε συνολικά στατιστικά από το 2020.
Αν κατά τη διάρκεια του Ράλλυ Μόντε Κάρλο, κάποιος μας έλεγε πως η χρονιά θα ολοκληρωνόταν στην πίστα της Monza, θα τον κοιτούσαμε τουλάχιστον με συμπάθεια. Η πανδημία του κορονοϊού άλλαξε άρδην τα δεδομένα της ζωής μας, οπότε ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και εν προκειμένω τα ράλλυ, δεν έμειναν ανεπηρέαστα. Έτσι, τις προηγούμενες ημέρες η Monza φιλοξένησε -για πρώτη φορά στο πλαίσιο του WRC- τον επίλογο μιας ιστορικής, από πολλές απόψεις, σεζόν.
Καταρχάς, η φετινή ήταν η μικρότερη σεζόν στην ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ από το 1973, όταν και δημιουργήθηκε ως θεσμός από τη FIA. Ακόμη και το 1974, χρονιά που είναι γνωστή για την πετρελαϊκή κρίση, πραγματοποιήθηκαν 8 αγώνες. Από το 1979, όταν θεσμοθετήθηκε και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών, η χρονιά με τους λιγότερους αγώνες ήταν το 1995, ξανά με 8.
Οι χειρισμοί της FIA και του Promoter, που επικρίθηκαν ακόμη και από οδηγούς όπως οι Sebastien Ogier (μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμά μας εδώ) και Ott Tanak, έχουν γίνει αντικείμενο άλλων κειμένων μας, οπότε εδώ θα σταθούμε απλά σε όσα συνέβησαν. Αρχικά, θα αναφερθούμε στο παρθενικό Ράλλυ Monza στο πλαίσιο του WRC και εν συνεχεία, θα ανατρέξουμε στις σημαντικότερες εξελίξεις της χρονιάς που πέρασε.
ACI Rally Monza: Ήρθε. Θα μείνει;
Η πανδημία ανάγκασε τη FIA και τον Promoter του WRC να αναζητήσουν νέους προορισμούς, ώστε να προκύψει ένας ικανός αριθμός αγώνων. Η αρχή έγινε με το Ράλλυ Εσθονίας, ενώ η ένταξη του Ράλλυ Ypres εντέλει δεν ευοδώθηκε. Ο επίλογος της χρονιάς γράφτηκε στη Monza, με την θρυλική πίστα να φιλοξενεί όχι μόνο το σέρβις παρκ, αλλά και 3 ημέρες αγωνιστικής δράσης, με συνολικά 10 ειδικές διαδρομές.
Δείτε highlights από την πρώτη ειδική του αγώνα
Προφανώς, η διαφορά με τις 3 ειδικές διαδρομές του Σαββάτου, που πραγματοποιήθηκαν στα βουνά θυμίζοντας Ράλλυ Μόντε Κάρλο, ήταν μεγάλη. Ωστόσο, δεδομένων των δύσκολων συνθηκών και της “ασφάλειας” που παρείχε η πίστα, αναφορικά με τον έλεγχο του αγώνα από υγειονομικής πλευράς (έλλειψη θεατών, ευκολότερη τήρηση πρωτοκόλλου κλπ.), η πρώτη αυτή διοργάνωση εξασφάλισε ορισμένες αναγκαίες συνθήκες.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 2-3
Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του Ράλλυ Monza, ήταν ο κακός καιρός, αφού η βροχή ήταν παρούσα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, ενώ το χιόνι έκανε την εμφάνισή του όχι μόνο στο βουνό, αλλά και στην πίστα. Η FIA και ο Promoter δεν επέδειξαν τα βέλτιστα αντανακλαστικά, αφού παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της Michelin -στον τελευταίο της αγώνα ως επίσημος προμηθευτής της κορυφαίας κατηγορίας του WRC, ρόλο που από το Μόντε Κάρλο αναλαμβάνει η Pirelli- για χρήση ελαστικών χιονιού χωρίς καρφιά, η συγκεκριμένη γόμα προστέθηκε, κατ’ εξαίρεση, στις ήδη δεδομένες για στεγνό (σκληρή και πιο μαλακή) και βρεγμένο οδόστρωμα, ελάχιστες ώρες πριν από την εκκίνηση του αγώνα. Όσον αφορά στις συνθήκες αναφορικά με τις ειδικές διαδρομές, η λέξη “tricky” έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των δηλώσεων των οδηγών.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 4-6
Η χιονόπτωση του Σαββάτου επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη του αγώνα. Δεν εστιάζουμε στο γλιστερό οδόστρωμα που έφερε την έξοδο των Evans-Martin, η οποία ίσως και να τους στέρησε τον τίτλο, αλλά στην ακύρωση των δύο από τις 3 ειδικές του δεύτερου loop. Μπορεί η ακύρωση της πρώτης να οφείλεται σε εξόδους (το Hyundai i20 Coupe WRC του Ole Christian Veiby έκλεινε το δρόμο), όμως δε συνέβη το ίδιο με την τρίτη ειδική διαδρομή, όπου υπήρξε ακύρωση για λόγους ασφαλείας, αφού σύμφωνα με πληροφορίες το χιόνι είχε αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό, που θα χρειάζονταν ακόμη και ελαστικά με καρφιά. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της δεύτερης ημέρας υπήρξαν ακυρώσεις ειδικών, που επηρέασαν τον αγώνα αρκετών από τα πληρώματα που ξεκινούσαν αργότερα.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 7-9
Αν και προφανώς, ένας αγώνας όπως ο συγκεκριμένος απέχει αρκετά από ότι έχουμε στο μυαλό μας για τα ράλλυ, θεωρούμε πως εφόσον τα αγωνιστικά χιλιόμετρα στο βουνό αυξηθούν, όντας τουλάχιστον διπλάσια εκείνων στην πίστα, έχει θέση στο θεσμό, ως επίλογος. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός περνάει κρίση, ενώ και το WRC διατηρείται με δυσκολία στο προσκήνιο, αφού σε αυτό συμμετέχουν ουσιαστικά 2,5 κατασκευαστές. Κατά συνέπεια, ένας και μόνον αγώνας με γιορτινό χαρακτήρα και συμμετέχοντες από άλλα μηχανοκίνητα σπορ, όπως ήταν φέτος ο αστέρας του MotoGP Franco Morbidelli ή παλαιότερα ο Valentino Rossi, θα βοηθούσε σε επίπεδο προβολής χωρίς, εφόσον οργανωθεί κατάλληλα από κάθε άποψη, να αλλοιώσει τον πυρήνα του χαρακτήρα των ράλλυ.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 10-13
2020: Μια παράξενη χρονιά και για το WRC
Ο τερματισμός του Ράλλυ Monza βρήκε σχεδόν άπαντες να χαμογελούν, αφού οι Sebastien Ogier-Julien Ingrassia στέφθηκαν Πρωταθλητές για 7η φορά, με τρίτη διαφορετική ομάδα, ενώ η Hyundai Motorsport διπλασίασε τα Πρωταθλήματα Κατασκευαστών. Το γεγονός ότι το πρωτάθλημα περιλάμβανε μόλις 7 αγώνες, όντας το μικρότερο της ιστορίας, έφερε λογικά, αλλά και παράδοξα στατιστικά δεδομένα.
Τα highlights από την Power Stage
Κάτι διόλου παράδοξο και σίγουρα ιστορικό, είναι πως οι Ogier-Ingrassia κατέκτησαν τον 7ο τίτλο τους, έχοντας πια και 49 νίκες στο WRC. Αν και απέχει από τους απόλυτους αριθμούς του συνονόματου Loeb (9 τίτλοι και 79 νίκες), ο Ogier έχει κερδίσει τίτλους με 3 διαφορετικές ομάδες (Volkswagen, M-Sport, Toyota), επίτευγμα που έχει πετύχει μόνο ο Juha Kankkunen (Peugeot, Lancia, Toyota) των 4 τίτλων, ενώ παράλληλα έχει κατακτήσει νίκες με 4 διαφορετικούς κατασκευαστές (Volkswagen, M-Sport, Toyota, Citroen).
Onboard με τους Ogier-Ingrassia από τo shakedown του Ράλλυ Monza
Τα παραπάνω στατιστικά, είναι από μόνα τους αρκετά, για να δείξουν το μεγαλείο των Sebastien Ogier-Julien Ingrassia και να μας θυμίσουν, πόσο τυχεροί είμαστε που θα τους θαυμάζουμε για ακόμη μια χρονιά σε δράση. Όσο για την περίφημη συζήτηση περί GOAT; Θα απαντήσουμε με τα πρόσφατα λόγια του Sebastien Ogier: “Ασφαλώς είμαι χαρούμενος όταν τα στατιστικά δείχνουν καλά, όμως ταυτόχρονα είμαι και ο πρώτος που λέει πως τα στατιστικά είναι ωραία για τα media, τους fans, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορείς να συγκρίνεις διαφορετικές περιόδους και γενιές. Οπότε, το πιο σημαντικό για εμένα είναι να προσπαθήσω να είμαι ο καλύτερος της εποχής μου”.
Η φετινή διαμόρφωση των τίτλων, δημιουργεί ένα πρωτόγνωρο παράδοξο από στατιστικής πλευράς. Για πρώτη φορά, μια ομάδα της οποίας οι οδηγοί ολοκλήρωσαν το πρωτάθλημα στις πρώτες δύο θέσεις της βαθμολογίας, όπως συνέβη με τους Sebastien Ogier και Elfyn Evans της Toyota, δεν κατακτά το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Σε αυτό, έπαιξε ρόλο ο κανονισμός που προβλέπει πως σε κάθε αγώνα, οι ομάδες βαθμολογούνται με βάση τις δύο καλύτερες επιδόσεις των αυτοκινήτων τους. Δίνοντας έμφαση στην εξέλιξη του Kalle Rovanpera, η ομάδα του Tommi Makinen -που αποχωρεί από τη θέση του επικεφαλής μετά από απόφαση της Toyota- έδωσε στο νεαρό Φινλανδό το χρίσμα για πλήρη σεζόν με το τρίτο Yaris WRC. Αντίθετα, ο Andrea Adamo που στόχευσε στο “εδώ και τώρα”, επιστράτευσε ξανά συνολικά 5 οδηγούς, με 3 εξ αυτών να εναλλάσσονται στο τρίτο Hyundai i20 Coupe WRC, επιλογή που αποδείχθηκε ενδεδειγμένη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Οι Thierry Neuville-Nicolas Gilsoul και Ott Tanak-Martin Jarveoja συμμετείχαν σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Οι Dani Sordo-Carlos Del Barrio τους πλαισίωσαν σε 3 αγώνες (Μεξικό, Σαρδηνία, Μόντσα) και οι Sebastien Loeb-Daniel Elena (Μόντε Κάρλο, Τουρκία) και Craig Breen-Paul Nagle (Σουηδία, Εσθονία), αγωνίστηκαν σε 2 αγώνες έκαστοι.
Αποτέλεσμα; Μια νίκη και ένας τερματισμός στο βάθρο για τον Sordo (Σαρδηνία, Μόντσα) και από ένας τερματισμός στο βάθρο για τους Breen (Εσθονία), Loeb (Τουρκία), απέναντι σε έναν τερματισμό στην πρώτη τριάδα για τον ιδιαίτερα ταλαντούχο αλλά πιο άπειρο, Rovanpera (Σουηδία). Κάπως έτσι, οι λιγότεροι βαθμοί των δύο διεκδικητών του τίτλου (Neuville, Tanak) υπερκαλύφθηκαν από τους τρίτους οδηγούς της ομάδας, χαρίζοντας στην Hyundai το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, για 5 βαθμούς.
Από εκεί και έπειτα, οι επιμέρους στατιστικές καταγραφές έχουν το ενδιαφέρον τους. Ο οδηγός που βρέθηκε επικεφαλής για περισσότερες ειδικές ήταν ο Sebastien Ogier. Εκείνος που σημείωσε τους περισσότερους ταχύτερους χρόνους ήταν ο Thierry Neuville, που πάντως πήρε αυτόν τον “τίτλο”, χάρη και στους χρόνους που έκανε στο Ράλλυ Μεξικό, των πολλών ειδικών διαδρομών, ενώ βρισκόταν υπό καθεστώς SupeRally. Παρόλο που δεν κατέκτησαν το Πρωτάθλημα Οδηγών, φτάνοντας μάλιστα τον τελευταίο αγώνα ως αουτσάιντερς, οι Neuville και Tanak συγκέντρωσαν τους περισσότερους βαθμούς από κάθε άλλον στην Power Stage.
Οι team managers σε Hyundai και Toyota, Andrea Adamο και Tommi Makinen
Ακόμη, στη μάχη των ταχύτερων χρόνων, η Hyundai επικράτησε οριακά της Toyota, ενώ ο Elfyn Evans ήταν ο οδηγός που συνεισέφερε τους περισσότερους βαθμούς στην ομάδα του, στο πλαίσιο του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών. Επιπρόσθετα, ο Kalle Rovanpera στάθηκε αντάξιος των πιο έμπειρων teammates του σε βαθμούς από την Power Stage, γεγονός που δείχνει πως από τον 20χρονο Φινλανδό δε λείπει η ταχύτητα αλλά η εμπειρία, η οποία κερδίζεται μόνο με αγωνιστικά χιλιόμετρα.
Δυστυχώς, συμπληρωματικό ρόλο στο φετινό πρωτάθλημα είχε η M-Sport Ford. Ο μειωμένος προϋπολογισμός της ομάδας του Malcolm Wilson ήταν δεδομένος, οπότε οι Βρετανοί περιορίστηκαν σε έναν τερματισμό στο βάθρο για τους Teemu Suninen-Jarmo Lehtinen (Μεξικό) και επιμέρους καλούς χρόνους από τους Esapekka Lappi-Janne Ferm. Ειδικά μετά από την επανέναρξη, η έλλειψη εξέλιξης και δοκιμών ήταν φανερή, αφού τα πληρώματα της ομάδας στάθηκαν μόνο κατά περίπτωση, και υπό ιδιάζουσες συνθήκες, ανταγωνιστικά. Μακάρι αυτό να αλλάξει ενόψει 2021, αν και η παραδοχή του Esapekka Lappi πως δε θα συμμετάσχει στο πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά είναι εκτός από δυσάρεστη, ενδεικτική πως η M-Sport θα αποτελείται κυρίως, αν όχι εξ ολοκλήρου, από οδηγούς που θα συνεισφέρουν οικονομικά στην προσπάθειά της.
Κλείνοντας, να αναφέρουμε πως με την δεύτερη κατάκτηση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών, η Hyundai έγινε η 10η ομάδα που κερδίζει περισσότερους από έναν τίτλους, μετά από τις Lancia (10), Citroen (8), Peugeot (5), Ford-Toyota-Volkswagen (4), Fiat-Subaru (3) και Audi (2).
Επιπλέον, ο Sebastien Ogier έγινε ο 5ος διαφορετικός οδηγός που κατακτά Πρωτάθλημα Οδηγών με αυτοκίνητο της Toyota, μετά από τους Carlos Sainz (1990, 1992), Juha Kankkunen (1993), Didier Auriol (1994) και Ott Tanak (2019).
Στο μεταξύ, η προετοιμασία ενόψει 2021 και του Ράλλυ Μόντε Κάρλο (21-24 Ιανουαρίου) ήδη ξεκινά, αφού σύμφωνα με πληροφορίες μας η Toyota, έχει προγραμματίσει τις πρώτες δοκιμές, διάρκειας 4 ημερών, για τα τέλη της εβδομάδας.
Το WRC 2020 με αριθμούς
Αγώνες: 7
Νίκες (Οδηγοί): Ogier-Evans 2, Neuville-Tanak-Sordo 1
Νίκες (Κατασκευαστές): Toyota 4, Hyundai 3
Ειδικές Διαδρομές: 104
Περισσότερες ειδικές διαδρομές: 20 (Μεξικό)
Λιγότερες ειδικές διαδρομές: 9 (Σουηδία)
Περισσότερα αγωνιστικά χιλιόμετρα: 304,28 (Μόντε Κάρλο)
Λιγότερα αγωνιστικά χιλιόμετρα: 148,55 (Σουηδία)
Ταχύτεροι χρόνοι σε Ε.Δ. (οδηγοί): 1. Neuville 28, 2. Ogier 25, 3. Evans 14, 4. Tanak 12, 5. Sordo 11, 6. Rovanpera 7, 7. Breen 2, 9. Loeb-Suninen-Lappi-Katsuta-Scandola 1
Ταχύτεροι χρόνοι σε Ε.Δ. (κατασκευαστές): 1. Hyundai 54, 2. Toyota 48, 3. M-Sport Ford 2
Ε.Δ. Επικεφαλής: 1. Ogier 35, 2. Evans 20, 3. Sordo 16, 4. Tanak 15, 5. Neuville 11, 6.Suninen-Lappi 3, 7. Rovanpera-Loeb 1
Βαθμολογία Οδηγών: 1. Ogier 122, 2. 114 , 3. Tanak 105 , 4. Neuville 87, 5. Rovanpera 80 , 6. Lappi 52, 7. Suninen 44, 8. Sordo 42, 9. Breen 25, 10. Loeb 24
Βαθμολογία Κατασκευαστών: 1. Hyundai 241, 2.Toyota 236, 3. M-Sport Ford 129, 4. Hyundai 2C 8
Βαθμοί που συνεισέφερε κάθε οδηγός στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών: 1. Evans 101, 2. Ogier 98, 3. Neuville-Tanak 79, 5. Lappi 52, 6. Suninen 51, 7. Sordo 40, 8. Rovanpera 37, 9. Greensmith 26, 10. Loeb 25, 11. Breen 18
Βαθμοί από Power Stage (Οδηγοί): 1. Neuville-Tanak 18, 3. Rovanpera-Evans 13, 5. Ogier 12, 6. Katsuta 5, 7. Suninen-Breen 3, 9. Lappi-Sordo 2, 10. Loeb 1
Video αφιερωμένο στους Πρωταθλητές