Το πρώτο ραντεβού για το φετινό WRC στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο έφερε τις πρώτες ενδείξεις όσων θα παρακολουθήσουμε στη συνέχεια, ενώ ο Sebastien Ogier πιστοποίησε πως ξέρει καλύτερα από τον καθένα, τι χρειάζεται για τη νίκη στο Πριγκιπάτο.
Καθώς το χρονικό διάστημα ανάμεσα στην ολοκλήρωση του περσινού Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, με το Ράλλυ Monza στις αρχές Δεκεμβρίου και την έναρξη του φετινού, με το Ράλλυ Μόντε Κάρλο στις 21-24 Ιανουαρίου, ήταν μικρότερο από 50 ημέρες, οι ομάδες δεν είχαν πολλά περιθώρια για βελτιώσεις. Ταυτόχρονα, άπαντες έχουν στραμμένο το βλέμμα και στο 2022, όταν θα κάνουν ντεμπούτο τα υβριδικά αγωνιστικά της κατηγορίας Rally1, όπως προβλέπεται από τους κανονισμούς.
Το Μόντε είναι πάντα Μόντε
Παρόλα αυτά, κάθε αγώνας του WRC και ειδικά, όταν πρόκειται για την πρεμιέρα που διεξάγεται παραδοσιακά στα βουνά των Άλπεων υπό τις εξεζητημένες συνθήκες του Ράλλυ Μόντε Κάρλο, έστω και χωρίς θεατές λόγω της πανδημίας, έχει το δικό του ενδιαφέρον. Με τις συνθέσεις των ομάδων να μην έχουν ουσιαστικές αλλαγές, πέραν της αποχώρησης του Esapekka Lappi από την M-Sport Ford, η προσοχή όλων είχε στραφεί στις καιρικές συνθήκες και στην επιλογή ελαστικών, τα οποία ιδιαίτερα φέτος αποτελούσαν τον άγνωστο Χ της εξίσωσης.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 1-2
Τα ελαστικά είναι πάντοτε ελαστικά, όπως μας είχε αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Thierry Neuville, όμως στο φετινό Μόντε Κάρλο, η αλλαγή ήταν σημαντική. Βλέπετε, η Pirelli επέστρεψε ως μοναδικός προμηθευτής ελαστικών της κορυφαίας -και όχι μόνο- κατηγορίας του θεσμού, αντικαθιστώντας τη Michelin, που είχε αυτό τον ρόλο για μια δεκαετία. Σε αυτό το πλαίσιο, η ακριβής απόδοση των ελαστικών αποτελούσε ερωτηματικό, αφού οι ομάδες είχαν πραγματοποιήσει μεν δοκιμές, αλλά η συλλογή δεδομένων θα συνεχίζεται για καιρό.
Όπως μας έχει συνηθίσει, το Ράλλυ Μόντε Κάρλο χαρακτηρίστηκε και φέτος από τις διαρκείς εναλλαγές πρόσφυσης στις ειδικές διαδρομές, που απαιτούσαν το μέγιστο της αυτοσυγκέντρωσης, αλλά και μεγάλη εμπειρία, από τους οδηγούς. Το οδόστρωμα ήταν στεγνό, βρεγμένο, παγωμένο, ακόμη και λασπωμένο, ενώ σε αρκετά σημεία το χιόνι αύξανε περαιτέρω το βαθμό δυσκολίας.
Ο χαρισματικός και πολυνίκης κύριος Ogier
Καλύτερος στο εγχείρημα του “διαβάσματος” των εναλλαγών πρόσφυσης και της αντίστοιχης προσαρμογής του ρυθμού ήταν, χωρίς αυτό να προκαλεί έκπληξη, ο Sebastien Ogier. Ο 7 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής και ο συνοδηγός του Julien Ingrassia ήθελαν όσο τίποτε τη νίκη στο φετινό Μόντε και δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης στον ανταγωνισμό.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 3-5
Τι και αν ξεκίνησε με πρόβλημα στα φρένα, που μόνο αμελητέο δεν είναι σε βρεγμένο ασφάλτινο οδόστρωμα; Ο Ogier κέρδιζε τη μία ειδική μετά από την άλλη, δείχνοντας να “φοράει” το Toyota Yaris WRC και δεν προβληματίστηκε ούτε από το κλατάρισμα που τον έριξε προσωρινά από την κορυφή, ούτε από την παγωμένη ειδική διαδρομή όπου τα ελαστικά του είχαν μηδαμινή πρόσφυση, χάνοντας 42”, θυμίζοντας εποχές Volkswagen. Ο Γάλλος έχει το “χάρισμα” να αναγνωρίζει και να προσαρμόζεται καλύτερα από τον καθένα στις εναλλαγές πρόσφυσης σε μία ειδική διαδρομή, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και σε μικτές ειδικές διαδρομές χωμάτινων αγώνων, όπου σπάνια έχει αντίπαλο στα ασφάλτινα κομμάτια με τρακτερωτά ελαστικά.
Το τετ-α-κε του Ogier λόγω του κλαταρίσματος
Επιστρέφοντας στο Μόντε, οι Ogier-Ingrassia έγραψαν ιστορία καθώς πέτυχαν την 8η νίκη τους, γεγονός που τους χρίζει πολυνίκες, αφού άφησαν πίσω τους Loeb-Elena, που έχουν 7 νίκες. Μάλιστα, αυτό επιτεύχθηκε με 5ο διαφορετικό αυτοκίνητο (Peugeot 207 S2000, Volkswagen Polo R WRC, Ford Fiesta WRC, Citroen C3 WRC, Toyota Yaris WRC), οπότε είχαν κάθε λόγο να χαμογελούν στον τερματισμό.
Μάλιστα, για αυτό το επίτευγμα ο Ogier, απέσπασε και τα εύσημα από τον έτερο μεγάλο Seb
Respect ?? https://t.co/kFSVc4klIt
— Sébastien Loeb (@SebastienLoeb) January 24, 2021
Onboard με τους νικητές
Toyota: Οι δυο νίκες του Latvala
Ακόμη ένας άνθρωπος που είχε κάθε λόγο να χαμογελάει στον τερματισμό του Ράλλυ Μόντε Κάρλο, ήταν ο Jari Matti Latvala. Ότι δεν κατάφερε ως οδηγός, ο Φινλανδός το πέτυχε και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, στο ντεμπούτο του ως team manager. Δεν ήταν μόνο η νίκη του Ogier, αλλά η συνολική εμφάνιση της Toyota, που επέστρεψε στην κορυφή του φημισμένου αγώνα για πρώτη φορά μετά από το 1998, όταν είχαν επικρατήσει οι Carlos Sainz-Luis Moya.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 6-7
Η ανωτερότητα του Yaris WRC στις δύσκολες συνθήκες του Μόντε, δεν υπογραμμίζεται από την κυριαρχία του Ogier, αλλά από την εμφάνιση και των υπόλοιπων οδηγών της ομάδας. Οι Elfyn Evans-Scott Martin δεν επιδόθηκαν σε “κυνήγι μαγισσών” αφού μόνο ως τέτοια θα μπορούσε να εκληφθεί η προσπάθεια να κερδίσουν τον Ogier στην έδρα του. Εντούτοις ήταν διαρκώς ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, παρόλο που ο Ουαλός δεν ένιωσε ιδιαίτερα άνετα με τα ελαστικά της Pirelli και έχουν αυξήσει τη δική τους δυναμική σε βαθμό, που να μην ενθουσιάζονται με τη δεύτερη θέση.
Επιπλέον, οι Kalle Rovanpera-Jonne Halttunen βρέθηκαν προσωρινά επικεφαλής και απέφυγαν τα λάθη, σε έναν αγώνα όπου οι εμπειρία παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Με την επίδοσή του, ο νεαρός Φινλανδός έδειξε έτοιμος για το επόμενο βήμα, που είναι η πρώτη νίκη, ενώ δε θα εκπλαγούμε αν βρεθεί μεταξύ των διεκδικητών στον επερχόμενο αγώνα του WRC, Ράλλυ Arctic Φινλανδίας, στις χιονισμένες ειδικές διαδρομές του Ροβανιέμι. Το ονειρικό ντεμπούτο του Latvala, συμπλήρωσαν με την εμφάνισή τους οι Takamoto Katsuta-Dan Barritt, που με την 6η θέση γενικής έφεραν 4 Toyota Yaris WRC βρέθηκαν στην πρώτη εξάδα.
Onboard με τον Kalle Rovanpera
Πέραν αυτής της νίκης όμως, όπου το πιο ευκολοδήγητο και ευέλικτο Yaris κέρδισε 10 από τις 14 ειδικές διαδρομές, ο Jari Matti Latvala έδειξε να έχει επιτύχει ακόμη μια νίκη. Άπαντες στην ομάδα φάνηκαν ενωμένοι, με τον Ogier να δηλώνει στον τερματισμό “Jari, boss, welcome with a win”, δείχνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο, την αποδοχή του στο πρόσωπο του Latvala. Αυτό παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν σκεφτούμε πως με τον Tommi Makinen στο τιμόνι, οι εντάσεις δεν έλειπαν, με τους Ott Tanak και Esapekka Lappi να έχουν προτιμήσει τη μεταγραφή σε άλλη ομάδα.
Hyundai: Ο προβληματισμός του Adamo
Στο Μόντε, τα Hyundai i20 Coupe WRC δεν είχαν την ταχύτητα των Toyota Yaris WRC. Αν και οι Ott Tanak-Martin Jarveoja ξεκίνησαν καλά, παίρνοντας κεφάλι κατά την πρώτη ημέρα σε βρεγμένο οδόστρωμα, από εκεί και έπειτα δεν μπόρεσαν να παραμείνουν στη μάχη της νίκης. Εκτός από τους Εσθονούς, ουσιαστικά εκτός μάχης είχαν βρεθεί και τα άλλα δύο πληρώματα της Hyundai, με τον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό Andrea Adamo, να μην είναι ευχαριστημένος από την εικόνα της ομάδας του, δηλώνοντας πως “δεν είναι καθόλου τιμητική για τη Hyundai”.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 8-9
Αυτό που φάνηκε στο Μόντε Κάρλο, ήταν πως στη Hyundai πάσχισαν για την επιλογή ελαστικών, χωρίς αυτό να λειτουργήσει. Κατά τη δεύτερη ημέρα, οι Neuville-Wydaeghe και Sordo-Del Barrio έχασαν χρόνο όταν προτίμησαν και ελαστικά με καρφιά, που εντέλει δε χρειάζονταν, όμως το ρίσκο της τρίτης ημέρας ήταν αυτό που κόστισε περισσότερο.
Με τα πληρώματα της Toyota να έχουν το 1-2-4, τα πληρώματα της Hyundai ξεκίνησαν το πρωινό loop των δύο ειδικών διαδρομών με μία ρεζέρβα, ενώ οι αντίπαλοί τους προτίμησαν δύο ρεζέρβες. Αυτό φαινομενικά θα μείωνε κατά περίπου 25 κιλά το βάρος στα i20 Coupe WRC και πιθανώς θα πρόσφερε καλύτερη ισορροπία στο σύνολο, όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσε να κάνει θετική διαφορά. Στην πράξη, όχι μόνο δεν προέκυψε διαφορά, αλλά το ρίσκο “εκπυρσοκρότησε”, με τον Tanak να εγκαταλείπει έπειτα από διπλό κλατάρισμα και ενώ στο Μόντε, οι κανονισμοί δεν επιτρέπουν επανεκκίνηση μέσω SupeRally ενόψει της Κυριακής.
Από εκεί και έπειτα, οι διαρκείς εναλλαγές πρόσφυσης είναι γνωστό πως αποτελούν την “αχίλλειο πτέρνα” του Sordo, ο οποίος μπορεί να μεγαλουργήσει όταν η πρόσφυση είναι σταθερή και προβλέψιμη σε άσφαλτο ή χώμα, αλλά χάνει την αυτοπεποίθησή του όταν εκείνη αλλάζει διαρκώς. Κάπως έτσι, δε βρήκε σχεδόν πουθενά τον γνωστό εαυτό του, μένοντας στη μετριότητά για τα δεδομένα του, στον τελευταίο αγώνα με τον Carlos Del Barrio, καθώς από εδώ και έπειτα στη θέση του συνοδηγού θα βρεθεί ο Borja Rozada.
Highlights από την ειδική διαδρομή 10
Κάπως έτσι, τη σημαία της Hyundai κράτησε ψηλά ο Neuville. Παρά την αναπόφευκτη μείωση ρυθμού λόγω της ξαφνικής αλλαγής συνοδηγού, αφού το Μόντε Κάρλο είναι ίσως ο πιο δύσκολος αγώνας για έναρξη μιας συνεργασίας, ο Βέλγος περιέβαλλε με ηρεμία τον νέο του συνοδηγό, Martin Wydaeghe. Το πλήρωμα ανέβαζε το ρυθμό του μετά από κάθε ειδική διαδρομή και εντέλει πέτυχε δύο ταχύτερους χρόνους. Με την τρίτη θέση γενικής, ο Neuville πιστοποίησε την ικανότητά του στο Μόντε, όπου πέρυσι κέρδισε πειστικά, καθώς τα τελευταία χρόνια είναι ο μοναδικός οδηγός που ανταγωνίζεται σταθερά τον Ogier. Ταυτόχρονα, ο Βέλγος έμεινε ικανοποιημένος από τον συνοδηγό του, που αναμένεται να βρεθεί στο δεξί κάθισμα του i20 Coupe WRC και στον επόμενο αγώνα.
Φυσικά, το αποτέλεσμα δεν άρεσε στον Andrea Adamo, που είναι δεδομένο ότι θα ψάξει και την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε τα i20 Coupe WRC να παρουσιαστούν πιο ανταγωνιστικά στα χιόνια της Φινλανδίας, όπου οι Tanak, Neuville και -λογικά- Breen, είναι ικανοί για το καλύτερο.
Ελαστικά: Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά
Μια και η αναφορά στην επιλογή ελαστικών, που παίζει πάντοτε σημαντικό ρόλο στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, στον πάγο της δεύτερης πρωινής ειδικής διαδρομής του Σαββάτου, η πρόσφυση άρχισε να εκμηδενίζεται μετά από τα πρώτα περάσματα. Οι Neuville-Wydaeghe πέτυχαν τον πρώτο τους ταχύτερο χρόνο, με διαφορά 42 και 46 δευτερολέπτων από τους Ogier-Ingrassia και Evans-Martin αντίστοιχα. Αν και εν πολλοίς αυτό φαινόταν ανεξήγητο, ακόμη και για τον Mads Ostberg, ο οποίος ήταν εξαιρετικός στο σχολιασμό για το WRC All Live, αφού όλοι χρησιμοποιούσαν ελαστικά με καρφιά, ο Elfyn Evans έδωσε μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία, στο σέρβις.
Highlights από τις ειδικές διαδρομές 12-13
Τα πληρώματα της Toyota προτίμησαν ολοκαίνουργια ελαστικά, μια επιλογή που ήταν περισσότερο “ασφαλής”, όμως δεν αποδείχθηκε 100% σωστή. Στο σέρβις, ο Ogier τόνισε πως θα προτιμούσε ελαφρώς χρησιμοποιημένα ελαστικά, κάτι που στην πράξη αποδείχθηκε πιο σωστό. Όμως, η ομάδα προτίμησε να ακολουθήσουν την πιο ασφαλή τακτική, αφού η λογική λέει πως ένα εντελώς νέο ελαστικό θα έχει καλύτερη απόδοση, διατηρώντας σε καλύτερη κατάσταση τα καρφιά, άποψη που αποδέχθηκε ο Γάλλος, εφόσον ακριβώς την ίδια επιλογή έκανε και ο Evans.
Γιατί όμως η ενδεδειγμένη επιλογή αφορούσε στη χρήση μεταχειρισμένων ελαστικών με καρφιά; Διότι, όπως ανέφερε ο Evans, όταν ένα ελαστικό έχει φθαρεί, τα καρφιά προεξέχουν τόσο, ώστε να προσφέρουν καλύτερη πρόσφυση. Όμως, σύμφωνα με τον Ουαλό, αυτή ήταν μια δύσκολη απόφαση, με δεδομένο ότι η συλλογή δεδομένων από τα ελαστικά της Pirelli δεν είναι ακόμη τόσο μεγάλη.
M-Sport: Το μεγάλο ερωτηματικό
Η συμμετοχή στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο αποδείχθηκε μικρή Οδύσσεια για την ομάδα του Malcolm Wilson. Οι δυσκολίες μετακίνησης λόγω των υγειονομικών μέτρων στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και η έλλειψη πόρων που περιόρισε σημαντικά την εξέλιξη, έκανε την παρουσία της M-Sport στο Μόντε, επιτυχία από μόνη της.
Highlights από την Power Stage
Είναι λογικό οι απαιτήσεις από τους οδηγούς, οι οποίοι πληρώνουν για το μπάκετ τους, να είναι μειωμένες, ωστόσο ακόμη και έτσι, οι Βρετανοί έχουν συνηθίσει έστω και με μειωμένο προϋπολογισμό να διεκδικούν όσα τους αναλογούν. Για αυτό η περίπου θυμωμένη αντίδραση του Richard Millener μετά από την έξοδο των Teemu Suninen-Mikko Markkula, μόλις στην πρώτη ειδική διαδρομή του αγώνα, έχει λογική εξήγηση. Μπορεί η ταχύτητα των Φινλανδών στα πρώτα splits, όπου ήταν ταχύτεροι όλων, να έφερε αισιοδοξία, όμως η καταστροφή του αυτοκινήτου όταν έφτασαν με περισσότερα χιλιόμετρα σε αριστερή στροφή, επισκίασε τον όποιο καλό χρόνο ως εκείνο το σημείο.
Από την άλλη, η εμφάνιση των Gus Greensmith-Elliott Edmondson, με τον νεαρό Βρετανό να παλεύει με τα αυτοκίνητα προδιαγραφών Rally2, προβλημάτισε. Μπορεί ο Greensmith να ήταν ιδιαίτερα επικριτικός με τον εαυτό του, χαρακτηρίζοντας την οδήγησή του ως τη χειρότερη της καριέρας του, όμως θεωρούμε πως θα του είναι πολύ δύσκολο να κρατήσει το βάρος του #1 οδηγού της βρετανικής ομάδας φέτος, αφού είναι ο μοναδικός με πλήρες πρόγραμμα. Η συνέχεια στη χιονισμένη Φινλανδία θα είναι εξίσου δύσκολη, αλλά ευελπιστούμε πως ο 24χρονος θα κλείσει τα αυτιά του στις κριτικές και θα δουλέψει μεθοδικά, ώστε να φτάσει στο επίπεδο που αρμόζει.
Rally2: Ο Mikkelsen και οι άλλοι
Και όλα αυτά, ενώ το επίπεδο στα αυτοκίνητα προδιαγραφών Rally2 ανεβαίνει διαρκώς. Ο οδηγός που θα θέσει τον πήχη στο κυριότερο υποστηρικτικό πρωτάθλημα φέτος, θα είναι ο Andreas Mikkelsen. Ο Νορβηγός που επέλεξε για δεύτερη φορά στην καριέρα του να κάνει step down, ώστε να διεκδικήσει μια θέση σε εργοστασιακό μπάκετ, με πιο ελκυστικό εξ αυτών εκείνο που θα αφήσει ο Sebastien Ogier ολοκληρώνοντας την καριέρα του στην Toyota, έδειξε πως ανήκει στην μεγάλη κατηγορία.
Με μεγάλη αυτοπεποίθηση πίσω από το τιμόνι του Skoda Fabia Rally2 evo της Toksport και συνοδηγό τον Ola Floene, δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης στους αντιπάλους του και έφτασε στη νίκη, με διαφορά σχεδόν 2 λεπτών από το πιο κοντινό πλήρωμα με αυτοκίνητο προδιαγραφών Rally2. Μακάρι σύντομα να δούμε στο θεσμό τον Mads Ostberg, ο οποίος θα αποτελέσει δυνατό αντίπαλο για τον Mikkelsen, αφού οδηγοί όπως οι Adrien Fourmaux με Ford Fiesta MkII Rally2, που τερμάτισε δεύτερος στο Μόντε, ή ο Oliver Solberg που πέτυχε έως και 4ο και 5ο χρόνο γενικής με το Hyundai i20 R5, είναι ταλαντούχοι, αλλά έχουν δρόμο ακόμη, ώστε να κοιτάξουν στα μάτια έναν οδηγό με το ταλέντο και τις παραστάσεις του Mikkelsen από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.
Η συνέχεια, με το πρώτο Ράλλυ Arctic Φινλανδίας για το WRC στις 26-28 Φεβρουαρίου, αναμένεται επίσης με μεγάλο ενδιαφέρον.
Photos: Toyota Gazoo Racing, Hyundai Motorsport, M-Sport Ford, Red Bull Content Pool
Highlights από το WRC2