Λάμπρος Αθανασούλας: Σαν παραμύθι

Ήταν Δεκέμβριος του 2001, όταν από την περιοχή της Ελασσόνας, ο «Γίνε Πρωταθλητής 2002», θα ξεκινούσε ένα ονειρικό ταξίδι στους αγώνες ράλλυ, το οποίο και μερικά χρόνια αργότερα θα κορυφωνόταν με τη νίκη στην κατηγορία PWRC και την 8η θέση γενικής στο 56ο Ράλλυ Ακρόπολις, τον Ιούνιο του 2009.

 

Το 56ο Ράλλυ Ακρόπολις, που είχε ως κέντρο το Λουτράκι, έμελλε να είναι ο αγώνας που θα χάριζε στον ελληνικό μηχανοκίνητο αθλητισμό τη μεγαλύτερη σύγχρονη επιτυχία του. Ο Λάμπρος Αθανασούλας, με το Νίκο Ζακχαίο δίπλα του, οδήγησε με μαεστρία το Skoda Fabia S2000 που ετοίμασε η ιταλική Nocentini και μόλις στην πρώτη του αγωνιστική επαφή με το αυτοκίνητο, κέρδισε σε επίπεδο γενικής την δύσκολη και ανταγωνιστική κατηγορία Παραγωγής, κατακτώντας παράλληλα και 1 βαθμό στη γενική του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Η συγκεκριμένη, εξαιρετική επίδοση του ελληνικού πληρώματος, σχολιάστηκε με ενθουσιασμό από όλους τους ξένους δημοσιογράφους, ενώ πλέον η Ελλάδα διαθέτει το δικό της αναγνωρίσιμο εκπρόσωπο στις τάξεις του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Μάλιστα, όλοι θεωρούν πως ο Λάμπρος με το Νίκο πρέπει να βρουν την υποστήριξη, είτε εντός είτε εκτός συνόρων, ώστε η μεγάλη τους νίκη να μη μείνει ως απλά ένα χαρμόσυνο κεφάλαιο στο βιβλίο των ελληνικών αγώνων αλλά να έχει και συνέχεια.

 

Για να φτάσουμε όμως εδώ, ο Λάμπρος Αθανασούλας χρειάστηκε να διαγράψει τη δική του, ξεχωριστή, πορεία στον ελληνικό μηχανοκίνητο αθλητισμό, κάτι που είμαστε βέβαιοι πως θα συνεχίσει να κάνει για καιρό ακόμη. Ο Λάμπρος, γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1976, ενώ στη συνέχεια σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Westminster στην Αγγλία, προτού αποκτήσει Master στα Χρηματοοικονομικά. Διαμένει μόνιμα στο Λουτράκι, όπου μαζί με τον αδελφό του Παύλο, ο άνθρωπος που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης αναφορικά με τη συμμετοχή της ομάδας παραμένοντας πάντα πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και διαχειρίζονται με επιτυχία τις οικογενειακές επιχειρήσεις.

 

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Λάμπρος θέλησε να εμπλακεί στους αγώνες αυτοκινήτου. Έτσι, το 2001 έλαβε μέρος στο «Γίνε Πρωταθλητής», τον διαγωνισμό που έγινε θεσμός από το περιοδικό μας, «4ΤΡΟΧΟΙ», πάντα σε συνεργασία με την Toyota Hellas. Το ταλέντο αλλά και η συνολική εικόνα του Λάμπρου δε μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητους τους εξεταστές και έτσι, ο 25χρονος τότε νεαρός αποτέλεσε τον «εκλεκτό», που θα οδηγούσε το Toyota Yaris της ελληνικής αντιπροσωπείας στο μικτό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ 2002. Η πρώτη χρονιά είχε το χαρακτήρα της εκμάθησης, με το Λάμπρο να είναι, όπως είχε αποδείξει άλλωστε και στο παρελθόν, εξαιρετικός μαθητής και να κάνει άλματα προόδου μετά από κάθε αγώνα. Φυσικά, η προσπάθειά του μόνο εύκολη δεν ήταν, αφού στην πρώτη του επαφή με τους αγώνες, έπρεπε να αγωνιστεί σε άσφαλτο και χώμα, στην πιο ανταγωνιστική κλάση των ελληνικών αγώνων, την Α/5, απέναντι σε ταλαντούχους αλλά και σε έμπειρους οδηγούς. Βέβαια, είχε το πλεονέκτημα της εξαιρετικής ομάδας της Toyota Hellas, (χορηγοί τα λάδια Havoline και τα λάστιχα Silverstone), αλλά και της εμπειρίας εκ δεξιών, που άκουγε στο όνομα Νίκος Μουζάκης, ο οποίος ήταν ο συνοδηγός των «Γίνε» 2002,2003 και 2004.

 

Το 2003 λοιπόν, ο οδηγός από το Λουτράκι έπαψε να είναι «Γίνε» και έλαβε μέρος στο Παν.Π.Ρ. με ένα καθαρόαιμο Ford Puma 1.4 κιτ car, επιλογή ρηξικέλευθη, αφού κανείς δεν ήξερε πως θα συμπεριφερόταν το αυτοκίνητο απέναντι στα Toyota Yaris. Μάλιστα, αυτή δεν ήταν η μοναδική αλλαγή, αφού στο δεξί μπάκετ βρέθηκε ο Κώστας Σούκουλης, ενώ την τεχνική υποστήριξη ανέλαβε το «Car Center», των έμπειρων αδελφών Καρανικόλα, ενώ η συμμετοχή είχε και την υποστήριξη της Ford Motor Hellas χάρη στο τμήμα μαρκετιγκ της εταιρείας και παρά την αντίπάθεια και ενίοτε αρνητική θέση της υπεύθυνης Δημοσίων Σχέσεων (κακά τα ψέματα). Παρά ορισμένα μικρά προβλήματα, η επιλογή του Puma αποδείχθηκε σοφή, αφού στην άσφαλτο ο Λάμπρος κυριάρχησε, ενώ στο χώμα ήταν στο συναγωνισμό και εντέλει, κατέκτησε το κύπελλο της Α/5 και τη δεύτερη θέση της F3, γεμίζοντας υπερηφάνεια τους δικούς του ανθρώπους και κυρίως όσους δεν τον ξέχασαν με την ολοκλήρωση της παρουσίας του στο «Γίνε», άλλα έμειναν μαζί του <βάζοντας πλάτη> μέχρι σήμερα. <‘Eγινε> λοιπόν και ουσιαστικά άνοιξε ο δρόμος για ακόμα καλύτερες ημέρες, αφού πλέον υπήρχαν και οι προϋποθέσεις εξεσφάλισης χορηγών.

 

Το 2004 και με τον τίτλο του κυπελλούχου της Α/5 στις αποσκευές του, ο Λάμπρος ξεκίνησε ένα ταξίδι σε πιο… δυνατά ατμοσφαιρικά μονοπάτια. Το Ford Puma απέκτησε κινητήρα 1.600 κ.εκ. και προδιαγραφές Super 1600, με σκοπό τη διεκδίκηση του τίτλου της F3, απέναντι σε κορυφαίους συνδυασμούς, κάτι που δεν κατέστη δυνατό για διάφορους λόγους. Καλύτερη εμφάνιση του Λάμπρου και του Κώστα Σούκουλη ήταν το Ράλλυ Δ.Ε.Θ., όπου τερμάτισαν στην 4η θέση της γενικής, στον κατά πολλούς καλύτερο αγώνα των τελευταίων ετών από άποψη συναγωνισμού. Αυτό, ήταν το κύκνειο άσμα του Puma στα χέρια του Λάμπρου, αφού από τον επερχόμενο αγώνα, το ασφάλτινο Ράλλυ ΕΛΠΑ που προσμετρούσε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, το πλήρωμα θα μοιράζονταν το ολοκαίνουργιο, τότε, Ford Fiesta S1600. Δυστυχώς, η συνέχεια δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών και δυνατοτήτων του οδηγού, αφού το Fiesta αποδείχθηκε αναξιόπιστο και ελλιπώς εξελιγμένο, με αποτέλεσμα ο Λάμπρος να ταλαιπωρηθεί το 2004 και το 2005, όπου οι εγκαταλείψεις ήταν συνεχής, με όαση τη νίκη στην F3 στο Ράλλυ Κορίνθου. Το 2005, στο δεξί κάθισμα του Λάμπρου επέστρεψε ο Νίκος Μουζάκης, που τον συνόδευσε και σε ακόμη μια περιπέτεια, το 2006.

 

Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, η Ford προκήρυξε το «Fiesta Sporting Trophy International», με αυτοκίνητα τα δίλιτρα Ford Fiesta ST της κλάσης Ν/3, συμμετέχοντας σε έξι αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Τα ράλλυ Καταλονίας, Κορσικής, Σαρδηνίας, Γερμανίας, Φινλανδίας και Ουαλίας. Ο Λάμπρος με την υποστήριξη και της ΕΘΕΑ (πρόεδρος ο Αλέξανδρος Μανιάτόπουλος), βρέθηκε στο θεσμό με το Νίκο Μουζάκη, απέκτησαν πολύτιμες εμπειρίες σε αγώνες Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και παράλληλα, έγινε για πρώτη φορά γνωστός σε διεθνές επίπεδο. Τερμάτισε στην 5η θέση εκείνη τη χρονιά και εντυπωσίασε χάρη στη νίκη του στο δύσκολο και απαιτητικό Ράλλυ Γερμανίας, κερδίζοντας τον Alessandro Bettega, που κέρδισε το τρόπαιο και τη συμμετοχή, όπως προέβλεπε η προκήρυξη, στο Πρωτάθλημα Νέων της επόμενης χρονιάς.

 

Έπειτα από το Fiesta Sporting Trophy, οι επόμενες χρονιές, μέχρι ακόμη και φέτος, δε χαρακτηρίστηκαν από πλήρη εμπλοκή του Λάμπρου. Αφού δεν κατάφερε να συγκεντρώσει προϋπολογισμό για τη δεύτερη συμμετοχή στο Fiesta Sporting Trophy International, στράφηκε στο Ράλλυ Ακρόπολις. Βλέπετε, η υποστήριξη για συμμετοχή σε αγώνες του Παν.Π.Ρ. παραμένει δύσκολη υπόθεση, τη στιγμή που το Ράλλυ Ακρόπολις φαντάζει ως σχετικά πιο θελκτικό για χορηγούς. Μακάρι, αυτό να αλλάξει σύντομα, αφού ο Λάμπρος με την παρουσία του στο φετινό Ακρόπολις, απέδειξε πως οι χορηγίες μπορούν να τύχουν μεγάλης προβολής.

 

Το 2007 λοιπόν, άνοιξε το «κεφάλαιο» Ακρόπολις, με το Λάμπρο Αθανασούλα να συμμετέχει για δεύτερη φορά, μετά το 2005 όπου είχε ταλαιπωρηθεί με το Fiesta S1600, έχοντας αυτή τη φορά στη θέση του συνοδηγού το Νίκο Ζακχαίο, με τον οποίο βρίσκονται μαζί εντός μπάκετ μέχρι και σήμερα. «Όπλο» του ελληνικού πληρώματος, ήταν ένα Subaru Impreza N12 στα χρώματα της Jet Oil,(υποστηρικτές και η Pirelli και βέβαια οι 4Τροχοί) που προετοίμασε η ιταλική Aimont Racing, ομάδα με μεγάλη εμπειρία, που υποστήριξε τη συμμετοχή της Subaru στο πρωτάθλημα Ιταλίας, αλλά και οδηγούς όπως ο Gigi Galli και ο Άρης Βωβός, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το 2007, οι χρόνοι ήταν αξιοπρεπείς, όμως το 2008 ήταν η χρονιά που το ελληνικό πλήρωμα προκάλεσε εντύπωση. Η αρχή του αγώνα τους βρήκε στην τριάδα του PWRC, για να εγκαταλείψουν στη συνέχεια από ένα σπασμένο ψαλίδι. Η επιστροφή τους μέσω SupeRally ήταν εντυπωσιακή, αφού κέρδισαν την ειδική διαδρομή στα Πίσια και γενικώς ήταν μέσα στους ταχύτερους, δείχνοντας ικανοί για καλύτερο αποτέλεσμα.

 

Πράγματι, ο Λάμπρος με το Νίκο, δεν άφησαν απλήρωτα τα περσινά… γραμμάτια. Φέτος με την υποστήριξη της ΒΙΑΜΑΡ-Scoda, εξασφάλισαν ένα εντελώς νέο αυτοκίνητο, το Jet Oil-Fabia S2000 (τα σήματα του περιοδικού μας δεσπόζουν στα μπροστινά φτερά!) και φάνηκε εξαρχής πως θα διεκδικούσαν τη νίκη. Δεν πτοήθηκαν μάλιστα από το πρόβλημα στα ηλεκτρικά του κινητήρα που τους καθυστέρησε στο τέλος της δεύτερης ημέρας και ενώ ήταν πρώτοι μακράν και απαντώντας με πείσμα στην ατυχία κατέκτησαν μια σημαντική νίκη εντός έδρας. Και όλα αυτά, απέναντι σε όλους τους διεκδικητές του τίτλου του PWRC, όπως οι Nasser Al Attiyah, Armindo Araujo, Patrik Sandell, Patrik Flodin, Toshi Arai. Ο 32χρονος οδηγός, κατόρθωσε φέτος κάτι εξαιρετικό, πολύ περισσότερο από τη νίκη καθαυτή. Η επίδοσή του έγινε γνωστή και σε ανθρώπους που δεν ασχολούνταν με τους αγώνες, ο Λάμπρος και ο Νίκος έγιναν γνωστοί και στους αμύητους και έκαναν τον κόσμο να ενδιαφερθεί για τους αγώνες ράλλυ. Θεμέλιο μιας ανάτασης των αγώνων; Μακάρι, το βέβαιο είναι πως ο Λάμπρος κάνει περήφανους όλους τους ανθρώπους που τον πίστεψαν, με πρώτη από όλους την οικογένειά του, τον εξαιρετικό άνθρωπο-αδελφό-team manager Παύλο Αθανασούλα, αλλά και όλους όσοι πίστεψαν σε αυτόν, υποστηρίζοντάς τον στα εύκολα και στα δύσκολα!

 

Ο ταλαντούχος οδηγός, που ισοσταθμίζει ταλέντο με μυαλό και προσωπικότητα, αλλά και σπάνιο ήθος, έχει τις δυνατότητες να μας χαρίσει και άλλες τέτοιες στιγμές στο μέλλον και ελπίζουμε να βρει τον τρόπο να το πετύχει. Οι ευχές όλων για καλή συνέχεια, τον συνοδεύουν…_Ν.Δ.

 

O Λάμπρος Αθανασούλας διαθέτει και προσωπική αγωνιστική ιστοσελίδα, την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε πληκτρολογώντας http://www.athanassoulas.gr