Ο Βρετανός Vic Elford, οδηγός με συμμετοχή και επιτυχίες σε Formula 1, Ράλλυ, Rallycross και Sportscars κατά τις δεκαετίες '60 και '70, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η εξειδίκευση των οδηγών αγώνων έχει γίνει κανόνας, σε αντίθεση με όσα ίσχυαν κατά το απώτερο παρελθόν.
Γεννημένος το 1935 στο Λονδίνο, ο Vic Elford αποτελούσε κλασική φιγούρα οδηγού παντός εδάφους, αφού διακρίθηκε σχεδόν σε κάθε μορφή, έχοντας συνδέσει το όνομά του με την Porsche.
Από τις πιο δημοφιλείς μορφές του βρετανικού μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο Vic Elford έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Ο πολυπράγμων Vic Elford
Ο “Quick Vic“, όπως ήταν το προσωνύμιό του, μπορεί να μην κατέκτησε πολυάριθμους τίτλους, όμως η προσαρμοστικότητά του σε διαφορετικές μορφές αγώνων, τον κατέστησε ξεχωριστό.
Στο παλμαρέ του Άγγλου οδηγού υπάρχουν συμμετοχές στην Formula 1, νίκες σε αγώνες Sportscars με αποκορύφωμα την επικράτηση στην κατηγορία του στο Le Mans, καθώς και επιτυχίες σε ράλλυ ή rallycross.
Στην Formula 1 δεν έγραψε ιστορία, όμως δεν παύει να αγωνίστηκε σε 13 Grand Prix έχοντας συγκεντρώσει 8 βαθμούς στα πηδάλια μονοθεσίων των Cooper, McLaren και BRM, το 1968, 1969 και 1971.
Καλύτερο αποτέλεσμα ήταν 5η θέση στα Grand Prix Καναδά (1968) και Γαλλίας (1969), με Cooper BRM και McLaren Cosworth αντίστοιχα.
Η φήμη του όμως είχε δημιουργηθεί νωρίτερα και ήταν συνδεδεμένη με την Porsche. Έχοντας κάνει ντεμπούτο στα ράλλυ το 1962, ο Vic Elford αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης το 1967, οδηγώντας κυρίως Porsche 911 T και δευτερευόντως Lancia Fulvia, έχοντας ως συνοδηγούς τους David Stone και Terry Harryman.
Την ίδια χρονιά ξεκίνησαν και οι επιτυχίες σε αγώνες πίστας, αφού ο Elford τερμάτισε, μαζί με τον Ολλανδό Ben Pon, στην 7η θέση Γενικής, κερδίζοντας την κλάση S με Porsche 906, στις 24 Ώρες του Le Mans.
Το 1968, ο Βρετανός πέτυχε τη σημαντικότερη επιτυχία του στα ράλλυ, κατακτώντας τη νίκη στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, με συνοδηγό σε μια Porsche 911 T τον Stone και εντυπωσιάζοντας, σύμφωνα με τις αναφορές της εποχής, για την ικανότητά του στις γλιστερές κατηφορικές ειδικές διαδρομές.
Παράλληλα, αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Porsche στον εμβληματικό αγώνα.
Συνεχίζοντας τη σταδιοδρομία του, ο Elford πέτυχε την καλύτερή του επίδοση στις 24 Ώρες του Le Mans 1973, τερματίζοντας 6ος γενικής και πρώτος στην κλάση GTS, με Ferrari 365 GTB/4 και συν-οδηγό τον Γάλλο Claude Ballot Lena.
Πέραν του Le Mans, ήταν μέλος της Porsche και στην πρώτη νίκη της γερμανικής εταιρείας 24 Ώρες της Daytona (1967), ενώ κέρδισε ακόμη τις 12 Ώρες του Sebring το 1971 και το περίφημο Targa Florio.
Ακόμη, εκτός από τις συμμετοχές σε αγώνες πίστας και ράλλυ, ο Elford είχε επικρατήσει στον πρώτο αγώνα rallycross, το 1967.
Έλαβε μέρος για τελευταία φορά σε ράλλυ το 1983, όταν εγκατέλειψε στο Ράλλυ Ypres Βελγίου με Peugeot 505.
Ο Vic Elford, που κατοικούσε μόνιμα στην Florida των ΗΠΑ, ήταν μια αξιοσέβαστη προσωπικότητα όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά σε ολόκληρο τον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, με τον Sebastien Ogier να έχει εκφράσει δημοσίως την εκτίμησή του για εκείνον.