Επιλέγουμε τις ειδικές διαδρομές, και οι πρωταθλητές μας σχολιάζουν.
Απόδοση: «Στρατισίνο»
Άγιος Μερκούριος
General first, με σεβασμό σε έναν σπάνιο άνθρωπο, έναν Κύριο του χώρου. Σχολιάζει ο Mr Motori-Γιάννης Σταυρόπουλος. Πολλάκις πρωταθλητής, δίπλα στον «αυτοκράτορα» Λεωνίδα Κύρκο, σε μια σειρά από εξαιρετικά Ford εξελιγμένα από την Kirkos Racing.
Ειδική Διαδρομή: Απλώς συναρπαστική!
«Άγιος Μερκούριος» – μαζί με τη «Φτέρη» και τον «Χολομώντα», οι ειδικές διαδρομές που, μόλις περάσεις το Flying και σταματήσεις στο STOP, έχεις γίνει καλύτερος οδηγός, αλλά και συνοδηγός, όντας στο πετσί του ρόλου σου. Αισθάνεσαι πιο γεμάτος και πάντα έχεις στο μυαλό σου την επόμενη φορά. Σε τρελαίνει η ιδέα ότι θα σφιχτείς στο μπάκετ για μια ειδική διαδρομή με τόσο πολλά «πρόσωπα», όπως ο «Άγιος Μερκούριος».
Εκτός από τα «πρόσωπα» όπως τα αλλάζει η σύνθεση της ασφάλτου, υπάρχει και άλλο ένα «μυστικό», το οποίο παίζει και αυτό το ρόλο του απέναντι στα χρονόμετρα. Είναι και η περίοδος στην οποία συμμετέχεις. Είναι άλλο το περιβάλλον την άνοιξη, άλλο το καλοκαίρι, και άλλο το χειμώνα. Είναι τα λεγόμενα παιχνίδια της φύσης, που όταν ανθίζει σου «κλέβει» μέτρα από τα «μούρη μέσα», καθώς στενεύει ο δρόμος και παραμονεύουν τα κλαδιά.
Ό,τι και να είναι όμως, όσες φορές και να έχεις ιδρώσει σκεπτόμενος ότι οδήγησες-συνοδήγησες άριστα, ο «Άγιος Μερκούριος» σου κλείνει πονηρά το μάτι. Σαν να σου λέει, «προσπαθήστε ακόμα, έχετε περιθώρια». Ίσως αυτό να σκεφτείτε και για άλλες ειδικές διαδρομές, αλλά στον «Άγιο Μερκούριο» τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Σε προκαλεί να προσπαθήσεις περισσότερο κάθε φορά, με περισσότερη ορμή και πάθος, ώστε, αξιοποιώντας το ταλέντο του οδηγού, να «κερδίσεις» στροφές του κινητήρα στις εξόδους και στο τέλος κάθε ευθείας. Με καθαρό μυαλό βελτιώνεις τα «γραπτά» πάνω στη μάχη, καθώς, όταν αφήσεις πίσω τις φουρκέτες, προσπεράσεις το μικρό εκκλησάκι στα αριστερά και «πιάσεις» τον κατήφορο (Γ.Σ.: ο κατηφορικός Άγιος Μερκούριος είναι προς τα Βασιλικά Κτήματα), έχεις να διαχειριστείς το δύσκολο κομμάτι, όπου οι ταχύτητες αυξάνουν και το τοπίο αλλάζει. Εκεί δείχνεις χαρακτήρα, και τη φωνή από το δεξί μπάκετ μέσα από την Intercom την ακούς σαν διαταγή, για κάθε στροφή που ακολουθεί. Αποφασιστική οδήγηση και ο απόλυτος συντονισμός, όπως άλλωστε και νωρίτερα στις ανηφορικές φουρκέτες με τις δύο αριστερές-παγίδες πριν από το εκκλησάκι. Από εκεί και πέρα όμως, μετά το εκκλησάκι η διαδρομή «μιλάει» διαφορετικά, αφού αν τοποθετείσαι σωστά και «ακούς», κερδίζεις πολύτιμα δεύτερα. Περνάς το γλιστερό (που μοιάζει με καλντερίμι), το πονηρό στενό ανάμεσα στα δέντρα πριν από την πόρτα του Κτήματος, και στις ευθείες που ακολουθούν είσαι έτοιμος πλέον, ζεστός για το ντεμαράζ.
Φτάνεις στο STOP, και μέχρι να σου επιστρέψουν οι κριτές την κάρτα με το χρόνο μονολογείς για μία ακόμα φορά, όπως την προηγούμενη και την πιο προηγούμενη: «Τι ειδικάρα είναι αυτή!». Μοιάζει με την τελευταία, τη χαρακτηριστική βολή από τον ελεύθερο σκοπευτή…
Αυτή είναι η Ειδική Διαδρομή «Άγιος Μερκούριος». Ένα παζλ χρόνων και προσπαθειών σε πρώτο πρόσωπο για το κάθε πλήρωμα.
Να τοι οι πρωταθλητές: Οι Γιώργος Αναπολιοτάκης-Θανάσης Τσιούκας απολαμβάνουν το triple crown που χαρακτηρίζει το μέγεθός τους και μας ξεναγούν. Σε πάτρια εδάφη, αλλά και όχι μόνο…
Αγαπημένη ειδική στην Κρήτη το Καστέλλι!
Επίπεδη διαδρομή στα πρώτα χλμ., στη συνέχεια γρήγορα, γλιστερά κατηφορικά κομμάτια. Τα τελευταία χλμ. θυμίζουν αγώνα Ανάβασης με ταχύτατες ανοιχτές στροφές. Εναλλαγή οδοστρώματος, και η ταχύτητα που κινείσαι από τη στιγμή που ξέρεις πού και πώς πατάς είναι πρόκληση. Άλλωστε, η έξυπνη προσπάθεια και το γερό στομάχι εδώ, σε αποζημιώνουν στο χρονόμετρο.
Για τους φίλους των αγώνων που θα έρθουν στο Ράλλυ Κρήτης, προτείνουμε έναν ενδιάμεσο σταθμό που θα τους αποζημιώσει. Από την αφετηρία αμέσως μετά το Καστέλλι, σταθμεύστε προσεκτικά πριν από τον ΣΕΧ και περπατώντας 800 μέτρα φτάνετε κοντά στο πρατήριο καυσίμων. Ιδανικά σημεία για γρήγορα περάσματα. Εκεί διακρίνεις και διαφορές, αφού το «άσε-πάτα» δεν περνάει απαρατήρητο.
«Καράβωμα», στο Κένταυρος!
Από τις κορυφαίες ειδικές στην Ελλάδα. Απαιτητική, ιδιαίτερα πονηρή ειδική, με διαδοχικές εναλλαγές οδοστρώματος, αλλά και στροφών. Τη «διαβάζεις», την υπαγορεύεις, και έχει γίνει η μισή δουλειά. Εδώ θέλεις την τέλεια γνώση και την εξαιρετική χημεία του πληρώματος που θα κάνει τη διαφορά, με κοινό παρονομαστή την εμπιστοσύνη. Ανάμεσα στους ανθρώπους στα μπάκετ, αλλά και σε σχέση με τη μηχανή.
Έχει κατηφορικά γρήγορα κομμάτια, και πρέπει να προσέξεις στα τελειώματά τους, ώστε να μη γλιστρήσεις στα φρένα και να στρίψεις σωστά τις φουρκέτες. Ζητούμενο η σοφή έξοδος, χωρίς να υποτιμάς το θέαμα, αφού οι θεατές είναι πολλοί και πειθαρχημένοι.
Η καλή γνώση και η συγκέντρωση θεωρούνται απαραίτητες για να κινηθείς γρήγορα και στα τελειώματα της ειδικής, όπου φρένα-λάστιχα-αναρτήσεις έχουν ταλαιπωρηθεί, και το λάθος θα στοιχίσει. Συγκέντρωση, λοιπόν, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο μέτρο…
Ράλλυ Αλμυρού
Εδώ έχουμε «οδηγήσει» με τον Βασίλη Μπασιούκα με το «0» στο i30N, ακολουθώντας τις σημειώσεις των κ. Γιάννη Πλάγου και Άλκη Ρέντη. Μάλιστα, μας έχουν εμπιστευθεί και τα In Car τους, που τις υποστηρίζουν.
Μονόδρομος λοιπόν να μας ξεναγήσουν, με τον φίλο Αλκέτα, τον Mr Localino, να κοσμεί και το μητρώο μελών και το ΔΣ του Οργανωτή. Για τον Γιάννη, τι να γράψεις; Ο ταχύτερος Έλληνας αστυνόμος των Βαλκανίων είναι φτωχό. Στον κόσμο; Αναζητείται αντίπαλος…
Άγιοι Θεόδωροι
Ειδική διαδρομή με απ’ όλα… Τη χωρίζεις σε τρία μέρη. Πρακτική, που επιλέγεις τόσο καταγράφοντας όσο και στη μάχη, αφού έτσι την αποθηκεύεις στον σκληρό σου δίσκο. Με αυτό τον τρόπο η επιλογή σου τέρμα γκάζι από το πρώτο μέτρο περιορίζει τους κινδύνους και τα χαμένα δέκατα. Η διαδρομή αρχίζει με ένα περίπου γλιστερό κομμάτι, αλλά τεχνικό και γρήγορο… Περνάς χωρίς ανάσα από τη διασταύρωση του Αχιλλείου, όπου το γρήγορο κομμάτι με στροφές που ευθυγραμμίζεις και «κόβεις ίσια», αφού περνάνε χωρίς να αφήσεις…
Είσοδο στο χωριό (Πτελεός), και αρχίζουν να σφίγγουν τα πράγματα. Εδώ το οδόστρωμα γλιστράει και το πονηρό κομμάτι του αγώνα είναι γεγονός. Στη συνέχεια πάμε για τον τερματισμό, κομμάτι που απαιτεί ψυχή για να περάσεις τέρμα γκάζι. Με εμπιστοσύνη και στο σασί του Honda που σε δικαιώνει, κερδίζεις δευτερόλεπτα, με πέρασμα που θα συζητηθεί. (Σ.Χ.: Aνατριχιάζεις με δαύτους).
Άγ. Ιωάννης-1
Από Άγιο σε Άγιο, και στην Αττική δε λάμπει μόνο ο Μερκούρης. Ο Άγιος Ιωάννης, κλειδί στη μάχη των μαχών, όπως είναι το Παλάδιο της Start Line. «Ιδρυτής» του θεσμού. Στο «πιάνο» ξανά οι Πλάγος-Ρέντης. Ένας λόγος παραπάνω ώστε να πας θεατής, με τη σιγουριά ότι θα δικαιωθείς, αφού σέβονται τα χρονόμετρα, όπως και τον θεατή.
Άγιος Ιωάννης, λοιπόν, και τι να πεις για την ειδική που σε ενθουσιάζει και σε παρασύρει στο παιχνίδι με τα όρια του Honda, σε όποια φορά κι αν μπει…
Ξεκινάμε από το ανοιχτό κομμάτι, με τα χασίματά του να τα περνάς όπως έρχεσαι. Γρήγορο, ιδιαίτερα τεχνικό κομμάτι, και αρχίζει το δάσος. Η ορατότητα περιορισμένη, ενώ οι σημειώσεις θέλουν υπομονή. Ο συνοδηγός τα γραπτά του, αλλά για τον οδηγό οι πευκοβελόνες στο δρόμο παίζουν το ρόλο τους, όντας και αυτές μέρος του παιχνιδιού. Απαιτείται ακρίβεια, δεν πρέπει να πατήσεις ούτε λίγο πιο έξω… Σφιχτό κομμάτι από τη μία στην άλλη, και δεν πρέπει να ξεχαστείς. Με τον σωστό ρυθμό, κάνεις το σταυρό σου (αν προλάβεις) στον τοίχο όπου το μοναστήρι, αφού θέλεις και την αγωνιστική ευλογία για να πας μέχρι τον τερματισμό με μία ανάσα…
Ο χρόνος στο stop σε δικαιώνει. Από τις διαδρομές που χτίζεις διαφορές.
Άγ. Ιωάννης-2
Στο «μπάκετ», αλλά με πλήκτρα, ο δικός μας άνθρωπος. Ο Λάμπρος Αθανασούλας, σε πρώτο πρόσωπο και με τον τρόπο του.
Όταν ξεκίνησε η αγωνιστική μου πορεία στα ράλλυ, ήταν η πρώτη φορά που οδηγούσα σε χωμάτινη επιφάνεια. Ποτέ δεν είχα κινηθεί γρήγορα με αυτοκίνητο σε κάποια ειδική διαδρομή. Η εμπειρία μου από γρήγορη οδήγηση ήταν μόνο από ασφάλτινες ορεινές διαδρομές, και ειδικότερα στην περιοχή της Κορινθίας και της Ηπείρου, λόγω διαμονής και καταγωγής, αντίστοιχα. Για αυτό και οι αγώνες σε ασφάλτινο τερέν πάντα είναι οι αγαπημένοι μου, και πιστεύω ότι μπορώ να πω ότι οδηγώ και πιο γρήγορα στην άσφαλτο απ’ ό,τι στο χώμα.
Μετά την επιτυχημένη μας συμμετοχή με τον Κώστα Σούκουλη στο Ράλλυ Σπριντ Δωδώνης το 2014 με το EVO της Kirkos Racing, πήραμε την απόφαση να αγωνιστούμε και στο Ράλλυ Σπριντ Κορίνθου, τιμώντας τη λέσχη μας (ΑΛΑΚ) και έχοντας όλους τους φίλους μας θεατές στην ειδική διαδρομή Άγ. Ιωάννης.
Μια απαιτητική διαδρομή που τα έχει όλα! Ξεκινάει με γρήγορο και στενό κομμάτι ανάμεσα στις ελιές, συνεχίζει με ανηφορικό κλειστό κομμάτι σαν Ανάβαση. Στη συνέχεια περνάει μέσα από το ομώνυμο χωριό ανηφορίζοντας για το πιο γρήγορο -θα έλεγα- κομμάτι που έχω τρέξει, με το κοντέρ να σκαρφαλώνει στα 210 χλμ. σε αρκετά σημεία! Καταλήγει σε ένα πολύ κατηφορικό κομμάτι με αρκετές φουρκέτες, που καταπονεί λάστιχα και φρένα.
Η χαρά της συμμετοχής μεγάλη, αλλά μεγάλη και η πίεση, αφού η νίκη ήταν μονόδρομος, θέλοντας να ικανοποιήσουμε χορηγούς και φίλους. Με γρήγορη αλλά χωρίς ρίσκο οδήγηση, βρεθήκαμε στο πρώτο πέρασμα στη 2η θέση, 2 δευτερόλεπτα από τον ταχύτερο χρόνο. Ο Κώστας από δεξιά μου καθησυχαστικός: «Έχουμε πολλά δευτερόλεπτα να κατεβάσουμε».
Στο σέρβις έλεγχος του αυτοκινήτου, συζήτηση με τον συνοδηγό, και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το δεύτερο πέρασμα, αποφασισμένοι να κινηθούμε στο όριο, παρά τη μεγάλη μας αγωνιστική αποχή.
Οδήγηση καθαρή, μεγάλη πίεση στο φρενάρισμα και χωρίς γλιστρήματα (μιας και η οδήγηση στο χώμα αφήνει τέτοιες συνήθειες…), καταφέρνουμε να κινηθούμε πολύ πιο γρήγορα, και κρίμα που οι αντίπαλοί μας για την 1η θέση δεν κατάφεραν να τερματίσουν, για να δούμε και την πραγματική έκβαση της μεταξύ μας μάχης.
Αγαπημένη επιφάνεια λοιπόν η άσφαλτος και η ειδική διαδρομή που ξεκινάει από το Γαλατάκι, ανηφορίζει στον Άγ. Ιωάννη και καταλήγει στα Αθίκια, είναι μέσα στην καρδιά μου!
Η οδήγηση στην άσφαλτο μπορώ να πω ότι είναι πιο δύσκολη και απαιτητική για το πλήρωμα, και σίγουρα το καλύτερο μέσο για να μπορέσεις μετά να κινηθείς γρήγορα και σε άλλες επιφάνειες, όπως στο χώμα και το χιόνι. Στην άσφαλτο μαθαίνει κάποιος τα στοιχεία της γρήγορης-αγωνιστικής οδήγησης, και μετά μπορεί να τα προσαρμόσει στο χώμα.
Μπορεί στο χώμα να γλιστράς πιο εύκολα, αλλά όλα γίνονται πιο αργά και θέλουν μυαλό και φαντασία, μιας και οι καταπονήσεις στο αυτοκίνητο είναι περισσότερες.
Ράλλυ Ηπειρωτικό (Δωδώνη)
Στα πλήκτρα ο «ΕL-ΕM», τότε το 1988 δίπλα στον «Ιαβέρη» στο Audi quattro A1. Πλήρωμα που στην άσφαλτο έλαμψε και με το Renault 5 Turbo κ.ά. Άλλωστε ο «Ιαβέρης», όπως και ο Γιώργος Μοσχούς, υπήρξαν παντός καιρού…
Το Ηπειρωτικό Ράλλυ το 1988 μετρούσε στο Κύπελλο Ασφάλτου και διοργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το Σαββατοκύριακο 9-10 Ιουλίου από την Λέσχη ΕΛΕΤΑ.
Ο αγώνας αποτελούνταν από τέσσερις επαναλαμβανόμενες ε.δ. με κέντρο την πόλη των Ιωαννίνων. Οι ε.δ. κατά σειρά ήταν η κλασική Δωδώνη, ο Ελαφότοπος, η Λίμνη και η Βήσσανη.
Ο συναγωνισμός ήταν εξασφαλισμένος, μιας που στη λίστα φιγουράριζαν οι μετρ της ασφάλτου Λ. Κύρκος-Κ.Φερτάκης με το Sierra και οι «Ιαβέρης»-«EL-EM» με το quattro.
Ποτέ δε θα ξεχάσω ότι ξεκινήσαμε περίπου στις 08.30 από το κέντρο των Ιωαννίνων και κάναμε μία απλή περίπου 10 χλμ. για να φτάσουμε στην εκκίνηση της Δωδώνης, όπου μόλις φτάσαμε άνοιξα την πόρτα μου και ακούμπησα στο cage για να στηριχτώ να βγω έξω, και έμεινε φλούδα από την παλάμη μου πάνω στο cage, το οποίο είχε στην κυριολεξία βράσει, με εξωτερική θερμοκρασία 42 βαθμούς! Σε εκείνο το σημείο καταλάβαμε τι μας περίμενε ολόκληρη την ημέρα. Ευτυχώς, το είχαμε προβλέψει και προσαρμόσαμε στους εμπρός καθρέφτες του Audi δύο αεραγωγούς, που έβαζαν μέσα στην καμπίνα φρέσκο αέρα. Έτσι επιζήσαμε.
Ο αγώνας εξελίχθηκε σε σκληρή αντιπαράθεση όλη μέρα, βρίσκοντας τελικούς νικητές το πλήρωμα του Sierra για 21 δευτερόλεπτα.
Η ε.δ. Δωδώνη, με τέλειο οδόστρωμα, αρχικά ανηφορική και στη συνέχεια κατηφόρα και ίσιωμα, χαρακτηριζόταν από την πολυμορφικότητα των καμπών της, πράγμα που την κάνει να μη μοιάζει με καμία άλλη ε.δ. των ελληνικών αγώνων. Άλλωστε, τα χαρακτηριστικά της την έχουν διατηρήσει, ακόμα και έπειτα από 33 χρόνια, ως αναπόσπαστο κομμάτι του Ηπειρωτικού Ράλλυ. Ξεχωριστή και η ε.δ. Ελαφότοπος, που ήταν η επιτομή του κατηφορικού ασφάλτινου «ροβολήματος», και κρίμα που πλέον δε χρησιμοποιείται.
Το Ηπειρωτικό Ράλλυ, από τους κλασικούς ασφάλτινους των ελληνικών αγώνων, με διαδρομή πολλών δεκαετιών, έργο της ΕΛΕΤΑ. _«EL-EM»
«Μόντε Μπράλος», από τον Παναγιώτη Χατζητσοπάνη!
Όταν αναφέρεσαι σε ασφάλτινες ειδικές που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στους ελληνικούς αγώνες, το μυαλό σου φέρνει την ασφάλτινη διαδρομή του Μπράλου στη Φθιώτιδα. Κομμάτι της παλιάς Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, στους αγώνες τη γνωρίσαμε στο Ράλλυ Ακρόπολις. Χωμάτινο τότε το τερέν και σε κατηφορική φορά. Στη συνέχεια άσφαλτος, και από τότε γράφει τη δική της Ιστορία.
Με την ευκαιρία του αφιερώματος, αποκαλύπτουμε τα μυστικά της μέσα από τα μάτια του Λαμιώτη τρεις φορές Πρωταθλητή Ελλάδος, Παναγιώτη Χατζητσοπάνη. Άτυπος συνοδηγός του για λίγο ο δικός μας Γιάννης Τζινάβος, απολαμβάνει κάθε μέτρο της διαδρομής και σχολιάζει…
Αντίστροφη μέτρηση
Απόδοση: Γιάννης Τσινάβος
Photo: Άρης Γεωργίου
Λίγο πριν από την «εκκίνηση», ο Πάνος εξιστορεί πως εδώ ήταν η πρώτη φορά που «έστριψε», σε χιονισμένη διαδρομή με ένα Datsun 120 Y, και πως αργότερα ήταν η καθημερινή του διαδρομή πριν από τη δουλειά…
Χωρίς να το καταλάβουμε πήραμε εκκίνηση – τα πρώτα μέτρα της ειδικής θυμίζουν Μόντε Κάρλο, αρκετά στενό κομμάτι, τα βράχια ακουμπούν σχεδόν το αυτοκίνητο και οι μισογκρεμισμένες πέτρινες μπαριέρες βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής! Γλιστράει στα σκιερά σημεία, κρατάει καλά στις δεξιές και μετά την πρώτη δεξιά φουρκέτα ακολουθεί το Δυναμόμετρο…
Οι στροφές σε ξεγελούν λόγω της βλάστησης που υπάρχει, αλλά και της ταχύτητας με την οποία κινείσαι. Περνάς από όλες με «πολύ άργησε», με 4η και 5η σχέση στο κιβώτιο, πριν φτάσεις στην πασίγνωστη αριστερή κλασική φουρκέτα «Τεριέ» (από τον Ζαν-Λικ Τεριέ, σπουδαίο Γάλλο οδηγό αγώνων). Θέα μέχρι τη θάλασσα, και από εκεί ακολουθούν δύο δεξιές στροφές για να βγεις στην κορυφή, στο «Χάνι Καρανάσου», που βρίσκεται κάτω από το Ελευθεροχώρι. Τέρμα γκάζι με όσα έχει το αυτοκίνητο. Κατηφορίζοντας, ακολουθεί μια εντυπωσιακή αριστερή φουρκέτα στο εργοτάξιο, και στη συνέχεια κάποιες στροφές που θέλουν προσοχή και φύλαγμα, καθώς υπάρχουν αρκετές πέτρες! Πλησιάζοντας προς τον τερματισμό, περνάς από τις πέτρινες μπαριέρες στα αριστερά σου, οι οποίες είναι σήμα κατατεθέν της διαδρομής του Μπράλου, αφήνοντας τα βράχια στα δεξιά σου να σου θυμίζουν πως πρέπει να είσαι ακριβής στις κινήσεις σου! Λίγα μέτρα παρακάτω βρίσκεται το διάσημο άλμα στο χωριό Σκαμνός, μένεις αριστερά για να έχεις αρκετά χιλιόμετρα και στη συνέχεια έρχεται η πτήση δευτερολέπτων, τέρμα γκάζι ξανά περνώντας μέσα από το χωριό πλησιάζοντας προς τον τερματισμό! Μερικές αριστερές απομένουν και φτάνουμε στον τερματισμό μίας εκ των πλέον αναγνωρίσιμων ειδικών διαδρομών της χώρας μας.
Περνώντας το STOP της ε.δ., δεν τον αφήσαμε να βγάλει το αγωνιστικό του κράνος, και του ζητήσαμε να θυμηθεί την τελευταία φορά που βρέθηκε στον Μπράλο με τον Νικόλα Πετρόπουλο και το EVO της Κύρκος Racing.
Πάνος και στα «πλήκτρα»
«Το 2017, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τον τελευταίο ασφάλτινο αγώνα μας, βρεθήκαμε με τον Νίκο Πετρόπουλο και το EVO της Kirkos Racing στην αφετηρία, για να απολαύσουμε τον αγώνα της ΑΛΑΛ και να διασκεδάσουμε. Με τις οδηγίες των Παναγιώτη και Λάμπρου Κύρκου, φέραμε το αυτοκίνητο στα μέτρα μας, αποκτώντας εξαιρετική ψυχολογία. Με επιθετική διάθεση, αγνόησα πως είχα διαλέξει λάθος αυτοκίνητο και ειδική διαδρομή για να απολαύσω την πλαγιολίσθηση! Το αγωνιστικό, στημένο άψογα για να πιέσεις στο όριο, δε συγχωρούσε άσκοπες μετακινήσεις της «καρότσας». Σε ένα μικρό γλίστρημα είχαμε ένα κλατάρισμα στο πίσω δεξιά ελαστικό, κάτι που μου έδωσε τη δυνατότητα να πλαγιολισθαίνω σε όλη τη διαδρομή, ακόμη και στην ευθεία. Ο Νίκος (Πετρόπουλος) είχε βέβαια άλλη άποψη. Το θετικό είναι ότι το διασκεδάσαμε, και καταφέραμε να δώσουμε χαρά και θέαμα σε όσους βρέθηκαν στον αγώνα!
Το μοναδικό ταξίδι μας είχε τελειώσει, καταφέραμε όμως να απολαύσουμε κάθε μέτρο και να θυμηθούμε μία από τις πιο όμορφες ειδικές διαδρομές στους ελληνικούς αγώνες!_ Π. Χ.
Στη Φτέρη!
Με τους ειδικούς. Από ένα υπέροχο πλήρωμα, πρωταθλητές με ευρύτερη ευαισθησία σε σχέση με το χώρο των αγώνων. Στα πλήκτρα, λοιπόν, οι Χρήστος Αυγερόπουλος-Στράτος Γιαβάσης. Πυροβολάρχες παντός καιρού και με κάθε εργαλείο…
Οι ίδιοι, συνειδητοποιημένα μέλη του ΑΟΠ που σεβόμαστε, δεν το κρύβουν. Θα την ήθελαν μεγάλη μαζί με τους Πετσάκους. Όπως στα Ράλλυ ΕΛΠΑ. (Σ.Χ.: Τότε που οι αγώνες είχαν τον δικό τους Mέγα Αλέξανδρο.)
Η Φτέρη
Από τις καλύτερες ειδικές διαδρομές στην Ελλάδα, με 17 κατηφορικά χιλιόμετρα που αν θες στο Flying να πρωταγωνιστείς, δε σου επιτρέπεται να χάσεις τη συγκέντρωση και το ρυθμό σου ούτε στιγμή! Όταν φτάνεις στον τερματισμό της, για κάποιον παράξενο λόγο χαμογελάς. Ανεξάρτητα από το χρόνο, το κατέβασμα στη Φτέρη είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για κάθε πλήρωμα.
Για εμάς, οι νίκες μας σε επίπεδο Γενικής το 2018 και το 2019 στο Rally Sprint Αιγίου ήταν ξεχωριστές, όμως ιδιαίτερη και αξέχαστη είναι η στιγμή που «κατεβήκαμε» αυτά τα ξεχωριστά 17 αγωνιστικά χιλιόμετρα νύχτα, υπό το φως των προβολέων του «Κλέων» 106.
Στο ξεκίνημά της σου δίνει τη δυνατότητα να ζεσταθείς με γρήγορες καμπές μέχρι τη «στάνη» και το Πυργάκι. Φτάνοντας στο «αεροδρόμιο» και στις «κούνιες», τα πράγματα σοβαρεύουν. Πρέπει να σφίξεις τα δόντια. Όπως και παρακάτω, στην κρυφή ευθεία και τη στάση. Στα τελειώματα σε περιμένει το γλιστερό στενό κομμάτι που δε συγχωρεί, με τα λάστιχα και τα φρένα κουρασμένα!
Το πέρασμα από το Flying όμως σε κάνει να νιώθεις οδηγικά γεμάτος. Αυτή είναι η Φτέρη…
Photo: Χάρης Κλαμούρης
Ράλλυ ΔΕΘ – (Χολομώντας)
Από τον ΑΟΘ, και ιστορικά ήταν ένας χωμάτινος αγώνας, από όπου δεν έλειπε η άσφαλτος. Εμβόλιμα! Ο Χολομώντας, άλλοτε από την Αρναία και άλλοτε από το Παλαιόκαστρο.
Ειδική διαδρομή-σημείο αναφοράς και για το Ράλλυ Χαλκιδικής, με τους Ιταλούς να μας δείχνουν το δρόμο. Σήμερα, το ασφάλτινο πλέον ΔΕΘ περιλαμβάνει με συνέπεια την ειδική-θρύλο.
Το ΔΕΘ, που μπορεί εύκολα να είναι και αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, χάρη στον ΑΟΘ των Τσολακίδη-Μπρόζου και των συνεργατών τους. Να αφήσουμε όμως τον Πρωταθλητή-Πρόεδρο Σωκράτη Τσολακίδη να σχολιάσει.
«Ο Χολομώντας δίκαια θεωρείται μία από τις καλύτερες ασφάλτινες ειδικές διαδρομές στην Ελλάδα, και όχι μόνο. Όπως και να διανύσεις την ειδική διαδρομή, όλα τα σημεία θα σε συνεπάρουν, είτε ως αγωνιζόμενο είτε ως θεατή. Έχει ένα εμβληματικό δάσος που εκτείνεται σε όλη τη διαδρομή της ειδικής, καθώς και ανηφορικά και κατηφορικά κομμάτια, όπως και αργά και γρήγορα σημεία. Σε συνδυασμό με το οδόστρωμα που κρύβει εκπλήξεις, θα μπορούσαμε σίγουρα να τη χαρακτηρίσουμε μια ειδική διαδρομή που τα έχει όλα. Διαδρομή που θα πρέπει να γραφτεί σωστά, αλλά θα πρέπει και να θυμάσαι πολλά πονηρά σημεία, δύσκολα στην περιγραφή τους. Σημαντικός ο ρόλος του συνοδηγού ώστε να έχεις τον σωστό ρυθμό. Από τη μία μπορεί να ξεχαστείς, και από την άλλη να υπερβάλλεις, έχοντας το άγχος ότι πάντα κάποιος άλλος μπορεί να κινηθεί το ίδιο γρήγορα ή και ακόμα ταχύτερα, οπότε και δύσκολα διορθώνεις την απώλεια.
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι έμπειροι συνοδηγοί σημειώνουν ενδιάμεσους χρόνους, επιλογή που στο δεύτερο πέρασμα στον ίδιο αγώνα σου επιτρέπει να κρατήσεις το ρυθμό σου. Σημειώστε ότι το ρόλο τους παίζουν και τα λάστιχα, με τα σκληρά να κάνουν τη διαφορά προς το τέλος. Στα κομμάτια μετά τη διασταύρωση από τα Βράσταμα, όπου συγκεντρώνεται πολύς κόσμος.
Έχει αποδειχθεί ότι πετυχαίνοντας τον απόλυτο χρόνο στην ειδική του Χολομώντα έχεις ένα σίγουρο προβάδισμα για μία καλή θέση στη γενική κατάταξη. Είναι όπως λέμε «Η Ειδική των Ειδικών, για Ειδικούς»!_Σ. Τ.