Για τον Γιάννη Λέκκα

Τον ζήσαμε ως συναθλητή μας, όταν εκείνος ολοκλήρωνε και εμείς ξεκινούσαμε την αγωνιστική μας διαδρομή. Ήταν από τους εμπνευστές για την εμπλοκή νεότερων στον ΣΟΑΑ, αλλά και από τους φανατικούς υποστηρικτές κάθε μορφής Ενιαίου, οδηγώντας με συνέπεια από Alfasud μέχρι Yugo. Ο Γιάννης υπηρέτησε με πάθος το Σύνδεσμο, και ήταν από τους ιδρυτές της ΕΛΟΑΜ, όντας και ο πρώτος της Πρόεδρος, το 1991. Παράλληλα, όταν λύγισε επιχειρηματικά, αντιστάθηκε με αξιοπρέπεια, και μάλιστα συνέδεσε τη ζωή του με τη θάλασσα, ενώ υπήρξε πλήρωμα στο σκάφος του «Σιρόκο» μαζί με άλλους συναθλητές μας.

Έζησε σεμνά και με αξιοπρέπεια, απολαμβάνοντας τη σημαντική εξέλιξη του γιου του, Εμμανουήλ, τον οποίο απέκτησε με την κ. Βάλη Κοκκίνη, αδελφή του Σωτήρη. Όλοι εμείς των ελληνικών αγώνων τον θυμόμαστε από τις φωτογραφίες με το αγωνιστικό NSU TT, από τα πατήματά του με το Audi 80-1.3 σε Αναβάσεις, αλλά και σε ράλλυ σε έκδοση GT, όπως και από το πάθος του με τη Sud και το Α112, ενώ οδηγούσε έξυπνα και το «127» και το Zastava, πηγαίνοντας πολύ γρήγορα και με Renault 5. Σημαντικός, παράδειγμα προς μίμηση ο τρόπος του, η συμπεριφορά του στο Σύνδεσμο, και μετά στην Ομοσπονδία. Ήξερε πώς να διαχειριστεί τη διαφορετικότητα επιπέδων ανάμεσα στους συναθλητές του, επιδεικνύοντας σεβασμό σε όλη την «κατάταξη» και γεφυρώνοντας τις αντιθέσεις. Αντίστοιχα, πολέμησε, αλλά και συνεργάστηκε κατά περίπτωση με την ΕΛΠΑ, χωρίς υστερίες και δογματισμούς.

Υπήρξε και συνοδηγός-Πρωταθλητής με τον «Λεωνίδα» στη μαύρη 911 RSR, αλλά και όχι μόνο. Ο Γιάννης πέθανε στα 73 του χρόνια και με εικόνες από το Ράλλυ Ακρόπολις, με το Audi 80 GT και τον Μανώλη Μακρινό δίπλα του, και με το ex-«Ιαβέρης» Escort και συνοδηγό τον Γιάννη Μπελέγρη. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας. Στον φίλο, υπέροχο γιο του, κ. Εμμανουήλ Λέκκα, που καμάρωνε τον πατέρα του να κουμαντάρει με μαεστρία διάφορα ιστιοφόρα στο Αιγαίο, και όχι μόνο. Αείμνηστος._ Σ. Χ.