Ο Kimi Raikkonen, Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1 το 2007, ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από το σπορ στο τέλος της φετινής σεζόν, σε ηλικία 42 ετών.
Ο Raikkonen είναι ο πιο έμπειρος οδηγός στην ιστορία της Formula 1. Σε 19 σεζόν συμμετοχής, έχει εκκινήσει σε 341 Grand Prix κερδίζοντας 21 εξ αυτών. Σημείωσε 18 pole position, ανέβηκε στο βάθρο 103 φορές και σημείωσε 46 ταχύτερους γύρους κατά τη διάρκεια της πολύχρονης πορείας του στο σπορ.
Με το γνωστό λακωνικό του τρόπο, έκανε μια ανάρτηση στο Instagram, όπου έγραφε: «Αυτό ήταν. Αυτή θα είναι η τελευταία μου σεζόν στη Formula 1. Αυτή είναι μια απόφαση που πήρα τον περασμένο χειμώνα. Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά μετά από αυτή τη σεζόν ήρθε η ώρα για νέα πράγματα».
«Παρότι η σεζόν βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, όλες τις ομάδες μου, όλους όσους συμμετείχαν στην αγωνιστική μου καριέρα και ειδικά όλους εσάς τους σπουδαίους οπαδούς που με υποστηρίζετε όλο αυτό το διάστημα».
«Η Formula 1 μπορεί να ήρθε στο τέλος της για εμένα, αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα στη ζωή που θέλω να ζήσω και να απολαύσω. Τα λέμε έπειτα από όλα αυτά».
View this post on Instagram
Τη θέση του Raikkonen στην Alfa Romeo αναμένεται να καταλάβει ο συμπατριώτης του, Valtteri Bottas, ο οποίος πιθανότατα να πλαισιωθεί από τον 26χρονο Ολλανδό Πρωταθλητή της Formula E, Nyck De Vries.
Μια ξεχωριστή καριέρα
O Raikkonen προσγειώθηκε σαν κομήτης στη Formula 1 το 2001, σε μια σεζόν που πέραν του ίδιου είχε άλλους δύο πολύ ταλαντούχους πρωτοεμφανιζόμενους οδηγούς: τον Fernando Alonso και τον Juan Pablo Montoya.
O Φινλανδός ήταν μόλις 21 ετών και είχε κάνει μόνο 23 αγώνες με μονοθέσια, στη Formula Renault, αλλά είχε κερδίσει 7 από τους 10 αγώνες του Βρετανικού Πρωταθλήματος. Οι μάνατζερ του Raikkonen, David και Steve Robertson, κατάφεραν με βάση αυτά τα αποτελέσματα να κλείσουν ένα τεστ για τον οδηγό τους με την ομάδα της Sauber.
H ψυχραιμία του ήταν εμφανής από την πρώτη στιγμή στους ανθρώπους της ελβετικής ομάδας που τον παρακολουθούσαν να είναι ατάραχος καθώς έμπαινε για πρώτη φορά στο cockpit ενός μονοθεσίου.
Ο Peter Sauber τον είχε προειδοποιήσει να μην πιέσει στο όριο. Ο Raikkonen ξεκίνησε το τεστ και μέσα σε λίγους γύρους, ο Sauber, παρατηρώντας τους χρόνους που «έγραφε» ο «μικρός» τον κάλεσε εσπευσμένα στα pits.
Όταν έφτασε εκεί ο Raikkonen, έξαλλος ο Ελβετός άρχισε να του φωνάζει: «Δε σου είχα πει να μην πηγαίνεις γρήγορα;». Η απάντηση ήταν αποστομωτική: «Μα… Δεν πίεζα». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Sauber, καθώς και άλλα μέλη της ομάδας, μεταξύ των οποίων και ο Jost Capito, νυν CEO της Williams, διαπίστωσαν ότι είχαν κάτι ξεχωριστό στα χέρια τους.
To 2001 με τη Sauber. Φωτογραφία: Peter Wright
Ο Sauber αποφάσισε να προσλάβει τον Raikkonen παρότι η Red Bull, η οποία κατείχε τότε το 49% της ελβετικής ομάδας και πιο συγκεκριμένα ο αγωνιστικός της σύμβουλος Helmut Marko, ήθελε να τοποθετήσει στο cockpit τον τέταρτο rookie του 2001, τον Enrique Bernoldi, ο οποίος τελικά κατέληξε στην Arrows.
H άρνηση αυτή του Sauber ήταν το πρώτο μεγάλο ρήγμα στις σχέσεις του με την Red Bull, η οποία οδήγησε στη λύση της συνεργασίας τους λίγα χρόνια μετά. Ωστόσο, η F1 θα είχε χάσει πολλά πράγματα αν ο Sauber δεν είχε πάρει αυτή την απόφαση.
Ο πρόεδρος της FIA, Max Mosley υποστήριξε ότι λόγω της ελάχιστης εμπειρίας του, ο Raikkonen δε θα πρέπει να βρίσκεται στην F1. Μάλιστα, η αγωνιστική του άδεια ήταν προσωρινή. Ωστόσο, όλοι σιώπησαν όταν ο Φινλανδός σημείωσε βαθμό στο ντεμπούτο του, το GP Αυστραλίας του 2001, σε μια εποχή όπου μονάχα οι έξι πρώτοι είχαν βαθμολογούνταν.
Ο Raikkonen βρέθηκε στη Sauber στην καλύτερη σεζόν της ελβετικής ομάδας, που κατέλαβε την 4η θέση στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Παρότι ο λίγο πιο έμπειρος team mate του, Nick Heidfeld συγκέντρωσε περισσότερους βαθμούς, ο Raikkonen δε βρισκόταν ποτέ πολύ πίσω του και κατάφερε να σημειώσει δύο τέταρτες θέσεις, σε Αυστρία και Καναδά. Ο Φινλανδός ολοκλήρωσε τη σεζόν στη 10η θέση της βαθμολογίας.
Το κάλεσμα της McLaren
Παράλληλα, ο Mika Hakkinen έπειτα από τρεις συνεχόμενες μάχες για τον τίτλο, δυσκολευόταν να βρει το απαιτούμενο κίνητρο για τη σεζόν του 2001, όπου η McLaren άργησε να βρει τα πόδια της. Σύντομα, ο Ron Dennis διαπίστωσε ότι θα πρέπει να βρει αντικαταστάτη για τον Hakkinen και αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία στον Raikkonen ο οποίος τον είχε εντυπωσιάσει.
Συνεπώς, ο Raikkonen βρέθηκε από τη δεύτερη σεζόν του σε μια ομάδα που πρωταγωνιστούσε, με έναν πολύ έμπειρο team mate στο πρόσωπο του David Coulthard. Κι όμως, ο Φινλανδός κατάφερε να τον νικήσει 10-7 στις κατατακτήριες δοκιμές, όντας μισό δέκατο ταχύτερος κατά μέσο όρο.
Παρότι ανέβηκε στο βάθρο στο ντεμπούτο του με τη McLaren, ο Raikkonen είχε ένα δύσκολο ξεκίνημα στη σεζόν με συνεχείς εγκαταλείψεις για τις οποίες δεν ευθυνόταν ο ίδιος. Το αποκορύφωμα της σεζόν ήρθε στη Γαλλία, όπου βρέθηκε επικεφαλής, αλλά έχασε την πρωτοπορία μόλις 5 γύρους πριν την καρό σημαία.
Υπό την πίεση του Michael Schumacher, o Raikkonen πάτησε σε λάδια που είχε αφήσει πίσω της μια Toyota στην προσέγγιση της φουρκέτας, μπλόκαρε τα φρένα του και επέτρεψε στον Schumacher να πάρει τη νίκη.
GP Γαλλίας 2002: Yπό την πίεση του Schumacher.
Οι εγκαταλείψεις δεν έλειπαν ούτε από το δεύτερο μισό της σεζόν σε μια χρονιά που δεν εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο για τη McLaren. O Raikkonen ανέβηκε τέσσερις φορές στο βάθρο κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Στη McLaren, ο Raikkonen γνώρισε και τον Mark Arnall, τον προπονητή/φυσιοθεραπευτή που είχε και ο Hakkinen, με τον οποίο ο Kimi συνεργάζεται ακόμα, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που είχε εντυπωσιάσει τον Coulthard, ήταν η ικανότητα του νεαρού τότε Φινλανδού να αποκοιμηθεί οπουδήποτε και οποιαδήποτε ώρα.
Ο Dennis του έβγαλε το παρατσούκλι Iceman, καθώς οτιδήποτε και αν συνέβαινε γύρω του, η έκφραση του προσώπου του άλλαζε ελάχιστα. Η μεταγραφή του στη McLaren τον έστρεψε άμεσα τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του και δε θα έλειπαν τα πρωτοσέλιδα στον κίτρινο Τύπο της πατρίδας του με περιστατικά όπου ήταν μεθυσμένος και εκτός εαυτού σε κάποιο κλαμπ ή μπαρ. Μια δημόσια επίδειξη του μεθυσμένου Kimi βίωσαν όσοι έχουν παρακολουθήσει την τελετή απονομής της FIA το 2018, όπου οι τρεις πρώτοι της βαθμολογίας παρέλαβαν τα τρόπαιά τους.
Είναι μονάχα μια από τις πολλές αξέχαστες στιγμές που μας άφησε ένας μοναδικός χαρακτήρας, χωρίς συμπλέγματα, ελάχιστων λέξεων, που βαριέται πανεύκολα, ιδίως με τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, οι οποίοι πάντοτε δυσκολεύονταν να ακούσουν -και να αποκρυπτογραφήσουν- τη μονότονη φωνή του χαμήλωνε σε ένταση προς το τέλος των απαντήσεων, υποδεικνύοντας τη σταδιακή μείωση του ενδιαφέροντος του ομιλούντα.
Η πρώτη μάχη για τίτλο
Το 2003, Raikkonen βρέθηκε να μάχεται για τον τίτλο της Formula 1, χάνοντας για μόλις δύο βαθμούς. Παρότι η McLaren είχε απλά αναβαθμίσει το περυσινό μονοθέσιο, οι αλλαγές στους κανονισμούς όσον αφορά τη χωρητικότητα του ρεζερβουάρ, είχαν πλήξει την ανταγωνιστικότητα της Ferrari και μαζί με τη Williams, οι τρεις ομάδες πάλεψαν για τον τίτλο.
Στην πρεμιέρα της σεζόν, έκανε λάθος στις κατατακτήριες δοκιμές και εκκίνησε 15ος. Θα μπορούσε να έχει νικήσει αλλά υπερέβη το όριο ταχύτητας στο pit lane και κατέληξε 3ος. Μόλις στο δεύτερο αγώνα όμως, το GP Μαλαισίας, o Raikkonen κατάφερε να στεφθεί για πρώτη φορά στην καριέρα του νικητής ενός αγώνα F1. Ωστόσο, θα παρέμενε η μοναδική νίκη που θα πανηγύριζε εκείνη τη χρονιά.
H 1η νίκη του Raikkonen στην F1: GP Μαλαισίας 2003.
Στους επόμενους πέντε αγώνες ήρθε τέσσερις φορές 2ος, με εξαίρεση την Ισπανία, όπου έκανε λάθος στις κατατακτήριες δοκιμές, όπως και στον Καναδά. Στο Nurburgring κατέκτησε την πρώτη pole position της καριέρας του και κυριαρχούσε στον αγώνα, όταν αστόχησε ο κινητήρας της Mercedes στην πλάτη του. Πολλοί θεωρούν ότι η συγκεκριμένη εγκατάλειψη του κόστισε τον τίτλο.
Το ατύχημα στην εκκίνηση της Γερμανίας επίσης κόστισε πολύ, αλλά ήταν η πρώτη σεζόν που ο Raikkonen επέδειξε τη σταθερότητα στα αποτελέσματα αγώνων που θα τον διέκρινε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Raikkonen δεν ήταν αντάξιος των περιστάσεων στην Ινδιανάπολη, όπου κρίθηκε ουσιαστικά ο τίτλος του 2003.
Ωστόσο, ο Raikkonen μαχόταν εκείνη τη σεζόν με περυσινό μονοθέσιο, καθώς η καινούργια MP4-18, που δεν αγωνίστηκε ποτέ παρουσίαζε αεροδυναμικά προβλήματα που προκαλούσαν stalling στο σημείο ένωσης των πλευρικών ψυγείων με το πλαίσιο.
Σε μια πάλη ισχύος μεταξύ Dennis και Adrian Newey, τεχνικού διευθυντή της McLaren τότε, έπειτα από το φλερτ του δεύτερου με την Jaguar, η McLaren αψήφησε την άποψη του Βρετανού τεχνικού και πλήρωσε το τίμημα στο ξεκίνημα της σεζόν του 2004, με την απογοητευτική ΜΡ4-19.
Νίκη στο Spa το 2004.
Με την αφοπλιστική ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει, ο Raikkonen παρομοίασε με… περιττώματα την MP4-19 την πρώτη φορά που την οδήγησε και δεν είχε άδικο, καθώς εγκατέλειψε στους 6 από τους 7 πρώτους αγώνες της σεζόν.
Η δεύτερη έκδοση του μονοθεσίου βελτίωσε την κατάσταση, ωστόσο ο Raikkonen κατάφερε να πάρει μονάχα μία νίκη, στο Βέλγιο, ενώ πάλεψε σκληρά με τον Juan Pablo Montoya (ο οποίος θα γινόταν team mate του την επόμενη σεζόν) στον αγώνα-αυλαία της σεζόν στη Βραζιλία.
Άλλη μία ήττα
Η πανέμορφη McLaren ΜΡ4-20 του 2005 ήταν το ταχύτερο μονοθέσιο του grid εκείνη τη σεζόν, αλλά όχι το πιο αξιόπιστο. Έπειτα από ένα κακό ξεκίνημα στη σεζόν, το μονοθέσιο απέδειξε την αξία του στην Imola, όπου ο Raikkonen εγκατέλειψε λόγω αστοχίας ημιαξονίου. Η ομάδα τον είχε προειδοποιήσει να μην ανεβαίνει στα chicane τόσο επιθετικά, αλλά αγνόησε την υπόδειξη.
Ακολούθησαν δύο νίκες και θα μπορούσαν να είναι τέσσερις στη σειρά, αν δεν είχε σπάσει η ανάρτηση της McLaren στον τελευταίο γύρο του Nurburging, ενώ ο Raikkonen ήταν επικεφαλής. O Φινλανδός είχε μπλοκάρει τα φρένα του τραυματίζοντας το δεξιό εμπρός ελαστικό του. Η McLaren αποφάσισε να τα ρισκάρει όλα για τη νίκη.
Στο τιμόνι της πανέμορφης McLaren MP4-20.
Ο Raikkonen έκανε το τελευταίο κομμάτι του αγώνα με εμφανείς κραδασμούς, οι οποίοι εντείνονταν με το πέρας τον γύρων, ώσπου η εμπρός δεξιά ανάρτηση δεν άντεξε και κατέρρευσε. Στη συνέχεια της σεζόν, ο Raikkonen αναγκάστηκε να εκκινήσει τρεις αγώνες εκτός δεκάδας, λόγω των ποινών δέκα θέσεων που δεχόταν για αντικατάσταση κινητήρα της Mercedes.
O γερμανικός κινητήρας αστόχησε στην πλάτη του Φινλανδού στο μέσο του GP Γερμανίας ενώ ήταν επικεφαλής. Ακολούθησαν νίκες σε Ουγγαρία και Τουρκία και το Βέλγιο, ωστόσο ο Fernando Alonso εξασφάλισε τον τίτλο στη Βραζιλία.
Ο Raikkonen πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της σεζόν στο GP Ιαπωνίας, όπου εκκίνησε από τη 17η θέση και κατάφερε να νικήσει, καταδιώκοντας και προσπερνώντας τρεις γύρους πριν την καρό σημαία τη Renault του Giancarlo Fisichella.
Ο τίτλος με τη Ferrari
To 2006 η McLaren δεν ήταν αρκετά ανταγωνιστική για να διεκδικήσει τον τίτλο. Ή έστω κάποια νίκη. Με τον διευθυντή της Ferrari, Jean Todt, να κρίνει ότι ο Michael Schumacher οδεύει προς τη δύση της καριέρας του, είχε προσεγγίσει τον Raikkonen ήδη από το 2005. Ο Φινλανδός είχε υπογράψει προσύμφωνο με την Ferrari για το 2007 και ο Kaiser ανακοίνωσε την αναγκαστική, ουσιαστικά, αποχώρησή του από το σπορ.
Ο Raikkonen ήθελε να αποχωρήσει από το κλίμα στη McLaren, και αποκάλεσε τον Dennis «μανιακό με τον έλεγχο» όταν είχε τη δυνατότητα να το κάνει.
O Raikkonen ντύθηκε στα κόκκινα και κέρδισε στο ντεμπούτο του με τη Ferrari. H καθιερωμένη αγκαλιά που έπαιρνε ο Todt τον Schumacher ήταν απείρως πιο άβολη, αλλά η συνεργασία είχε ξεκινήσει με το δεξί.
Στο βάθρο της Βραζιλίας με τον Jean Todt μετά την κατάκτηση του τίτλου του 2007.
Αλλά το ξεκίνημα στη σεζόν αποδείχθηκε δύσκολο. Ο Raikkonen δε μπορούσε να προσαρμοστεί με ευκολία στη μετάβαση από τα Michelin στα Bridgestone και αντιμετώπιζε δυσκολίες να φέρει τα εμπρός ελαστικά στην κατάλληλη θερμοκρασία. Η ταχύτητα που είχε επιδείξει στα χρόνια του στη McLaren στις κατατακτήριες δοκιμές ήταν δύσκολο να βρεθεί υπό τις καινούργιες συνθήκες.
Επίσης, ο Raikkonen δυσκολεύτηκε λίγο να προσαρμοστεί στην πολυπλοκότητα των συστημάτων που είχε αναπτύξει η Ferrari στο τιμόνι της με τη συνεισφορά του Schumacher. Επίσης, ο Γερμανός βρισκόταν στην ομάδα ως σύμβουλος των οδηγών, το τελευταίο πράγμα που επιθυμούσε ο Kimi.
Παράλληλα, στο παρασκήνιο είχε εκτυλιχθεί το σκάνδαλο κατασκοπείας μεταξύ Ferrari και McLaren, με τον Nigel Stepney να κατηγορείται ότι προσπάθησε να σαμποτάρει το μονοθέσιο του Raikkonen στο Μονακό.
Από το μέσο της σεζόν και έπειτα τα πράγματα βελτιώθηκαν με τον Raikkonen να επιδεικνύει σταθερότητα στα αποτελέσματα. Έπειτα από την εγκατάλειψη του Nurburgring, έγινε… μόνιμος κάτοικος του βάθρου μέχρι το τέλος της σεζόν.
Εντέλει, η διχόνοια εντός της McLaren και οι λανθασμένες επιλογές στις οποίες αυτή οδήγησε, επέτρεψε στον Raikkonen να βρεθεί από 17 βαθμούς πίσω στη βαθμολογία με δύο αγώνες να απομένουν (την εποχή που οι νίκες ανταμείβονταν με 10 βαθμούς), κατάφερε με τη βοήθεια του Felipe Massa, που του παραχώρησε τη νίκη στο φινάλε της Βραζιλίας, να κατακτήσει τον τίτλο με διαφορά ενός βαθμού από αμφότερους τους οδηγούς της McLaren.
O Raikkonen παραμένει μέχρι σήμερα ο τελευταίος Πρωταθλητής της Ferrari. Ωστόσο, το 2008 θα αποτελούσε δύσκολη σεζόν για τον Πρωταθλητή. Τα προβλήματα με τα εμπρός ελαστικά συνέχισαν να δυσκολεύουν την κατάσταση για τον ίδιο τα Σάββατα.
Με τα μονοθέσια της McLaren και της Ferrari να βρίσκονται πολύ κοντά σε απόδοση και τα προσπεράσματα να είναι δύσκολα μεταξύ μονοθεσίων με τόσο μικρή απόκλιση απόδοσης, οι απώλειες στις κατατακτήριες δοκιμές κόστιζαν πολύ στον Raikkonen.
Επιπλέον, η Ferrari είχε αντιληφθεί πλέον ότι ο Raikkonen δεν έχει καμία σχέση με τον Schumacher, επάνω στον οποίο είχε στηθεί ολόκληρη η ομάδα. Και ο Ross Brawn, εφόσον δε θα έπαιρνε τη θέση του Jean Todt, που θα αναχωρούσε σύντομα, πήγε για… ψάρεμα.
Έχοντας βιώσει το περιβάλλον της Ferrari από το 2002, ο έτερος πιλότος της Scuderia, Felipe Massa, γνωρίζοντας και τη γλώσσα, ήξερε πως να διεκδικήσει αυτό που θέλει και να κάνει τους Ιταλούς να τον ακούσουν. Ο Raikkonen έλεγε την άποψη του μία φορά με το γνωστό τόνο φωνής. Όσοι άκουσαν αυτά που είχε να πει, έχει καλώς. Ο ίδιος δε θα τα έλεγε δεύτερη φορά.
Μόνο δύο νίκες με τη Ferrari το 2008, σε Μαλαισία και Ισπανία.
Ο Massa αναδείχθηκε σε διεκδικητή του τίτλου το 2008, που τελικά έχασε από τον Hamilton, ενώ άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες για το κίνητρο του Raikkonen.
Με τη μεγάλη αλλαγή αεροδυναμικών κανονισμών του 2009, McLaren και Ferrari, έχοντας επενδύσει στη διεκδίκηση του τίτλου του 2008 και με την επιλογή να χρησιμοποιήσουν το KERS στην πρώτη σεζόν υβριδικών συστημάτων της F1, βρέθηκαν εκτός μάχης τίτλου.
Στο παρασκήνιο, η ισπανική τράπεζα Santander έκλεισε συμφωνία χορηγίας με τη Ferrari για το 2010 και ήθελε να επισπεύσει την έλευση του Alonso στο Maranello όσο πιο πολύ μπορούσε, παρότι ο Raikkonen διέθετε συμβόλαιο και για το 2010.
Έξοδος και επιστροφή
Ο Raikkonen κατάφερε να νικήσει το GP Βελγίου του 2009, τη μοναδική νίκη της Ferrari για τη σεζόν εκείνη, αλλά έχασε τη θέση του στη Scuderia. Διαπραγματεύτηκε μια πιθανή επιστροφή στη McLaren, αλλά προτίμησε να λάβει την αποζημίωση από τη Ferrari, που τερμάτισε πρόωρα το συμβόλαιό του και να πάει στο WRC, σε μια κίνηση που έδειχνε την απάθειά του προς το κύρος που έχει η Formula 1 στο μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Η νίκη στο Spa το 2009.
Ο πειραματισμός με το WRC διήρκεσε δύο σεζόν, με πολυάριθμες… τούμπες. Ο Raikkonen δεν είχε συνηθίσει να συνεργάζεται με πλοηγό και δεν ήταν ποτέ δεκτικός στο να κάνει δοκιμές για να έχει καλές σημειώσεις.
Έπειτα από μερικές επαφές με την Williams, ο Raikkonen βρήκε το δρόμο της επιστροφής στη Formula 1 το 2012, με την ομάδα της Lotus, η οποία είχε χάσει τον αστέρα της, Robert Kubica, λόγω τραυματισμού. Μαζί του στην ομάδα ο Raikkonen έφερε και τον πρώην αρχιμηχανικό του στη McLaren, Mark Slade.
Το μονοθέσιο του 2012 ήταν πολύ καλό στην προστασία των ελαστικών του, αλλά ο Raikkonen δεν έδειχνε να είναι ιδιαίτερα γρήγορος στις κατατακτήριες δοκιμές. Ωστόσο, κατάφερε να ανέβει στο βάθρο στον τέταρτο μόλις αγώνα της σεζόν.
Στο Αμπού Ντάμπι βρέθηκε επικεφαλής έπειτα από την εγκατάλειψη του Hamilton και με τον Simon Rennie να είναι αγχωμένος προσπαθώντας να του δώσει όλες τις πληροφορίες όσον αφορά τις διαφορές με τους αντιπάλους του, ο Raikkonen απάντησε με το αμίμητο και διαχρονικό: «Άσε με ήσυχο, ξέρω τι να κάνω».
«Άσε με ήσυχο, ξέρω τι να κάνω!» Αμπού Ντάμπι 2012.
Γνώριζε πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει και κατάφερε να οδηγήσει τη Lotus στη νίκη, να καταταγεί 3ος στη βαθμολογία του Πρωταθλήματος και να ανέβει στο βάθρο άλλες έξι φορές. Δεν υπήρχαν αμφιβολίες για την επιστροφή του Raikkonen, ωστόσο αν δεν είχε φύγει ποτέ, ίσως είχε καταφέρει να διεκδικήσει περισσότερα εκείνη τη σεζόν, στην οποία χρειάστηκε λίγο χρόνο να προσαρμοστεί στα ελαστικά της Pirelli.
H Lotus ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο τη σεζόν του 2013 και στο ξεκίνημα ο Raikkonen ήταν μεταξύ των πρωτοπόρων στη βαθμολογία, αλλά μερικοί κακοί αγώνες τον έριξαν πιο πίσω. Το καλοκαίρι εκείνο, ενώ ο Hulkenberg ήταν έτοιμος να υπογράψει για τη Ferrari, ήρθε σε επαφή με τη Scuderia και εξασφάλισε την επιστροφή του στο Maranello.
Τα χρήματα της ιδιοκτήτριας της Lotus, Genii Capital είχαν αρχίσει να στερεύουν και την κατάσταση δυσκόλεψε το γεγονός ότι είχε υπογράψει συμβόλαιο με τον Φινλανδό συμβόλαιο -σχετικά- χαμηλών πάγιων απολαβών (8 εκατομμύρια ευρώ), αλλά με μπόνους 50.000 ευρώ για κάθε βαθμό. Με τον Raikkonen να έχει συγκεντρώσει 207 βαθμούς το 2012, ο… λογαριασμός ανήλθε στα 18 εκατομμύρια.
Νίκη στην Αυστραλία το 2013.
Το 2013, η Lotus του χρωστούσε περίπου 14,5 εκατομμύρια ευρώ, όταν οι σχέσεις μεταξύ του Φινλανδού και της ομάδας πήραν την κατιούσα. Εκεί, ο Raikkonen δεν άφηνε τον team mate του τότε Grosjean να περάσει και ο Alan Permane επενέβη με υβριστικό τρόπο.
Ήταν η αρχή του τέλους, με διάφορα προβλήματα να προκύπτουν στο μονοθέσιο του Raikkonen στους τελευταίους αγώνες του αγώνες με την Lotus, έως ότου ο Φινλανδός αποφασίσει να αποχωρήσει από την ομάδα, δύο αγώνες πριν το τέλος της σεζόν για να κάνει εγχείρηση στη μέση του, για ένα τραυματισμό που είχε υποστεί σε ατύχημα σε ιδιωτικές δοκιμές το 2001 με τη Sauber.
Ξανά στο Maranello
Το 2014 ήταν η σεζόν μετάβασης στις σύγχρονες μονάδες ισχύος, στην προετοιμασία για την οποία υπήρξε ασυνεννοησία μεταξύ των τμημάτων πλαισίου και κινητήρα της Ferrari, με το πρώτο να υπερισχύει, εις βάρος της απόδοσης της μονάδας ισχύος.
Ήταν η χειρότερη σεζόν της Ferrari έπειτα από πολλά χρόνια. Επιπλέον, ο Alonso νίκησε κατά κράτος τον Raikkonen ο οποίος αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα προσαρμογής. Αλλά δεν υπήρξαν ποτέ τα πυροτεχνήματα μεταξύ τους που είχαν προβλεφθεί. Με την Ferrari να εισέρχεται σε μια εκτεταμένη περίοδο ανακατατάξεων, ο Alonso αντικαταστάθηκε από τον Sebastian Vettel.
Vettel και Raikkonen απολάμβαναν μια φιλική σχέση μεταξύ τους και πριν γίνουν team mate. Στα χρόνια που ο Raikkonen παρέμεινε στο Maranello για τη δεύτερη θητεία του, σχεδόν ολόκληρη η ανώτατη ιεραρχία της Ferrari άλλαξε πρόσωπα. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Ferrari άλλαξε τέσσερις διευθυντές ομάδας μεταξύ 2014 και 2018.
Τουλάχιστον η πορεία ήταν ανοδική. Τρεις παρουσίες στο βάθρο το 2015, τέσσερις το 2016, επτά το 2017. Η σχέση Vettel – Raikkonen ήταν πάντοτε αρμονική και ως ένα βαθμό βόλευε τον Vettel, ο οποίος ήταν ο de facto Νο. 1 οδηγός, με τον Raikkonen να μην έχει πρόβλημα να παίζει το ρόλο του δεύτερου βιολιού, χωρίς προστριβές, παρά τις συνεχείς κριτικές από τον ιταλικό Τύπο.
Η τελευταία νίκη: ΗΠΑ 2018.
Η πενταετία της δεύτερης θητείας του Raikkonen στη Ferrari στέφθηκε με μόλις νίκη, στο GP των ΗΠΑ του 2018. Εκείνη τη σεζόν η Scuderia διέθετε ένα πολύ ανταγωνιστικό μονοθέσιο, ιδίως στο πρώτο μισό της σεζόν και ο Raikkonen το χρησιμοποίησε για να ανέβει 11 φορές στο βάθρο, πέραν της νίκης του. Ολοκλήρωσε τη σεζόν στην 3η θέση της βαθμολογίας και αποχαιρέτησε το Maranello (μεθυσμένος…) για να επιστρέψει στην ομάδα από την οποία ξεκίνησαν όλα, τη Sauber.
Μόνο που πλέον θα λεγόταν Alfa Romeo. Οι Σκανδιναβοί δισεκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες της Sauber ήθελαν πολύ ένα αστέρι της εμβέλειας του Raikkonen στις τάξεις τους. Για τον Raikkonen, ήταν η ιδανική λύση. Συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπάει, σε ένα περιβάλλον πολύ πιο χαλαρό από της Ferrari, με λιγότερη πίεση και ενόχληση από τους δημοσιογράφους.
Μοναδικός
Μια -από τις πολλές- ατάκες του Kimi ήταν αυτή που έκλεψε την παράσταση ολόκληρης της δεύτερης σεζόν του Drive to Survive, όπου με πολύ έξυπνο μοντάζ, παρουσιάζονται όλοι οι οδηγοί να εξυμνούν το κύρος της F1 και πως είναι η κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, πως θέλουν να γίνουν Πρωταθλητές… Και κάποια στιγμή εμφανίζεται ο Kimi, ο οποίος σχολιάζει «…είναι περισσότερο σαν χόμπι για εμένα…»
Έξοδος…
Η αυθεντικότητα του Kimi είναι αυτό που τον έκανε ανέκαθεν αγαπητό στους οπαδούς του. Η πλήρης απάθειά του για τύπους και καθωσπρεπισμούς, το γεγονός ότι δεν έφτιαξε μια δημόσια εικόνα, αλλά ήταν ο εαυτός του, τον έκανε αγαπητό στο κοινό.
Το γεγονός ότι συμμετείχε κάποτε σε αγώνα snowmobile με στολή γορίλα και το ψευδώνυμο James Hunt. To γεγονός ότι ήταν σε ένα συνεχές μεθύσι 16 ημερών, μεταξύ των βάθρων του Μπαχρέιν και της Ισπανίας το 2013.
Πως προτίμησε να κατευθυνθεί προς το ιδιωτικό του σκάφος αφότου εγκατέλειψε στο GP Μονακό το 2006, αντί να επιστρέψει στα pits. Το διάσημο παγωτό που έτρωγε στη διακοπή του GP Μαλαισίας το 2009. Το γεγονός ότι έφτασε μέχρι το περιβάλλον του NASCAR στο διάλειμμα από την F1.
Για τις αξέχαστες στιγμές στις συνεντεύξεις Τύπου, που χανόταν στο υπερπέραν χωρίς να ακούει τι συμβαίνει γύρω του, με αυτή τη χαρακτηριστική χαλαρότητα, το σχεδόν κενό ύφος και την απόλυτη απουσία ενδιαφέροντος να μάθει τι συμβαίνει, ακόμη και όταν όλοι γύρω του γελάνε μαζί του.
H παραδοχή ότι θα προτιμούσε να αγωνίζεται στη Formula 1 ινκόγκνιτο ίσως τα λέει όλα για τη σχέση του με τη δημοσιότητα.
Ο Raikkonen χάραξε με το δικό του, αμίμητο τρόπο μια πορεία δύο δεκαετιών στη Formula 1. Μπορεί να μην ήταν ποτέ ο τελειομανής πολυπρωταθλητής, αλλά ήταν πάντα γρήγορος, εξαιρετικός στην ανάλυση της συμπεριφοράς του μονοθεσίου, ικανός να φέρει τα αποτελέσματα και καθαρός στις μάχες του.
Αυτό που θα λείψει περισσότερο από την F1 είναι η αυθεντικότητά του, ωστόσο φέτος, τα σημάδια ήταν εμφανή ότι ήταν η ώρα να αποχωρήσει. Καλή συνέχεια Kimi!_Φ.Λ.
