Το GP Μεξικού, ο 18ος γύρος του φετινού Πρωταθλήματος της Formula 1, ξεκινάει μια τριάδα αγώνων σε διαδοχικά Σαββατοκύριακα, στην τελική ευθεία της σεζόν.
Τις επόμενες έξι εβδομάδες, θα διεξαχθούν πέντε Grand Prix, με το GP Μεξικού να ακολουθείται από τους αγώνες της Βραζιλίας και του Κατάρ. Ύστερα θα παρεμβληθεί ένα κενό Σαββατοκύριακο, πριν τα GP Σαουδικής Αραβίας και Αμπού Ντάμπι.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, η Formula 1 επιστρέφει στο Μεξικό, έπειτα από δύο χρόνια, καθώς πέρυσι δε διεξήχθη αγώνας εκεί, λόγω πανδημίας. Φέτος, ο τοπικός ήρωας Sergio Perez, διαθέτει μονοθέσιο που έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει τη νίκη. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι Μεξικανοί θεατές θα πανηγυρίζουν δίχως αύριο!
Οι δύο αγώνες στη Λατινική Αμερική όμως, δεν έχουν την ονομασία GP Μεξικού και Βραζιλίας, αλλά την ονομασία των τοπικών περιοχών. Πρόκειται για το GP της Πόλης του Μεξικού και το GP του Σάο Πάολο. Με αυτές τις ονομασίες, οι αγώνες αυτοί ευελπιστούν να προσελκύσουν μεγαλύτερη οικονομική υποστήριξη από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις.
To Autodromo Hermanos Rodriguez χτίστηκε στο δημοτικό πάρκο Magdalena Mixhuca της Πόλης του Μεξικού το 1959. Σε αυτό το πάρκο χτίστηκαν εγκαταστάσεις που φιλοξένησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968. Η πίστα έχει πάρει το όνομά της από τους Μεξικανούς οδηγούς αγώνων των δεκαετιών του 1960 και 1970, τα αδέρφια Pedro και Ricardo Rodriguez.
H τραγική ιστορία των αδερφών Rodriguez
Η πίστα φιλοξένησε τον πρώτο της -μη πρωταθληματικό- αγώνα Formula 1 στις αρχές Νοεμβρίου του 1962. Ο Ricardo Rodriguez, o μόλις 20 ετών οδηγός της Ferrari (παραμένει μέχρι σήμερα ο νεότερος οδηγός στην ιστορία της Scuderia στην F1), ήταν ο αστέρας του Μεξικού στο μηχανοκίνητο αθλητισμό εκείνη την εποχή.
Ricardo Rodriguez, GP Ολλανδίας, 1962.
Η Ferrari δε θα συμμετείχε στον πρώτο αγώνα του Μεξικού αλλά ο Ricardo Rodriguez δεν ήθελε να τον χάσει. Βρήκε μια θέση στην ιδιωτική ομάδα του Rob Walker (της οικογένειας που ίδρυσε την εταιρεία ουίσκι Johnny Walker), η οποία του διέθεσε μια Lotus 24, το μονοθέσιο που ήταν διαθέσιμο για τους πελάτες του Colin Chapman και ήταν φαινομενικά το ίδιο μοντέλο με την 25, χωρίς όμως το πιο βασικό της στοιχείο: το monocoque πλαίσιο.
Στους αναγνωριστικούς γύρους, των πρώτων δοκιμών του Ricardo Rodriguez στο τιμόνι αυτού του μονοθεσίου, προσέκρουσε στον τοίχο της ταχύτατης -τότε- καμπής 180 μοιρών της Peraltada και έχασε τη ζωή του στο ασθενοφόρο κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο με κατάγματα στον αυχένα και το κρανίο.
Η επίσημη εκδοχή είναι ότι προσέγγισε τη στροφή υπερβολικά γρήγορα, αν και υπάρχουν μαρτυρίες ότι κατέρρευσε η πίσω ανάρτηση, φαινόμενο δυστυχώς όχι ασυνήθιστο για τις Lotus της εποχής, που ήταν γνωστές για το πόσο εύθραυστες ήταν…
Ο μεγαλύτερος εκ των δύο αδερφών, ο Pedro Rodriguez, είχε καταφέρει μέχρι το 1971 να θεωρείται ένας από τους καλύτερους οδηγούς αγώνων, όντας νικητής των 24 Ωρών του Mans το 1968 (με τον Lucien Bianchi, στο τιμόνι ενός Ford GT40), των 1000 Χιλιομέτρων της Monza, του Brands Hatch και του Watkins Glen το 1970, των 24 Ωρών της Daytona το 1970 και το 1971 και δύο Grand Prix της Formula 1 με Cooper και BRM.
Pedro Rodriguez, GP Μ. Βρετανίας, 1969. Φωτογραφία: Toni P.
Στον αγώνα αντοχής των 200 Μιλίων της Νυρεμβέργης, στο Norisring το 1971, βρέθηκε να συμμετέχει με την ιδιωτική Ferrari 512 του Herbert Muller, που είχε χρησιμοποιηθεί στα γυρίσματα της ταινίας «Le Mans» του Steve McQueen.
Ήταν επικεφαλής όταν συγκρούστηκε με τη 2λιτρη Porsche 910 του Kurt Hild, που κινούνταν 70 χ.α.ώ. πιο αργά. Η Ferrari του Μεξικανού προσέκρουσε στον τοίχο και αναφλέγει. Ο Pedro Rodriguez υπέκυψε στα τραύματά του δύο ώρες αργότερα, στο νοσοκομείο. Ήταν 31 ετών.
Το GP Μεξικού συμπεριλήφθηκε στο Πρωτάθλημα της Formula 1 από το 1963 έως το 1970 (κρίνοντας τον τίτλο του 1964 σε ένα δραματικό φινάλε) και ο Bernie Ecclestone το επανέφερε το 1986 (όπου κατέκτησαν την πρώτη τους νίκη ο Gerhard Berger και η ομάδα της Benetton), και το διατήρησε μέχρι και το 1992.
Η καινούργια πίστα
Η πίστα δέχθηκε σημαντικές αναβαθμίσεις από τον Hermann Tilke πριν την επανένταξή της στο Πρωτάθλημα της Formula 1 το 2015, με τη χάραξη να απλοποιείται.
H… μισή από την ταχύτατη στροφή της Peraltada αντικαταστάθηκε από ένα πολύ αργό κομμάτι, που περνάει μέσα από το παλιό στάδιο μπέιζμπολ Foro Sol, δημιουργώντας μια εκπληκτική ατμόσφαιρα με τις συνήθως κατάμεστες κερκίδες, χωρητικότητας 20.000 θεατών, εμπρός από τις οποίες πραγματοποιείται και η τελετή απονομής.
H στροφή 17, που οδηγεί στην έξοδο της παλιάς Peraltada, έχει πάρει το όνομα του Nigel Mansell, μνημονεύοντας το ιστορικό προσπέρασμα που πραγματοποίησε σε εκείνη τη στροφή το 1990, με τη Ferrari, από την εξωτερική, επί του Gerhard Berger (McLaren-Honda).
H πίστα είναι η τρίτη μικρότερη του Πρωταθλήματος σε μήκος. Μονάχα το Μονακό και το Zandvoort είναι μικρότερες και έχει επίσης την 2η μικρότερη υψομετρική διαφορά κατά τη διάρκεια του γύρου (μετά το Sochi): μόλις 2,8 μέτρα.
Στα ύψη…
Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της πίστας βρίσκεται σε υψόμετρο που ξεπερνάει τα 2.200 μέτρα (Mercedes και Pirelli αναφέρουν ότι βρίσκεται σε υψόμετρο 2.285 μέτρων, ενώ η Aston Martin κάνει λόγο για 2.240 μ.), το υψηλότερο δηλαδή ολόκληρου του Πρωταθλήματος.
Αυτό σημαίνει ότι η ατμοσφαιρική πίεση κυμαίνεται στα 780 mb, δηλαδή τα επίπεδα περιεκτικότητας οξυγόνου είναι στο 78% απ’ όσο θα ήταν στο επίπεδο της θάλασσας. Για να αναπληρώσει την έλλειψη μορίων οξυγόνου στο θάλαμο καύσης του V6, το σύστημα τούρμπο δουλεύει πιο σκληρά, γεγονός που αυξάνει τη θερμοκρασία λειτουργίας του.
Δεδομένα για κάθε ζώνη πέδησης στο Μεξικό.
H χαμηλή πυκνότητα της ατμόσφαιρας σημαίνει ότι πέφτει και η απόδοση του συστήματος απαγωγής θερμότητας επηρεάζοντας τις θερμοκρασίες λειτουργίας της μονάδας ισχύος, του κιβωτίου ταχυτήτων και του συστήματος πέδησης.
Επιπλέον, επηρεάζεται και η αεροδυναμική απόδοση. Παρά το γεγονός ότι τα μονοθέσια φέρουν αεροδυναμικές ρυθμίσεις μέγιστης παραγωγής αρνητικής άντωσης, όπως π.χ. στο Μονακό, οι τιμές κάθετης δύναμης που παράγουν είναι αντίστοιχες αυτές της Monza, όπου υιοθετούνται οι πιο λεπτές αεροτομές της σεζόν.
Συνεπώς, τα μονοθέσια είναι πιο ασταθή, ιδίως στα αργά κομμάτια της πίστας και τα ελαστικά πλαγιολισθαίνουν, συνεπώς καταπονούνται περισσότερο. Ωστόσο, καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα στις μεγάλες ευθείες, λόγω χαμηλότερης οπισθέλκουσας.
H Pirelli έχει επιλέξει γόμες μέσης σκληρότητας για το Μεξικό (όπως και το 2019) και οι ελάχιστες πιέσεις είναι στα 19,5 psi για τα ελαστικά και των δύο αξόνων, αν και σε διαφορετικές θερμοκρασίες: 100 βαθμούς Κελσίου για εμπρός, 80 για τα πίσω.
Λόγω της σκουρόχρωμης ασφάλτου και της ηλιοφάνειας του Μεξικού, οι θερμοκρασίες στο έδαφος μπορούν να ξεπεράσουν τους 50 βαθμούς Κελσίου. Έχει γίνει μια μικρή ασφαλτόστρωση στη στροφή 1 για να εξομαλυνθεί η επιφάνεια της πίστας.
Χαρακτηριστικά πίστας
Tο Μεξικό διαθέτει επίσης τη δεύτερη μεγαλύτερη απόσταση της σεζόν (μετά τη Ρωσία) μεταξύ της pole position και της πρώτης ζώνης φρεναρίσματος, στα 811 μέτρα. Συνεπώς, ο κάτοχος της pole position είναι πολλές φορές ευάλωτος σε επιθέσεις από τα μονοθέσια που τον ακολουθούν μέχρι το πρώτο chicane.
Λόγω της χαμηλής αεροδυναμικής αντίστασης, τα μονοθέσια αγγίζουν τα 370 χ.α.ώ. όταν βρίσκονται στο slipstream προπορευόμενου. Συνεπώς, η τακτική του slipstream ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί στις κατατακτήριες δοκιμές, όπου οι κορυφαίοι συνδυασμοί αναμένεται να προσπαθήσουν να προαχθούν στο Q2.
Το συνολικό μήκος της ευθείας εκκίνησης/τερματισμού είναι 1.314 μ. Το πρώτο chicane ακολουθεί μια ευθεία, που οδηγεί σε άλλο ένα chicane, πριν τη στροφή 6, που παρουσιάζει διπλή κορυφή.
Ακολουθούν τα γρήγορα S όπου τα μονοθέσια αλλάζουν συνεχώς κατεύθυνση με ταχύτητες που ξεπερνάνε τα 200 χ.α.ώ. χωρίς ανάσα για τους οδηγούς. Η ταχύτερη στροφή της πίστας είναι η 9, την οποία τα μονοθέσια διανύουν με 250 χ.α.ώ. σε γρήγορο γύρο.
Η στροφή 12 δεν αποτελεί πλέον την είσοδο στην Peraltada, αλλά το ξεκίνημα του αργού τμήματος μέσα από το στάδιο. Μεγάλη πρόσκληση για τους οδηγούς αποτελεί η ζώνη πέδησης για μια από τις πιο αργές στροφές του Πρωταθλήματος, τη 13, όπου η ταχύτητα πέφτει κάτω από τα 70 χ.α.ώ.
Οι στροφές 14 και 15 οδηγούν στην έξοδο από το στάδιο και η στροφή 16 απαιτεί καλή πρόσφυση στην έξοδό της.
Το πρώτο τμήμα της πίστας χαρακτηρίζεται από τις δύο μεγάλες ευθείες. Το δεύτερο τμήμα περιέχει τις περισσότερες γρήγορες στροφές, ενώ το τελικό κομμάτι είναι αυτά που έχει πληθώρα αργών στροφών.
Παρά τις μεγάλες ευθείες, στατιστικά, πρόκειται για έναν από τους αγώνες με τα λιγότερα προσπεράσματα. Το 2018 πραγματοποιήθηκαν 36 προσπεράσεις και το 2019 ήταν 40, με τη χρήση DRS σε περισσότερα από το 70% αυτών.
Μάχη τίτλου
Το Μεξικό αποτελούσε ανέκαθεν πίστα όπου η Red Bull τα πήγαινε πολύ καλά. Το μεγαλύτερων διαστάσεων τούρμπο της μονάδας ισχύος της Honda έχει τη δυνατότητα να περιστρέφεται σε υψηλότερες ταχύτητες χωρίς να υπερθερμαίνεται, για να αναπληρώσει τη χαμηλή πυκνότητα αέρα στο θάλαμο καύσης των V6.
Επίσης, η φιλοσοφία υψηλού rake (ανασηκωμένο πίσω μέρος), θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να παράγει υψηλότερες τιμές αρνητικής άντωσης, κάτι απαραίτητο στο Μεξικό.
Έχουμε δει όμως σε αρκετές περιπτώσεις το θεωρητικό φαβορί για έναν αγώνα να μην κατακτά τη νίκη εκεί. Ένα από τα εμπόδια που ίσως κληθεί να ξεπεράσει η Red Bull είναι η εύρεση του ιδανικού στησίματος, τομέα στον οποίο έχει δυσκολευτεί σε μερικούς αγώνες.
Πορεία διεκδικητών τίτλου σε σύγκριση με ένα θεωρητικό οδηγό (άξονας Χ), ο οποίος τερματίζει 2ος σε κάθε GP.
Δεδομένου ότι η Mercedes προβλέπεται να μην είναι στο Μεξικό το ίδιο ανταγωνιστική με τη Red Bull, ίσως αυτός είναι ένας καλός αγώνας για τον Lewis Hamilton να χρησιμοποιήσει 5ο κινητήρα, εφόσον αυτό είναι απαραίτητο για να ολοκληρώσει τη σεζόν.
H Mercedes πιστεύει ότι το καλύτερο σενάριο στο οποίο μπορεί να ελπίζει στο Μεξικό, είναι να προκαλέσει τη Red Bull στον ίδιο βαθμό που κατάφερε να το κάνει στο GP ΗΠΑ.
Η μάχη για την 3η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών, μεταξύ Bottas, Perez και Norris, σε σύγκριση με ένα θεωρητικό οδηγό (άξονας Χ), ο οποίος τερματίζει 5ος σε κάθε GP.
Οι υπόλοιποι
Στη μάχη για την 3η θέση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών, η Ferrari ευελπιστεί ότι θα έχει το πλεονέκτημα επί της McLaren, καθώς οι υψηλές τιμές οπισθέλκουσας που παράγει η SF21 δε θα έχουν τόσο μεγάλη επίδραση στην αραιή ατμόσφαιρα της Πόλης του Μεξικού.
Η μονομαχία στο Πρωτάθλημα μεταξύ των δύο οδηγών της Ferrari, σε σύγκριση με ένα θεωρητικό οδηγό (άξονας Χ), ο οποίος τερματίζει 6ος σε κάθε GP.
Ίσως οι χαμηλότερες τιμές αεροδυναμικής αντίστασης λειτουργήσουν υπέρ της Alpine και το τούρμπο της Renault είναι αρκετά αποδοτικό στο Μεξικό, όπως έχουν αποδείξει νίκες της Red Bull στο παρελθόν με τη γαλλική μονάδα ισχύος.
Πάντως, όπως παραδέχθηκε ο διευθύνων σύμβουλος της Alpine, Marcin Budkowski, η γαλλική ομάδα πρέπει να αποδώσει καλύτερα εάν θέλει να παλέψει με την AlphaTauri για την 5η θέση στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.
Η θυγατρική ομάδα της Red Bull ίσως έχει τη δυνατότητα να απειλήσει τις McLaren και τις Ferrari. Στην ομάδα της Red Bull ευελπιστούν ότι ο Pierre Gasly θα είναι αρκετά ανταγωνιστικός για να «παρενοχλήσει» ακόμα και τις Mercedes.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, είναι πολύ πιθανό ο Esteban Ocon να χρησιμοποιήσει 4η φετινή μονάδα ισχύος στο Μεξικό. Επίσης, οι Lando Norris και Lance Stroll, είναι οι μοναδικοί οδηγοί με κινητήρα Mercedes, οι οποίοι δεν έχουν περάσει στην 4η φετινή μονάδα ισχύος.
Πάντως, ο επικεφαλής μηχανολογίας οχήματος της Williams, Dave Robson, δήλωσε ότι το αυξημένο υψόμετρο δεν πρόκειται να αποτελέσει αίτιο ανησυχίας όσον αφορά την αξιοπιστία της μονάδας ισχύος της Mercedes._Φ.Λ.
Πρόγραμμα τριημέρου
Τηλεοπτική μετάδοση: Cosmote Sport 5HD, ΕΡΤ Sports
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου
Ελεύθερες δοκιμές 1: 19:30
Ελεύθερες δοκιμές 2: 23:00
Σάββατο 6 Νοεμβρίου
Ελεύθερες δοκιμές 3: 19:00
Κατατακτήριες δοκιμές: 22:00
Κυριακή 7 Νοεμβρίου
Αγώνας: 21:00
GP Πόλης Μεξικού – Autodromo Hermanos Rodriguez
18ος γύρος του Πρωταθλήματος F1 2021
Μήκος πίστας: 4.304 μ.
Γύροι: 71
Συνολική απόσταση αγώνα: 305,354 χλμ.
Ρεκόρ γύρου (σε αγώνα): 1:18.741 (196,776 χ.α.ώ. μ.ω.τ.) Valtteri Bottas (Mercedes), 2018
Απόλυτο ρεκόρ γύρου: 1:14.759 (207,527 χ.α.ώ. μ.ω.τ.) Daniel Ricciardo (Red Bull-Tag Heuer), 2018
Στροφές: 17 (7 αριστερές, 10 δεξιές)
Μέσος συνολικός χρόνος pit stop: 22 δλ.
Απόσταση pole position – 1ης ζώνης φρεναρίσματος: 811 μ.
Χρόνος στο γύρο με τέρμα γκάζι: 51%
Απόσταση γύρου με τέρμα γκάζι: 66%
Αλλαγές σχέσεων ανά γύρο: 36
Ζώνες DRS: 3 (μεταξύ των στροφών 3-4, 11-12 και 17-1)