Επτά χρόνια από τον τελευταίο θάνατο στη Formula 1, θυμόμαστε ένα ταλέντο που χάθηκε πρόωρα, μα άφησε άξιο διάδοχο τον αναδεχτό του, Charles Leclerc.
Γεννημένος στη Νίκαια της Γαλλίας το 1989, σε οικογένεια με μακρά αγωνιστική παράδοση (ο αδερφός του παππού του, Lucien Bianchi, ήταν οδηγός Formula 1 και είχε επίσης νικήσει στο Le Mans το 1968, με Ford GT40 και συνοδηγό τον Pedro Rodriguez) ο Jules Bianchi, έφηβος ακόμα, ξεχώρισε στις μικρές κατηγορίες, παίρνοντας σε 3 χρόνια 3 απανωτά πρωταθλήματα στη Formula Renault και τη Formula 3.
Πληροφορίες του BBC, μάλιστα, τον ήθελαν το 2009 να αντικαθιστά στη Ferrari τον τραυματισμένο Felipe Massa. Μολονότι η ομάδα τελικά εμπιστεύθηκε τον από δεκαετίας δοκιμαστή της, Luca Badoer, ήταν τόση η ταχύτητα που έδειξε στις δοκιμές ο Jules Bianchi, ώστε η Ferrari τον στρατολόγησε ως πρώτο μέλος της περίφημης Ακαδημίας της.
Στα επόμενα χρόνια ο Jules Bianchi περιορίστηκε σε αναπληρωματικό ρόλο στη Ferrari και τη Force India. Όταν λοιπόν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να οδηγήσει για την μέτρια Marussia, την άδραξε, παίρνοντας το 2014 για τον εαυτό του και την ομάδα τους μόνους τους βαθμούς στο Monaco. Εδώ οι όμορφες εκείνες στιγμές.
Στις 5 Οκτωβρίου 2014 μαινόταν στον Ειρηνικό ο Τυφώνας Phanfone. Ένας βραχίονάς του βρισκόταν πάνω από την Ιαπωνία, κατά τη διεξαγωγή του Ιαπωνικού Grand Prix, κι έριχνε τόνους νερού στην πίστα της Suzuka. Στον 43ο γύρο, υπό καθεστώς διπλής κίτρινης σημαίας, ο Jules Bianchi υδρολίσθησε, έχασε τον έλεγχο με 214 χλμ/ώρα και κατέληξε εκτός πίστας κάτω από γερανό που προσπαθούσε να απομακρύνει μια Sauber.
O Γάλλος οδηγός δέχτηκε στιγμιαία επιβράδυνση 254 G, έπεσε σε κωματώδη κατάσταση και δε συνήλθε ποτέ ως τον θάνατό του, στις 17 Ιουλίου 2015, μολονότι η Ferrari έφερε τους καλύτερους Ιταλούς νευροχειρούργους. Είχαν περάσει 20 χρόνια από τον προηγούμενο θάνατο στη Formula 1, του Ayrton Senna στην Imola το 1994.
Τραγική φιγούρα ο πατέρας του Jules Bianchi, ο οποίος μήνυσε τους διοργανωτές του αγώνα που δεν έβγαλαν αυτοκίνητο ασφαλείας, εκείνοι όμως αθωώθηκαν, καθώς η τηλεμετρία έδειξε ότι ο άτυχος οδηγός δεν είχε περιορίσει όσο έπρεπε την ταχύτητά του, όταν είδε τις κίτρινες σημαίες.
Ο θάνατος του Jules Bianchi οδήγησε στην καθιέρωση του εικονικού αυτοκινήτου ασφαλείας, VCR, ένα ηλεκτρονικό σύστημα που ελέγχει αποτελεσματικά τον περιορισμό της ταχύτητας σε περιπτώσεις κινδύνου στην πίστα, ενώ αποτέλεσε ένα από τα σημαντικά επιχειρήματα ώστε να καθιερωθεί η προστατευτική άλως.
Πίσω, στην Ιαπωνία του 2014, τρεις μέρες μετά το ατύχημα, τρία νέα παιδιά πέταξαν από τη Γαλλία να σταθούν στο πλευρό του Jules Bianchi. Ήταν τα αδέρφια του, Melanie και Tom, και ο αδελφικός του φίλος, Lorenzo Leclerc.
Ο Lorenzo Leclerc είναι ο μεγάλος αδελφός του Charles Leclerc. Ο Jules και ο Lorenzo ήταν τόσο φίλοι, που όταν γεννήθηκε ο Charles, αποφάσισαν να τον βαφτίσει ο Jules.
Το 2010 λοιπόν, ο 12χρονος Charles Leclerc, ήδη πρωταθλητής Γαλλίας στα Kart, θα σταματούσε να τρέχει, καθώς η οικογένειά του δε μπορούσε άλλο να συντηρήσει την αγωνιστική του πορεία.
Felipe Massa, Nicolas Todt, Charles Leclerc και Jules Bianchi.
Εκεί ο Jules Bianchi μίλησε στον μάνατζέρ του Nicolas Todt (γιο του Jean Todt) για το λαμπρό ταλέντο του αναδεχτού του. Ο Nicolas Todt τον είδε εν δράσει και ανέλαβε τη χρηματοδότηση της συνέχισης της πορείας του, εντάσσοντάς τον στην Ακαδημία της Ferrari και παραμένοντας ως σήμερα μάνατζέρ του.
«Ήταν εκεί στον πρώτο αγώνα που έτρεξα» δηλώνει ο Charles Leclerc για τον Jules Bianchi. «Κάποιες φορές νοικιάζαμε καρτ και τρέχαμε μαζί τις καθημερινές, αυτές είναι οι πιο όμορφες αγωνιστικές αναμνήσεις μου. Δε θα ήμουν πουθενά σήμερα χωρίς τον Jules, και θα κάνω ό,τι είναι δυνατό να κατακτήσω τους τίτλους που δεν είχε εκείνος την ευκαιρία να πάρει».