Για πρώτη φορά στην υβριδική εποχή, οι δύο κορυφαίες ομάδες είναι σε πανομοιότυπα επίπεδα, ενώ το midfield είναι σωστό «ροντέο». Βάζουμε στο «Μικροσκόπιο» το Grand Prix του Μπαχρέιν.
Όνειρο ζούμε!
Θυμίζει 2003 όλο αυτό. Δεν είναι τρεις οι ομάδες, είναι δύο, αλλά η αίσθηση είναι αυτή που είχαμε στις αρχές του 2003.
Δύο πόλοι, εκ διαμέτρου αντίθετοι, δύο τρομακτικά ξεχωριστές προσεγγίσεις, για έναν κοινό στόχο: την κορυφή.
Mercedes vs Red Bull, λοιπόν, και πώς να μην αρέσει; Η μάχη στην κορυφή κρατά το ενδιαφέρον του θεατή, το ενδιαφέρον του μυημένου και του αμύητου, εξίσου.
Και την Κυριακή, δεν απολαύσαμε μία μάχη αποκλειστικά στην πίστα, αλλά και μία ακόμα πιο βαρύνουσα στα pit walls.
Η Mercedes γνώριζε πως είχε ένα σαφές μειονέκτημα σε ρυθμό αγώνα έναντι των Αυστριακών, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο θέλησε να πάει το GP στη μάχη των pits.
Διέγνωσε ορθά πως το undercut ήταν πανίσχυρο, που σημαίνει πως όποιος οδηγός αποφάσιζε να μπει πρώτος, θα είχε σαφές πλεονέκτημα στη μάχη με τον πιο κοντινό του αντίπαλο. Δύο φορές το επέλεξαν, δύο φορές τους βγήκε, ενώ έκαναν και τη σκληρή γόμα να λειτουργήσει καλά – καλύτερα απ’ όσο περίμεναν φεύγοντας από την πίστα το βράδυ της Παρασκευής, δείγμα της βελτίωσης που σημείωσαν όχι μόνο από τις δοκιμές προς το τριήμερο, αλλά και μέσα στο τριήμερο αυτό καθαυτό.
Από τη μεριά της, η Red Bull αντιδρούσε στις κινήσεις της Mercedes, προσπαθώντας να μην κάνει σπασμωδικές κινήσεις, αλλά και να μην αφήσει χαμένες ευκαιρίες να περάσουν από τα χέρια της ανεκμετάλλευτες. Πήγε σε πιο μεγάλο πρώτο και δεύτερο stint, ενώ στάθηκε και τυχερή από το κακό δεύτερο stop του Bottas, οπότε κι έφτασε να παλεύει για τη νίκη ως το φινάλε.
Τώρα, στο φλέγον θέμα της Τ4.
Επέλεξα, με τη βοήθεια της τρομερής τηλεοπτικής κάλυψης και του ΟΤΤ πακέτου της F1, να δω τυχαίους γύρους του Hamilton, για να διαπιστώσω τι συνέβαινε με τα περάσματα από την Τ4.
Όντως, περνά τα όρια – όχι όσο ο Verstappen στο προσπέρασμα, αλλά τα περνά.
Όμως, ποιος φταίει; Αυτός, που γνώριζε ότι η FIA δεν θα τα ελέγχει, ή η FΙΑ, που δεν έκανε σαφή την πολιτική της; Είναι εύκολο να μιλήσει κανείς για εύνοια προς έναν οδηγό ή μία ομάδα, αλλά τι συμβαίνει όταν η ίδια η Ομοσπονδία κι οι αγωνοδίκες μπλέκονται; Δεν είναι η πρώτη φορά – τα ίδια έκαναν στον Καναδά προ διετίας.
Ήταν σωστή η απόφαση της του Lambiase και του Horner να ζητήσουν από τον οδηγό τους να επιστρέψει την θέση, κι ακόμα πιο σωστά εκείνος υπάκουσε. Ξέρουν ότι έχουν στα χέρια τους ένα πρωταθληματικό μονοθέσιο, γνωρίζουν ότι η σεζόν θα είναι μακρά, και ότι είχαν την δυναμική να κερδίσουν – έστω και οριακά. Παίζουν το ‘long game’, που λένε κι οι φίλοι μας οι Άγγλοι, κι ας ήταν δύσκολο για τον Verstappen να δεχτεί μία τέτοια κατάληξη.
Το… VAR, πάντως, δεν θα κρίνει τον τίτλο. Η σεζόν θα κριθεί στην απόδοση και την αξιοπιστία των δύο ομάδων, και στην αντοχή και τη διάρκεια των δύο μονομάχων – όπως πρέπει.
Υ.Γ.: Ειδική αναφορά χρειάζεται να γίνει στον εξαιρετικό Perez, που έμεινε στον γύρο σχηματισμού, αλλά κατάφερε να εκκινήσει, έστω από το pit lane, και εκμεταλλεύτηκε όλη τη δυναμική της RB16B για να τερματίσει 5ος κι επάξια να πάρει το βραβείο του «Οδηγού της Ημέρας».
Ferrari, McLaren κι οι άλλοι
Το midfield αναμενόταν άκρως ανταγωνιστικό, αυτό δεν είναι άγνωστο. Αλλά, επειδή ακριβώς θα υπάρχουν 5 ομάδες για 6 θέσεις στη βαθμολογούμενη δεκάδα, πάντα κάποιες ομάδες ή κάποιοι οδηγοί θα μένουν εκτός, και πολλές φορές χωρίς να ευθύνονται για αυτό.
Αυτό συνέβη την Κυριακή με τον Pierre Gasly, αν κι η AlphaTauri διεσώθη από τον εξαιρετικό στον παρθενικό του αγώνα Yuki Tsunoda, ο οποίος στον τελευταίο γύρο κέρδισε και μία θέση από τον Lance Stroll.
Παρόλα αυτά, φαίνεται πως η σεζόν ξεκινά με πλεονέκτημα για τις McLaren και Ferrari. Κι αν για τους Βρετανούς δεν αποτελεί έκπληξη να είναι τρίτη ομάδα, αφού εκεί τερμάτισαν και πέρυσι, για τη Scuderia είναι μία σημαντική πρόοδος σε σχέση με το καταστροφικό 2020.
Οι δυσκολίες με τον κινητήρα ξεπεράστηκαν, χάρη στον ανασχεδιασμό της μονάδας ισχύος, ενώ και το νέο πίσω μέρος βοηθά στη σταθερότητα της SF21 στα πιο κλειστά, τεχνικά κομμάτια.
Είναι ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς μάχες ανάμεσα σε δύο από τις ιστορικότερες ομάδες του grid, αν και «σημείο των καιρών» ότι δεν παλεύουν για νίκες, αλλά για την 4η και την 5η θέση στον τερματισμό.
Ακόμα κι έτσι, η μάχη ανάμεσα σε αυτές, αλλά και στην AlphaTauri, την Aston Martin και πιο πίσω την Alpine, θα έχει ενδιαφέρον.
Από τη σκοπιά των ελαστικών
Όπως έγινε σαφές από νωρίς μέσα στον αγώνα, τα ελαστικά θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο, με τον επικεφαλής της Pirelli Motorsport, Mario Isola, να σχολιάζει σχετικά:
«Η στρατηγική ήταν στο προσκήνιο αυτού του συναρπαστικού αγώνα, με τον Hamilton και τη Mercedes να σταματούν νωρίτερα από τον Verstappen και τη Red Bull εις διπλούν – που σήμαινε πως στο τέλος ο Hamilton έπρεπε να κάνει μεγαλύτερο stint, το οποίο διαχειρίστηκε άψογα.
«Κι οι τρεις γόμες απέδωσαν άψογα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, με τον Verstappenνα κάνει ένα μεγάλο stintστο μέσον του αγώνα. Είδαμε μια πλειάδα διαφορετικών στρατηγικών, με πέντε εκ των οδηγών που τερμάτισαν να χρησιμοποιούν και τις τρεις διαθέσιμες γόμες, και δύο να κάνουν τρία pit stop εντός της πρώτης πεντάδας.»