Ο Lewis Hamilton έφτασε τις 91 νίκες και σχεδόν αγκάλιασε τον 7ο παγκόσμιο τίτλο του. Ο Daniel Ricciardo πήρε το βάθρο που άξιζε ο ίδιος κι η Renault. Κι όλα αυτά, σε ένα πολύ ιδιαίτερο τριήμερο. Βάζουμε το Grand Prix του Άιφελ «στο μικροσκόπιο».
Ισοφάριση με σημασία
Όταν ο Michael Schumacher αποχώρησε από τη Formula 1 για πρώτη φορά, το 2006, έφυγε όντας ο απόλυτος recordman. Επτά παγκόσμιοι τίτλοι, 91 νίκες, 68 pole positions, 155 βάθρα.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, έκανε το ντεμπούτο του στο κορυφαίο επίπεδο ένας φέρελπις Βρετανός, μιγάς παρακαλώ, ονόματι Lewis Hamilton.
Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του Πάνου Σεϊτανίδη, συνάδελφου και εξαιρετικού συνομιλητή, όταν σε ένα παλαιότερο podcast show μου μού είχε περιγράψει την εικόνα στη παρουσίαση της McLaren-Mercedes στη Βαλένθια το 2007, όπως την έζησε όντας παρών στο σημείο. Παραφράζοντας, θα μεταφέρω τα λεγόμενά του.
Μου μίλησε για ένα σκηνικό επικεντρωμένο γύρω από τον Fernando Alonso, στην πατρίδα του, με τον χορηγό του σε περίοπτη θέση. Ο Hamilton, παράμερα, το νέο παιδί, ο άγνωστος στο μεγάλο κοινό (αν και ήδη επιτυχημένος στις μικρές κατηγορίες όντας πρωταθλητής του GP2 την προηγούμενη χρονιά), δέχτηκε ερωτήσεις από μερικούς δημοσιογράφους, και σίγουρα δεν έχαιρε της ίδιας προσοχής με τον φτασμένο teammate του.
Παρά το ότι μπήκε από νωρίς στα βαθιά, δεν άργησε να δείξει το μεγαλείο του. Το 2007 έχασε τον τίτλο για ένα λάθος στην Κίνα, αλλά το 2008 δεν άφησε την ευκαιρία να χαθεί μέσα από τα ίδια του τα χέρια.
Η μεταγραφή του στη Mercedes το 2013 θα πρέπει να θεωρηθεί μία από τις πλέον εμπνευσμένες επιλογές καριέρας στην εβδομηκονταετή ιστορία του αθλήματος. Έξι τίτλοι, 70 νίκες με τη Mercedes, για να φτάσει τις 91 στο Nurburgring, 96 pole positions συνολικά, 160 βάθρα. Έχει γράψει τα βιβλία των ρεκόρ από την αρχή.
Τα νούμερα μόνα τους δε λένε την απόλυτη αλήθεια, σχεδόν ποτέ. Είναι, όμως, ενδεικτικά της καριέρας ενός οδηγού.
Θα τις ξεπεράσει τις 91 νίκες ο Hamilton. Μπορεί να πάρει και 8 πρωταθλήματα – το 7ο, το φετινό, είναι δεδομένο.
Αλλά, δεν τραβιούνται παράλληλοι ανάμεσα σε εκείνον και τον Schumacher. Δύο διαφορετικοί οδηγοί, με δύο διαφορετικές προσεγγίσεις, σε δύο διαφορετικές εποχές, με δύο διαφορετικές καριέρες και πορείες. Αυτό που τους ενώνει είναι η απόλυτη κυριαρχία και η συγγραφή νέων, χρυσών σελίδων στην ιστορία του σπορ.
Πάντως, ο ίδιος ο Hamilton μάλλον είναι τόσο έκπληκτος με το κατόρθωμά του όσο κι εμείς:
«Μεγαλώνεις βλέποντας κάποιος και έχοντάς τον ως ίνδαλμά σου, για την ποιότητά του, την συνέπειά του, σε κάθε αγώνα, κάθε εβδομάδα, μαζί με την ομάδα του.
«Έχοντας δει την κυριαρχία του, δεν περίμενα πως ο οποιοσδήποτε -ειδικά εγώ- θα μπορούσε να είναι κοντά στο Michael σε ό,τι αφορά τα ρεκόρ του, οπότε είναι τεράστια τιμή για μένα, θα μου πάρει καιρό να το συνηθίσω.»
Επιτέλους!
Μετά από 1,5 χρόνο συνεργασίας και μερικές (όχι πολλές, όμως) καλές ευκαιρίες για βάθρο, ο Daniel Ricciardo και η Renault «έσπασαν το ρόδι».
Η αγωνιστική βελτίωση της Renault από τα τέλη Αυγούστου προμήνυε το χθεσινό αποτέλεσμα. Η RS20, όπως και η προκάτοχός της, έχει ως δυνατό της σημείο την ταχύτητα στις ευθείες και στις γρήγορες στροφές. Αυτό τη βοήθησε σε αγώνες όπως ήταν το Βέλγιο, η Ιταλία, το Μουτζέλο.
Ειδικά στην Τοσκάνη, αν δεν ήταν ο μαινόμενος Albon με την πολύ ανώτερη σε εκείνο το σημείο του αγώνα RB16, ο Αυστραλός θα είχε κατακτήσει την 3η θέση, επάξια.
Η F1, όμως, έχει την τάση να αποδίδει δικαιοσύνη, αργά ή γρήγορα. Στην περίπτωση του Ricciardo, του Abiteboul, της Renault στο σύνολό της, αυτή η δικαίωση, αν θέλετε, ήρθε στο Nurburgring, και με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο.
Από το 2016 που επέστρεψαν οι Γάλλοι στο σπορ ως και σήμερα, αρκετές φορές είχαν βρεθεί στην πηγή, χωρίς να πιουν τελικά νερό. Ο Hulkenberg είχε χάσει μέσα από τα χέρια του, και με δικά του λάθη, δύο βάθρα: στο Μπακού το 2018 και στο Χόκενχαϊμ το 2019.
Για πρώτη φορά στο Nurburgring, η ομάδα του Enstone ήταν αυτή που επωφελήθηκε από λάθη ή κακοτοπιές των αντιπάλων της. Πρώτα, η εγκατάλειψη του Bottas στον 18ο γύρο «άνοιξε» μία θέση στο βάθρο για τον Ricciardo, που όμως είχε μπει στα pits νωρίτερα, στον 16ο, κι είχε πέσει 7ος.
Όταν κι ο τελευταίος οδηγός μπροστά του επισκέφθηκε τα pits, δίνοντάς του την 3η θέση κοντά στα μισά του αγώνα, προέκυψε ο κίνδυνος του Sergio Perez, που είχε αλλάξει στη μέση γόμα στον 28ο γύρο και άρχισε να πλησιάζει τον Ricciardo.
Τότε, η εγκατάλειψη του Norris και το Αυτοκίνητο Ασφαλείας που βγήκε μέχρι να απομακρυνθεί το μονοθέσιο του Βρετανού λειτούργησε ευεργετικά για τον Αυστραλό και την ομάδα του. Μπήκε στα pits για να βάλει τη μαλακή γόμα, και με τον Perez να πράττει το ίδιο έναν γύρο μετά, η υπόθεση βάθρο ήταν πια στο χέρι του.
Αν κι απειλήθηκε κάπως στην επανεκκίνηση, εντούτοις αμύνθηκε εξαιρετικά και στους γύρους που ακολούθησαν, οδήγησε αψεγάδιαστα, για να πάρει το πολυπόθητο βάθρο.
Κι ας μην έκανε ‘shoey’, γιατί, όπως δήλωσε ο ίδιος, το ξέχασε!
Η F1 δε χρειάζεται τις δοκιμές της Παρασκευής
Η ομίχλη δεν επέτρεψε στον αλυτάρχη της F1, Michael Masi, να δώσει το ΟΚ στην έναρξη των ελεύθερων δοκιμών της Παρασκευής. Κι ίσως αυτό να ήταν προς το καλύτερο.
Η προετοιμασία που έχουν οι ομάδες απ’ τα 180 λεπτά δοκιμών της Παρασκευή, συν τα 60 του Σαββάτου, κάνει τους αγώνες προβλέψιμους, κάθε κίνηση προδιαγεγραμμένη, και σπάνια, ίσως με ένα Αυτοκίνητο Ασφαλείας ή μία ηχηρή εγκατάλειψη, έρχεται η ανατροπή και δημιουργείται ενδιαφέρον – αν μη τι άλλο, ολίγον τεχνητό.
Ίσως, βέβαια, τα όποια ζητήματα αξιοπιστίας είδαμε στον αγώνα να οφείλονται απ’ αυτήν την έλλειψη δοκιμών, αφού, για παράδειγμα, το FP1 προσφέρεται για ελέγχους στα συστήματα του μονοθέσιου. Με την βιασύνη των ομάδων να συλλέξουν δεδομένα από το FP3, ελλείψει FP1 και FP2, αυτά πήγαν περίπατο. Αναμφίβολα, υπάρχουν κι αρνητικά στο μειωμένο πρόγραμμα.
Αλλά, υπήρξαν και θετικά: αναδείχθηκε το ταλέντο και το ένστικτο των οδηγών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Nico Hulkenberg. Ο Γερμανός κλήθηκε να οδηγήσει την RP20 του Lance Stroll, όταν αυτός αρρώστησε και δεν ήταν σε θέση να λάβει μέρος στο GP. Είχε μόλις 4 γύρους στις κατατακτήριες, πριν πατήσει πίστα για τον κυριακάτικο αγώνα. Και έκανε με διαφορά το καλύτερο GP απ’ όλους, έχοντας εκκινήσει από την 20η θέση, για να τερματίσει 8ος, και λίγο έλειψε να περάσει και τον Leclerc για την 7η θέση.
Η Ίμολα θα προσφερθεί για μία ακόμα «δοκιμή» αυτού του συμπυκνωμένου format. Εκεί θα έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πώς θα προσαρμόσουν οι ομάδες τα προγράμματά τους, γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι θα είναι σαφώς πιο μειωμένα._Δ.Μ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
