O Jacques Swaters, παλαίμαχος οδηγός αγώνων, ιδιοκτήτης ομάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, αλλά και επί σειρά ετών στενός φίλος του ιδρυτή της Scuderia Ferrari, απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών.
O παλαίμαχος οδηγός αγώνων και ιδιοκτήτης ομάδας στη Formula 1, Jacques Swaters απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών.
Ο Swaters γεννήθηκε το 1926 στις Βρυξέλες, από μητέρα Βελγίδα (που απεβίωσε όταν ο ίδιος ήταν 2 μηνών) και πατέρα Ολλανδό, που έφυγε από τη ζωή όταν ο ίδιος ήταν 12 ετών.
Αποτέλεσε μέλος της αντίστασης στον Πόλεμο, όπου συνελήφθη και βασανίστηκε από τους Ναζί, ενώ πολέμησε και στην απελευθέρωση της Ολλανδίας από το γερμανικό ζυγό.
Ξεκίνησε την αγωνιστική καριέρα του το 1948, αγοράζοντας μαζί με τον καλύτερό του φίλο, Charles de Tornaco μια προπολεμική MG PB Special, και συμμετείχε στις 24 Ώρες του Spa εκείνης της χρονιάς, με τον συμπατριώτη του Paul Frere, για να τερματίσουν 4οι στην κλάση τους.
Οι Swaters, de Tornacο, Andre Pilette και Roger Laurent ίδρυσαν τότε την ομάδα Ecurie Belgique, συμμετέχοντας σε αγώνες με προπολεμικά αυτοκίνητα. Το 1950 είχαν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν ένα μονοθέσιο Talbot-Lago T26C, με το οποίο σκόπευαν να συμμετάσχουν σε διεθνείς αγώνες. Ωστόσο, η αυτοκινητική λέσχη του Βελγίου δεν έκανε δεκτό το όνομα της ομάδας, η οποία μετονομάστηκε σε Ecurie Francorchamps.
O Pilette έκανε τους πρώτους αγώνες με το νεοαποκτηθέν μονοθέσιο, αλλά προκάλεσε σημαντικές ζημιές στην Talbot στο Ολλανδικό GP του 1951 και ο Swaters έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 αντικαθιστώντας τον τραυματισμένο φίλο του στο Γερμανικό GP της ίδιας χρονιάς, που διεξήχθη στο θρυλικό Nurburgring, ενώ συμμετείχε και στο Ιταλικό GP.
To 1953, o Swaters αγόρασε την πρώτη του Ferrari (μια 500 F2), για να αγωνιστεί στο Grand Prix des Frontieres, στο Chimay του Βελγίου. Εντούτοις, δεν προλάβαινε να το μεταφέρει με φορτηγό έως την πίστα, αποφάσισε να το οδηγήσει μέχρι εκεί (μια απόσταση 1.000 χιλιομέτρων), κάνοντας τον Enzo Ferrari να αναφωνήσει: «Εδώ τη Modena έχουμε πολλούς τρελούς, αλλά αυτός είναι ο πιο τρελός απ’ όλους!»
Ο Swaters συμμετείχε σε περισσότερους από 50 αγώνες τα επόμενα 9 χρόνια. Με τους κανονισμούς της Formula 1 να επιτρέπουν τη χρήση μονοθεσίων Formula 2, ο Swaters συμμετείχε σε τρεις αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 1953: στο Grand Prix της πατρίδας του, σε αυτό της Γερμανίας (όπου σημείωσε το καλύτερο αποτέλεσμά του στην F1, τερματίζοντας 7ος) και σε αυτό της Ελβετίας.
Το 1953 σημείωσε και την καλύτερη νίκη της καριέρας του όπως την αποκαλεί, στη Formula 2 και το Grand Prix de Berlin, που διεξήχθη στην πίστα του AVUS. Εκείνη τη χρονιά όμως έχασε και τον de Tornaco, ο οποίος σκοτώθηκε στο Grand Prix της Modena.
To 1954 o Swaters συμμετείχε σε άλλα τρία GP της F1 (Βελγίου, Ελβετίας και Ισπανίας) με την Ferrari 500. Στις 24 του Le Mans εκείνης της χρονιάς τερμάτισε 4ος μαζί με τον Laurent πίσω από το τιμόνι μια Jaguar C–Type, την οποία το δίδυμο έφερε στην 3η θέση του τερματισμού στις 12 Ώρες του Reims.
Ο Swaters επικεντρώθηκε στους αγώνες σπορ αυτοκινήτων, καταλαμβάνοντας την 3η θέση των 24 Ωρών του τραγικού Le Mans του 1955, μαζί με τον Johnny Claes πίσω από το τιμόνι μιας Jaguar D–Type. O Swaters αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1957.
Το 1955, ιδρύθηκε η Ecurie Nationale Belge υπό τις εντολές της Shell Βελγίου, η οποία δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της Εcurie Francorchamps του Swaters, της Ecurie Belgique του Frere και της Ecurie Belge του Claes. Aρχικά, αυτή η ομάδα χρησιμοποιούσε την παλιά Ferrari 500, αλλά αργότερα αγόρασε μερικές Cooper–Climax F2 και βοήθησε την καριέρα πολλών ανερχόμενων Βέλγων οδηγών όπως ήταν τα αδέρφια Lucien και Mauro Bianchi, Olivier Gendebien, Andre Milhoux, Willy Mairesse και Alain de Chagny. Το 1961 η Ecurie Nationale Belge συμμετείχε και σε μερικούς αγώνες του πρωταθλήματος F1 με δυο Emeryson–Maserati. Λόγω των περιορισμένων επιτυχιών, η ομάδα στράφηκε προς μια Lotus 18, αλλά το 1962 επανέφερε την Emeryson, εξελιγμένη και μετονομασμένη σε ENB. Εντούτοις, όταν αποδείχθηκε ότι ούτε με αυτό τον τρόπο ήταν ανταγωνιστική, η Ecurie Nationale Belgique έπαψε να υπάρχει.
Ο Swaters επικεντρώθηκε στους αγώνες σπορ αυτοκινήτων με την Ecurie Francorchamps, την οποία είχε διατηρήσει ανεξάρτητη από την Ecurie Nationale Belgique. Η ομάδα του είχε σημειώσει αρκετές επιτυχίες, νικώντας στην κλάση της στις 24 Ώρες του Le Mans το 1965 (Willy Mairesse/Jean Blaton, 3οι γενικής, νικητές στην κατηγορία GT, με Ferrari 275 GTB). H νίκη στα 500 χλμ. του Spa την ίδια χρονιά (Willy Mairesse, Ferrari 250 LMS) αποτέλεσε την καλύτερη στιγμή του Swaters ως ιδιοκτήτη ομάδας.
Η Ecurie Francorchamps, η οποία έγινε γνωστή ως μια από τις πιο σεβαστές ιδιωτικές ομάδες της Ferrari, σταμάτησε να λειτουργεί το 1982, ωστόσο ο Swaters διατήρησε τις στενές σχέσεις του με το Maranello. To μακρινό 1953, είχε γίνει διανομέας της Ferrari στις Κάτω Χώρες, ιδρύοντας το Garage Francorchamps (το οποίο διοικούσε για περισσότερα από 40 χρόνια), ενώ το 1991 άνοιξε την Ferrari Francorchamps Galleria, ένα μουσείο αντικειμένων και εγγράφων για την εταιρία του Maranello και τον ιδρυτή της, Enzo Ferrari, με τον οποίο διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις, όντας ένα από τα λίγα έμπιστα άτομα του Commendatore. Ο Swaters δημιούργησε επίσης μια βάση δεδομένων στην οποία μπορούσε να βρει κανείς την ιστορία οποιουδήποτε πλαισίου είχε κατασκευαστεί στο Maranello από το 1947 έως το 2000.
Φ.Λ.
fab@4troxoi.gr
fab@4troxoi.gr