Σαν σήμερα, στις 20 Μαΐου 2019, έφυγε από τη ζωή ο Niki Lauda, μία από τις πλέον εμβληματικές φιγούρες στην ιστορία της Formula 1.
O Niki Lauda, γεννημένος στην Βιέννη από επιχειρηματική οικογένεια στις 22 Φεβρουαρίου 1949, επέλεξε να μην γίνει ο διάδοχος των γονέων του, αλλά ένας οδηγός αγώνων.
Έκανε το ντεμπούτο του ως πιλότος το 1971 με την March, προτού μεταβεί στην BRM μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, που τον είδαν να «νοικιάζει» την θέση του στην ομάδα, πηγαίνοντας αγώνα-αγώνα. Αυτό σήμαινε πως μπήκε σε ακόμα μεγαλύτερα χρέη, που όμως θα μπορούσαν να διαγραφούν, αν έμενε στην ομάδα και μετά το 1973.
Ο ίδιος, όμως, είδε την πόρτα για τη Ferrari ανοιχτή, αποπλήρωσε το χρέος του και έγινε κάτοικος Μαρανέλο.
Ο στακάτος λόγος του και η αφοπλιστική ειλικρίνειά του ήταν χαρακτηριστικά που ταίριαξαν με τη Ferrari της τότε εποχής, που είχε να δει τίτλο από το 1964.
Το 1975, ο Niki Lauda κατακτά νίκες σε Μονακό, Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία και ΗΠΑ και στέφεται πρωταθλητής, δίνοντας τέλος στην ανομβρία της Scuderia μετά από μία δεκαετία.
Το 1976 έμελε να γίνει η χρονιά που θα σημαδέψει τη ζωή και την καριέρα του Lauda μέχρι και το τέλος. Μετά το τρομακτικό ατύχημα που είχε στο Nurburgring, ο Αυστριακός επέστρεψε μόλις 6 εβδομάδες μετά, στο Ιταλικό Grand Prix, για να υπερασπιστεί τον τίτλο που τόσο ήθελε να του πάρει από τα χέρια ο JamesHunt.
Μπορεί στο φινάλε να έχασε τη μάχη, αλλά η δύναμη ψυχής που επέδειξε επιστρέφοντας στο grid μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όντας σε θέση να αγωνιστεί ενώ λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του, αποτελεί μέχρι και σήμερα ίσως το σπουδαιότερο αθλητικό comeback όλων των εποχών, και το μεγαλύτερο επίτευγμα του Lauda – μεγαλύτερο κι από τα όσα πέτυχε στις πίστες.
Το 1978, ο Αυστριακός αλλάζει στρατόπεδο και μετακομίζει στην Brabham. Μετά την απόσυρσή του από την F1 στο Καναδικό GP του 1979, ο Lauda αφιέρωσε τη ζωή του σε άλλες δραστηριότητες εκτός πίστας επιστρέφοντας σε αυτές με τα χρώματα της McLaren το 1982.
Δύο χρόνια αργότερα, και με τον Alain Prost για teammate του, στέφεται για τρίτη και τελευταία φορά πρωταθλητής, για μόλις μισό βαθμό.
Το 1985 αποχωρεί οριστικά από την ενεργό δράση αναλαμβάνοντας τη δεκαετία του ’90 ρόλο συμβούλου στη Ferrari.
Τη διετία 2001/02 εντάσσεται στους κόλπους της Jaguar, ενώ το 2012 επιστρέφει στη Formula 1 για λογαριασμό της Mercedes στη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου. Από αυτό το πόστο καταφέρνει να πείσει τον Lewis Hamilton να φύγει από τη McLaren, και στην ουσία να ξεκινήσει τη δυναστεία των Γερμανών, που εκτείνεται μέχρι και σήμερα.
Απεβίωσε στις 20 Μαΐου 2019, σε ηλικία 70 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με πρόβλημα στο αναπνευστικό, που τον είδε να κάνει ακόμα και μεταμόσχευση πνευμόνων.
Το κενό που άφησε παραμένει μέχρι σήμερα μεγάλο, και το αποτύπωμά του από όποια ομάδα κι αν πέρασε, ανεξίτηλο._Δ.Μ.
