O κόσμος της Fοrmula 1 θρηνεί την απώλεια του sir Jack Brabham, ενός πραγματικού θρύλου του σπορ, που έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 88 ετών. Ήταν ο μοναδικός οδηγός που έχει κατακτήσει τίτλο με μονοθέσιο που φέρει το όνομά του.
Ήταν ο πρώτος πρωταθλητής της Αυστραλίας και ο μοναδικός οδηγός στην ιστορία της F1 που έχει κατακτήσει τίτλο με μονοθέσιο που φέρει το όνομά του. Διαδραμάτισε επίσης καθοριστικό ρόλο στην επανάσταση της τοποθέτησης του κινητήρα πίσω από τον οδηγό στα τέλη της δεκαετίας του 50.
Γεννημένος στα προάστια του Σίδνεϊ το 1926. Από μικρό παιδί κατασκεύαζε και αγωνιζόταν με τους φίλους του με αυτοσχέδια καροτσάκια και σε ηλικία 12 ετών οδηγούσε τα φορτηγά της οικογενειακής επιχείρησης. Στα 15 του άφησε το σχολείο και δούλεψε ως μηχανικός και άρχισε να πουλάει μοτοσικλέτες τις οποίες είχε αγοράσει και επισκευάσει. Στα 18α γενέθλιά του πήγε στην αεροπορία για να συνεχίσει ως μηχανικός.
Ένας αμερικάνος φίλος του, ο Johnny Schonberg, τον έπεισε να δούνε μια μέρα έναν αγώνα με μικρά αυτοκίνητα. Αν και θεώρησε ότι οι οδηγοί δε στέκουν στα καλά τους, συμφώνησε να κατασκευάσει ένα τέτοιο όχημα. Όταν η σύζυγος του Schonberg τον έπεισε να παρατήσει τους αγώνες, εκείνος παρότρυνε τον Brabham να τους ξεκινήσει. Ο Jack διαπίστωσε άμεσα ότι έχει ταλέντο στην οδήγηση, νικώντας τον 3ο του αγώνα. Ήταν 1948.
Αφότου έκανε όνομα στη γενέτειρά του, γνωρίζοντας στην πορεία και τον Ron Tauranac, το 1955 έκανε το μεγάλο ταξίδι για την Αγγλία χωρίς τη σύζυγό του Betty και τον πρώτο τους γιο, Geoff και έπειτα από αρκετές επισκέψεις στο εργοστάσιο της Cooper γνωρίστηκε με τους Charlie και John. Ο Brabham εισχώρησε με το έτσι θέλω στην Cooper, αναλαμβάνοντας εργασίες με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να πληρώνεται στην αρχή. Εκεί βρήκε την ευκαιρία να τοποθετήσει έναν κινητήρα Bristol 2 λίτρων στο πίσω μέρος μια Cooper, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του στην F1, στο Βρετανικό GP. Ο ανταγωνισμός όμως διέθετε κινητήρες 2,5 λίτρων.
Η εμφάνισή του στο GP του Μονακό το 1957, ήταν η πρώτη φορά που τράβηξε τα βλέμματα στην F1, έπειτα από πολύ καλές εμφανίσεις στην F2. Στο πριγκιπάτο, πάλι με κινητήρα 2 λίτρων ήταν 3ος μέχρι που λίγο πριν τον τερματισμό αστόχησε η αντλία καυσίμου. Ο Brabham έσπρωξε την Cooper μέχρι τον τερματισμό και κατετάγη 6ος.
Το 1959, η Coventry Climax κατασκεύασε κινητήρες 2,5 λίτρων για την Cooper, πάντοτε τοποθετημένους πίσω από τον οδηγό. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα μονοθέσιο τέτοιου σχεδιασμού κατακτούσε τον τίτλο, στα χέρια του Brabham. Ήταν και η πρώτη φορά που μια ομάδα γκαραζιέρηδων όπως τους είχε αποκαλέσει ο Enzo Ferrari κατακτούσε τον τίτλο και όχι ένας κατασκευαστής πλαισίου και κινητήρων. Ο Brabham κατέκτησε τον τίτλο για δεύτερη συνεχή σεζόν το 1960, έχοντας για team mate το νεαρό Bruce McLaren που έμαθε πολλά δίπλα στον Αυστραλό.
Η αλλαγή στους κινητήρες 1,5 λίτρων το 1961 έφερε την Ferrari και πάλι στην κορυφή. O Commendatore σχολίασε ότι τα άλογα σέρνουν την άμαξα και όχι το αντίθετο, αλλά αναγκάστηκε και αυτός να τοποθετήσει τους κινητήρες στο πίσω μέρος των μονοθεσίων του για να κατακτήσει τον τίτλο. Αφότου η Cooper ξεκίνησε την επανάσταση του κινητήρα πίσω από τον οδηγό και στην Ινδιανάπολη, ο Brabham, διαφωνώντας τις επιλογές του John Cooper, αποφάσισε το 1962 να κατασκευάσει το δικό του μονοθέσιο, με τη βοήθεια του Ron Tauranac. Έκτοτε, όλα τα μονοθέσια της Brabham έφεραν στην ονομασία τους το αρχικό γράμμα από το επίθετο των δυο ανδρών: BT. Ο Bruce McLaren παρακολουθούσε τις κινήσεις του πρώην team mate του και μερικά χρόνια αργότερα θα έκανε την ίδια κίνηση.
Όταν το 1966 οι κανονισμοί της F1 άλλαξαν σε κινητήρες 3 λίτρων, ο Brabham, έχοντας εμπειρία από την προηγούμενη φορά που είχε συμβεί κάτι τέτοιο, είχε προνοήσει, πείθοντας την Repco να ξεκινήσει να κατασκευάζει έναν V8 δύο χρόνια νωρίτερα. Η αυστραλιανή εταιρεία είχε φιλοξενήσει τη βάση της ομάδας της Brabham στις εγκαταστάσεις της στην Aγγλία και βάσισε τον κινητήρα της σε ένα αλουμινένιο μπλοκ ενός Oldsmobile V8.
Το 1966, ο Brabham κατέκτησε τον τίτλο με μια Brabham–Repco και την επόμενη σεζόν το ίδιο θα έκανε ο team mate του, Denny Hulme! H προνοητικότητα του Brabham εξασφάλισε δυο τίτλους στην ομάδα του. To 1966 ο Αμερικανός οδηγός της ομάδας του, Dan Gurney εφευρέτης του Gurney flap που ακόμα χρησιμοποιούν στα μονοθέσιά τους οι ομάδες, αποφάσισε να αποχωρήσει και να φτιάξει τη δική του ομάδα, την Eagle. O Brabham, θα είχε αποχωρήσει από τους αγώνες στο τέλος του 1969 ωστόσο ο Jochen Rindt, αποφάσισε να πάει στη Lotus. O Brabham αγωνίστηκε και το 1970, σε ηλικία 44 ετών και πάλεψε με τον Αυστριακό πρώην πιλότο της ομάδας του για τον τίτλο, που κατέληξε εντέλει στον Rindt ο οποίος δυστυχώς είχε χάσει τη ζωή του στο Ιταλικό GP. Έπειτα από πίεση της οικογένειάς του, ο Brabham άφησε την ομάδα και επέστρεψε στην Αυστραλία. Λίγο καιρό αργότερα, ο Tauranac πούλησε την Brabham σε κάποιον κύριο Bernie Ecclestone, πρώην μάνατζερ του Rindt. Tα υπόλοιπα, είναι ιστορία, όπως επίσης και η πορεία ενός μηχανικού που εργαζόταν στην Brabham στα τέλη της δεκαετίας του 60, ονόματι Ron Dennis.
Στην πίστα, ο Brabham διέθετε χαρακτηριστικό υπερστροφικό στιλ οδήγησης και ήταν αδυσώπητος στις μάχες. Mπορεί να μην ήταν ο ταχύτερος οδηγός του κόσμου, αλλά δεν παραχωρούσε σπιθαμή ασφάλτου και μερικές φορές έβγαινε εσκεμμένα εκτός πίστας για να πετάξει χαλίκια σε αυτούς που τον ακολουθούσαν! Αυτή η συμπεριφορά του κέρδισε το προσωνύμιο Black Jack. Εκτός πίστας, ήταν λιγομίλητος και δεν ασχολήθηκε ποτέ να καλοπιάσει τον Τύπο, αδιαφορώντας για αυτά που γράφονταν για τον ίδιο.
Οι γιοι του Brabham, Geoff, David και Gary ακολούθησαν το παράδειγμα του πατέρα τους. Ο David μάλιστα αγωνίστηκε με την Brabham, όταν όμως η ομάδα είχε παρακμάσει και βρισκόταν στο πίσω μέρος του grid, ενώ ο Gary έκανε δυο απόπειρες με την τραγική ομάδα της Life το 1990._Φ.Λ.