top icon
Αγώνες

Ένα διαμάντι ξαναζεί

Την ολοκλήρωση της ανακατασκευής μιας από τις εργοστασιακές Toyota Celica 2000 GT Rally Gr.4, συνδύασε ο Κωνσταντίνος Πίτσος με μια εκδήλωση-γιορτή αφιερωμένη στους ανθρώπους που συνέβαλλαν στην αναγέννηση του αυτοκινήτου αλλά και σε αυτούς που συνδέονται άμεσα με την ιστορία του.

Την ολοκλήρωση της ανακατασκευής μιας από τις εργοστασιακές Toyota Celica 2000 GT Rally Gr.4, συνδύασε ο Κωνσταντίνος Πίτσος με μια εκδήλωση-γιορτή αφιερωμένη στους ανθρώπους που συνέβαλλαν στην αναγέννηση του αυτοκινήτου αλλά και σε αυτούς που συνδέονται άμεσα με την ιστορία του.

Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα αυτοκίνητα στο ελληνικό αγωνιστικό χώρο με εργοστασιακές προδιαγραφές, με συμμετοχές στο εξωτερικό και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά και ιδιαίτερα σημαντική παρουσία στους ελληνικούς αγώνες. Φανερά ικανοποιημένος και χαρούμενος για την ολοκλήρωση αυτής της κάθε άλλο παρά απλής και εύκολης προσπάθειας ο Κωνσταντίνος Πίτσος σημειώνει: «Το αυτοκίνητο είναι μια Toyota Celica GT2000 Rally του ’80 προδιαγραφών Gr.4. To συγκεκριμένο αυτοκίνητο έτρεχε ο Λιφ Άστερχαγκ και έχει συμμετάσχει και σε κάποιους αγώνες του Παγκοσμίου και συγκεκριμένα στο RAC και στην Σουηδία. 

Στην Ελλάδα ήρθε το ’81 και έτρεξαν με αυτό ο Ανδρέας Παπατριανταφύλλου, ο Ιαβέρης και ο Βαγγέλης Γκάλο. Από την στιγμή που ξεκινήσαμε την ανακατασκευή του μέχρι σήμερα πέρασαν δυόμιση χρόνια με σκληρή δουλειά. Σήμερα λοιπόν είναι μια μέρα για όσους έχουν σχέση με το αυτοκίνητο. Για όσους έχουν βοηθήσει με προσωπική δουλειά, όσους έχουν βοηθήσει με πληροφορίες αλλά και όσους στο παρελθόν είχαν ζήσει με αυτό ως οδηγοί, συνοδηγοί και όχι μόνο». 

Σε σχέση με το κίνητρο που οδήγησε στην απόφαση της επιλογής του συγκεκριμένου αυτοκινήτου συμπληρώνει: «Με την Toyota είχα σχέσεις παλιά και το θυμάμαι αυτό το αυτοκίνητο από όταν ήμασταν παιδιά. Δεν μας άφηναν να πάμε κοντά, ούτε να το αγγίξουμε, ούτε να το δούμε από κοντά. Με είχε εντυπωσιάσει από τότε. Αν ακούσεις για παράδειγμα τον ήχο του δεν πρόκειται να το ξεχάσεις. Ήταν λοιπόν ένα όνειρο για μένα και έτσι πήρα την απόφαση να το ανακατασκευάσω και να το φέρω στην αρχική του μορφή». 

Σε ότι αφορά τις απαιτήσεις μιας τέτοιας προσπάθειας ώστε το αυτοκίνητο να επανέλθει στην αρχική του μορφή ο Κωνσταντίνος Πίτσος μας αποκαλύπτει: «Σίγουρα η όλη διαδικασία δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Ο τελευταίος του αγώνας του αυτοκινήτου ήταν το 1986 στο 7ο Ράλλυ Κρήτης. Στο διάστημα από τότε μέχρι την στιγμή που ξεκινήσαμε την ανακατασκευή του, είχε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ, σε κάποια στιγμή μάλιστα είχε κλαπεί και λεηλατηθεί με αποτέλεσμα η κατάσταση του να είναι ιδιαίτερα άσχημη. Ξεκινήσαμε λοιπόν να δουλεύουμε πάνω σε αυτό πριν δυόμιση χρόνια. Έκτοτε έχει γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να βρούμε ανταλλακτικά καθώς παρά το γεγονός πως το αυτοκίνητο είχε αρκετά πράγματα επάνω του πολλά από αυτά που απαιτούσαν αντικατάσταση ήταν μοναδικά. Το καπάκι του κινητήρα για παράδειγμα είναι TRD και δεν υπάρχει σαν ανταλλακτικό. Βρήκα βέβαια ανθρώπους που είχαν σχέση με το αυτοκίνητο και εδώ και στην Ευρώπη και την Αμερική ώστε να συγκεντρώσουμε σιγά σιγά τα ανταλλακτικά που απαιτούνταν, είτε παλιά, είτε ανακατασκευασμένα είτε καινούργια. Χρειάστηκε πολύ ψάξιμο στο internet. Για να επιτευχθεί το τελικό αποτέλεσμα με έχουν βοηθήσει πάρα πολλοί άνθρωποι, περισσότεροι από είκοσι, για τους οποίους οργάνωσα και την σημερινή γιορτή για να τους τιμήσω. Χάρη σε αυτούς χτίστηκε το αυτοκίνητο. Ο ένας μετά τον άλλο έβαζε την δική του πινελιά, άλλος στο καπάκι, άλλος στις μπιέλες, άλλος στην ανάρτηση, άλλος στο αμάξωμα, άλλος στα ηλεκτρικά. Πολλά εξαρτήματα δεν υπήρχαν και χρειάστηκε να ανακατασκευαστούν όπως τα μπροστινά συστήματα, οι πλήμνες, τα ψαλίδια. Αυτά που υπήρχαν στο αυτοκίνητο ήταν κατεστραμμένα και βέβαια αυτά δεν είναι ανταλλακτικά παραγωγής, ήταν ειδικές κατασκευές. Άρα έπρεπε από αυτά που είχαμε σαν δείγμα να κάνουμε σχέδια, και από αυτά να κατασκευαστούν καινούργια. Μερικά σχέδια δημιουργήθηκαν μόνο από φωτογραφίες, όπως για παράδειγμα τα τοπ μάουντ, από τις οποίες υπολογίζαμε τις διαστάσεις χρησιμοποιώντας αναλογίες. Σε άλλα πάλι που δεν υπήρχαν ως ανταλλακτικά και δεν μπορούσαν να κατασκευαστούν όπως το καπάκι του ντρισιμπιτέρ έπρεπε να βρούμε τρόπο να τα παντρέψουμε με πράγματα που είναι δυνατό να βρεθούν. Λίγα πράγματα επάνω στο αυτοκίνητο ήταν πολύ καλά όπως για παράδειγμα το κιβώτιο ταχυτήτων. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως το γεγονός πως σήμερα το αυτοκίνητο είναι πλέον ολοκληρωμένο μας γεμίζει όλους με τεράστια ικανοποίηση και χαρά». 

Από εδώ και πέρα λοιπόν αρχίζουν και τα σχέδια για την εκ νέου εμπλοκή του αυτοκινήτου στο αγωνιστικό πεδίο. «Υπάρχουν φυσικά ακόμα μικρά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν. Ελπίζω όλα να είναι έτοιμα ώστε να μπορέσουμε να τρέξουμε στο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις». Από την μεριά μας δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε το πείσμα, την επιμονή και το μεράκι του Κωνσταντίνου Πίτσου αλλά και όσων βοήθησαν στην αναγέννηση ενός τόσο σημαντικού αυτοκινήτου και κομματιού της αγωνιστικής ιστορίας και βέβαια να ευχηθούμε για ότι καλύτερο για την συνέχεια σε επίπεδο αποτελεσμάτων αλλά και απόλαυσης από το μπάκετ του αυτοκινήτου. Και φυσικά θα επανέλθουμε με μια εκ βάθους ανάλυση από την αρχή της προσπάθειας μέχρι το τελικό θαυμαστό από κάθε άποψη αποτέλεσμα._Γ.Χ. 

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ