Σωτήρης Ιερεμιάδης: Από το μπάκετ στο Ράλλυ ΔΕΘ

Τελείωσε το καλοκαίρι και επανήλθαμε στην κανονικότητα, με πολλούς αγώνες, ώστε να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα…

Πριν περάσει ο δεκαπενταύγουστος βρέθηκα στην Ιταλία για ένα μονοήμερο τεστ με το αγαπημένο Fabia, την ομάδα της Erreffe και την Caneva Rally που με προετοιμάζει οδηγικά και στηρίζει τις προσπάθειες μου.

Στο τεστ…

Το αυτοκίνητο ετοιμοπόλεμο, ενώ αν και σκουριασμένος από τις διακοπές βρήκα αμέσως ρυθμό. Ζητούμενο, πως θα στήσουμε το αυτοκίνητο για το Ράλλυ ΔΕΘ. Η Erreffe δεν είχε την εμπειρία σε σχέση με την Ελλάδα, ενώ να θυμίσω ότι είχα να οδηγήσω από το 2019 σε ελληνικό αγώνα και μάλιστα, ποτέ με R5.

Σπαζοκεφαλιά

Μελετήσαμε δεδομένα από τη Skoda Motorsport και αποφασίσαμε να στήσουμε το αυτοκίνητο όπως στη Σικελία όπου επίσης, το οδόστρωμα είναι κακό με λακούβες και πολύ ολισθηρό.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτά τα αγωνιστικά αυτοκίνητα σου δίνουν απεριόριστες επιλογές όσον αφορά το στήσιμο τους. Αναφορικά με την ανάρτηση, ρυθμίζεις το ύψος, το πλάτος, τη σκληρότητα στην επαναφορά και τη συμπίεση, επιλέγεις διαφορετικά ελατήρια-αμορτισέρ και διαφορετικές αντιστρεπτικτές ράβδους. Αντίστοιχα, παρεμβαίνεις στη μετάδοση και ειδικά στα ελεγχόμενα διαφορικά.

Για να μην κουράζω με πολλές λεπτομέρειες ας μείνουμε σε μία γενική έννοια, στο ότι όσο πιο ολισθηρό είναι το οδόστρωμα τόσο πιο ψηλό και μαλακό θέλουμε να είναι το αυτοκίνητο προκειμένου να βρίσκει την καλύτερη πρόσφυση.

Στην Ελλάδα, με τη Fabia R5

Πρεμιέρα σε “event” που οργανώσαμε στην πίστα καρτ, στο Νέο Ρύσιο. Το αυτοκίνητο ήταν πολύ μαλακό για πίστα, κάτι αναμενόμενο αφού ήταν στημένο για γλιστερούς δρόμους στο βουνό και όχι για την πίστα.

Την επόμενη μέρα shakedown και να δώσουμε συγχαρητήρια στον στον ΑΟΘ, τον οργανωτή του αγώνα, για την πρωτοβουλία και μακάρι να γίνει παράδειγμα για όλους τους Ελληνικούς αγώνες. Εκεί λοιπόν, σε σχετικά κακό οδόστρωμα αλλά αρκετά γρήγορο κομμάτι η πρόσφυση του αυτοκινήτου ήταν απλά εξωπραγματική σε βαθμό που αναρωτιόμασταν πως γίνετε αυτό. Οπλιζόμαστε με ακόμα περισσότερη αυτοπεποίθηση για να επιτεθούμε την επόμενη μέρα στον αγώνα…

Η ώρα της αλήθειας

Οι ειδικές διαδρομές Λιβάδι – Πετροκέρασα και ο γνωστός Χολομώντας και η μόνη έκφραση που καταγράφεται είναι αγγλική. Βρεθήκαμε κυριολεκτικά “in no mans land”, η χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ με αγωνιστικό αυτοκίνητο. Πατούσα γκάζι το αυτοκίνητο έχανε την πρόσφυση σαν τρελό, σπινάροντας όλοι οι τροχοί, που στα φρένα μπλόκαραν και οι τέσσερις και ταξιδεύαμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Στρίβοντας ή έφευγε όλο μαζί με τα “τέσσερα”, ή απλά δεν έστριβε ποτέ και πήγαινε απέναντι με ατελείωτες μούρες. Προβληματισμένοι φτάνουμε στο Χολομώντα, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη – στην πρώτη φουρκέτα βρεθήκαμε εντελώς απέναντι γιατί δεν μπορούσα να φρενάρω, αργότερα δύο φορές βρεθήκαμε στις μπαριέρες και ξαναμπήκαμε στο δρόμο…

Επιστρέφουμε στο service κάναμε κάποιες αλλαγές στο αυτοκίνητο που για ευνόητους λόγους δεν γράφονται και πήγαμε για το δεύτερο πέρασμα στις δύο ειδικές. Το αυτοκίνητο σαφώς βελτιωμένο, τουλάχιστον δεν ήταν επικίνδυνο, αλλά παρά την προσπάθεια, είμασταν μακριά από τους χρόνους των πρωτοπόρων…

Γεγονός, πως όταν οδηγείς ένα από τα καλύτερα αγωνίστηκα αυτοκίνητα, αν το στήσιμο του είναι λάθος δεν υπάρχει σωτηρία. Μάλιστα, είναι πολύ εύκολο να συμβεί και πολύ δύσκολο να διορθωθεί κυρίως κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δική μου η ευθύνη, αφού ο οδηγός έχει τον τελευταίο λόγο στο set up. Όμως, μαθαίνουμε από τα λάθη μας και προχωράμε.

Συγχαρητήρια στους νικητές και σε όλα τα πληρώματα που τερμάτισαν, πολύ κρίμα για τον αγαπημένο μου φίλο και γιατρό μας που εγκατέλειψε λίγο πριν τον τερματισμό από μηχανική βλάβη αλλά είναι και αυτό κομμάτι των αγώνων.

Για εμάς η αγωνιστική δράση συνεχίζεται στην γνώριμη και άκρως ανταγωνιστική Ιταλία και θα επανέλθουμε, αυτή τη φορά σωστά προετοιμασμένοι, στην αγαπημένη μας Ελλάδα το 2024.

Καλή συνέχεια σε όλους και σε όλες.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Σωτήρης Ιερεμιάδης