Από το bucket του οδηγού: Mε τον Σωτήρη Ιερεμιάδη

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πόσο γρήγορα φρενάρει το αυτοκίνητο αυτό. Είμαστε σε ευθεία μετά από δεξιά φουρκέτα όπου σε κάθε πέρασμα γυρνάω το Fabia όλο με το πλάι (να δώσουμε και λίγο θέαμα στον κόσμο), τέρμα γκάζι για χάνετε κέντρο, 100 μέτρα ευθεία κατηφόρα για φουρκέτα αριστερή, είμαστε με 5^η και περίπου 150 χλμ, πιέζω τον εαυτό μου να μην φρενάρω νωρίς ξανά και ξανά και ξανά, όταν πλέον θεώρησα ότι δεν υπάρχει σωτηρία «βούτηξα» στα φρένα και για ακόμα μία φορά συνειδητοποίησα πόσο νωρίς φρέναρα δεδομένου ότι το αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε σχεδόν ακαριαία…

Είναι πολύ λεπτή η γραμμή μεταξύ του φρενάρω νωρίς – αργά – τη σωστή στιγμή, αν φρενάρω νωρίς χάνουμε πολύ χρόνο, αν φρενάρω αργά πέρα από τον κίνδυνο να βγούμε εκτός δρόμου χάνουμε πολύ χρόνο γιατί το αυτοκίνητο ανοίγει την τροχιά του (συνήθως υποστρέφει), αργούμε να στρίψουμε τη στροφή και να πατήσουμε το γκάζι εκ νέου.

Η λογική της γρήγορης – αγωνιστικής οδήγησης και της σωστής στιγμής φρεναρίσματος είναι:

Φρενάρισμα με το τιμόνι ευθεία.
Αργή είσοδος στη στροφή.
Στοχεύουμε το κέντρο της στροφής (Apex).
Ανοίγουμε την τροχιά του αυτοκινήτου με ελαφριά επιτάχυνση.
Μόλις το τιμόνι είναι ευθεία, τέρμα γκάζι.

Όσο απλό και εύκολο ακούγεται τόσο δύσκολα γίνεται, διότι όλοι οι οδηγοί εκ φύσεως θέλουμε να «επιτεθούμε» στη στροφή και όταν το κάνουμε το αυτοκίνητο γλιστράει και μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι πάμε γρήγορα η αλήθεια όμως είναι ότι πηγαίνουμε πολύ αργά.Αυτό το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο σε ένα αυτοκίνητο κατηγορίας Rally 2, τα αυτοκίνητα αυτά οδηγούνται περισσότερο με το μυαλό και όχι με επιθετικότητα. Εν αναμονή του επόμενου μας αγώνα σίγουρα έχω πολλά ακόμη να κατανοήσω, να σκεφτώ και να διορθώσω διότι η έννοια τελειότητα στην οδήγηση σχεδόν δεν υφίσταται, υπάρχει μία μόνιμη εξέλιξη._Σωτήρης Ιερεμιάδης