Dakar 2010: Μετά την 8η ε.δ.

O Stephane Peterhansel κατάφερε να διευρύνει το εκπληκτικό του ρεκόρ με νίκες σε ειδικές διαδρομές του Ράλλυ Dakar, καταφέρνοντας να σημειώσει τον ταχύτερο χρόνο στην όγδοη ε.δ. του αγώνα. Ο Γάλλος επικράτησε στην ε.δ. των 472 χλμ. που οδηγούσε από την ακτή της Χιλής στο Copiapo. Με αυτόν τον τρόπο, ο Peterhansel ανέβηκε στην 4η θέση της γενικής, ξεπερνώντας το εμπόδιο του ομόσταυλου του Guerlain Chicherit με ακόμα μία BMW X3. «Ήταν μία πολύ δύσκολη ειδική διαδρομή, αφού έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην ε.δ. προσπαθώντας να αποφεύγουμε τους βράχους και τα προβλήματα. Επίσης, ήταν πολύ δύσκολη και στην πλοήγηση. Ακόμα και οι αμμόλοφοι (dunes) ήταν πολύ δύσκολοι στο πέρασμα τους, ειδικά από την στιγμή που δεν σταματήσαμε να βγάλουμε λίγο αέρα από τα ελαστικά. Δεν ήταν εύκολο. Αλλά έπρεπε να έχουμε νωρίτερα αρκετό αέρα στα λάστιχα για να αποφύγουμε κάποιο κλατάρισμα στις πέτρες».

O Carlos Sainz, έκανε τον δεύτερο χρόνο στην ειδική διαδρομή, 45 δευτερόλεπτα πίσω από τον Peterhansel, και φυσικά παρέμεινε στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης, με τον Mark Miller να κάνει τον τρίτο χρόνο της ημέρας. Ο περσινός νικητής του αγώνα, Giniel De Villiers, έκανε τον τέταρτο χρόνο μπροστά από τον Nasser Al Attiyah, με τον οδηγό από το Κατάρ να παραμένει στην 2η θέση της γενικής, πίσω από τον Sainz. «Η μάχη για την πρώτη θέση ανάμεσα στον Carlos και τον Nasser είναι σπουδαία», συμπλήρωσε ο Peterhansel. «Ακόμα δεν μπορούμε να πούμε ότι θα λάβουμε μέρος σε αυτή τη μάχη, αφού οι δυο τους είναι πολύ μπροστά. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε στις ειδικές και θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε»._Π.Τ.panost@4troxoi.gr

Η κατάταξη του αγώνα μετά την 8η ε.δ.
1. CarlosSainz Volkswagen 31:28:13
2. Nasser Al-Attiyah Volkswagen +14:35
3. Mark Miller Volkswagen +22:28
4. Stephane Peterhansel BMW +2:02:25
5. Guerlain Chicherit BMW +2:24:13
6. Krzysztof Holowczyc Nissan +2:45:45
7. Carlos Sousa Mitsubishi +3:29:23
8. Guilherme Spinelli Mitsubishi +4:04:12
9. Giniel de Villiers Volkswagen +4:34:49
10. Robby Gordon Hummer +5:01:24

 

Aναλυτικά αποτελέσματα, αλλά και ζωντανή εξέλιξη, μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του αγώνα www.dakar.com. Επίσης, όσοι έχετε iPhone, μπορείτε να τον παρακολουθήσετε live μέσω της εφαρμογής iPhone ΑppDakarLive που προσφέρει ελεύθερα η Volkswagen στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.volkswagen-motorsport.com

 

Το ράλλυ Ντακάρ δεν έχει τελειώσει, όμως μετά την ημέρα ανάπαυσης στην Αντοφαγκάστα της Χιλής, έπρεπε να επιστρέψω στο Μπουένος Άιρες, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο του ταξιδιού. Είναι περίεργο το συναίσθημα να αφήνεις πίσω σου τον αγώνα ενώ εξελίσσεται, καθώς και τους ανθρώπους που γνώρισες εκεί και με τους οποίους συμβίωσες σε δύσκολες συνθήκες για εννέα ημέρες…

Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία στιγμή βρέθηκε θέση σε ένα από τα VW Amarok και ο Μάρκους Κλίμαν, ο φιλικότατος οικοδεσπότης μας στη γερμανική εταιρία μου έκανε πρόταση να μείνω, όμως ήταν λίγο αργά. Θα έπρεπε να αλλάξουμε εισιτήρια στην Κόστα Ρίκα, απ’ όπου είχαμε πετάξει για το Μπουένος Άιρες στις 29/12, θα έπρεπε να πιέσουμε πολύ το deadline στησίματος του άρθρου στο περιοδικό και βέβαια, θα έπρεπε να πειστεί το έτερον ήμισι που θα υποχρεωνόταν σε περαιτέρω μοναχική παραμονή στο χόστελ του Μπουένος Άιρες, ενώ ήδη μετρούσε τις ώρες της επιστροφής μου. Εξάλλου, το υπόλοιπο μισό του αγώνα επέστρεφε πίσω στο Μπουένος Άιρες, οπότε ταξιδιωτικά δεν μου έλεγε κάτι για να το παλέψω.

 

Έτσι, επί προσωπικού, το Ντακάρ 2010 τελείωσε ήδη. Η τελευταία μέρα, Σάββατο στο μπιβουάκ της Αντοφαγκάστα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά και φορτωμένη από συνεντεύξεις. Μέχρι το μεσημέρι, δεν ξέρω κι εγώ με πόσους συναδέλφους ανταλλάξαμε τηλέφωνα και email. Μέχρι τη μιάμιση, που το λεωφορειάκι με πήγε στο αεροδρόμιο, πήρα εγκάρδιες συνεντεύξεις από τον αρχηγό της VW Motorsport Κρις Νίσεν, από τον Κάρλος Σάινθ και από τον Αλ Ατίγια (ο οποίος περιμένει να διαβάσει το βιβλίο μας από το γύρο του κόσμου – όποτε γραφτεί!), ενώ μίλησα και με τον τεχνικό διευθυντή, Αντρέας Λάουτνερ. Μέχρι και με τον Ρούντολφ Σένκερ τα είπαμε, τον κιθαρίστα των Scorpions και γκεστ σταρ της VW. «Εσείς οι ροκ σταρ είστε το ίδιο με τους ράλιμεν» του είπα «γιατί δεν θέλετε να μεγαλώσετε, είστε πάντα παιδιά», και έβαλε τα γέλια ο τύπος. Για όλα αυτά θα διαβάσετε στο τεύχος Φεβρουαρίου των 4Τροχών, υπομονή!

 

Στο μπιβουάκ ήταν επίσης και ο Τζάκι Ιξ, με πουκαμισάκι VW, ο οποίος εξήρε την προσπάθεια των μηχανικών, ο μόνος ομολογουμένως που το έκανε και μπράβο του. Πίσω τώρα στο Μπουένος Άιρες, προσπαθώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου, να χαλαρώσω τα ξεχαρβαλωμένα μου κόκκαλα (ήταν κουραστικό το ταξίδι των 4.000 χλμ. σε 8 ημέρες…) και παράλληλα να παρακολουθώ τον αγώνα διαδικτυακά όπως κι εσείς. Τι μου έμεινε από το λατινοαμερικάνικο ράλλυ με το αφρικανικό brand name; Το ενθουσιώδες κοινό, από τον οβελίσκο του Μπουένος Άιρες, στην καρδιά της Αργεντινής, μέχρι τη Φιαμπαλά, στην πόλη αυτή της ερήμου, όπου η φτώχεια δεν απέχει και πολύ από εκείνη της Αφρικής. Ντρέπομαι που το γράφω αλλά προσωπικά υποχρεώθηκα να υπογράψω πάνω από μια ντουζίνα αυτόγραφα, τόση ήταν η λαχτάρα των ανθρώπων που συναντούσαμε, για ένα αναμνηστικό, ένα νεύμα, μία κουβέντα, ένα χαμόγελο μόνο. Επίσης, συγκλονιστική ήταν η εναλλαγή του τοπίου, από την Κόρντομπα, που είναι καταπράσινη ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι, στη Λα Ριόχα, απ’ όπου μπήκαμε στην έρημο και βλέπαμε τους καταπράσινους αμμόλοφους μέχρι τη Φιαμπαλά.

 

Από εκεί και πέρα, όταν σκαρφαλώσαμε στις Άνδεις, αντίκρυσα ένα από τα ομορφότερα τοπία του πλανήτη μέχρι το πέρασμα του Σαν Φρανσίσκο, στα 2.748 μ. και από εκεί πάλι κάτω προς την ακτή του ειρηνικού, όπου δεσπόζει η άνυδρη έρημος Ατακάμα, το πιο ξηρό μέρος της γης. Σε πέντε μέρες είχαμε διασχίσει απ’ άκρη σ’ άκρη τη νότια Αμερική και κάπου εκεί πείστηκα ότι το λατινοαμερικάνικο Ντακάρ δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από το αρχέτυπο της Αφρικής. Ειδικά όταν χωθήκαμε στην Ατακάμα με τα εννέα VW Amarok ψάχνοντας να πετύχουμε κάποιο σημείο της ειδικής (συχνά χωρίς σημεία GPS), ένιωσα όπως και στη Μαυριτανία, όταν για πρώτη φορά το 2005 είδα τον αγώνα –όνειρο ζωής- από μέσα. Σε σχέση με τότε, πιο ανθρώπινα μου φάνηκαν τα μπιβουάκ. Πιο μικρά σε μέγεθος – μια και οι συμμετοχές ελαττώθηκαν δραματικά από πέρυσι λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης– τοποθετημένα σε εκπληκτικά σημεία (πάνω στη θάλασσα, τουλάχιστον στην Αντοφαγκάστα και στο Ικίκε) και χωρίς αεροπλάνα τριγύρω, όπως στην Αφρική, όπου η οργάνωση μετακινούνταν αποκλειστικά με μεταγωγικά αεροσκάφη.

 

Αγωνιστικά, παρότι προσκεκλημένος της VW, απογοητεύτηκα όταν ο Πετερανσέλ τέθηκε εκτός ανταγωνισμού – μόνος που μπορούσε να απειλήσει την μπλε αρμάδα. Οι Γερμανοί θα νικήσουν αλλά θα ήθελαν να νικήσουν το Mr. Dakar στα ίσια. Τι άλλο; Η έλλειψη της Mitsubishi ήταν αισθητή αν και τα ίδια τα αυτοκίνητα έτρεχαν με άλλα πλαστικά και χρώματα. Αν η VW αποφασίσει να φύγει από τον αγώνα, το Ντακάρ κινδυνεύει να επιστρέψει στην εποχή του ’80. Ελπίζουμε να μην γίνει αυτό…

 

Ως Έλληνας τώρα, αισθανόμουν αμήχανα κάθε φορά που με ρωτούσε κάποιος αν τρέχει κάποιος δικός μας. Τι να πω; Ότι είχαμε έναν αναβάτη, το Βασίλη Ορφανό και μας άφησε ορφανούς κι εκείνος, φέτος; Κρίμα που ο Έλληνας εντουράς δεν κατάφερε να βρει υποστήριξη και να τρέξει φέτος που η κατηγορία 450 έπαιζε στα ίσια με τα «στομωμένα» KTM.

Άφησα για το τέλος, την πιο δυνατή, την πιο σκληρή πλευρά του αγώνα αυτού: την απώλεια. Τις δύο προηγούμενες φορές που είχα ακολουθήσει το Ντακάρ, ένιωσα την οδύνη της απώλειας του Φαμπρίτσιο Μεόνι τη μία χρονιά και του Αυστραλού Άντι Κάλντεκοτ, τη δεύτερη. Εϊχα πάθει σοκ. Να τους λες καλημέρα το πρωί στην εκκίνηση της ειδικής και στη συνέχεια να μαθαίνεις τα μαντάτα… Φέτος ήταν η σειρά του Λούκα Μάνκα, ενός Ιταλού που γνώρισα και συμπάθησα για τη δύναμη, το κουράγιο και την τρέλα του. Δύο μέρες μετά, νάτος στο νοσοκομείο με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές και πνευμονικές κακώσεις. Μάλλον θα ζήσει το παλικάρι αλλά τι να το κάνεις, θα ξανατρέξει, θα περπατήσει, θα μιλήσει;

 

Έχω πολλά ακόμη να σας πω από τη δεκαήμερη αυτή περιπέτεια – παρένθεση μιας μεγάλης για εμάς περιπέτειας ανά τον κόσμο, που συνεχίζεται εδώ και 940 ημέρες… Κρατάω δυνάμεις και έμπνευση για το άρθρο στο επόμενο τεύχος του περιοδικού. Μέχρι τότε, οι συνάδελφοι από την Αθήνα θα σας ενημερώνουν υπέρ του δέοντος για τον αγώνα αυτό, που για μένα ήταν πραγματική αποκάλυψη._Α.Τεμπερίδης