Dakar 2010, Αργεντινή Χιλή: η μάχη ξεκίνησε

Η μάχη άναψε με το καλημέρα ανάμεσα στην VW και την BMW, σε μία χωμάτινη διαδρομή 201 χλμ. τελικά, μια και κόπηκαν λόγω πλημμύρας τα πρώτα 50 χλμ. Η διαδρομή οδήγησε τα πληρώματα από την πόλη Κολόν στη ραλομάνα Κόρντοβα, περνώντας από την κοιλάδα της Σάντα Ρόζα ντε Καλαμουτσίτα – την Ελβετία της Αργεντινής. Η ειδική χρησιμοποίησε κάποια κομμάτια διαδρομών του αργεντίνικου ράλλυ του WRC και προσέλκυσε πολύ κόσμο. Άντρες γυναίκες, παιδιά με τρομερό ενθουσιασμό παρακολούθησαν τον αγώνα αλλά δυστυχώς η κοσμοπλημμύρα επέφερε κιόλας ένα σοβαρό ατύχημα, όταν το πλήρωμα Νο 418 (οι Γερμανοί Σούλτις – Λεάρντι με Desert Warrior) βγήκαν από το δρόμο στο 75ο χλμ. της ειδικής και παρέσυραν μερικούς θεατές. Από την οργάνωση ενημερωθήκαμε ότι έχασε τη ζωή της μία νεαρή κοπέλα και τραυματίστηκε σοβαρά ένας Βραζιλιάνος φωτογράφος. Το ατύχημα αυτό επισκίασε δυστυχώς την εντυπωσιακή εμφάνιση του Νάνι Ρόμα που τέθηκε επικεφαλής με το BMW, μπροστά από τους Σάινθ (με VW Touareg No 303 +2’:07’’), Πετερανσέλ (BMW No 301, +2’:50’’), Αλ Ατίγια (VW No 306, +3’:29’’), Ντε Βίλιερς (VW No300, +4’:31’’) και Γκόρντον (Hummer No302, +4’:48’’). H BMW, ως αουτσάιντερ στη μάχη για τη φετινή νίκη ακολουθεί την ίδια τακτική με εκείνη της VW στην εποχή των πανίσχυρων Mitsubishi: πάμε όριο για να τρίξουμε τα δόντια και να ανησυχήσουμε το μεγάλο αντίπαλο, δηλαδή…

Η δική μας περιπέτεια με τα εννέα VW Amarok ξεκίνησε στις 4:30 το πρωί από το Μπουένος Άιρες, πριν καλά καλά ξημερώσει. Καθυστερήσαμε μέχρι να συντονιστεί το γερμανικό καραβάνι με τα πολυεθνικά, δημοσιογραφικά πληρώματα και να βγούμε στον αυτοκινητόδρομο για Ροζάριο. Νυσταγμένοι και κουρασμένοι όλοι, σφίγγαμε τα δόντια και γράφαμε χιλιόμετρα όλη μέρα με πολλή προσοχή, ειδικά μετά τη στιγμή που Βραζιλιάνος συνάδελφος αποκοιμήθηκε, έφυγε στο χαντάκι με 120 χλμ./ώρα και το έσωσε χωρίς γρατζουνιά την τελευταία στιγμή. Θα μπορούσαμε να θρηνούμε με το καλημέρα κι εμείς, τουλάχιστον τρεις σοβαρά τραυματίες και ένα κατεστραμμένο Amarok αλλά η θετική ενέργεια όλων μάλλον βοήθησε. Μετά από 800 χιλιόμετρα κι αφού χάσαμε το θέαμα στον τερματισμό της ειδικής (όταν φτάσαμε είχαν περάσει οι πρώτοι), ήρθαμε εδώ στην Κόρντοβα, την οποία είχα επισκεφτεί άλλες τρεις φορές για το ράλλυ στο παρελθόν. Τώρα είναι πιο ηλιόλουστη από ποτέ καθότι είναι ντάλα καλοκαίρι στο νότιο ημισφαίριο. Το Μπιβουάκ είναι στο στάδιο της πόλης – εκεί που γινόταν η υπερειδική – και διαφέρει τελείως από τα Αφρικανικά που είχαμε ζήσει. Τα μπιβουάκ – οι χώροι ανάπαυσης και ανασυγκρότησης του αγώνα δηλαδή – στην Αργεντινή και τη Χιλή δεν είναι σε αεροδρόμια όπως στην Αφρική, άρα πιο φιλικά για τον αγωνιζόμενο και το δημοσιογράφο και με περισσότερη ζωή. 

Σε σχέση με τα αφρικανικά Ντακάρ, η οργάνωση έχει αλλάξει μέθοδο εδώ στη Νότια Αμερική και κινείται κυρίως από το δρόμο, παρά με αεροπλάνα. Μόνο που οι Γάλλοι οργανωτές, εν έτει 2010 έχουν μείνει πολύ πίσω, χαμένοι κάπου στη δική τους Σαχάρα. Για παράδειγμα, επιμένουν να χρεώνουν χρυσάφι το ίντερνετ κι έτσι βασιζόμαστε στη φιλοξενία της VW που έχει ολόκληρο κινητό γραφείο (σε ένα εκπληκτικό φορτηγό) που μας προσφέρει επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Αντίστοιχα, το επίπεδο φιλοξενίας και ενημέρωσης από την ASO ταιριάζει περισσότερο σε τοπικό αγώνα ράλλυ της δεκαετίας του ’80 παρά στο σημαντικότερο αγώνα του πλανήτη. Ας μην γκρινιάζουμε, μια και αύριο προχωρά προς τη Λα Ριόχα από μία διαδρομή 687 χλμ. εκ των οποίων τα 355 χρονομετρημένα…_Α.Τεμπερίδης

Περισσότερες πληροφορίες:

www.dakar.com, www.volkswagen-motorsport.com