Μετά από ψηφοφορία που διενεργήθηκε στην ιστοσελίδα μας, η Ειδική Διαδρομή “Χολομώντας” αναδείχθηκε αγαπημένη του ελληνικού κοινού.
Μετά από το αφιέρωμα σε αγαπημένες ασφάλτινες ειδικές διαδρομές, σειρά πήρε η καθιερωμένη ψηφοφορία, με την Ειδική Διαδρομή “Χολομώντας” στη Χαλκιδική, να αποδεικνύεται η αγαπημένη στις καρδιές αγωνιζόμενων και φίλων των ελληνικών ράλλυ.
Φωτογραφίες: Χάρης Κλαμούρης (Cover), Νίκος Κατίκης-Rallypixels, Θάνος Ηλιόπουλος, Αρχείο 4Τ
Αναλυτικά, σε σύνολο 1407 ψήφων, ο Χολομώντας απέσπασε το 500 ψήφους (36%), ενώ το “βάθρο” των ασφάλτινων ειδικών διαδρομών της Ελλάδας, διαμορφώνουν ο Μπράλος (254 ψήφοι-18%) στη Φθιώτιδα και ο Άγιος Μερκούριος (179 ψήφοι – 13%) στην Αττική.
Στην άτυπη κατάταξη ακολουθούν οι ειδικές διαδρομές Φτέρη Αχαΐας (131 ψήφοι – 9%), Καράβωμα Πηλίου (96 ψήφοι – 7%), Δωδώνη Ηπείρου (89 ψήφοι – 6%), Άγιοι Θεόδωροι Αλμυρού (46 ψήφοι – 3%), Άγιος Ιωάννης Κορινθίας και Καστέλλι Κρήτης (από 42 ψήφοι – 3%), καθώς και Άγιος Ιωάννης Αττικής (26 ψήφοι – 2%).
Έγραψαν για την Ειδική Διαδρομή “Χολομώντας”
Σωκράτης Τσολακίδης (5 φορές νικητής Ράλλυ Δ.Ε.Θ. – Πρόεδρος Α.Ο.Θ.)
Από τον ΑΟΘ, και ιστορικά ήταν ένας χωμάτινος αγώνας, από όπου δεν έλειπε η άσφαλτος. Εμβόλιμα! Ο Χολομώντας, άλλοτε από την Αρναία και άλλοτε από το Παλαιόκαστρο.
Ειδική διαδρομή-σημείο αναφοράς και για το Ράλλυ Χαλκιδικής, με τους Ιταλούς να μας δείχνουν το δρόμο. Σήμερα, το ασφάλτινο πλέον ΔΕΘ περιλαμβάνει με συνέπεια την ειδική-θρύλο.
Το ΔΕΘ, που μπορεί εύκολα να είναι και αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, χάρη στον ΑΟΘ των Τσολακίδη-Μπρόζου και των συνεργατών τους. Να αφήσουμε όμως τον Πρωταθλητή-Πρόεδρο Σωκράτη Τσολακίδη να σχολιάσει.
«Ο Χολομώντας δίκαια θεωρείται μία από τις καλύτερες ασφάλτινες ειδικές διαδρομές στην Ελλάδα, και όχι μόνο. Όπως και να διανύσεις την ειδική διαδρομή, όλα τα σημεία θα σε συνεπάρουν, είτε ως αγωνιζόμενο είτε ως θεατή. Έχει ένα εμβληματικό δάσος που εκτείνεται σε όλη τη διαδρομή της ειδικής, καθώς και ανηφορικά και κατηφορικά κομμάτια, όπως και αργά και γρήγορα σημεία. Σε συνδυασμό με το οδόστρωμα που κρύβει εκπλήξεις, θα μπορούσαμε σίγουρα να τη χαρακτηρίσουμε μια ειδική διαδρομή που τα έχει όλα. Διαδρομή που θα πρέπει να γραφτεί σωστά, αλλά θα πρέπει και να θυμάσαι πολλά πονηρά σημεία, δύσκολα στην περιγραφή τους. Σημαντικός ο ρόλος του συνοδηγού ώστε να έχεις τον σωστό ρυθμό. Από τη μία μπορεί να ξεχαστείς, και από την άλλη να υπερβάλλεις, έχοντας το άγχος ότι πάντα κάποιος άλλος μπορεί να κινηθεί το ίδιο γρήγορα ή και ακόμα ταχύτερα, οπότε και δύσκολα διορθώνεις την απώλεια.
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι έμπειροι συνοδηγοί σημειώνουν ενδιάμεσους χρόνους, επιλογή που στο δεύτερο πέρασμα στον ίδιο αγώνα σου επιτρέπει να κρατήσεις το ρυθμό σου. Σημειώστε ότι το ρόλο τους παίζουν και τα λάστιχα, με τα σκληρά να κάνουν τη διαφορά προς το τέλος. Στα κομμάτια μετά τη διασταύρωση από τα Βράσταμα, όπου συγκεντρώνεται πολύς κόσμος.
Έχει αποδειχθεί ότι πετυχαίνοντας τον απόλυτο χρόνο στην ειδική του Χολομώντα έχεις ένα σίγουρο προβάδισμα για μία καλή θέση στη γενική κατάταξη. Είναι όπως λέμε «Η Ειδική των Ειδικών, για Ειδικούς»! _Σ.Τ.
Credit: Νίκος Κατίκης-Rallypixels
Στρατισίνο:
Η μητέρα των μαχών. Οι Καρούτες σε ασφάλτινη εκδοχή. Εδώ τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις. Θα σε εκθέσει η παπαγαλία, που άλλωστε δεν προκύπτει. Πόσες φορές επάνω-κάτω σε ανοικτό δρόμο; Πόσους θα «σκοτώσεις», πόσα φάσκελα θα αρπάξεις. Πρέπει να δουλέψεις με φαντασία και να αξιοποιήσεις την εμπειρία σου, αφήνοντας και το συνοδηγό ελεύθερο να δημιουργήσει διαβάζοντας. Θέλεις δίπλα σου κλάση. Θέλεις επίπεδο Στεφανή, ΕΛ-ΕΜ, Πολυζώη (top τριάδα) εκεί, από Αρναία προς Πολύγυρο. Σε διεθνές επίπεδο λόγω Χαλκιδικής ή σε εθνικό, με σφραγίδα ΑΟΘ στο ΔΕΘ των πολλών καρατίων, έργο του αείμνηστου Αντώνη Παρταλιού. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται και ποιότητα. Για την οργάνωση, αλλά και για να αξιοποιηθεί το ταλέντο. Όπως π.χ. εκφράζεται από… το τραγούδι, του κ. Νίκου Ζακχαίου. Ο Νίκος, τεράστιος, δεξιά από τύπους όπως ο Αθανασούλας και εδώ, στην άσφαλτο, ο Λευτέρης Σωτήρχος.
Με Τάκη Καϊτατζή, Λάμπρο Κύρκο και βέβαια Πάνο Χατζητσοπάνη το σύγχρονο καρέ του άσσου στην άσφαλτο σε επίπεδο γενικής, χωρίς να υστερούν στο χώμα. Νικητές στο αληθινό πρωτάθλημα ο Πάνος και ο Λάμπρος, με τρόπο WRC ο Τάκης, ακουμπώντας στον μπροστινό άξονα, και στη λάσπη όπως κανείς. Εδώ, λοιπόν, στο Χολομώντα, ήθελες καθαρό χέρι και ρυθμό. Τα χρόνια εκείνα ήθελες την ποιότητα του Καλεμτζάκη, τη σοφία του Λεωνίδα Κύρκου, το τσαγανό του Γ. Καϊτατζή, το ταμπεραμέντο του Ψηφίδη και τη φυσική κατάσταση του Τσολακίδη. Του Σώκρατες, με κ. Χάρη Δήμο δεξιά του. Σήμερα, Σούπερ Πρόεδρος, (σε ΑΟΘ και ΕΠΑ), Πρωταθλητής με τα στοιχεία τα σωστά και για τη σύγχρονη, τη δύσκολη εποχή της λεπτομέρειας, με το «αυτοσχεδιάζω» υπό διωγμό. Το κυριότερο; Μικτός! Παντός καιρού. Δάσκαλος και για τον Βαγγέλη Ζάχο και τον Φώτη Μπρόντζο. Η νεότερη γενιά, που δεν καθιερώθηκε ελλείψει χορηγών.
Credit: Νίκος Κατίκης-Rallypixels
Τυπικά, σήμερα η άσφαλτος έχει αρχηγό τον Γιώργη Αναπολιoτάκη, με σταθερή αξία δίπλα του τον Θανάση Τσιούκα. Οι παραπάνω κ.ά. ήξεραν, όπως και οι ενεργοί ξέρουν ότι εκεί, από την Αρναία, πρέπει να ανηφορίσουν έξυπνα, χωρίς λάθη, να μείνουν ψύχραιμοι μέχρι τις ταβέρνες και στη συνέχεια να αφήσουν και τη φαντασία τους να λειτουργήσει δημιουργικά, ανακαλύπτοντας περάσματα που δεν μπορείς να επαληθεύσεις στις αναγνωρίσεις, ακόμα και… βλαμμένος. Σημάδευες τη διασταύρωση για τα Βράσταμα ως μία ακόμα ενδιάμεση χρονομέτρηση, άκουγες το “οδήγα δεν τελειώσαμε ακόμα” και άφηνες το γκάζι στο «στοπ». Όσες παραπάνω οι λαχτάρες και όσα λιγότερα τα κενά σε γκάζι και φρένο, τόσο καλύτερος ο χρόνος. Αυτό ειδικά το ζούσαν όσοι βρίσκονταν εκεί με μικρά αυτοκίνητα, όπως ο Σωτήρης Σκαλτσάς – σημείο αναφοράς σε Ν1 και Α5 και σε κάθε έδαφος. Στο ρυθμό του αρκετοί εξαιρετικοί και ξεχωρίζουμε τον Δημήτρη Μίχο, αφήνοντας για το χώμα την αναφορά μας στον ποιοτικό Παντελή Τοψή και στον ιπτάμενο Κώστα Τανούση.
Αν είχε αγωνιστικό όνομα η ε.δ., αυτό θα ήταν «Γάκης Καλεμτζάκης», με τιμή και σεβασμό σε αυτόν το μάγο του βολάν, με κινήσεις έως 45 μοίρες. Καλυτερότερος ανάμεσα σε σημαντικούς. Τύποι παντός καιρού, με ποιότητα, όπως ο Κώστας Χαμπής, με ταχύτητα, όπως ο Γιάννης Ψηφίδης και με γνώση, όπως ο Βασίλης Τσομπανόπουλος. Καρέ κυρίων, με σημαντικούς δίπλα τους, όπως ο Γιάννης Τσολάκης, χρυσάφι δίπλα στον «Τσομπάνο»._Στρατισίνο
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
