Buggies…

«Καλύτερη από σεξ» είχαμε αποκαλέσει την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί στο Διαδρόμιο του Ηρακλή Καλομοίρη την εμπειρία της οδήγησης των χωμάτινων buggies. Φράση για κάποιους υπερβολική, αλλά όχι αδικαιολόγητη. Η οδηγική ευχαρίστηση, η απόλαυση που μας προσέφεραν εκείνο το μεσημέρι στη χωμάτινη πίστα πίσω από το τιμόνι τους μπορούν να συγκριθούν μόνο με συναισθήματα που οδηγούν σε έκκριση απίστευτων ποσοτήτων αδρεναλίνης. Όταν ο «δικός μας» Λάμπρος Αθανασούλας μας γνωστοποίησε ότι έφερε στη χώρα μας ένα ιδιαίτερο buggy ολλανδικής προέλευσης, το οποίο μάλιστα θα κατασκευάζει και θα πουλάει στη χώρα μας, αμέσως κανονίσαμε να το οδηγήσουμε (άλλο που δε θέλαμε). Την πρώτη του δημόσια εμφάνιση την έκανε στο Golden Rally Show, και μαζί του στην εκδήλωση είδαμε τον γνωστό μας από την παρουσία του στους ελληνικούς αγώνες με το Opel Corsa S1600 και ιδιαίτερα συμπαθή Χαράλαμπο Γαζετά, με το ολοκαίνουργιο Speed Car του! Η σπίθα έγινε φλόγα, και αμέσως κανονίστηκε το ραντεβού για το Διαδρόμιο με τις δύο κορυφαίες κατασκευές. Με δεδομένο ότι αυτήν τη φορά θέλαμε να δούμε λεπτομέρειες χρησιμοποιώντας τα όργανα τηλεμετρίας, στη συνάντηση καλέσαμε και τον Βαγγέλη Σωτήρχο, του οποίου το Barracuda, με τον κινητήρα από Suzuki Hayabusa, μας είχε εντυπωσιάσει στην πρώτη μας σχετική εμπειρία.

Η χαρά του παιδιού!

Μόνο τυχαία δεν είναι η έκφραση. Και το παρατηρήσαμε όχι μόνο στη δική μας συμπεριφορά, αλλά και σε αυτήν των κατόχων των χωμάτινων buggies. Όλοι τους δεν έχαναν ευκαιρία να γυρίζουν στην πίστα, ανταλλάσσοντας απόψεις σχετικά με ρυθμίσεις και οδική συμπεριφορά, σε εξαιρετικό κλίμα μεταξύ τους. Έχοντας την ευκαιρία να οδηγήσουμε και τα τρία, ξεκινήσαμε από τη γνωστή σε εμάς κατασκευή του Βαγγέλη Σωτήρχου, έτσι ώστε να προσαρμοστούμε στο διαφορετικό τρόπο οδήγησης που απαιτούν οι κατασκευές του είδους.

Το Barracuda του νεαρού μηχανολόγου μηχανικού έχει φτιαχτεί εξ ολοκλήρου από τα δικά του χέρια. Πρόκειται για ένα σωληνωτό πλαίσιο-χωροδικτύωμα, το οποίο έχει και το ρόλο του κλωβού ασφαλείας, και επάνω του χτίζεται όλο το buggy. Σε σχέση με τα Βarracuda, ο Βαγγέλης άλλαξε τελείως το εμπρός μέρος, το οποίο και δεν είναι σε κλίση, αλλά σε περισσότερο οριζόντια θέση, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα διαφορετική ανάρτηση, ψαλίδια και, φυσικά, γεωμετρία. Παράλληλα, διαφορετικά είναι τα σημεία στήριξης της πίσω ανάρτησης, ενώ τα ψαλίδια είναι πιο σκληρά και ανθεκτικά. Βέβαια, το στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι ο κινητήρας, ο οποίος ανήκει σε Suzuki Hayabusa και αποδίδει 190 ίππους από 1.300 κ.εκ.! Από την ίδια μοτοσυκλέτα προέρχεται και το σειριακό κιβώτιο των 6 σχέσεων, όπως και τα φρένα εμπρός και πίσω. Η ανάρτηση πίσω είναι της Fox, ενώ μπροστά έχει τοποθετήσει αμορτισέρ της Bilstein. Γλιστρώντας στο εσωτερικό, έχεις χώρο για τα πόδια και βολεύεσαι σχετικά εύκολα. Βγαίνουμε στην πίστα και ο κινητήρας πίσω ουρλιάζει με το παραμικρό πάτημα του πεντάλ της βενζίνης. Αλλάζουμε διαδοχικά σχέσεις με το σειριακό κιβώτιο και εκμεταλλευόμαστε τη ροπή του 1.300άρη κινητήρα από χαμηλά. Όπως και στην πρώτη μας επαφή με κατασκευή του είδους, πλησιάζουμε στην πρώτη στροφή και, προσπαθώντας να στρίψουμε όπως με ένα αυτοκίνητο, καταλήγουμε… απέναντι υποστρέφοντας, αφού, εν προκειμένω, πρέπει να προκαλέσεις την πλαγιολίσθηση. Όπερ και εγένετο από την επόμενη, και άρχισε το πανηγύρι! Το σύστημα διεύθυνσης είναι άμεσο, ενώ το γεγονός ότι οι τροχοί κόβουν αρκετά επιτρέπει τη διόρθωση ακόμα και αν γίνει η υπερβολή. Ιδιαίτερα θετική είναι η αίσθηση των φρένων, αν και είναι λίγο απότομα, ενώ το βάρος του, που αγγίζει τα 620 κιλά, του επιτρέπει να πατάει καλύτερα στο δρόμο. Το τελευταίο στοιχείο, σε συνδυασμό με το θηριώδη κινητήρα, που σου επιτρέπει να έχεις αρκετή δύναμη και στις χαμηλές στροφές, κάνει τη διαφορά, όπως διαπιστώσαμε πιο μετά σε σχέση με τα Speed Car και SR.

Το Speed Car Extreme του Χαράλαμπου Γαζετά είναι καινούργιο και αποκτήθηκε πρόσφατα από τον ταχύτατο Έλληνα οδηγό. Παρατηρώντας τον να γυρνάει νωρίτερα στην πίστα με τα όργανα μετρήσεων, εντυπωσιαστήκαμε από τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν πλαγιολισθαίνοντας μονίμως. Η συγκεκριμένη κατασκευή είναι ένα ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο με κέλυφος από φάιμπεργκλας, και το βάρος του δεν ξεπερνά τα 312 κιλά! Σχεδόν τα μισά από αυτά του Βarracuda του Βαγγέλη Σωτήρχου. Σε αυτό το κοκτέιλ προσθέστε το κύριο συστατικό, που δεν είναι άλλο από τον κινητήρα 750 κ.εκ. από Suzuki GSXR, απόδοσης 150 ίππων, και κάπως έτσι μπορείτε να αποκτήσετε μία εικόνα για τις δυνατότητες της κατασκευής. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι επίσης σειριακό 6 σχέσεων, με δυνατότητα αλλαγής χωρίς συμπλέκτη και ηλεκτρονική ένδειξη ταχυτήτων, όπως στα WRC! Στον τομέα της ανάρτησης έχει επιλεγεί η λύση της Ohlins TTX 3 δρόμων, με διπλά ψαλίδια εμπρός και ψαλίδια πίσω, την ώρα που υφίσταται και μπλοκέ διαφορικό με 100% βαθμό εμπλοκής. Κερασάκι; Το υδραυλικό κάθετα τοποθετημένο χειρόφρενο δίπλα στον επιλογέα των σχέσεων! Είπαμε, όπως στα WRC… Περνώντας στο εσωτερικό, διαπιστώνεις την εξαιρετική ποιότητα της κατασκευής, αφού κάθεσαι ιδανικά. Χαμηλά, αρκετά πίσω, με το τιμόνι να έρχεται σε ιδανική θέση στα χέρια, λόγω της μακριάς κολόνας του τιμονιού. Από την πρώτη στιγμή, αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά στη ροπή σε σχέση με το Βarracuda του Βαγγέλη Σωτήρχου. Πρέπει να ξεπεράσεις τις 6.000 σ.α.λ. για να νιώσεις τη… λύσσα του κινητήρα, που ουρλιάζει πίσω σου. Μόλις αυτό γίνει, ακολουθεί η εκτόξευση. Με δεδομένο, όμως, ότι η πίστα μόλις είχε στεγνώσει από τις έντονες βροχοπτώσεις των προηγούμενων ημερών, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει αρκετό μπόσικο χώμα και το πίσω μέρος να γλιστράει συνεχώς. Όπως μας εκμυστηρεύθηκε και ο Χαράλαμπος Γαζετάς, δεν είχε νόημα να κινείσαι πάνω από τις 9.000-10.000 σ.α.λ., αφού το σπινάρισμα των πίσω τροχών ήταν ιδιαίτερα έντονο. Ακόμα και έτσι, όμως, το Speed Car είναι άκρως διασκεδαστικό! Το εξαιρετικό σε αίσθηση και ελαφρύ τιμόνι κόβει ακόμα περισσότερο από αυτό του Barracuda, με αποτέλεσμα να μπορείς να πάρεις μεγάλες γωνίες και να διορθώσεις ακόμα και αν είναι στο όριο του τετ-α-κε. Ο επιλογέας είναι εξαιρετικός, ενώ το γεγονός ότι δε χρησιμοποιείς το συμπλέκτη κατά τις αλλαγές σού προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη ευχαρίστηση, αισθανόμενος ότι βρίσκεσαι σε καθαρόαιμο αγωνιστικό! Σε κάθε περίπτωση, παρά το χαμηλότερο βάρος του και το έντονο σπινάρισμα των πίσω τροχών, το Speed Car αποδεικνύεται εξαιρετικά φιλικό. Απλώς το τοποθετείς πριν από τη στροφή και με το γκάζι ρυθμίζεις τη γωνία του πίσω μέρους, διαγράφοντας μεγάλες τροχιές πλαγιολισθαίνοντας και χαμογελώντας! Και μάλιστα χωρίς να πηγαίνεις με χαμηλές ταχύτητες, αλλά με χιλιόμετρα, αφού οι όποιες αντιδράσεις εμφανιστούν είναι εύκολα ελεγχόμενες με το άμεσο σε αίσθηση τιμόνι.

Έχοντας, πλέον, συνηθίσει τον τρόπο οδήγησης των buggies, με… περίσσιο θάρρος κατευθυνθήκαμε προς το SR Buggy του Λάμπρου Αθανασούλα. Παρατηρώντας, δεν μπορείς να μη διαπιστώσεις τις όποιες οπτικές διαφορές. Το μεταλλικό χειροποίητο σασί από 3D Autodesk σχέδια θυμίζει -και ουσιαστικά είναι- κάτι ανάμεσα σε buggy και καρτ! Χαμηλό, με μικρή απόσταση από το έδαφος, δείχνει αλλά δεν έχει διαφορετικές διαστάσεις από το Speed Car, με το αμάξωμα να ζυγίζει 320 κιλά. Και στην περίπτωση του SR ο κινητήρας προέρχεται από Suzuki GSXR, αλλά χωρητικότητας 600 κ.εκ. και απόδοσης 125 ίππων. Στον τομέα της ανάρτησης έχουν επιλεγεί διπλά ψαλίδια, πλήρως ρυθμιζόμενα εμπρός και πίσω, ενώ στον επιπλέον εξοπλισμό μπορεί κανείς να επιλέξει ρυθμιζόμενη ανάρτηση 3 δρόμων. Το κιβώτιο είναι επίσης σειριακό 6 σχέσεων, ενώ επιπρόσθετα μπορεί να τοποθετηθεί επιλογή σχέσεων με πεταλούδες πίσω από το τιμόνι, όπως και υδραυλικό χειρόφρενο! Στοιχεία που διέθετε το SR που μας είχε φέρει στο Διαδρόμιο ο Λάμπρος Αθανασούλας και έκαναν τη διαφορά.

Το μικρό άνοιγμα στο πλάι αναμφίβολα δυσκόλεψε την προσπάθεια να περάσουμε και τα 197 εκατοστά μας στο εσωτερικό του. Η πεταλιέρα ρυθμίζεται ως προς το μήκος των ποδιών, αλλά ακόμα και έτσι δύσκολα βολευτήκαμε στο SR. Ευτυχώς, το τιμόνι ήταν flat-bottom, ενώ η χειροποίητη κρεμαγιέρα είχε μόλις μία στροφή απ' άκρη σ' άκρη, με αποτέλεσμα τα χέρια να μη χρειάζεται να δουλεύουν υπερωρίες στη στεφάνη του τιμονιού. Ο κινητήρας τέθηκε σε λειτουργία, και μπροστά μας δέσποζε η LCD οθόνη πολλαπλών ενδείξεων, με την κονσόλα από κάρμπον να τη φιλοξενεί. Στοιχεία που δε συναντήσαμε στα Barracuda και Speed Car, και ουσιαστικά αναδεικνύουν την υψηλή ποιότητα και την ιδιαίτερα προσεγμένη κατασκευή. Στριμωγμένοι στο εσωτερικό, αρχίζουμε να αλλάζουμε τις σχέσεις στο κιβώτιο χρησιμοποιώντας τις πεταλούδες πίσω από το τιμόνι, διαδικασία ιδιαίτερα ευχάριστη. Σίγουρα, άλλη η γοητεία του επιλογέα και η διαδικασία του «τραβάω-σπρώχνω», αλλά, όπως ήμασταν σφηνωμένοι στο SR, η χρήση του συστήματος πίσω από το τιμόνι αποδείχθηκε ευεργετική.

Πατώντας τέρμα στο γκάζι, ακούς ακόμα έναν κινητήρα να ουρλιάζει πίσω σου, ο οποίος διαθέτει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους προηγούμενους! Συγκεκριμένα, οι τιμές ισχύος και ροπής εμφανίζονται αρκετά ψηλά, και συγκεκριμένα μετά τις 11.500 σ.α.λ., γεγονός που καθιστά το SR… πολεμική μηχανή στον τρόπο χρήσης του ωφέλιμου εύρους του κινητήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πολύπειρος, πλέον, και ταχύτατος Λάμπρος μάς αποκάλυψε ότι, οδηγώντας στο όριο, κινείται ανάμεσα στις 13.000 με 15.000 σ.α.λ.! Πλησιάζοντας στην πρώτη αριστερή διαρκείας, κάνουμε ό,τι και στις προηγούμενες περιπτώσεις, αποσταθεροποιώντας το πίσω μέρος και προσπαθώντας με το τιμόνι να προκαλέσουμε την υπερστροφή και να στρίψουμε πλαγιολισθαίνοντας στη συνέχεια. Μέγα λάθος! Το SR αντιδρά όπως ένα… αυτοκίνητο, και το αποτέλεσμα είναι ένα μεγαλοπρεπές τετ-α-κε! Η χωμάτινη φόρμουλα του Λάμπρου Αθανασούλα αντιδρά και συμπεριφέρεται όπως ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο. Το τιμόνι ακούει, μπορείς να σημαδέψεις πριν από τη στροφή και μέσα σε αυτήν, οδηγώντας με το σύστημα διεύθυνσης, και όχι με το πλαίσιο. Περισσότερο θυμίζει καρτ στη συμπεριφορά του σε χωμάτινες επιφάνειες. Τα πολύ καλά φρένα σού επιτρέπουν να φρενάρεις βαθιά μέσα στη στροφή, ενώ με το κοντό -«ξυράφι»- τιμόνι σημαδεύεις και διορθώνεις όταν αυτό χρειαστεί. Αν παρατηρήσετε τα διαγράμματα του V-Box, θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές από τους εντυπωσιακούς χρόνους που σημείωσε στην πίστα.

Για κάθε διάθεση!

Ναι, για ακόμα μία φορά ενθουσιαστήκαμε, και δεν το κρύβουμε. Για όσους λάτρεις της οδήγησης, και οι τρεις κατασκευές αποτελούν κορυφαία επιλογή για να ευχαριστηθείς και να απολαύσεις τις αρετές του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το κόστος κτήσης δεν είναι προσιτό, αφού μπορεί να ξεπεράσει τα 20.000 ευρώ στο μοναδικό και ιδιαίτερο Barracuda και το «WRC» Speed Car, ή να ξεκινά από τα 14.000 ευρώ, όπως στην περίπτωση του SR. Όμως, μόλις το αποκτήσεις, το μόνο που χρειάζεται είναι καύσιμα και ελαστικά, αφού το κόστος συντήρησης είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Και η ευχαρίστηση που προσφέρουν είναι σαφώς μεγαλύτερη. Βλέπετε, μπορεί να μοιάζουν με παιχνίδια και να προσφέρουν χαμόγελο στον οδηγό πλαγιολισθαίνοντας στο χώμα, αλλά, αν συγκεντρωθείς και «βάλεις το κεφάλι κάτω», μπορείς να γράψεις χρόνους αντίστοιχους και -γιατί όχι;- καλύτερους από καθαρόαιμες αγωνιστικές κατασκευές! Και, το σημαντικότερο, να συνδυάσεις την ικανοποίηση με τη μάθηση, αφού ο τρόπος που κινούνται και οι αντιδράσεις τους αναμφίβολα βελτιώνουν τις αντιδράσεις και τις οδηγικές σου ικανότητες. Με λίγα λόγια; Τα κάνουν όλα και συμφέρουν, και θέλουμε μια τέτοια κατασκευή το συντομότερο!_ Π. Τ.

Με τη γλώσσα των αριθμών

Κάθε άλλο παρά σε παιχνίδια παραπέμπουν τα δεδομένα που κατέγραψαν τα V-Bοx από τις τρεις χωμάτινες φόρμουλες στο Διαδρόμιο με τους ιδιοκτήτες τους στη θέση του οδηγού. Δε θα σταθούμε, μάλιστα, τόσο στον απόλυτο χρόνο που σημείωσε η κάθε κατασκευή, αφού σε αυτό το ρόλο του παίζει και ο οδηγός, οπότε αναμφίβολα οι Λάμπρος Αθανασούλας και Μπάμπης Γαζετάς, ως έμπειροι οδηγοί αγώνων, ξεκινούν με πλεονέκτημα έναντι του χομπίστα, μηχανικού Βαγγέλη Σωτήρχου. Για τους λάτρεις των στατιστικών θα σημειώσουμε πως το SR σταμάτησε το χρονόμετρο στο 1:37.7, με το Speed Car να ακολουθεί στο 1:39.1 και το χειροποίητο Barracuda στο 1:43.9. Οι παραπάνω αριθμοί κατατάσσονται στην κατηγορία των ταχύτατων επιδόσεων για τη συγκεκριμένη διαδρομή, όντας ανάλογες με αυτές κορυφαίων αγωνιστικών, όπως, για παράδειγμα, του Mitsubishi EVO X Gr. N, που σε παλαιότερη επίσκεψή μας στο Διαδρόμιο έχει καταγράψει 1:38.9 με τον Δημήτρη Ψύλλο στο μπάκετ του οδηγού.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, τα αριθμητικά δεδομένα επιδεικνύουν τις δυνατότητες που προκύπτουν, αφενός από την εξαιρετική αναλογία της τάξης των 3 κιλών/ίππο, αφετέρου από την αποτελεσματικότητα του πατήματος. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η ιδιαίτερα υψηλή τιμή επιτάχυνσης, η οποία, παρά τη χαμηλή πρόσφυση της χωμάτινης επιφάνειας, αγγίζει τα 0,54 g για το Speed Car, όταν το πιο δυνατό, αλλά και πιο βαρύ Barracuda φθάνει τα 0,48 g και το SR τα 0,45 g, έχοντας όμως το πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά τα φρένα, καθώς σημειώνει την υψηλότερη τιμή επιβράδυνσης των 0,69 g (Speed Car: 0,63 g, Barracuda: 0,56 g). Ακόμα πιο σημαντική παράμετρος είναι αυτή των υψηλών πλευρικών επιταχύνσεων, που αποδεικνύουν τη δυνατότητα των τριών μονοθεσίων να μεταφέρουν ταχύτητα και μέσα στη στροφή, ως αποτέλεσμα τόσο της χαμηλής αδράνειας όσο και της προσεγμένης γεωμετρίας και λειτουργίας της ανάρτησης. Οι υψηλότερες τιμές, μάλιστα, προκύπτουν από τα δύο μονοθέσια που σε κατασκευαστικό επίπεδο είναι περισσότερο εστιασμένες στην απόλυτη ταχύτητα, με το SR να φθάνει μέχρι και τo 1,15 g πλευρικής επιτάχυνσης και το Speed Car να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής με 1,1 g.

Ωστόσο, πάνω από 1 g είναι και η μέγιστη τιμή για το Barracuda, φανερώνοντας την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει και από τον Βαγγέλη Σωτήρχο στη μετατροπή της εμπρός ανάρτησης, καταφέρνοντας να αναβαθμίσει το κομμάτι της ταχύτητας σε μια κατασκευή που αρχικά είχε περισσότερο Baja και Trial χαρακτήρα. Από εκεί και πέρα, από τα διαγράμματα ταχύτητας των τριών μονοθεσίων βλέπουμε πως αυτό του SR έχει μια πιο καθαρή διαμόρφωση χωρίς «σκαλοπάτια», φανερώνοντας και το περισσότερο απόλυτο οδηγικό προφίλ του, που προσεγγίζει περισσότερο τα δεδομένα αυτοκινήτου, σε αντίθεση με τον πιο παιχνιδιάρικο χαρακτήρα των άλλων δύο, ο οποίος συνεπάγεται και πιο φλύαρη οδήγηση, που όμως κοστίζει σε ταχύτητα. Μάλιστα, το SR εκμεταλλεύεται σε μεγαλύτερο βαθμό το εμπρός μέρος στην είσοδο της στροφής, χρησιμοποιώντας περισσότερο το τιμόνι, και όχι την τοποθέτηση του αμαξώματος για τον καθορισμό της τροχιάς, κάτι που τελικά δεν είναι αντίστοιχα διασκεδαστικό, αλλά σίγουρα ταχύτερο σε χρόνο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ