Ο πολυπρωταθλητής Dirt Games αλλάζει περιβάλλον, φορτώνει με χρυσάφι τη Fabia R5 στα χρώματα και του περιοδικού μας και σχολιάζει. Με τον δικό του τρόπο, με στυλ, χωρίς ύφος και με ήθος συνδεδεμένο με την αγωγή του.
Λουτράκι-Λαμία δύο ώρες δρόμος…
Όλα ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν ο παππούς μου ο Γιάννης αποφάσισε να με πάει σε μια χωμάτινη αλάνα των Θρακομακεδόνων και να μου κάνει το πρώτο μου μάθημα οδήγησης με το αυτοκίνητό του, ένα λευκό Skoda Favorit.
Η πορεία ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη…
Με την ενηλικίωση ακολούθησε και η συμμετοχή σε ράλλυ, και ήρθε η πρώτη διάκριση με τη νίκη στο Επάθλου της Toyota, το «Yaris Cup Ασφάλτου 2004». Ο στόχος επιτεύχθηκε και η ικανοποίηση ήταν τεράστια, παρά την πίεση, όπως προέκυπτε από τα μεγάλα έξοδα και τις άσχημες συμπεριφορές.
Αγώνες τέλος, λοιπόν, σε εκείνη τη φάση, αλλά είναι γνωστό πως για αυτό το μικρόβιο δεν υπάρχει αντιβίωση! Μερικά χρόνια αργότερα, το στερητικό σύνδρομο φέρνει στο γκαράζ μια εγκαταλελειμμένη για χρόνια σε ένα χωράφι, χωμάτινη φόρμουλα της GENESIS. Ανακατασκευή, και πάμε να παίξουμε με φίλους στην πίστα του Ηρακλή, στο Σπαθοβούνι. Στο γνωστό Διαδρόμιο. Ο βαθμός διασκέδασης χτυπάει κόκκινο και οδηγεί στην αναβάθμιση του όπλου με ένα σύγχρονο Speedcar XTREM.
Σε μία από τις συναντήσεις φίλων χωμάτινης φόρμουλας στο γνωστό στέκι, διακρίνω τον Λάμπρο Αθανασούλα να «ψαχουλεύει» το τετρακίνητο buggy του Νικήτα. Πάει, σκέφτηκα, κόλλησε κι αυτός το μικρόβιο, και δεν αργεί η άφιξη των SR, αλλά και η συνάντηση με τον κοινό μας φίλο Κωνσταντίνο Σταύρου, ώστε να αναπτύξει την «ιδέα» του.
Dirt Games!
Αγώνες μεταξύ φίλων σε πολύ προσεγμένο θεσμό, με τις λεπτομέρειες να κάνουν τη διαφορά, και προκύπτει επανεκκίνηση. Κράνος, φόρμα, γάντια και για 2 χλμ. τέρμα γκάζι. Αρέσει και στον Παύλο Αθανασούλα, που μπαίνει κι αυτός στην παρέα της οργάνωσης. Το πράγμα σοβαρεύει. Ο ανταγωνισμός στο δέκατο του δευτερολέπτου, και το υψηλού επιπέδου θέαμα προσελκύει περισσότερους νέους ή και μυημένους στους αγώνες, ώστε να συναγωνιστούν με τα φορμουλάκια. Ο θεσμός παίρνει το δρόμο του, και από το κόκπιτ, όσο απλό κι αν ακούγεται, ήταν ένα μεγάλο σχολείο ομαδικής δουλειάς.
Ταχύτητα στην οδήγηση, με εξέλιξη σε κάθε αγώνα, ψάχνοντας πολλές φορές ακόμα και δέκατα, στρατηγική και ιδανικό στήσιμο του μονοθεσίου. Ό,τι μας οδήγησε στην κατάκτηση τριών τίτλων στα 600 κ.εκ. με την SR του Λάμπρου και την La Base του Νώντα Καρανικόλα και ενός τίτλου στα 750 κ.εκ. με Speedcar. Σημαντικό, η απόκτηση πολλών φίλων, λίγων με εχθρική διάθεση, κάποιων επικριτών που δεν αντέχουν το πόσο άψογα λειτουργεί ένας θεσμός και, το κυριότερο, μιας ομάδας δεμένης σαν οικογένεια.
Πάμε παρακάτω…
Αναλύοντας με τον Λάμπρο σε ατελείωτες συζητήσεις τους αγώνες με τα φορμουλάκια, πάντα θα υπήρχε αναφορά σε κάποιο Ράλλυ Ακρόπολις που συμμετείχε με R5, τις δυνατότητες του αυτοκινήτου και την εμπειρία του στο βουνό.
Σε πρώτο πρόσωπο, είχε έρθει πλέον η ώρα να μην ονειρεύομαι τις ιστορίες που ακούω, αλλά να το ζήσω. Έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες, θα «ξαναμάθω» να οδηγώ με λευκό Skoda! Τα μάτια λάμπουν, το στομάχι σφίγγεται, η καρδιά δεν κρύβει τα συναισθήματα, και ήταν ακριβώς όπως τη μέρα που κράτησα για πρώτη φορά το τιμόνι.
Στο Λουτράκι…
Βάπτισμα του πυρός με τεστ πριν από τον αγώνα. Πώς οδηγείται το R5; Ο Λάμπρος σε ρόλο δασκάλου. Ωχ, τώρα πλέον είναι πολύ παραπάνω από 2 χιλιόμετρα. Δε θυμάσαι τη διαδρομή απ’ έξω. Αναλαμβάνει ο Κώστας Σούκουλης το ρόλο του καθοδηγητή, περιγράφοντας με ακρίβεια και μαεστρία κάθε καμπή της διαδρομής. Δίπλα μου οι καλύτεροι, και ξαφνικά το άγχος μου μετατρέπεται σε ανυπομονησία. Πάμε για αγώνα…
3,2,1 go!
Τέρμα γκάζι, και γρήγορα έρχεται η πρώτη στροφή SOS, φρένα για αριστερή με 2η. Πατάω τέρμα το φρένο, το αυτοκίνητο σχεδόν ακινητοποιείται και συνειδητοποιώ πως έχω ακόμα τουλάχιστον 50 μέτρα για να φτάσω στη στροφή. Έχω πολλά να μάθω… Συνεχίζουμε και επικεντρώνομαι στη βελτίωσή μου χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο, με πρώτο μέλημα τον τερματισμό με ασφάλεια, αδιαφορώντας για τους χρόνους που σημειώνουμε. Ο Κώστας έχει την εμπειρία, κάνει υπομονή και αυξάνει ή μειώνει το ρυθμό μας όπου το θεωρεί απαραίτητο.
Στη ράμπα του τερματισμού, είναι απίστευτο. Είμαστε 2οι Γενικής πίσω από τον πολύπειρο Γιάννη Παπαδημητρίου!
Στη Λαμία με αέρα!
Αναγνωρίσεις, μία εβδομάδα πριν από τον αγώνα στις δύο Ακροπολικές ειδικές, τεχνικές και με οδόστρωμα «χαλί». Πλέον ψάχνουμε να ανακαλύψουμε τα μυστικά κάθε διαδρομής, έχοντας ξεπεράσει την «κρυάδα» της πρώτης φοράς. Έχουμε γραπτά για να πάμε γρήγορα, αλλά μας τα χαλάει η κακοκαιρία «Ιανός». Η ειδική Μοσχοκαρυά καταστρέφεται ολοσχερώς από τη θεομηνία της Παρασκευής και η Δίβρη γίνεται βούρκος. Η ανησυχία όλων είναι έντονη. Η οργάνωση κάνει τα αδύνατα δυνατά για να πραγματοποιηθεί ο αγώνας, και ουσιαστικά ανακατασκευάζει τη Δίβρη σε ένα βράδυ, δίνοντας στα πληρώματα τη δυνατότητα για έναν αναγνωριστικό γύρο νωρίς το πρωί της Κυριακής.
Go!
Προοδευτικά ανεβάζουμε ρυθμό. Το αυτοκίνητο συμπεριφέρεται πολύ καλύτερα στη λάσπη απ’ ό,τι περίμενα, και καταφέρνουμε να κινηθούμε γρήγορα μέχρι το «χάνεται 3η αριστερή, μην», με το νεροφάγωμα βάθους μισού μέτρου να μας τραβάει στο εσωτερικό της στροφής. Όπισθεν και συνεχίζουμε, έχοντας χάσει έναν προφυλακτήρα, ένα φανάρι και μερικά δευτερόλεπτα. Είμαστε μέσα στους χρόνους και μπαίνουμε για να κάνουμε ένα ασφαλές δεύτερο πέρασμα. Φτάνουμε στο service στην 3η θέση Γενικής, κοντά στον πρωταθλητή Γιώργο Κεχαγιά, που έχει τα δικά του προβλήματα. Τρίτο πέρασμα με ρυθμό σαφώς πιο γρήγορο, που κι αυτός σταματάει με τετ-α-κε, στα φρένα στο λασπωμένο κομμάτι της ειδικής. Χάνουμε αρκετό χρόνο, αλλά διατηρούμε τη θέση μας τερματίζοντας 3οι.
Ξανά από την αρχή…
Συνηθισμένος τα τελευταία χρόνια σε αγώνες Dirt Games, που πραγματοποιούνται στο ασφαλές περιβάλλον μιας πίστας και σε κλειστές προστατευμένες διαδρομές που σου δίνουν τη δυνατότητα να επικεντρωθείς στην οδηγική σου ταχύτητα και στο στήσιμο του αυτοκινήτου, ίσως ξεχνάς ότι το βουνό πολλές φορές έχει το δικό του χαρακτήρα, που πρέπει να μπει στην εξίσωση. Είναι δύσκολα τα ράλλυ, απαιτούν περισσότερο από το χρόνο σου, αλλά, όπως κάθε μορφή αγώνων, έχουν τη δική τους ξεχωριστή χάρη και σου προσφέρουν διαφορετικές συγκινήσεις.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που αποφοίτησα από το σχολείο του Crosscar και των Dirt Games και μπήκα στη νέα μου πρόκληση με τα εφόδια για να μπορώ να διασκεδάζω από τις πρώτες κιόλας φορές με την καινούργια μου εμπειρία._ Γιώργος Ζυμαρίδης
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
