Έτσι έχει ονομάσει ο Γιώργος Καϊτατζής το “εξοχικό” του, στη Νίκαια, στην αγαπημένη μου Κοκκινιά. Υπήρξε -και πιστεύω πως είναι ακόμα- καταπληκτικός οδηγός, μέσα από ένα δικό του, πολύ καθαρό στιλ, που ενθουσίαζε τους θεατές και τρόμαζε τον ανταγωνισμό. Εκρηκτικός εντός και εκτός μπάκετ, κέρδισε αγώνες και τίτλους, όντας ο μόνος που στάθηκε απέναντι στον Λεωνίδα Κύρκο, τον Πολυπρωταθλητή μας. “Έγραφε” χρόνους, όντας ζεστός από το πρώτο μέτρο, δημιουργώντας κοκτέιλ για ατσάλινο στομάχι, με τον Γιώργο Κάπελα, τον Δον Κιχώτη του δίπλα μπάκετ. Τύπο που πρέπει να τον γνωρίσεις και να τον καταλάβεις. Άνθρωπο με πολύ φαρδύ παντελόνι στη μάχη, και καρδιά μωρού στην καθημερινότητα. Δε μασάει τα λόγια του, αλλά έχει τον τρόπο του μέσα από την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει. Εύκολα μας πλοήγησε και φτάσαμε στου Γιώργου, στις “Μνήμες”, όπου το εξαιρετικό φαγητό συνδυάζεται με γνήσια ελληνική μουσική και υποδειγματικό σέρβις. Η παρέα; Από τα πολύ παλιά, με τον Τάκη Καϊτατζή να έρχεται για ένα “γεια” και να συναρπάζει με το πάθος του για το καρτ – που έχει επωμισθεί την ευθύνη χάρη στην εμπιστοσύνη της ΟΜΑΕ. Τον βλέπεις και καμαρώνεις και βέβαια ξέρεις πόσο καλός είναι και πόσο άδικο είναι το ότι δεν “πυροβολεί”.
Παρέα από τα παλιά, λοιπόν, και πήγα πολλά χρόνια πίσω. Όταν ο Μπουκαούρης ούρλιαζε “go” στις αφετηρίες και ο Αντώνης Παπαρινόπουλος ζωγράφιζε οδηγώντας βαρελότο. Τύπος που διεκδικούσε το ακατόρθωτο, όπως το έκανε με περίσσια αρχοντιά και μέθοδο ο Γιώργης Σιφναίος, σήμερα Δ/ντης πωλήσεων της Porsche. Κοινές αναμνήσεις με παρόντες τους μηχανικούς μας της εποχής Ford, όπως ο Χρήστος και ο Δημήτρης. Το χρώμα και το άρωμα μαζί, από τους 8βάλβιδους τότε Αντώνη Παπάζογλου και Νίκο Μπαλή. Λεπτομέρεια τα χέρια τους, σημαντική η ψυχή, το ήθος τους και το στιλ αντί σταρ που χαρακτηρίζει άλλωστε και τον ιδιοκτήτη-οικοδεσπότη. Ήρεμη δύναμη άλλοτε και τώρα ο Δημήτρης Καραμήτσος και μηδέν ύφος από τον κ. Ποσοτίδη, το νέο αίμα, ενώ παλιοσειρά είναι πλέον ο Γιάννης Μπίντζος και βετεράνος ο 30Φ μας. Επίλογος με τον Ανδρέα Κεχαγιά και τους γιους του και δεν ήταν μια συνηθισμένη συνάντηση βετεράνων, αφού είχε χρώμα και άποψη και ακούστηκαν αλήθειες, σπάνιο είδος σήμερα στο χώρο μας. Θα ξαναπάμε στις Μνήμες._Στρατισίνο
