Αγώνες κάρτιγκ: Έξω πάμε καλά…

Μέχρι τότε… Με «χαμηλό σχήμα» στην Ιταλία, στο WSK OPEN CUP. Χαμηλό μόνο σε αριθμό, με δύο Έλληνες αθλητές, αλλά πολύ υψηλού επιπέδου συνολικά η συμμετοχή-παρουσία.

Τεράστια η διεθνή εμπειρία του Πρωταθλητή μας Φώτη Κ. Σωτηρόπουλου, που επιμένει να αναζητάει το συναγωνισμό και να μη βολεύεται. Είναι άλλωστε αυτός ο δρόμος που τον βελτιώνει γενικώς, αφού αρνείται φανατικά τη βαθμοθηρία και τους τσίγκους λατρεύοντας την πολύ υψηλού επιπέδου αντιπαράθεση. Δίπλα του, ο Βενιαμίν της Galaxy Motosport, ο «Βασιλάκης» Αποστολίδης. Η τυπάρα για φιλί, ο 10χρονος γιος του κ. Αλεξάνδρου, που μεταμορφώνεται σε Βασίλης όταν οδηγεί. Είτε προπονείται, είτε αγωνίζεται. Μαζί τους σε αυτή την τρέλα, σε ένα θεσμό με 280 συμμετοχές. Οι συνήθεις ύποπτοι. Οι δικοί τους άνθρωποι που μέσα από αυτή την υγιή σχέση χωρίς πάρε-δώσε είναι και δικοί μας. Οι τύποι της GALAXY, με τα διακριτικά σήματα της Abloy. Διακριτικοί και οι ίδιοι. Ο Σταύρος Γρυλλάκης, ο Γρύλλος jr, και ο πολυτεχνίτης Θοδωρής Ζαχαρέλης διδάχτηκαν συμπεριφορά και γνώση από τον professor Γιώργο Γρυλλάκη, αλλά γεννήθηκαν σεμνοί. Και αυτό το εξαργυρώνουν στην πίστα και στην καθημερινότητα τους, από τους λίγους αλλά σημαντικούς που μπορούν να το εκτιμήσουν.

Αυτό λοιπόν το παρεάκι που έχει μαλώσει με την προβολή, ως 5άδα με τον μπαμπά Αποστολίδη (συχνά οι ατάκες του σκοτώνουν τη μιζέρια σε ταράτσες και πλατείες) στρατοπέδευσε στο LONATO DEL GARDA, στην πίστα όλων των εργοστασίων, στην πίστα που δεν υπάρχει οδηγός-πρωταθλητής που να μην την έχει «οδηγήσει».

Παρθενική η εμφάνιση του ΒΑ στο εξωτερικό και αμέσως «κολύμπι» στα πολύ βαθειά. Σε ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει. WSK με 105 αντιπάλους. Εντυπωσιακή εικόνα που ανατριχιάζει. Στην πλειοψηφία τους έμπειροι και με γνώση της πίστας.

Βροχή τα συναισθήματα, σε διαφορετικές ταχύτητες τα συμπεράσματα για τον Μικρό μας ήρωα. Δεδομένη η εμπειρία μέσα από πρωτόγνωρες καταστάσεις σε διαφορά επίπεδα. Είναι η ταχύτητα, είναι η «κυκλοφορία», είναι η συμπεριφορά εντός και εκτός πίστας. Από συναθλητές, γονείς και βέβαια κριτές και στελέχη. Επαγγελματίες με την υγιή έννοια του όρου. Δεν χαϊδεύονται, δεν χαρίζονται, δεν φλυαρούν, δεν προσπαθούν για το ανισόρροπο της ισορροπίας με τρόπο που δεν προδίδει ήθος. Εκπλήξεις, απορίες και απαντήσεις σε κάθε δραστηριότητα, με τον πήχη πολύ ψηλά σε σχέση με την εμπειρία που ξεπερνάει αυτή τη «μάχη του Σαββάτου» με τις ιδιόχειρες χρονομετρήσεις που κρατούν το Ελληνικό καρτ ζωντανό σκοτώνοντας όμως την προοπτική του.

Για τον Φώτη Σωτηρόπουλο τι να γράψουμε;

Μακάρι να γράψει μια ημέρα εκείνος για το τι ζει κάθε ημέρα εκτός και για το τι πρέπει να προκύψει ώστε εντός, στα καθ’ ημάς, να ζει ο χώρος του αλλιώς.

Με την αρχοντιά λοιπόν που τον χαρακτηρίζει και με τα λίγα λόγια που λατρεύει, να αναφερθούμε στην ουσία.

Σημειώστε. Στα χαρτιά, στις συμμετοχές 36 τα 6ταχύτατα. Στον τελικό 32 με τον Έλληνα Πρωταθλητή, με το πέσιμο της καρό στη θέση 12 με εναλλαγές θέσεων και συναισθημάτων σε κάθε μέτρο της πίστας. Σε αγώνα χωρίς ανάσα όπως είναι οι διεθνείς αγώνες κάρτιγκ, ότι έζησαν οι συναθλητές του στο Λε Μαν και στο Σαρνό. Το ίδιο ακριβώς που ζουν όσοι έχουν αυτή τη δυνατότητα του μεταπτυχιακού εκτός έδρας.

Ό,τι έζησε ο Σωτηρόπουλος για νιοστή φορά, ό,τι κάθε φορά τον κάνει καλύτερο εφ’ όλης της ύλης, με μοχλό την αγωγή του. Επί του προκειμένου αυτή η εκδρομή-συμμετοχή στον πόλεμο είχε και τη δική της συναισθηματική αξία αφού εξελίχθηκε με φίλους και τον ιδιόκτητο εξοπλισμό που δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να λάμψει στην Ελλάδα.

Για επίλογο, κλεμμένη η ατάκα του κ. Αλεξάνδρου Αποστολίδη: «Δεν κάνουμε ΚΑΡΤ στην Ελλάδα». Συγκλονιστική η εξέλιξη του αγώνα που τρομάζει, ενώ είναι εντυπωσιακό ότι παρά την σκληρότητα του κανείς δεν διαμαρτύρεται.

Δεν έχουμε να προσθέσουμε και απλά απορούμε. Γιατί δεν προσθέτουν ότι λείπει οι υπέροχοι γονείς και οι εξαιρετικοί άνθρωποι-ιδιοκτήτες ομάδων ώστε να αλλάξει ταχύτητα ο χώρος και να απογειωθεί. (ΣΧ: απλά, κάποιοι βολεύονται έτσι).

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς και ευχή για ωραίους πρωταθληματικούς αγώνες μεθαύριο από την ΑΛΑ στο Καρτοδρόμιο._4Τ