Ωμή παρέμβαση του αναπληρωτή υπουργού Αθλητισμού, Γιάννη Βρούτση, στις επικείμενες εκλογές της Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού.
Ο Γιάννης Βρούτσης -και ενώ υποτίθεται πως δεν εμπλέκεται η πολιτεία στις εκλογές των ομοσπονδιών, με εντολή μάλιστα του πρωθυπουργού- έσπευσε να ψηφίσει.
«Ψαρράκου & Σία» από τον αναπληρωτή υπουργό, με βιασύνη μάλιστα, ενώ οι εκλογές δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί, από μια διοίκηση που στηρίζεται στην ευγένεια και την υπομονή του απερχόμενου προέδρου της ΟΜΑΕ, ο οποίος όμως τον τελευταίο χρόνο (και παραπάνω) αδυνατεί να υποστηρίξει τα καθήκοντά του.
Ο αναπληρωτής υπουργός, σε συνάντηση με τη Φωτεινή Ψαρράκου και εκπροσώπους προσκείμενων σωματείων, στην εν δυνάμει υποψήφια πρόεδρο της ΟΜΑΕ.
Η Ψαρράκου, πρόεδρος της Επιτροπής Αγώνων, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας και πρόεδρος σωματείου με βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα, που άλλωστε η ίδια αποφασίζει, ως αρχή του ενός. Πρακτική που ξεπερνάει ακόμα και αυτήν -πετυχημένη τότε- της ΕΛΠΑ του 1970.
Η ίδια σε πανικό από την υποψηφιότητα Κερερέ, που αποτελεί φόβο και τρόμο για την παρέα Βρούτση – όντας βασικός συνεργάτης του Αυγενάκη, με πετυχημένο έργο, σύγχρονος μάνατζερ, ειδικός στο να συνθέτει ώστε να προκύπτει ομάδα ικανή και για το ακατόρθωτο, όπως άλλωστε είναι η Motorsport Greece. Σύνολο που βρήκε έτοιμο ο παλαιού τύπου πολιτικός Βρούτσης και αδυνατεί να αξιοποιήσει, αφού τον ξεπερνάει το όραμα «Ελληνικό Motorsport στη διεθνή σκηνή. Είναι απλώς επόπτης της πολιτείας σε διεκπεραίωση μέσω εντεταλμένου, με αδυναμία τους μάλιστα στη διαχείριση κρίσης, όπως προκύπτει από καταγγελίες για ανάθεση έργων που αφορούν το Ράλλυ Ακρόπολις, προφανώς ευθύνη των κυβερνητικών.
Η Φωτεινή Ψαρράκου, λοιπόν, απέκλεισε τα σωματεία που εκτιμάει ότι δεν την υποστηρίζουν, και για τη συνάντηση με τον αδαή υπουργό -που όμως τον βασανίζει, του απογειώνει τα συμπλέγματα, ανθρώπινο άλλωστε το έργο Αυγενάκη-Kερερέ, βάζοντας την πολιτική βαθιά στα εσωτερικά της Ομοσπονδίας- επιστράτευσε τα σωματεία που την υποστηρίζουν και κρίνει ότι θα την ψηφίσουν.
Η Ψαρράκου μόνη στη διοίκησή της, λάτρης του «αποφασίζω και διατάζω» με οδηγό το ένστικτο και «ό,τι πρόλαβα να μάθω» σε ιδιαίτερη διδασκαλία από τον απερχόμενο πρόεδρο της ΟΜΑΕ, Δημήτρη Μιχελακάκη, professor άλλωστε σε στρατηγική εκλογών.
Η Ψαρράκου δε δίστασε, όπως συνηθίζει άλλωστε, να καταλύσει αρχές και δεοντολογία, απαντώντας με κυβερνητική υποστήριξη-μεγάλη επιτυχία στην υποψηφιότητα Κερερέ. Όταν δηλωμένοι εχθροί της κυβερνητικής παράταξης, συνοδοιπόροι της στην ΟΜΑΕ, κατηγορούν ευθέως τον εμβληματικό διευθυντή του σύγχρονου Ράλλυ Ακρόπολις ως κυβερνητικό εντεταλμένο…
Απίστευτα και απόλυτα ελληνικά με εκτεθειμένους τους παρόντες, που χρησιμοποιήθηκαν και σύρθηκαν σε συνάντηση, περίπου όπως πριν από έξι χρόνια από τον Μάριο Ηλιόπουλο, ώστε να κερδίσει τον Μιχελακάκη, άνευ αγώνα. Θλιβερή η εξέλιξη τότε, άγνωστη σήμερα, και δε συμφωνούμε ότι νικητές είναι οι αξιοπρεπείς απέχοντες, άλλωστε μη προσκεκλημένοι, όταν χαμένοι είναι οι ελληνικοί αγώνες, οπότε συνεχίζεται η υποβάθμισή τους, πλέον και με κυβερνητική υπογραφή της επιπόλαιης επιλογής.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα μας δεν είναι το απουσιολόγιο, αλλά η διαδικασία, και αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένας πολύτιμος με αρχές που κλήθηκε και δεν πήγε, με τη σιγουριά ότι δυστυχώς θα πήγαιναν όλοι, ακόμα και ορκισμένοι εχθροί της, αν είχαν προσκληθεί. Εχθρούς δεν έχει, αφού όλη μέρα τρέχει, απλώς αμφισβητίες, με κάποιους αξιοπρεπείς να μην ανέχονται τα φτηνά νταηλίκια της, αποτέλεσμα χαρακτήρα και ημιμάθειας…
Ο Γιάννης Βρούτσης έχασε την ευκαιρία του, και αρκούσε να ακολουθήσει την πρακτική του Λευτέρη Αυγενάκη, συντονίζοντας με μαεστρία ψηφοφόρους όλων των παρατάξεων «για το ΡΑ, ρε γμτ», ενώ πεισματικά αρνήθηκε την παρέμβαση στα εσωτερικά της ΟΜΑΕ, σε βαθμό μάλιστα που απογοήτευσε ορισμένους θερμοκέφαλους, όπως και τον υπογράφοντα – που, αν είχα τη δυνατότητα, θα ήθελα να τον πείσω να συνεργάζεται π.χ. για το τέλειο ΙΡΑ με τον φίλο μου, υγιέστατο τότε Δημήτρη Μιχελακάκη, που πληγώθηκε ως μαχητής, δυστυχώς ποντάροντας για τη συνέχεια σε υπερφιλόδοξο, αδίστακτο θηλυκό άλογο.
Με την ευκαιρία, ο σχολιαστής, εραστής των ελληνικών αγώνων, αναρωτιέται γιατί μια έστω επιφανειακά έντιμη γυναίκα (η τιμιότητά της δεν αμφισβητείται) αρνείται τη συνεργασία που θα έδινε λάμψη αλλάζοντας ταχύτητα στο έργο της, σε χώρο όπου θεωρητικά συμμετέχει για να προσφέρει. Εκτός αν δεν είναι έτσι, αλλά όλα γίνονται για την καρέκλα και το γινάτι, συνδεδεμένο με εξουσία, με χορηγό τον πρωταγωνιστή-αγωνιζόμενο. Ο λόγος που αναρωτιέμαι είναι το γεγονός πως δεν αρκεί να τρέχεις όλη μέρα, να διαπλέκεσαι και να ρυθμίζεις, αλλά απαιτείται όραμα και στρατηγική που σε ξεπερνάει στο σύνολο της διαδικασίας· πέρα από διορισμούς στελεχών και μοίρασμα των αγώνων για την ψήφο των σωματείων, καθώς και από αστοχίες, ύπουλο παιχνίδι, με επιλογές και απόρριψη νεαρών αθλητών για τη στελέχωση εθνικής ομάδας…
Αυτό δεν είναι motorsport, και μείνε μακριά, Γιάννη Βρούτση. Δεν ήξερες, δε ρώτησες, ας πρόσεχες._ «Στρατισίνο»
