In memoriam – Bruno Sacco

Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες ένα αναπάντεχο γεγονός ή ένα συναπάντημα γράφουν ιστορία. Αυτό συνέβη με τον Bruno Sacco το 1950 στην ηλικία των 17 χρόνων, όταν βολτάροντας με το ποδήλατό του στους δρόμους του Tarvisio είδε μπροστά του μια Studebaker. Γοητευμένος από τις αρμονικές γραμμές του αμερικάνικου μοντέλου, δεν μπόρεσε να το βγάλει από το μυαλό του και, όπως είπε σε συνέντευξή του δεκαετίες αργότερα «εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι η ζωή του είχε κριθεί».
Μετά τις σπουδές του ως μηχανολόγος στο Πολυτεχνείο του Τορίνο, αναζήτησε δουλειά στον Ghia και στον Pininfarina, αλλά καθώς οι προσπάθειές του δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, μετακόμισε προσωρινά το 1958 στη Γερμανία για να δουλέψει στο τμήμα σχεδιασμού της Mercedes. Εκεί όμως τον βρήκε ο έρωτας, σύντομα απέκτησε κι ένα παιδί και οι αγάπες του έγιναν δύο (η Γερμανίδα Αnnemarie και η κόρη τους Marina). Έτσι, προς όφελος και της ίδιας της Aυτοκίνησης όπως αποδείχτηκε, έμεινε στο αστέρι της Στουτγάρδης για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, με θαυμαστά αποτελέσματα.

Ο Bruno Sacco ανέβαινε συνεχώς στην ιεραρχία της Daimler-Benz τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια και έγινε αρχιμηχανικός το 1974, ένα χρόνο πριν αντικαταστήσει τον Friedrich Geiger στη θέση του επικεφαλής του κέντρου σχεδίασης της Daimler-Benz στο Sindelfingen. Για το επόμενα 25 χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1999, ήταν υπεύθυνος για τη σχεδίαση κάθε αυτοκινήτου, λεωφορείου και φορτηγού της Mercedes.

Από πού να αρχίσουμε;
Στους πολύ σημαντικούς δημιουργούς, που συνήθως έχουν μια ευρύτατη δράση με δεκάδες ιδέες και προτάσεις, δυσκολεύεσαι πολύ να ορίσεις την καλύτερη. Ο χαρισματικός Bruno Sacco δεν θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση αυτού του κανόνα. Θα ξεκινήσουμε από το project της C-111, με τα τρία συνολικά διαχρονικά πρωτότυπά της, που έμειναν στην ιστορία όχι μόνο για το design τους, αλλά και για τις τολμηρές επιλογές των κινητήρων τους. Και ακολουθούν oι τρεις διαδοχικές γενιές της πολυτελούς S-Class, (W126, W140, W220), η SL cabrio R129, οι C-Class W202 και W203 και οι εκδόσεις W124 και W210 της E-Class.

Ξεχωριστή θέση κατέχουν, τόσο στο δημιουργικό βιογραφικό του ιδίου, όσο και στον κόσμο της Αυτοκίνησης, τα σπορ μοντέλα CLK-Class και SLK-Class. Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή του στη σχεδίαση της W123, που είναι η Mercedes με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία του φημισμένου γερμανικού εργοστασίου. Το αγαπημένο όμως σχέδιο του Bruno Sacco, λόγω της σημασίας του για την ιστορία της εταιρείας, είναι η Mercedes 190 (W201) που παρουσιάστηκε το 1982. Σημαντική επίσης είναι και η τελευταία του σχεδίαση, η R230 SL cabrio του 1997.

Στα χρόνια πριν την συνταξιοδότησή του κυκλοφορούσε με μια κόκκινη SLK cabrio, την οποία «απαρνήθηκε» αρχικά για χάρη μιας Mercedes 560 SEC (C126) και αργότερα εξαιτίας μιας Ε-Class Coupe του 2019. Ως αρχή του είχε το δόγμα «Mια Mercedes πρέπει πάντα να δείχνει πως είναι μια Mercedes» και στον σχεδιασμό του φρόντιζε να υπάρχει μια ομοιογένεια μεταξύ των μοντέλων, ώστε να αναγνωρίζεται άμεσα η ταυτότητά τους και τα σχήματά τους να αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. Ο Βruno Sacco ζούσε στο Sindelfingen, ένα ήσυχο προάστιο της Στουτγάρδης, εκεί όπου ήρθε γαλήνια το τέλος στις 19 Σεπτεμβρίου 2024.

Η αξία του αναγνωρίστηκε νωρίς και αυτό ήταν ευτυχές, δεν συμβαίνει πάντα. Η μεγαλύτερη τιμή για την δουλειά του ήταν η υποψηφιότητά του στην ψηφοφορία για τον μεγαλύτερο σχεδιαστή του 20ου αιώνα το 1999, μαζί με άλλα 24 τεράστια ονόματα για την αυτοκινητοβιομηχανία. Το 2006 εισήχθη στο «Automotive Hall of Fame το 2006» και τον επόμενο χρόνο στο «European Automotive Hall of Fame». Στην πατρίδα του, την Ιταλία, του απονεμήθηκε το 1991 το «Μεγάλο Βραβείο του Τάγματος Αξίας της Δημοκρατίας» και εννέα χρόνια έλαβε τιμητικό διδακτορικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο του Ούντινε.